Οι επτά ηγέτες του Πολέμου [1918-1945]

imageΑυστηρά ιστορικό βιβλίο. Μελετάει την ιστορία του 2ου παγκοσμίου πολέμου, από την άνοδο των ναζι με την συνθηκολόγηση των Ιαπώνων, μέσα από τους βασικούς πρωταγωνιστές, δηλαδή τους ηγέτες των σημαντικότερων χωρών που ενεπλάκησαν.

Προσωπικά δεν έχω ξαναδιαβάσει τόσο σφαιρική ανάλυση του 2ου παγκοσμίου πολέμου, που πάντα με ενδιέφερε γιατί γενικώς η ιστορία προσφέρει σοβαρά μαθήματα, αλλά και καλά πατήματα για να ξέρεις πως και γιατί έχεις βρεθεί εκεί που είσαι.

Το πρόβλημα μου είναι, σίγουρα όχι του βιβλίου, ότι θα μπορούσε να είναι βιβλίο για εξετάσεις με ειδίκευση στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Εγώ ομως μετά το πανεπιστήμιο δεν μπορώ να διαβάσω, έτσι σοβαρά, άσε που πιστεύω ότι πάσχω από έλλειψη ικανότητας να κάνω visualize περιγραφές, ονόματα, οργανωγράματα και συσχετισμούς εν γένη. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν διαβάζω καθαρά μυθιστορήματα και απεχθάνομαι τις περιγραφές στα βιβλία. Προφανώς δεν μου λένε και τίποτα.

Το βιβλίο έχει πολλά ονόματα μέσα και έχει γίνει εξαιρετική μελέτη του θέματος, παρόλο που σε ορισμένα σημεία είχα χάσει την μπάλα για το ποιος είναι ποιος. Το συστήνω πάντως ανεπιφύλακτα, αν και μάλλον το βιβλιοπωλείο πρέπει να κάνει δώρο έξτρα τυπωμένα οργανωγράμματα με σχέσεις συγκένεις στην καλή έκδοση. Στην βασική ένα στυλό και λίγο χαρτί για να τα ανακαλύψετε μόνη σας.

Rotting Christ - Orders From The Dead



Το κομμάτι είναι συγκλονιστικό. Έπεσε το μάτι μου εν μέσω εκπληκτικής εκπομπής στο ραδιόφωνο και πραγματικά συγκλονίστηκα και δυσκολευόμουν να ακούσω το ανάλαφρο κλίμα μιας ροκ/μέταλ εκπομπής που κάνει ο Μυλωνάς.

Το ίδιο το τραγούδι είναι τρομερό και αφορά ένα συγκλονιστικό θέμα, την Μικρασιατική καταστροφή. Έπαθα τόσο πλάκα, που για πρώτη φορά καθόμουν και διάβαζα σχόλια στο youtube ακόμα και αυτά σε greeklish που χρόνια τώρα έχω σταματήσει να δίνω σημασία.

Δυστυχώς, έχει δίκιο ένας στα σχόλια που λέει ότι επειδή το συγκρότημα δεν είναι τσιφτετέλι/μπουζούκι ή άλλα γνωστά ελληνικής θεματολογίας, δεν θα τα ακούσει κανένας σε αυτή την χώρα. Δεν πειράζει όμως, γιατί για όσους δεν ξέρουν το συγκρότημα είναι παγκοσμίως καταξιωμένο με τεράστια καριέρα που ευτυχώς ξέφυγε από τα γρανάζια των ηλίθιων ελληνικών δισκογραφικών εταιριών και αν θέλετε των ελληνικών mainstream ακουσμάτων και τελικά κατέληξε να έχει τουλάχιστον 12 δίσκους εκ των οποίων ορισμένοι θεωρούνται από τους καλύτερους στην κατηγορία της βαριάς μέταλ.

Βέβαια, ευτυχώς στην Ελλάδα μάθαμε για το Sabaton - Coat of Arms που "ασχολείται" με το Ελληνικό μεγαλείο και το λέω σε εισαγωγικά/ειρωνικά γιατί το τραγούδι μπορεί να έχει χαβαλέ αλλά λέει τουλάχιστον μαλακίες που προσβάλουν την ιστορία της χώρας.

Όπως και να έχει, συγχαρητήρια στους Rotting Christ που εν γένη δεν ακούω αλλά βγάζουν κατα καιρούς τρομερά κομμάτια.
Σίγουρα όμως το συγλονιστικότερο μέχρι στιγμής, χωρίς να έχω ακούσει τον δίσκο AEALO


Club/Κάμπινγκ Αγία Άννα

Έχοντάς κάτσει μόλις δυο μέρες στο συγκεκριμένο θέρετρο, στην Βόρεια Έυβοια θα κάνω το καθιερωμένο review μου, αν και ειμαι χοντρά στραβωμένος καθώς θα καθόμουν άλλες 3-4 μέρες αλλά έβρεξε, τα έκανε μούσκεμα, και όταν φεύγαμε σαν τις βρεγμένες γάτες ξανά έβρεξε.

Η διαδρομή από την Χαλκίδα προς την Βόρεια Έυβοια, μετά από τον χαμό σε ένα άθλιο κεφαλοχώρι, δίπλα στην Χαλκίδα είναι καταπληκτική. Σιγά σιγά αρχίζεις να ανηφορίζεις για να περάσεις το βουνό. Γνωστό το οδικό δίκτυο της Εύβοιας, και ω ναι το βόρειο δεν διαφέρει καθόλου από το νότιο. Όμως το πράσινο, πράσινο όμως όχι σαν κάτι νησάκια ονόματα δεν λέμε, δίνει και παίρνει. Μιλάμε, για πανέμορφή διαδρομή μέσα από δάσος, και στην συνέχεια δίπλα σε ποτάμι και κάτι πλατάνια με ένα έντονο πολύ πράσινο χρώμα.

Το θέρετρο βρίσκεται στο κατέβασμα μια κατά πράσινης βουνοπλαγιάς, αν και δυστυχώς χαμηλά δεν είναι και τόσο πράσινο! Κάπου εκεί μέσα λοιπόν βρίσκεται και το γνωστό Κάμπινγκ της Αγίας Άννας.

Το κάμπινγκ είναι ένα τεράστιο οικόπεδο, το οποίο βασικά είναι ξενοδοχιακή μονάδα με δύο πισίνες, άρτια οργανωμένο catering να φάει ο κόσμος, δύο νυχτομάγαζα, καμπάνες, ξενώνες και ένα σχετικό για μένα μικρό τμήμα γισ σκηνές.

Στην ζωή μου έχω πάει στα παρακάτω κάμπινγκ συνεπώς συγκρίνω με βάση αυτά

  • Ελαφόνησος (2004,2005)
  • Ξυλόκαστρο (2006)
  • Άστρος Κυνουρίας (2006)
  • Μέλισσα Κάστρο Κυλήνης (2008)
  • Παλαιά Επίδαυρος (2007)
  • Σάμη και Αργοστόλι Κεφαλωνιάς (δεν θυμάμαι)
  • Ξυλόκαστο (2006)
  • σε ένα άλλο στην Ηλεία (2006)
  • Αχαιά κοντά στην Πάτρα λίγο πιο κάτω από Βραχνέικα (2006)

Από τα παραπάνω της Ηλείας μακράν ήταν τα καλύτερο από θέμα σκιάς. Της Ελαφονήσου μακράν το καλύτερο από θέμα καθαριότητας, παραλίας και πρόσβασής σε αυτή. Του Ξυλοκάστρου ήταν το χειρότερο που έχω πάει ever. Μια τραγωδία σκέτη ενώ τα υπόλοιπα γενικά νορμάλ και καθαρά, με μοναδική παρατυπία της Επιδαύρου που ήταν βρώμικη η θάλασσα.

Το κάμπινγκ της Αγίας Άννας, σε επίπεδο διοικητικής οργάνωσης ήταν το καλύτερο. Μιλάμε για στρατός εργαζομένων, αλλά δεν έχει άμεση πρόσβαση στην παραλία η οποία δεν λέει και πολλά αν και η θάλασσα είναι κλάσσική Ανατολική πλευρά Ευβοίας και εννοείται καθαρή. Από θέμα καθαριότητας, γενικώς απαράδεκτο. Πολύ συχνά δεν είχε καν χαρτί αλλά και οι τουαλέτες πολύ βρώμικες θα έλεγες. Στην Ελαφόνησο σε αντίθεση με απίστετους υπεράριθμούς ήταν διαρκώς καθαρά. Συνεπώς Νο1 πρόβλημα η καθαριότητα και το δεύτερο που με στράβωσε ήταν το γεγονός ότι το μέρος ήταν πρακτικά ξενοδοχιακή μονάδα τύπου resort, που μοναδικό στόχο έχει να μην φύγει κανείς από μέσα. Συγνώμη, κιολας αλλά κάμπινγκ και νυχτομάγαζο στον ίδιο οικόπεδο δεν γίνεται πόσο μάλλον όταν αυτό ακουγόταν και στο πιο μακρυνό σημείο που ήμασταν εμείς. Η απαγόρευση του αυτοκινήτου τους μάρανε.

Το κακό ήταν ότι φάγαμε ένα βράδυ το νερό της αρκούδας και εκεί που μας είχαν βάλει, πραγματικά η σκηνή βρέθηκε πάνω από λίμνη νερού. Δεν έχω ξαναφάει βροχή και δεν έχω μέτρο σύγκρισης, αλλά γενικώς η προσοχή σε λεπτομέριες που αιτιολογούν τα πολλά φράγκα ανά άτομο που ζητάνε για μένα δεν υπήρχε. Απλά ζητάγαν τα φράγκα, επειδή την είχαν δει γκλαμουριά αλλά σας παρέχω πισίνα, η οποία προς μεγάλη μου έκπληξη τραβούσε περισσότερο κόσμο από ότι η παραλία!!!

Η προσωπική γνώμη είναι ότι το κάμπινγκ της Αγίας Άννας έχει αρκετά καλά, και σίγουρα είναι ένα καλό κάμπινγκ, όμως η μαύρη αλήθεια είναι ότι είναι ένας παραλογισμός. Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που οι άνθρωποι επιλέγουν τα κάμπινγκ, εκτός από την φθηνή διαμονή. Οι κυριότεροι είναι οι επιστροφή στην φύση και η ησυχία που σίγουρα δεν συμβαδίζουν με εγκαταστάσεις όπως πισίνα και νυχτομάγαζα.

Επίσης, κάτι που δεν παίρνει χαμπάρι πολύς κόσμος, είναι ότι το κάμπινγκ μπορεί να είναι σχετικά φθηνή διαμονή αλλά την διαφορά την βγάζεις στο φαγητό αν δεν έχει φροντίσει να πας οργανωμένος. Και στην Αγία Άννα ήταν πραγματικά πολύ ακριβή σε όλα. Και άντε το φαγητο! Πως είναι δυνατόν ο καφές στο χέρι να έχει 3.30?

StarCraft II - Ghosts of the Past Trailer



Τι να λέμε τώρα? Πραγματικά?
Όπως είπε και ένας φίλος μου μάλλον μπερδεύτηκαν και νόμιζαν ότι έφτιαχναν ταινία!

Χειροποιήτη Ζαμπονοτυρόπιτα

Κατεβαίνοντας προχθές στην εταιρία, έχω πεινάσει σοβαρά. Πάω λοιπόν ομως σε ένα πουλάω βιοτεχνία τυρόπιτες και κρουασάν αλλά Γρηγόρης κατάσταση και βλέπω μια χειροποιήτη ζαμπονοτυρόπιτα.

Είχε και την κανονική ζαμπονοτυρόπιτα από την οποία είχε και διαφορετική μορφή. Βέβαια χαζή δεν είμαστε, μόνο χειροποιήτη δεν πιστέψαμε ότι είναι. Απλά το εντυπωσιακό είναι το σημείο που έχουμε φτάσει, να πουλάμε προϊόντα με διακριτικά για αυτό που θα έπρεπε να είναι σαν added value ενώ και πάλι δεν έχει αυτό το διακριτικό.

Ο παραλογισμός είναι τρομερός σε κάτι απλό και καθημερινό, αλλά δείχνει σε πιο σημείο έχουμε φτάσει και αλλοτριωθεί σαν άνθρωποι. Είναι σαν την πορτοκαλάδα που σήμερα μου έδειχναν, ότι το κουτάκι τόνιζε ότι είχε 30% χυμό πορτοκάλι!! Δηλαδή, τι θα έπρεπε να είχε η πορτοκαλάδα? Μήπως η ταινία με το Γκιονάκι και τις ατάκες “πορτακαλάδα θέλετε?;” και με “πορτοκάλι;” τελικά ήταν προφητικές εκτός από κωμικές?

Και το πιο αστείο της όλης μαρκετινίστικής κατάστασης, είναι ότι όλο αυτή η επίκληση ενός χαρακτηριστικού που θα μας θύμιζε την πιο αγνή πτυχή της μαζικής μας κατανάλωσης γίνεται καθαρά για να αυξήση την τιμή σε ένα προϊόν! Και το πιο αστείο? Πιάνει, και ο κόσμος δίνει τα έξτρα, κάπου μέσα του νομίζοντας ότι έφαγε την πιο παραδοσιακή εκδοχή!

Φιδάκι ΙΚΑ

fidakiIKAdeluxe

Στυλός Σκονάκι!



Αν και δεν έχω κάνει ποτέ σκονάκι, η ιδέα είναι κορυφαία έτσι.
Μπορείς να έχεις και πολλά στυλό να αυξήσεις και την χωρητικότητα της πληροφορίας.
Μια κασετίνα ολόκληρη!

Να μην ξεχνιόμαστε!

Απέλυσαν το μεγαλοστέλεχος Απόστολο Ριζάκο τον Μάιο για να προλάβει το Ασφαλιστικό και τον έφεραν πίσω αμέσως με νέα σύμβαση .

Την ίδια μέρα η εταιρεία απέλυσε 40 συμβασιούχους των 500 και των 600 ευρώ.

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων μισθωτών αλλά και των στελεχών επιχειρήσεων υποβάλλεται σε θυσίες και αποχαιρετά οριστικά τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα δεκαετιών, στα υπό δημόσιο έλεγχο ΕΛ.ΠΕ. συνεχίζεται το «πάρτι των ημετέρων»...

Η κρίση δεν αφορά στα golden boys -ακόμη κι αν είναι συνταξιούχοιτου ομίλου των ΕΛ.ΠΕ. υπό τη διοίκηση του κ. Τάσου Γιαννίτση, ο οποίος πέρασε στην Ιστορία ως εμπνευστής του σκληρού Ασφαλιστικού που απέτυχε να νομοθετήσει ως υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Σημίτη.

Οπως και στα χρόνια της υπουργίας του -όταν προκάλεσε την πρώτη στρατηγική ήττα της κυβέρνησης Σημίτηέτσι και τώρα ως πρόεδρος των ΕΛ.ΠΕ. ο κ. Γιαννίτσης εξακολουθεί να είναι σκληρός με τους εργαζομένους, αλλά γαλαντόμος με τα υψηλά στελέχη της επιχείρησης.

Μόλις τον περασμένο Απρίλιο ο κ. Γιαννίτσης υπέγραψε την απόλυση 40 συμβασιούχων, οι αμοιβές των οποίων κυμαίνονταν από 500 έως 600 ευρώ τον μήνα. Τον Μάιο όμως υπέγραψε μία άλλη απόφαση για τη συνταξιοδότηση έξι υψηλόβαθμων στελεχών του ομίλου προτού ψηφιστεί το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο θα συνεπαγόταν τη μείωση κατά το ήμισυ και τη φορολόγηση των υψηλών αποζημιώσεών τους.

Ενας από τους προνομιούχους είναι ο κ. Απόστολος Ριζάκος, ο οποίος πήρε αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης ύψους 1.200.000 ευρώ και αμέσως μετά επαναπροσλήφθηκε με ετήσιες αποδοχές 250.000 ευρώ τον χρόνο. Το 2008 ο κ. Ριζάκος ήταν γενικός διευθυντής Εφοδιασμού και Εμπορίας Πετρελαιοειδών των ΕΛ.ΠΕ. Οι αποδοχές του ήταν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του λογιστηρίου, 198.000 ευρώ ετησίως.

Το 2009, χρονιά κρίσης, οι αποδοχές του αναπροσαρμόστηκαν με αύξηση 4%. Τον Απρίλιο του 2010 η διοίκηση με την ανακοίνωση Νο 167/28.04.2010 τον αναβάθμισε σε επικεφαλής της νεοσυσταθείσας Γενικής Εμπορικής Διεύθυνσης του ομίλου.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι τι εξυπηρετούσε η αναβάθμιση που έγινε μόλις έναν μήνα πριν από τη συνταξιοδότησή του και δύο μήνες πριν από την ψήφιση του νέου Ασφαλιστικού. Με την αναβάθμιση όμως αναπροσαρμόστηκαν και οι απολαβές του και με βάση αυτές πια καθορίστηκε αφενός το ύψος της αποζημίωσης και αφετέρου το νέο συμβόλαιο που του έκαναν τα ΕΛ.ΠΕ., τα οποία προφανώς έκριναν ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους χωρίς τις πολύτιμες υπηρεσίες του.

Συγκεκριμένα, στις 17/6/2010 το Δ.Σ. των ΕΛ.ΠΕ. συνεδρίασε με θέμα «Παραμονή στην εταιρεία στελεχών που συμπλήρωσαν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης» και με εισήγηση του διευθύνοντος συμβούλου κ. Γιάννη Κωστόπουλου αποφάσισε «την υπογραφή σύμβασης με τον κ. Ριζάκο ορισμένης διάρκειας για την περίοδο από 21/6/2010 έως 20/6/2012 με δυνατότητα ανανέωσης ενός ακόμη έτους».

Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκε να υπογραφούν συμβάσεις ορισμένου χρόνου και με άλλους συνταξιοδοτηθέντες. Συγκεκριμένα τους κυρίους Κωνσταντίνο Σγουρή (από 1/7/2010 έως 31/12/2010), Γεώργιο Μερσιάδη (από 21/6/2010 έως 20/6/2011), τους δικηγόρους Γεώργιο Ηλιόπουλο και Αγησίλαο Σακκά (από 21/6/2010 έως 31/3/2011), την κυρία Πηνελόπη Κίσσα (από 21/6/2010 έως 20/12/2010) και τον κ. Μιχαήλ Κωτίδη (από 21/6/2010 έως 20/12/2010). Φυσικά όλοι ανεξαιρέτως πήραν τις αποζημιώσεις τους, ενώ τα νέα συμβόλαια είναι ανάλογα των έως τότε απολαβών τους που ξεπερνούσαν τις 100.000 ευρώ τον χρόνο.

Η απόφαση αυτή του Δ.Σ. προκάλεσε την έντονη αντίδραση από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις και της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, οι οποίες παρά τις διαφορές τους εξέδωσαν παρεμφερείς ανακοινώσεις καταγγέλλοντας τη διοίκηση.

Το θέμα έφτασε στη Βουλή με ερώτηση της βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κυρίας Χρύσας Αράπογλου προς τους αρμόδιους υπουργούς Περιβάλλοντος, κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, κ. Ανδρέα Λοβέρδο, με την οποία τους ζητά να καταθέσουν τα συγκεκριμένα στοιχεία.

Στην ερώτησή της η βουλευτής υποστηρίζει ότι «δεν μπορεί να προσλαμβάνονται εργαζόμενοι άνω των 60 ετών πρόσφατα συνταξιοδοτηθέντες και με παχυλές συντάξεις και αποζημιώσεις» και ρωτά τους αρμόδιους υπουργούς «αν γνωρίζουν τη συγκεκριμένη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της “Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε.” και σε ποιες ενέργειες πρόκειται να προβούν προκειμένου να αποκατασταθεί η αίσθηση δικαιοσύνης και ισονομίας ανάμεσα στους εργαζομένους αποκλείοντας την επανάληψη παρόμοιων προκλητικών αποφάσεων». Η ερώτηση έχει ημερομηνία 6/7/2010, αλλά μέχρι στιγμής τα ΕΛ.ΠΕ. δεν έχουν δώσει επισήμως τα στοιχεία για την υπόθεση.

Η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος προς όφελος των «ημετέρων» έχει προκαλέσει αντιδράσεις τόσο των συνδικαλιστών όσο και των στελεχών της εταιρείας, που εκφράζουν πλέον ανησυχία για την εξέλιξή της.

Σε ενημερωτικό τους σημείωμα προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης στελέχη της εταιρείας εκφράζουν την αμφιβολία τους για ενέργειες της εταιρείας, όπως η μετεγκατάσταση της ΕΚΟ σε νέο κτίριο, συμφερόντων συγκεκριμένης τράπεζας (υπόθεση που προκάλεσε το ενδιαφέρον του ΣΔΟΕ), και κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στα golden boys. «Υπήρξε μια άνευ προηγουμένου έφοδος των golgen boys, απίστευτη παρέλαση, που συνεχίζουν να προκαλούν τους εργαζομένους με τους παχυλούς μισθούς τους, τη συμπεριφορά, την αλαζονεία τους και τις προκλητικές σπατάλες», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Την κατάσταση στα ΕΛ.ΠΕ. παρακολουθούν με ενδιαφέρον και ανησυχία υψηλόβαθμα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.

Πηγή

ΑΛΗΘΕΙΕΣ - Μέρος 1ο

Ανέκδοτο

"Τι κάνεις ρε συ εκεί πάνω;", ρωτάει η σαύρα.
"Στρίβω & πίνω μπάφους, θέλεις;", απαντάει εντελώς κουλ το κοάλα.
Ανεβαίνει η σαύρα πάνω στο δέντρο, αρχίζουν στρίβουν, πίνουν, στρίβουν, πίνουν, σε κάποια στιγμή η σαύρα έχει γλαρώσει για τα καλά.
"Πάω να πιω λίγο νερό γιατί κόλλησε το στόμα μου".
Πάει εκεί κοντά σε μία λιμνούλα και εκεί που σκύβει να πιει, έτσι ζαλισμένη που ήταν, πέφτει μέσα.
"Βοήθεια, βοήθεια, θα πνιγώ", αρχίζει να φωνάζει.
Την ακούει ένας κροκόδειλος, λέει "δεν γαμείς, μακρινά ξαδέλφια είμαστε, ας την βοηθήσω".
Την βγάζει από το νερό, ευχαριστίες η σαύρα, την ρωτάει ο κροκόδειλος πώς βρέθηκε μέσα στο νερό.
"Να είμασταν με το κοάλα και πίναμε μπάφους, είχα κάνει κεφάλι, ζαλίστηκα και έπεσα".
"Μπάφους εεε; Αχ να΄χαμε έναν!", λέει ο κροκόδειλος.
"Μην κάνεις έτσι, θα σε στείλω στο κοάλα που είναι στο τάδε δέντρο να πιείτε ένα γαράκι".
Χαρούμενος ο κροκόδειλος, ξεκινάει, πάει στο δέντρο που του είπε η σαύρα και βλέπει το κοάλα να συνεχίζει να καπνίζει αρειμανίως.
Το κοάλα τον βλέπει, γουρλώνει τα μάτια και του λέει:
"Καλά ρε μαλάκα, ΠΟΣΟ νερό ήπιες;;;

Σταυροφόροι Χωρίς Σταυρό

Είναι το τελευταιο, ακριβώς όμως τελευταίο γιατί μόλις το τελείωσα, βιβλίο που διάβασα και ασχολείται με την Ισλαμική τρομοκρατία, τις ΗΠΑ και τον νεοοθωμανισμό.

Παραθέτω τον πρόλογο:

Οι Σταυροφόροι χωρίς Σταυρό είναι μία ανάγνωση των διεθνών εξελίξεων μετά την καμπή της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001.  Ο πόλεμος εναντίον της ισλαμικής τρομοκρατίας, που κήρυξε ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους, ήταν κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό που ισχυριζόταν η ρητορική της Ουάσινγκτον. Το πρωτοφανές τρομοκρατικό πλήγμα λειτούργησε σαν καταλύτης. Δρομολόγησε την υλοποίηση της αυτοκρατορικής στρατηγικής των Νεοσυντηρητικών για το «νέο αμερικανικό αιώνα». Μίας στρατηγικής που είχε σχεδιασθεί από τη δεκαετία του 1990 και είχε ως στόχο να εξαργυρώσει τη νίκη της Δύσης στον Ψυχρό Πόλεμο κατά τρόπο που να εξασφαλίσει στη μοναδική πια υπερδύναμη την αναμφισβήτητη παγκόσμια ηγεμονία.

Το παρόν βιβλίο αναλύει τις εξελίξεις στα μέτωπα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Αυτό γίνεται επειδή εκεί κρίθηκε το εγχείρημα της παγκόσμιας ηγεμονίας. Οι δύο πόλεμοι και τα πολλά διπλωματικά παίγνια σ’ αυτό το χώρο σφράγισαν την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα θα επικαθορίσουν τις ισορροπίες σε πλανητικό επίπεδο για πολλά ακόμη χρόνια.

Το παρόν βιβλίο αποτελείται από τέσσερα μέρη και έναν Επίλογο:

Στο πρώτο μέρος αναλύονται η ισλαμική τρομοκρατία, η αυτοκρατορική στρατηγική των Νεοσυντηρητικών, η σχέση αυτής της στρατηγικής με το Ισραήλ και, τέλος, ο τρόπος με τον οποίο η κατάρρευση αυτής της στρατηγικής έστειλε τον Μπαράκ Ομπάμα στο Λευκό Οίκο.

Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται η εκστρατεία στο Αφγανιστάν, ο ανταρτοπόλεμος των Ταλιμπάν, η αντιπαράθεση του γαλλογερμανικού άξονα με την Ουάσινγκτον ο πόλεμος στο Ιράκ, η αιματηρή αντίσταση στην αμερικανική κατοχή, η σημασία του κουρδικού κρατιδίου στο βόρειο Ιράκ και το ρήγμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Το τρίτο μέρος είναι αφιερωμένο εξ’ ολοκλήρου την Τουρκία. Αναλύονται το «βαθύ κράτος», η σύγκρουση του κεμαλικού κατεστημένου με το μετριοπαθές πολιτικό Ισλάμ, το εσωτερικό Κουρδικό πρόβλημα και ο ρόλος του PKK, ο Νεοοθωμανισμός ως ιδεολογία και πολιτική στρατηγική, οι βλέψεις της Άγκυρας στο βόρειο Ιράκ και, τέλος, η σχοινοβασία της αμερικανικής διπλωματίας προκειμένου να προωθήσει μία διευθέτηση στο τρίγωνο Άγκυρα – Κούρδοι – Βαγδάτη. Δόθηκε έμφαση στην Τουρκία αφ’ ενός λόγω του αυξημένου ρόλου της στις ισορροπίες της ευρύτερης περιοχής και αφ’ετέρου λόγω του ειδικού ενδιαφέροντος της ελληνικής κοινής γνώμης για τα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα.

Στο τέταρτο μέρος παρουσιάζονται το Παλαιστινιακό ζήτημα και η σημασία του γα το μουσουλμανικό κόσμο, η αδιέξοδη εμμονή του Ισραήλ στην επιδίωξη στρατιωτικής λύσης, το άνοιγμα του Μπαράκ Ομπάμα προς το Ισλάμ και πώς αυτό το άνοιγμα δοκιμάζεται στο ισραηλινοπαλαιστινιακό μέτωπο, η διένεξη για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, οι αντιθέσεις στους κόλπους του ισλαμικού καθεστώτος και τα σενάρια βομβαρδισμού.

Όλα τα ανωτέρω δεν είναι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Αποτελούν κομμάτια του ίδιου γεωπολιτικού παζλ, το οποίο, όπως ήδη έχουμε σημειώσει, επικαθόρισε τις ισορροπίες σε πλανητικό επίπεδο.

Στον Επίλογο επιχειρείται μία επιγραμματική σύνθεση αυτού του παζλ.

Επιλογή μου ήταν να γράψω ένα περιεκτικό και ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που να μην προϋποθέτει ειδικές γνώσεις. Ένα βιβλίο, όμως, έγκυρο και ικανό να βοηθήσει όσους ενδιαφέρονται να εντάξουν τις καθημερινές ειδήσεις σ’ ένα συνεκτικό ερμηνευτικό πλαίσιο και κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατανοήσουν τη λογική και τη δυναμική των εξελίξεων. Όπως συμβαίνει πάντα, η τελική κρίση ανήκει στους αναγνώστες.

Το βιβλίο, όπως διαφαίνεται ειναι καθαρά ιστορικό και πολιτικό. Δεν έχει ίχνος μέσα μυθιστορήματος άρα δεν χωράει και πολύ ανάλυση σε προσωπικό επίπεδο.

Αυτό που θέλω εγώ να πω είναι οτι ο συγγραφέας, Σταύρος Λυγερός, το έχει ψάξει πολύ το θέμα. Το κατέχει άγρια, και σε κανένα σημείο δεν έχεις την αίσθηση ότι τα μπουρδουκλώνει!

Σε προσωπικό επίπεδο, ο λόγος που το διάβασα, είναι γιατι πάντα μαρέσει να ξέρω τα κακώς κείμενα των εξελίξεων και γιατί αν και δεν τους συμπαθώ, θαυμάζω ιδιαίτερα την πορεία της Τουρκίας. Βέβαια, δεν ήξερα καθόλου πως και γιατί έχει γίνει αυτό, κάτι που το τελευταίο βιβλίο εξηγεί σαφώς. Ειλικρινά, είναι θαυμαστό τις έχει καταφέρει το κόμμα του Ερντογάν, κόντα σε ένα πρακτικά δικτατορικό καθεστώς, στηριζόμενη και από την τύχη και τις συγκοιρίες αλλά και γιατί έχει ανθρώπους που ξέρουν να παίξουν μπάλα και πιστεύουν στο έθνος τους.

Υπενθυμίζω ότι η Τουρκία το 2001, αν θυμάμαι καλά, μπήξε ΔΝΤ και προσφάτως αρνήθηκε μια δόση του ταμείου. Δεν λέω ότι θα μπορούσα να ζήσω εκεί, σε κανένα σημείο δεν ξεχνώ την καταπιεστική φύση της χώρας τους, ειδικότερα τώρα που ενημερώθηκα καλύτερα για το τι ειναι το “βαθύ” κράτος. Όμως παρόλα τα κακώς κείμενα, έχουν ανθρώπους που θέλουν το καλό της χώρας σαν διεθνή δύναμη, και τουλάχιστον σε διεθνές επίπεδο το παλεύουν έχουν άποψη και δεν κάθονται σαν κότες να τους παρέχουν επειδή τους το χρωστάνε. Ναι τους συγκρινώ με τους δικούς μας εθνικούς προδότες.

Λίγο από το τσαγανό των Τούρκων να είχαν τότε θα μιλάγαμε για άλλη Ελλάδα, χωρίς να έχουμε θυσιάσει την δημοκρατία μας.

Να το θέσω και εντελώς απολίτιστα, μπορεί οι Τούρκοι να ειναι μεγάλοι μαλάκες, μεγάλα καθίκια με τους πολίτες τους που δεν υποτάσονται αλλά δεν παύουν σαν κράτος να έχουν αρχίδια και άποψη.

Αγοράζοντας με δανεικά

Λίγο πολύ όλοι θα έχετε ακούσει τα της προσφοράς της Πειραιώς για εξαγορά δύο τραπεζών.

Αυτό που πολλοί δεν ξέρουν όμως, είναι ότι η Πειραιώς είναι από τις τράπεζες που δέχθηκε την οικονομική βοήθεια των 28 δις από το κράτος για να σωθεί εν γένη. Δεν θα σχολιάσω τον σκανδαλώδη τρόπο που η τότε κυβέρνηση απλά παρέδωσε, χωρίς κανένα σοβαρό αντάλλαγμα, τα λεφτά ενώ πολίτες τα χρειαζόντουσαν εξίσου!

ΤΟ παράλογο της ιστορίας ειναι ότι οι δυο προς εξαγορά τράπεζες είναι κρατικές. Δηλαδή η Πειραιώς κατέθεσε πρόταση εξαγοράς κρατικών τραπεζών ενώ χρωστάει λεφτά στο κράτος.

Σε πλήρη αναλογία θα μπορούσατε να μου δανείσετε λεφτά για να αγοράσω το σπίτι σας, και μετά να σας να το νοικιάζω! Φυσικά σαν ιδιοκτήτης θα τράβαγα και λίγο το σχοινί.

Φυσικά, πολύς λόγος γίνεται για σκάνδαλο, αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς πως ακριβώς μια τράπεζα δανείζει λεφτά σε ένα πολίτη της χώρας? Εμμέσως πλην σαφώς, αυτός ουσιαστικά δεν χρηματοδότησε από την περιουσία του την διάσωσή της τράπεζας? Με ποια λογική μια τράπεζα που χρειάζεται διάσωση, γίνεται τοκογλύφος προς τον πολίτη? Και ακόμα χειρότερα, είναι δυνατόν να κατάσχει την περιουσία του?

Δεν μιλάμε για πράσινο ή μπλέ σκάνδαλο. Όσοι απλά τραβιέστε και σε κομματικές αντεκδικήσεις, απλά δεν έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα από την νέα κοινωπολιτική πραγματικότητα την οποία βλέπαμε στην Αμερική και τώρα ζούμε και εμείς!

Καλωσήρθατε στην χαβούζα, που κλασσικά η ιστορία διδάσκει ότι μονο πόλεμος επαναφέρει. Βλέπεις, για το ανθρώπινο γένος ισχύει σε γενίκευση η ατάκα “this town isn’t big enough for the two of us”

Ένα ενδιαφέρον κείμενο για την βραδιά των Ιμίων

Παραθέτω το κείμενο από http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/07/sat.html"

Ο επιτελικός πλοίαρχος (Deniz Kurmay Albay) Ali Türkşen, του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, δικάζεται στο 12ο Κακουργιοδικείο της Κωνσταντινούπολης (İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinde) για συμμετοχή στο "Σχέδιο Κλωβός" ("Kafes Eylem Planı") και στο Σχέδιο Δολοφονίας Ναυάρχων ("Amirallere Suikast") με βάση τα οποία αξιωματικοί που ανήκαν κυρίως στο Πολεμικό Ναυτικό, θα πραγματοποιούσαν ένοπλες προβοκατόρικές ενέργειας, με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν.
Ο Τούρκος ανώτερος επιτελικός αξιωματικός, που διετέλεσε και Διοικητής του Συγκροτήματος Υποβρυχίων Καταστροφών (SAT Grup Komutanı) το διάστημα 1990-1997, στη διάρκεια της απολογίας του στο δικαστήριο, μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:
"Ο αρχηγός του ΤΠΝ, ναύαρχος Οζντέν Ορνέκ (Özden Örnek), με διέταξε να γράψω σε ένα βιβλιαράκι τα όσα έζησα ως διοικητής της ομάδος που αποβιβάστηκε στο Καρντάκ. Αν διαβάσετε αυτό το βιβλίο θα καταλάβετε γιατί δεν είναι δυνατόν ποτέ ένας από μας να γίνει τρομοκράτης. Στις 30 Ιανουαρίου 1996, στις 21:33, εμείς πληρώσαμε από τη τζέπη μας τη βενζίνη για το φουσκωτό που μας έβγαλε στο Καρντάκ. Το βράδυ εκείνο αγοράσαμε βενζίνη με την πιστωτική κάρτα του Ερτζάν Κιρίτστεπε (Ercan Kireçtepe), που τη στιγμή αυτή βρίσκεται εδώ, ανάμεσά μας. Η απόδειξη από εκείνη τη συναλλαγή είναι εδώ. Όλοι βάλαμε λεφτά από τη τζέπη μας εκείνη τη νύχτα και αγοράσαμε από το παντοπωλείο ψωμί, και τυρί.
Εκείνο το βράδυ, στις 01:40 αποβιβαστήκαμε στη βραχονησίδα. Και σήμερα δικαζόμαστε σ' αυτό το δικαστήριο. Ο τότε αρχηγός του ΠΝ, Ναύαρχος Γκιουβέν Έρκαγια (Güven Erkaya), εκείνο το βράδυ μου τηλεφώνησε και μου είπε: 'Παιδί μου, ακόμα δεν είστε έτοιμοι;' Φυσικά τον πίεζε η Τανσού Τσιλέρ. Εμείς αγοράσαμε βενζίνη με την πιστωτική του Ερτζάν Κιρίτστεπε και έτσι ξεκινήσαμε με το φουσκωτό. Φυσικά, τότε όλοι και τί δεν θα δίνανε για αν είναι στη θέση μας.
Τώρα όμως, δυο από τα άτομα που αποβιβαστήκαμε τις πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996 στη βραχονησίδα Καρντάκ και υψώσαμε την τουρκική σημαία, υποστέλλοντας την ελληνική, εγώ και ο Ερτζάν Κιρίτστεπε, δικαζόμαστε σ' αυτήν την αίθουσα. Πως φθάσαμε εδώ δεν γνωρίζω."
Ο Τούρκσεν, κατά την απολογία του, έδειξε στο δικαστήριο την απόδειξη από την πιστωτική με την οποία αγόρασαν βενζίνη αξίας 16 εκατ. 730 χιλιάδων λιρών Τουρκίας.
Οι πληροφορίες που αναφέρει ο Τούρκος αξιωματικός είναι συγκλονιστικές, γιατί αποδεικνύεται ότι το βράδυ της Τραγωδίας των Ιμίων μας κυβερνούσαν πολιτικοί ανίκανοι να χειριστούν μια κρίση που είχαμε σαφώς το πάνω χέρι, και υποχώρησαν, εκχωρώντας στον εχθρό εθνικό έδαφος. Έναν εχθρό του οποίου οι βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στη Μικρή Ίμια με βενζίνη που πλήρωσαν οι ίδιοι και αντί για υπηρεσίακή ξηρά τροφή, είχαν μαζί τους ψωμί και τυρί που αγόρασαν από τον ...παντοπώλη.

Η επίμαχη απόδειξη
Μπροστά σε έναν τέτοιο εχθρό υποχωρήσαμε και κάτω από τέτοιες συνθήκες υποστήκαμε μια τεράστια εθνική ήττα.
Αντί να τους δικάσουμε και να τους καταδικάσουμε για εσχάτη προδοσία, να τους χαιρόμαστε και να πληρώνουμε από τα λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τα ιδρύματά τους.

Πηγή

Πορείες και Διαμαρτυρίες

Με αφορμή το παραπάνω video με το οποίο στο μόνο που συμφωνώ είναι ότι η υπάρχουσα μορφή διαμαρτυριών μάλλον το αντίθετο καταφέρνει, θέλω λίγο να κράξω την υπάρχουσα νεοτροπία! Βασικά την κράζω από τα πανεπιστημιακά μου χρόνια.

Αρχικά ξεκινώ με την πολιτικοποιήση ενός δίκαιου αιτήματος. Ανεξαρτήτως, πολλά πράγματα απλά είναι κοινή λογική, διεθνή διαμαρτυρία και κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν είναι δυνατόν σε μια τέτοια πορεία να κατεβαίνεις με κοκκινα, μπλε και πράσινα σημαιάκια. Ειδικά τα κοκκινα το ξεφτυλίζουν. Δεν γουστάρω ρε φίλε να σφαιτερίζεσαι την άποψη μου για ένα υπερκομματικό θέμα. Ανέκαθεν με εκνεύριζε αυτό το κόκκινο στις πορείες λες και και οι μόνοι άνθρωποι με αντίληψη ειναι οι αριστεροί κόκκινοι “εργάτες”, ασχέτως αν ορισμένοι από αυτούς έχουν και 15000 για μια νύχτα να γεννήσει η γυναίκα τους!

Ύστερα, δεν ειναι δυνατόν να περιμένεις τον κόσμο να αντιδρά θετικά σε κάθε μορφής καθολικό όχι. Δείχνει αδιαλιαξία, πόσο μάλλον όταν τα τυπάκια που μιλάνε εκ μέρους των αδικημένων σκάνε μύτη με κάτι γυαλιά των 300 ευρώ. Για να μην πω τι κάνουν και τα τυπάκια που πάνε στις πορείες. Ξέρετε αυτοί οι αγωνιστές που κλείνουν το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας, όντας ούτε το 1 τις χιλίοις αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπουν και αγωνίζονται!

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αυτοί οι αγωνιστές, παλαιστές της ζωής που εκπροσωπουν την κοινωνική δικαιοσύνη απλά δείχνουν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με αυτή και εν γένη την κοινωνία. Στην Ελλάδα ειναι γνωστό ότι απεργία στον ιδιωτικό, συνήθως σημαίνει και απόλυση η στην καλύτερη πρόβλημα στην εργασία σου. Αυτό συμβαίνει γιατι οι υπεύθυνοι Δημόσιοι Υπάλληλοι (με την άνεση της απεργίας) που δουλεύουν στην επιθεώρηση εργασίας απλά δεν κάνουν καλά την δουλειά τους, παρά μονο διαμαρτύρονται για φράγκα και δικαιώματα. Συνεπώς, μια μερίδα που δεν έχει δικαιώμα στην απεργία, βλέπει μια άλλη να ξεσκίζεται σε αυτές ζητώντας μόνο αλλά ποτέ παρέχοντας.

Δεν συζητάμε για τον συνήθη παρολογισμό των αιτημάτων τους που απλά είναι αστείος στα μάτια ενός ιδιωτικού υπαλλήλου. Το χειρότερο όλων είναι ότι όταν θέλει να απεργήσει και ο ιδιωτικός υπάλληλός αλλά πρέπει να πάει στην δουλειά με το ζόρι, απεργουν και οι υπηρεσίες της κοινωνίας σαν να λέμε ΜΜΜ, και βγάζουν και από την μύτη την υπάρχουση αδικία. Και δεν κάνουν καλά την δουλειά τους δηλαδή οι απεργοί, και ζητάνε μόνο αλλά και φορτώνουν έξοδα και ταλαιπωρία στον κακομοιρο τον ιδιωτικό υπάλληλό που πρέπει να πληρώσει ταξί, να πληρώσει άτομα να φυλλάξουν το σπίτι και κάθε άλλο τρελό σκηνικό επειδή οι άχρηστοι έχουν μάθει μόνο να απεργούν.

Οκ τώρα έχουν δίκιο, αλλά με τι μούτρα να στηρίξεις την απεργία σου και ποια κοινωνία θα μπορέσει να απεργήσει μαζί σου??? Αφού τόσα χρόνια υποβάθμησες την έννοια της απεργίας σε επίπεδο ξεφτίλας. Και όλα αυτά από εργατοπατέρες που ειναι καθαρά κομματόσκυλα και πιθανά δεν έχουν δουλέψει ποτέ.

Σπανίως έχω ακούσει τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ να λέει κάτι σωστό, και επιτέλους μήπως πρέπει να καταλάβουν ότι ΓΣΕΕ δεν ειναι το ΠΑΜΕ και οι ΔΕΚΟ, γιατί όλοι οι υπόλοιποι με τίποτα δεν εκφράζονται από τις βλακείες και ασυναρτησείες του εκάστοτε προέδρου της.

Σίγουρα χρειάζεται νέος τρόπος κινητοποιήσεων. Που ειναι τα επιτελεία και τα προεδρία να βρούνε ένα και να πειραματιστούν ώστε να φέρουν την κοινωνία να τους στηρίξει. Ασε ρε τάκη καραμήτρο πρόεδρε που έχετε δοκιμάσει και δεν έχετε πετύχει! Για κανονιστε τις απεργίες το βράδυ και να μπορεί να κινηθεί ο κόσμος. Αλλά ξεχνάω τότε έχει μπύρες και σάπισμα γιατί την επομένη δεν έχουμε και ξύπνημα. Χαραμοφάιηδες.

Συνεπώς, τώρα που χρειάζονται απεργίες από όλη την κοινωνία, αυτή έχει υποβαθμιστεί σε εικόνα αλλά και δυνατότητα που απλά τα πάντα γίνονται ασυζητητή!!!

Τυχαίο?? Δεν νομίζω κύροι συνδικαλιστές και αγωνιστές της εργατιάς, ονόματε δεν λέμε μην σας κακοχαρακτηρίσουμε κιόλας.

BP Spills Coffee



Είναι πραγματικά τραγικό αυτό που έχει συμβεί στο κόλπο του Μεξικού, αλλά πλάκα πλάκα έστω και με χαβαλέ το βιντέακι δείχνει ακριβώς ότι έχουν κάνει.
Ειδικά το σκηνικό με το καλαμάκι, που αναφέρεται στην άντληση του πετρελαίου για χρήση από το νερό, είναι κορυφαίο.
Μπορεί να ξεκαρδίστικά, αλλά respect στην τραγωδία και στην γελοιότητα των υπευθύνων.

Nightwish – The Phantom Of the Opera

Είναι που είναι έπος το αρχικό τραγούδι από το απίστευτο συνολικά δίσκο, το πήραν και οι θεοί nightwish να το κάνουν μεταλ διασκευή.

Ποιος έφταιξε – Μέρος ένα ακομη έχουμε χάσει το μέτρημα

Σαββάτο βράδυ ειμαι στον περίχωρο μιας εκκλησίας στο Χαλάνδρι ενός φίλου μονιμά! Είναι το μοναδικό παλικάρι που εκτιμώ από τα ένστολα σώματα, και προφανώς σχεδόν όλοι οι καλεσμένοι από την πλευρά του είχαν πάρεδώσε με το συγκεκριμένο σώμα.

Ειναι λοιπόν ένας πρώτος μηχανικός και αναφέρονται στο συνταξιοδοτικό και πως θα χάσει την 25ετία. Αντε προς το παρών δεν μιλάω. Αργότερα και ενώ έχει έρθει ένας ακόμα του ένδοξου σώματος, συζητάνε κλασσικά για το πως μας κλέψαν και φταίξαν ενώ εννοείται ότι εμείς σαν πολίτες ατομικά ΔΕΝ ΦΤΑΙΞΑΜΕ.

Το γεγονός ότι ακριβώς πριν θεωρούσε δικαιώμα του την συνταξιοδότηση στην 25ετία, όπως ακριβώς κάνει και ο φιλος μιας φίλης μου, δεν είναι παραλογισμό μεγάλε? Πραγματικά 20 χρονών και 25 κάνει 45. Τι είσαι ρε καραγκιόζη που θες να βγεις και στην σύνταξη, και κλασσικά να κάνεις και μούφα δουλειά από πίσω? Οχι οτι πάω στις δεξιώσεις για ιδεολογικούς λόγους, αλλά ειδικά εκεί θα είχαμε σφαχτεί.

Θα το πω ΞΑΝΑ. Έλληνες πολίτες, αν δηλαδή ξέρουμε τι είναι πολίτης, είστε ΗΛΙΘΙΟΙ. Ακόμα και στο χείλος της καταστροφής δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι αυτή η νεοτροπία του παρταδικισμού θα φέρει και ακόμα χειρότερα? Πως θα γίνει ρε μεγάλε? Μόνο εσυ θα είσαι έξυπνος και θα ζεις παράλογα και εις βάρος των επόμενων γενιών? Ο πολιτικός με εξουσία, ο τσάτσος και κάθε άλλος ίδιος με σένα αλλά με καλύτερες άκρες δεν θα κλέψει και μάλιστα περισσότερο?

Πως είναι δυνατόν να κοιμάστε ακόμα? Πως? Μα καλά τόσο χαζοί είμαστε? Κανείς να ξυπνήσει και να πει έλεος? Μόνο και καλά στα μίντια για αγανάκτηση μιλάνε, αλλά εγώ δεν βλέπω ειλικρινά ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ από τους ΔΕΚΟ, Δημόσιους, γονείς λαμόγια, ενστολους, μαυρους καθηγητές μπλα μπλα μπλα μπλα να λένε οτι έφταιξα και εγώ. Και το χειρότερο όλων, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ. ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΓΑΜΩ το στανιό μου δεν θα βγει και να πει, ότι σόρρυ σας γαμήσαμε γιατι δεν ξέρουμε τι πάει να πει μέτρο.

Ειλικρινά κρατιέμαι να μην τα χώσω σε άτομο στο δρόμο, συγκοινωνίες. Κρατιέμαι να μην τα χώσω σε μιντια και καραμήτρους δημοσιογράφους. Και ορισμένες φορές βλέπω και αυτούς τους υπερσπιστές των ελευθεριών μας και θέλω να τους δείρω όταν ακούω ίδιες βλακείες περί δικαιωμάτων και άλλες κλασσικές πιπιλο-επαναλήψεις των μαλακιών που τους σιδερώνουν πίσω από τις αριστερές πόρτες.

Το δικαιώμα για μια χώρα όχι κορυφαία, αλλά χώρα που θέλει το καλό των πολιτών το ξέρει κανείς? Κοινωνικό συμφέρον για την παρούσα αλλά και μελλοντική γενιά ξέρει κανείς από όλους αυτούς τους Die Hard με δέκα κομματικές πλάτες ξέρει τι είναι?

Και αρκεί που δεν φταίξαμε εμείς ατομικά και φταίξαν οι άλλοι.

Επόμενο θέμα!

Το μνημόνιο της ντροπής

Έλαβα σήμερα ένα e-mail με τα παραπάνω video.

Ομολογώ ότι κάθησα να τα παρακολουθήσω παρότι το όλο σκηνικό μοιάζει οτι να είναι εκπομπή.

Όμως, και κρατώ επιφυλάξεις, αυτά που λέει είναι συγκλονιστικά όχι ότι βαθιά μέσα μου δεν τα ήξερα. Σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες, δεν έχω αυταπάτες περί παιδιών ενός δικού μας υπερ-Ελληνων θεού, αλλά ακριβώς νομίζω σχεδόν κανένας δεν ξέρει τι σκατά υπογράψαν νύχτα. Και λέω νύχτα γιατί κάπου πιστεύω ότι οι υπογραφές είχαν πέσει τουλάχιστον άτυπα τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα.

Πάντως, αν έστω και λίγα από αυτά που αναφέρεις ο στρατηγός που δεν μπορεί να μιλήσει, τότε μιλάμε και επισήμως για εθνική προδοσία. Και θα συμφωνήσω, βασικά το έχω πει νωρίτερα διακομματικά, με τον έταιρο Βασίλη blogger ότι μιλάμε καθαρά για δικτατορία στην χώρα μας.

Χοντρά πάντως τα λεγόμενα, και ψάχνω επιβεβαιώσεις γιατί και το ιντερνετ δεν ειναι πάντα άξιο εμπιστοσύνης.

Μετακινήσεις με Συγκοινωνίες

Είναι ένα google maps mashup όπου σου εξηγήσει πως θα μετακινηθείς από ένα σημείο σε ένα άλλο με συγκοινωνίες και πόδια αυστηρά.
Είναι αρκετά καλό αν και στην περίπτωση μου, την διαδρομή Σπίτι-Εργασία όταν του έβαλα μόνο τρόλεϊ δεν την βρήκε ότι μπορεί να γίνει μόνο με το Ν010.

U3-X

Ουαου πάει και με τις μπάντες!!!

Πολύ τεμπελιά μου βρωμάει, αλλά σίγουρα θα ειναι επιστήμη για τους ανάπηρους