Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο Εθνικού Πάρκου Σχινιά Μαραθώνα

Καιρό τώρα είχα ψηθεί να πάω προς τα εκεί, γιατί στο ιντερνετ είχε πέσει το μάτι μου σε κάτι αναφορές περί πάρκου, ενοικίασης ποδηλάτων, δέντρα αλλά και γιατί από το Google Earth φαινόταν ενδιαφέρον.

Πήγα λοιπόν την Κυριακή. Γενικώς πάς πολύ εύκολα, μέχρι ακριβώς το σημείο που πρέπει να στρίψεις από τον κεντρικό δρόμο. Παντού υπάρχουν τεράστιες πινακίδες προς τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις συνεπώς ευκολό όσο βλέπεις τις πινακίδες. Στο τέλος σε ένα σημείο που καμπυλώνει ο δρόμος και ακριβώς πριν μετατραπεί από λεωφόρο σε καρόδρομο, έχει μια πινακιδούλα γυρισμένη κιολας που λέει να κάνεις αριστερά. Αν πηγαίνεις προς τα εκεί, η είσοδος είναι ακριβώς απέναντι από κάτι που από μακρυά ξεχωρίζει και σαν καράβι.

Φτάνουμε λοιπόν, και η αίσθηση του παρατήματος έκδηλη. Απορώ δηλαδή δεν κάνει κανείς κωπηλασία? Για την πόρωση θα το φτιάξαμε. Γενικώς είναι η διαδρομή που έχει μήκος 2 Χλμ, αλλά πρέπει από άκρη σε άκρη να είναι κοντά στα 2.5 Χλμ. Γύρω από την διαδρομή έχει

• κάτι κακάσχημα κτίρια
• κάτι κακάσχημους πύργους χρονομέτρησης
• σαπισμένα ξύλα
• ασφαλιτινη διαδρομή που χωράει τουλάχιστον ένα αυτοκίνητο

Εννοείται ότι πουθενά να βρεις κάποιον να ρωτήσεις. Εννοείται ότι πουθενά μια αίσθηση ενός πάρκου για βόλτα. Οι φράχτες του οικοπέδου είναι απίστευτα κοντά στην πίστα, σαν να σου δίνει την αίσθηση ότι ίσα ίσα χώρεσε. Αφού και από την πλευρά της εκκίνησης τα σπίτια είναι τόσο κοντά που αν έκανες βαρκάρα θα έβλεπες και μέσα σε αυτά.

Υπάρχει ένα και μόνο σημείο σαν παγκάκι να αράξεις, και είναι στην πλευρά της εκκίνησης. Γενικώς αν έχεις παιδιά και θες να τα πας κάπου να κάνουν το ποδήλατο της αρκούδας, καλά είναι. Αν τώρα δεν έχεις ποδήλατο και ονειρεύοσουν να κάνεις εκεί, λάθος. Αν απλά πας για περπάτημα και βόλτα, τότε οκ δεν χαλαστηκα κιολας αλλά είναι και λίγο μακρυά από την Αθήνα το μέρος.

Συνεπώς, για την πόρωση αν βρεθείς εκεί κοντά στο Κάτω Σούλι που έχει και καλό φαγητό ε τράβα να περπατήσεις και λίγο. Αλλά να περπατήσεις και όχι να μετράς τις πινακίδες με τις μετρικές αποστάσεις.

Κρίμα πάντως, γιατί θα μπορούσε να είναι σαφώς καλύτερο.

Μια άσχετη απορεία που μου δημιουργήθηκε είναι γιατί ντε και καλά κάθε χαζό άθλημα πρέπει να γίνεται Ολυμπιακό για να σπαταλάμε πόρους για να δημιουργήσουμε κατάλληλα κέντρα?? Τι εννοώ? Δεν ξέρω να η κωπηλασία είναι καλή ή όχι, αλλά η δομή του αθλήματος ουσιαστικά δεν επιτρέπει την παρακολούθηση του από κοντά. Απόδειξη ότι υπήρχε μόνο μια κερκίδα άντε 100-200 ανθρώπων ακριβώς στην γραμμή τερματισμού. Δεν λέω από την τηλεόραση με την κυλιόμενη κάμερα ωραία φαίνεται, αλλά αν πας εκεί τι ακριβώς βλέπεις? Γιατί δηλαδή να δεσμεύσεις ένα τόσο τεράστιο χώρο εγώ δεν το καταλαβαίνω. Εκτός βέβαια και αν παρακολουθείς τον αγώνα πάνω από ένα ποδήλατο, σαν να είσαι η κάμερα η ίδια.

Πανέμορφα Τοπία

Λίγο ψεύτικη φαίνεται

Μεγάλο κόλημα με το μπλέ όμως

Πάμε για τρέξιμο?

Πράσινο και Νερό. Ο αγαπημένος μου συνδυασμός

Τέλειο απλά!

Λες και έχει βγει από adventure game!

Δαμάζοντας τα κύματα

10 σημεία της πόλης που δεν θυμίζουν Αθήνα

Το παρακάτω δεν ανήκει σε μένα αλλά το διάβασα εδώ και όπως αναφέρεται ουτε της πηγής γνώση ειναι. Όπως λέει, κυκλοφορεί σε chain mail που χμμμμμμμμμμ εγώ δεν έχω πάρει. Λές να με έχουν βγάλει από τις λίστες τους ή μονο που στέλνουν τις βλακείες για τιμωρία

Δέκα σημεία της πρωτεύουσας θυμίζουν Άλπεις ή εικόνες που ορκίζεσαι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκονται στα περίχωρα της Αθήνας. Τα περισσότερα είναι μέσα στην πόλη ή σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο. Επίσης είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα που απορείς πώς δεν τα έχεις ποτέ προσέξει…

• Γέφυρα Δουκίσσης Πλακεντίας

Βριλήσσια
Είναι η γέφυρα που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα για να μπορεί η δούκισσα της Πλακεντίας Σοφία Λεμπρέν να μεταβαίνει στην Πεντέλη και να επιβλέπει την ανέγερση του μεγάρου της. Ανηφορίζοντας τη Λ. Πεντέλης, κάνετε αριστερά στη οδό Δουκίσσης Πλακεντίας.

• Πύργος Βασιλίσσης

Ίλιον, πάρκο Αντώνη Τρίτση
Πυργοειδής έπαυλη, ημιγοτθικού ρυθμού που ανακατασκευάστηκε από την Αμαλία και προσφέρθηκε γενέθλιο δώρο στον Όθωνα. Είσοδος από τη Λ. Δημοκρατίας ή τη Λ. Φυλής.

• Λίμνη Μπελέτσι

Ιπποκράτειος Πολιτεία
Είναι μια μικρή λίμνη που προσφέρει ταπεινά όσα και οι μεγάλες. Μετά τη Βαρυμπόμπη και το Κατσιμίδι, φτάνετε στην Ιπποκράτειο Πολιτεία. Στρίβετε αριστερά στην οδό Κίρκης και η μικρή αυτή λίμνη θα απλωθεί μπροστά σας και θα σας αιφνιδιάσει.

• Αγία Μαρίνα

Πάρνηθα
Νομίζεις πως είσαι στο Άγιο Όρος. Στη βόρεια πλευρά της Πάρνηθας, πίσω από το χωριό της Αυλώνας. Μέχρι την Αγία Τριάδα πηγαίνει αυτοκίνητο, μέχρι τον Προφήτη Ηλία αγροτικό σε χωματόδρομο και ως την Αγία Μαρίνα μόνο άνθρωπος. Όλα αυτά, αφού θα έχετε διασχίσει μια «μικρή Ιρλανδία», ένα πανέμορφο οροπέδιο στην αυλή της πόλης.

• Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή

Οδός Διδότου, Κολωνάκι
Σπουδαία προσφορά στον τόπο και στην ιστορία με τον ομορφότερο και μεγαλύτερο ιδιωτικό κήπο των Αθηνών. Επιτρέπεται η είσοδος ορισμένες μέρες και ώρες.

• Καταρράκτης

Πεντέλη
Εδώ τα λόγια είναι περιττά. Μπάνιο σε ποτάμι της Αττικής εν έτει 2008. Το ακόμη πιο εκπληκτικό είναι ότι εκεί πηγαίνει αστικό λεωφορείο!

• Χάος

Σούνιο (από Ανάβυσσο)
Υπάρχει και επισήμως στην Αθήνα! Ένα σπάνιο μνημείο της φύσης, η δολίνη Χάος. Ένα τεράστιο βύθισμα από κατάπτωση οροφής μεγάλου σπηλαίου που μοιάζει με των Διδύμων Αργολίδας. Χρησιμοποιείται για σεμινάρια από τους σπηλαιολόγους, με το ενδιαφέρον κάθετο κατέβασμα των 70μ.

• Θολωτός μυκηναϊκός τάφος

Μενίδι, 5η στάση Κόκκινου Μύλου
Επιβλητικός σαν αυτών των Μυκηνών, χρονολογείται από το 15ο-14ο αιώνα π.Χ. και βρίσκεται στην πλαγιά ενός τεχνητού λόφου που ανακάλυψαν οι Γερμανοί το 1879.

• Κηφισός

Μενίδι
Ο πιο σημαντικός εν δυνάμει διάδρομος αέρα και δροσιάς για την Αθήνα, αν προστατευτεί και αναδειχθεί. Γεφύρι με το μονόγραμμα του Γεωργίου του Α’, κάτω από την πολύβουη Λ. Καραμανλή!

• Βοτανικός Κήπος Αλεξάνδρου Διομήδους

Ιερά Οδός 401, Χαϊδάρι
Και όμως διαθέτουμε το μεγαλύτερο βοτανικό κήπο της ανατολικής Μεσογείου!

Planet Earth

Αδρεναλίνη

Εκει στο 2:20 εγώ χέστηκα και από τον υπολογιστή

Μοιραίοι και άβουλοι αντάμα

Κάθε χρόνο συμβαίνει μια πολύ μεγάλη, τρομερά καταστροφική πυρκαϊά στην Ελλάδα και πολλές άλλες, μεγάλου ή μεσαίου μεγέθους. Ολεθρος περιβαλλοντικός με μακροπρόθεσμες συνέπειες για το κλίμα και την ατμόσφαιρα, για τον αέρα που αναπνέουμε, αλλά και απώλεια ανθρώπινων ζωών πέρα από την υλική καταστροφή καλλιεργειών, οικισμών, κτλ. Βαρύ το τίμημα που πληρώνουμε εμείς και θα συνεχίσουν να πληρώνουν τα παιδιά μας σε χρηματικό κόστος αλλά και ποιότητα ζωής. Συνεχής και χειροπιαστή υποβάθμιση της χώρας. Πώς αντιμετωπίζουμε ως πολιτεία και ως κοινωνία αυτήν τη με μαθηματική ακρίβεια επαναλαμβανόμενη επίθεση; Με ενοικιαζόμενα αεροπλανάκια, ζητιανεύοντας δύο αεροπλάνα από τη μια χώρα και ένα ελικόπτερο από την άλλη, με εποχιακούς δασοπυροσβέστες, με πυροσβεστική υπηρεσία με μειωμένα μέσα και πόρους. Τι σημαίνει αυτό; Οτι η προστασία της χώρας από αυτήν την επαναλαμβανόμενη μάστιγα δεν είναι στις κυβερνητικές προτεραιότητες. Ετσι απλά.
Στην Ολλανδία ο ωκεανός δεν φουσκώνει κάθε χρόνο για να υπερβεί τα φράγματα και να πλημμυρίσει τις χαμηλές περιοχές της χώρας. Και εκεί εξαρτάται από τους αέρηδες και τις φουσκοθαλασσιές. Οι Ολλανδοί όμως επειδή είναι μια κοινωνία που έμαθε να αντιμετωπίζει με νεωτερικό τρόπο τη φύση, έχει δημιουργήσει τεράστιες υποδομές, φράγματα τα οποία ανοίγουν και κλείνουν αυτόματα με βάση ασφαλείς προγνώσεις στις έκτακτες περιπτώσεις, συγκρατώντας τα κύματα και τη στάθμη του νερού, προστατεύοντας τις παρόχθιες πόλεις τους. Τεράστια έργα, μεγάλου κόστους και υψηλής τεχνογνωσίας. Είναι η πολιτική τους προτεραιότητα. Αυτήν θεωρούν τη σημαντικότερη άμυνα της χώρας τους και σε αυτήν ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος των αμυντικών δαπανών τους.
Πόσα χρήματα ξοδεύουμε εμείς για τη στρατιωτική άμυνα της δικής μας χώρας; Ως γνωστόν διαθέτουμε έναν από τους μεγαλύτερους προϋπολογισμούς σε συγκριτικά ποσοστά επί των οικονομικών δυνατοτήτων μας διεθνώς. Τι ποσοστό επί των αμυντικών δαπανών αφορά την προστασία από τις πυρκαϊές; Πόσα αεροπλάνα διαθέτει ο στόλος της πολεμικής αεροπορίας και πόσα της Πυροσβεστικής; Ποιο είναι το αντίστοιχο κόστος; Υπάρχουν ραντάρ, εξίσου υψηλής τεχνολογίας με τα αμυντικά που ανιχνεύουν οποιοδήποτε ιπτάμενο αντικείμενο, τα οποία να ανιχνεύουν οποιαδήποτε εστία θερμότητας στα δάση, πάνω από όλο το έδαφος της χώρας και να σημαίνουν πάραυτα συναγερμό; Οποιαδήποτε σύγκριση του αμυντικού μηχανισμού με τον μηχανισμό πρόληψης πυρκαϊών και δασοπυρόσβεσης θα μας σοκάρει. Τότε, γιατί ξοδεύουμε χρήματα εκεί όπου εικάζουμε ότι θα προέλθει κίνδυνος, και όχι εκεί όπου ο κίνδυνος είναι ορατός και καταστροφικός κάθε χρόνο; Γιατί η δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση να μην είναι μέρος του αμυντικού συστήματος της χώρας; Και γιατί να ξοδεύουμε για ένα αμυντικό σύστημα το οποίο δεν αντιμετωπίζει τις πραγματικές απειλές;
Οι καταστροφικές πυρκαϊές λοιπόν δεν οφείλονται στη φύση, ούτε στην τύχη. Αυτή η φύση, αυτό το κλίμα και αυτοί οι άνεμοι μάς έλαχαν. Το ζήτημα είναι πώς εμείς, με τα τεράστια μέσα που διαθέτει η σύγχρονη τεχνογνωσία και τεχνολογία συμβιώνουμε μαζί τους. Αν δεν τα καταφέρνουμε, τότε η αποτυχία ανήκει στην οργανωμένη κοινωνία και στις προτεραιότητές της. Είναι δηλαδή εξ ολοκλήρου πολιτική ευθύνη. Ευθύνη κυβερνητική, γιατί η κυβέρνηση χαράσσει πολιτική και ορίζει προτεραιότητες. Και ευθύνη της αντιπολίτευσης στον βαθμό που δεν θέτει με σαφήνεια και οξύτητα αυτό το ζήτημα ώστε να μη δεσμευτεί για τις επόμενες πυρκαϊές της δικής της κυβερνητικής θητείας. Μόνο γενικότητες ακούσαμε από όλους τους αντιπολιτευομένους.
Υπάρχουν διάχυτες ευθύνες; Βεβαίως. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η ολιγωρία της να καθαρίσει τις περιοχές της ευθύνης της από τις εύφλεκτες ύλες, και να επιβάλει στους δημότες να το κάνουν. Και αν δεν συμμορφώνονται, να φροντίζει στέλνοντάς τους τον λογαριασμό με την Εφορία. Το νομικό καθεστώς που επιτρέπει αποχαρακτηρισμούς και νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, ενθαρρύνοντας τους ενδιαφερομένους να χαίρονται στην αναμπουμπούλα, σπέρνοντας γκαζάκια στις προς αποχαρακτηρισμό περιοχές. Οι ασυνείδητοι οδηγοί που ενώ οι καπνοί σκιάζουν τον ήλιο συνεχίζουν να εκτοξεύουν τα αναμμένα τσιγάρα στα παρόχθια ξερόχορτα. Ολοι αυτοί που έχτισαν, όπως έχτισαν, στις δασώδεις περιοχές δεν πρέπει να αναλάβουν ένα μέρος της ευθύνης και του κόστους για τα περιαστικά δάση που είναι περισσότερο εκτεθειμένα σε κινδύνους;
Είναι βεβαίως ένα ολόκληρο πλέγμα συμπεριφορών που οφείλει να αλλάξει. Αλλά ας μην χανόμαστε στο γενικό, ώστε να καταλήγουμε στο παραλυτικό «φταίει η κοινωνία». Το ζήτημα είναι να θεωρηθούν οι πυρκαϊές ζήτημα υψίστης εθνικής ασφάλειας, μόνιμη και σταθερή απειλή, και η αντιμετώπισή τους να γίνει με την αναβάθμιση της δασοπυρόσβεσης και δασοπροστασίας στο τέταρτο όπλο των ενόπλων δυνάμεων, δίπλα στον στρατό, στο ναυτικό και στην αεροπορία, και βεβαίως με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό σε σχέση με τα υπόλοιπα σώματα. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με δυνητική αλλά με πραγματική και ετησίως πραγματοποιούμενη απειλή. Ξοδεύουμε που ξοδεύουμε για αμυντικές δαπάνες, ας είναι για κάτι χρήσιμο. Διαφορετικά, μετά την Πάρνηθα και την Πεντέλη, του χρόνου με τον Υμηττό στις φλόγες! Πάλι θα καταριόμαστε τους αέρηδες και την κακή μας μοίρα, όχι όμως την αβουλία μας.
Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πηγή

Νομίζω τα έντονα και τονισμένα τα λένε όλα

Πάρκο Νέας Φιλαδέλφιας

Σήμερα πήγα με ένα φιλο στο πάρκο της Νέας Φιλαδέλφιας. Το μέρος αν και παρατημένο έχει μπόλικο πράσινο, σημεία που δεν βλέπεις πολυκατοικίες ή ακούς αυτοκίνητο που μετράει πραγματικά. Εννοείται ότι έχει και μια καφετέρια μέσα δίπλα σε μια λίμνη με συντριβάνια και ένα νησάκι με ένα ανεμόμυλο. Βέβαια για να το προσεγγίσεις μάλλον θα πρέπει να αφήσεις το αμάξι στο θεό αν δεν μένεις εκεί στην γειτονιά.

Το πάρκο πρέπει να έχει μέγεθος κοντά στο 1.8 χλμ με 0.7 χλμ το οποίο δεν ειναι και μικρό. Το γελοίο της υπόθεσης ειναι ομως, ότι την ύπαρξη του τυχαίως κοιτάζοντας δορυφορικές φωτογραφίες από το google maps με ένα φιλο. Συγκρίναμε ευρωπαικές πόλεις με την Αθήνα, όσον αφορά τα πάρκα και τις περιοχές πρασίνου. Κάπως έτσι πέσαμε λοιπον σε αυτον τον τεράστιο χώρο πρασίνου. Ο χαρακτηρισμός γελοίο ειναι επιικής καθώς μας έχουν κάνει τόσο μαλάκες σε αυτή την πόλη που μόνο να ζητάμε πάρκο στο Ελληνικό ξέρουμε ενώ έχουμε πχ το Φιλοπάππου, την περιοχή της Ακρόπολη γενικώς, την Καισιαριανή και την πρόσφατα ανακαλυφθέντα γνώση μου το πάρκο της Ν. Φιλαδέλφειας. Και ειμαι και εγώ από τους αξιοθρήνητους.

Το ακόμα πιο γελοίο? Όπως και στον Φιλοπάππου κατά κύριο λόγω είχε μετανάστες μέσα. Σε εμάς τους Έλληνες μας πέφτει λίγο το μέρος. Αντε ειχε και μια ομάδα που έκανε προετοιμασία.

Evil Μονοπάτι

http://cellar.org/iotd.php?threadid=17487

In 1901 it was obvious that the workers of the Chorro Falls and Gaitanejo Falls needed a walkway to cross between the falls, to provide transport of materials, vigilance and maintenance of the channel. Construction of the walkway took four years; it was finished in 1905.
In 1921 the king Alfonso XIII crossed the walkway for the inauguration of the dam Conde del Guadalhorce and it became known by its present name.
In some places the walkway has collapsed. The walkway has now gone many years without maintenance, and is in a highly deteriorated and dangerous state. It is one meter (3 feet) in width, and is over 200 meters (700 feet) above the river. Nearly all of the path has no handrail. Some parts of the concrete walkway have completely collapsed and all that is remaining is the steel beam originally in place to hold it up and the wire that follows most the path. One can latch onto the wire to keep from falling. Several people have lost their lives on the walkway in recent years; after four people died in two accidents in 1999 and 2000, the local government closed the entrances. However, adventurous tourists still find their way onto the walkway to explore it.
The regional government of Andalusia budgeted in 2006 for a restoration plan estimated at € 7 million.

Από τις φωτογραφίες φαίνεται απίστευτα επικίνδυνο αλλά και άγρια ωραίο.

και ένα βιντεάκι τρόμου από εκεί

Μονοπάτια της Ελλάδσς

Μια προσπάθεια του ΣΚΑΙ που διαρκώς με εκπλήσει θετικά

http://monopatia.skai.gr/

Επειδή γουστάρω πολύ την φάση δυστυχώς φαίνεται να έχει μόνο τρία και κυρίως να ειναι επικεκτρωμένο για την τηλεόραση από την οποία και το έμαθα.

The power of the planet

Μόλις τελείωσα το πέμπτο και τελευταίο επεισόδιο από μια σειρά ντοκιμαντέρ του BBC σχετικά με την γη. Πάρα πολύ καλοφτοιαγμένη, σε κάθε επεισόδιο εξηγεί πρώτα τον μηχανισμό, μετά την ιστορία και μετά τις μαλακίες που εμείς κάνουμε και πως επιδρούν στην γή. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Εδώ είναι και τα επεισόδια.

Ο παρουσιαστής πάντως τρελή σκοτζέζικη (νομίζω) προφορά.

Μάχη