Αφορμή για αυτο το ποστ και πιθανά και κάποια επόμενα όταν προλάβω, είναι κάποις συζητήσεις που πρόσφατα έχω κάνει με διάφορα άτομα, φιλους, φίλους φίλων ή και συγγενικά για διάφορα ζητήματα μεταξύ αυτών κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά κυρίως μέσα από το πρίσμα της Ελληνικής πραγματικότητας.
Το πρώτο πράγμα που έχω παρατηρήσει λοιπον είναι η σχέση που έχουμε με την λογική. Ακουω διαφορους να μου λένε σκέφτομαι λογικά, ο τάδε ειναι λογικό παιδί. Σαν απόφοιτος σχολής της λογικής και ανέκαθεν οπαδός της, για τους περισσότερους ούτε καν ξέρουν τι ειναι.
Η λογική σίγουρα δεν χωράει στο κόσμο του υποκειμενικου και σίγουρα δεν δουλεύει κατεπιλογή και όπου μας βολεύει. Δεν γίνεται να υπάρχουν λογικοι άνθρωποι που προσεγγίζουν ζητήματα υπό την σκέψη του σε αυτό το δωμάτιο ισχυει το Α και στο αλλο το Β γιατι το Α ειναι δικό μου.
Οκ δεν θα τσεκάρω την wikipedia για να δω τι λέει για την λογική αλλά για μένα η λογική ειναι μια διαδικασία σκέψης που στηρίζεται σε υπάρχουσες αλήθειες για να στηρίξει μια πρόταση ή για να παράγει άλλες αλήθειες, χτίζοντας έτσι αναγωγικά μια πειραμίδα προτάσεων. Οι συζητήσεις γινονται πάντα με αντικειμενικά επιχειρήματα και δεν σταματάνε όπου μας βολεύει αυτό.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ στην εφαρμογή της λογικής. Όποιος το κάνει απλά δεν ειναι λογικός άνθρωπος. απλά χειραγωγεί επιλεκτικά την λογική χρησιμοποιώντας ότι τον βολεύει μονο με μοναδικό σκοπό να στελεχώσει αυτό που εκείνη την στιγμή τον βολεύει. Αν το κάνει καλύτερα από τους άλλους τότε φαίνεται σαν λογικός άνθρωπος μέχρι να έρθει κάποιος και να του πει, επ φιλαράκο για εφάρμοσε το ίδιο και εκεί που δεν σε βολεύει, και κάτι άλλες στοιχειώδης καταστάσεις που σπάνε την επιλεκτικότητα. Δεν μιλάμε για καμια επιστήμη όσο για μια διαδικασία σκέψεις που σκοπό έχει την αλήθεια και όχι την βόλεψη μας. Αν εγώ πάρα 5-6 τουβλα και φτοιάξω μια πολυκατοικία ότι να ειναι, δεν με κάνει μηχανικό.
Αυτο που ειναι πιο γελοιο από όλα, είναι όταν κάποιοι άνθρωποι αντί να πουν βρε έτσι γουστάρω γιατι ελεύθερος άνθρωπος είμαι να κάνω επιλογές λογικά ή μη ή όπως αλλιώς εγώ γουστάρω, πάνε να υποστηρίξουν την επιλογή του με λογική επιχειρηματολογία που στέκει μονο εφόσον χρησιμοποιηθεί επιλεκτική λογική.
Χαρακτηριστικά παραδείγμα είναι η θρησκευόμενοι λίγο ή πολύ άνθρωποι. Πιο συγκεκριμένο χαρακτηριστικο παράδειγμα ειναι αυτοί που επιλέγουν να ειναι τυπικοι στα θρησκευτικά καθήκοντα που τους βολεύουν μονο, παρουσιάζοντας τα υπόλοιπα με οπλο την επιλεκτική λογική ως πχ αναχρονιστικά ή λάθος ή ότι άλλο να ειναι. Περισσότερα για το συγκεκριμένο ζήτημα σε κάποιο άλλο ποστ πιθανά με θέμα Κοινωνία – Θρησκεία – Μέρος Ν. Αλλα παραδείγματα ειναι αυτοί που επιλέγουν να εφαρμόζουν επιλεκτικά τους νόμους, ή αυτοί που μόλις αλλάξουν θέση στο αυτοκίνητο θεωρουν ότι οι νόμοι της φυσικής αλλάζουν. Άλλο χαρακτηριστικο παράδειγμα ειναι αυτοί που προσεγγίζουν την αναγωγή της ιστορίας μονο μέχρι το χρονικό σημείο που τους βολεύει.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιλεκτικής λογικής, και νομίζω ότι αυτους τους ανθρώπους θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω ρήτορες της λογικής, κυρίως γιατι χειραγωγουν τις λέξεις και την λογική για να φαίνεται ότι λένε κάτι καλό και εντυπωσιακό όταν στην πραγματικότητα λένε απλά μαλακίες. Και ο λόγος που λένε μαλακίες είναι η ευκολία με την οποία σπάει η ροή της σκέψης τους, μόλις επιστρατευτεί το οπλοστάσιο της συνολικής λογικής. Άσε που θεωρώ και πραγματικά επικίνδυνη την συμπεριφόρα τους, γιατί στον σύγχρονο κόσμο η κριτική ικανότητα έχει χαθεί και η χρήση ευκολων και εφετζίδικων τοποθετήσεων που εχουν και απήχηση που βολεύει αποτελεί για μένα μιας άλλης μορφής πνευματικής σκλαβιάς.
Για να μην παρεξηθώ, λογικό είναι κάποιοι να πχ να μην αντιλαμβάνονται όλες τις παραμέτρους και κακήν κακώς να στοιχειωθετουν επιχειρήματα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι τους. Και εγώ το ίδιο κάνω. αν σκάσει μύτη ο IQ 200 πιθανά να μου ρίξει το ισοπέδωμα της αρκούδας. Όμως σε αντίθεση με τους επιλεκτικους είμαι έτοιμος να διευρύνω ή να επανεξετάσω την προσσέγιση μου, εφόσον ο άλλος μπορεί να με πείσει ή έστω να μου δημιουργήσει κοινά στην ροή της σκέψης μου. Αντιθέτως οι ρήτορες ούτε το συζητάνε και μάλιστα δια μέσω της ρητορικής και με όπλο ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει και πολλά σε βγάζουν και μαλάκα, πιθανά υπό το πρόσχημα ότι τους προσβάλεις κιολας. Βέβαια μόλις τους πει ότι για κάτι που κινείται στην σφαίρα των υποκειμενικών πεποιθήσεων. Η συζήτηση χωρίς προσωπικά πάθη θα διευρύνει, θα ενισχύει ή θα ισοπεδώση τις απόψεις μας.
Και επειδή οι άνθρωποι δεν ειμαστα ρομπότ, η σχέση λογικής και συναισθήματος είναι ένα άλλο πανηγύρι το οποίο θα γίνει χώριο ποστ, γιατι κουράστηκε και το χέρι.
