Μα γιατί δεν με καταλαβαίνεις?

Ειναι το τελευταιο βιβλίο που διάβασα με αφορμή την πρόταση ενός σχολιαστή σε ένα προηγούμενο μου ποστ που τα ειχα πάρει λίγο με τις γυναίκες.

Παραθέτω τα δικά του σχόλια:

Αλήθεια είναι ανάλαφρο και χιουμοριστικό βιβλίο με επιστημονική τεκμηρίωση βάση έρευνας

Ομολογώ στην αρχή ο τίτλος μου είχε φανεί σαν κάτι βιβλία που διαφήμιζε παλιά το STAR, αλλά ευτυχώς ο m_stelios επέμενε και το ξεκίνησα και ειχε δίκιο.

Το βιβλιο βασίζεται σε έρευνες και στατιστικές για να επιχερηματολογήσει σχετικά με την διαφορετικότητα των φύλλων, αλλά και γιατι τόσα πολλά τα κάνουμε και αντιλαμβανόμεστα τόσο διαφορετικά.

Μέχρι πρότεινως ήμουν και εγώ οπαδός της άποψης ότι οι πλειοψηφία της ανδρικής και γυναικίας μαλακιας βασίζεται στο κοινωνιό σιδέρωμα που τρώμε από μικρά, αλλά διαβάζοντας τελευταία διάφορα μεταξύ άλλων και αυτό το βιβλίο τείνω να ισχυροποιήσω την πεποιήθηση μου ότι για τα περί ίσότητας των φύλλων, τρεις λαλούν και δυο χωρεύουν. Ανέκαθεν υποστήριζα οτι οι φεμινίστριες είναι κουκουρούκου καθώς δεν μπορούν καν να αντιληφθούν τι σημαίνει ισότητα καθώς όπως και να το κάνουμε η φυσιολογία ειναι τόσο διαφορετικά που γενικώς δεν γίνεται να έχεις απόλυτη ισότητα, και φυσικά σε κάποια πράγματα διαπρέπουν οι άνδρες και σε κάποια οι γυναίκες. Φυσικά πολλές έχουν πέσει να με φάνε, αλλά ποια έχω να τους αντιπαραθέσω το βιβλίο. Προσωπικά με θεωρώ και ευτυχώς και κάποιες κοπέλες, ότι ειμαι σαφώς πιο σωστός οπαδός της ισότητας των φύλλων από την υστερική μαλακία των για την πόρωση και κατά φαντασία φεμινίστριων.

Τώρα σχετικά με το βιβλίο που αναλύει γιατι ειμαστε γενετικά προγραμματισμένοι να κάνουμε τα περισσότερα με βάση το φύλλο μας. Η απλή ετοιμολογία ειναι ότι οι κοινωνικές μας πεποιθήσεις και προσδοκίες ειναι πολλά εκατομύρια χρόνια γενετικής εξέλιξης πίσω από την αντίστοιχη τωρινή και παρόλη την μη πολιτικά ορθή τοποθέτηση, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ξεχνάμε ότι στην φύση άνδρας και γυναίκα ειναι διαφορετικοί και λειτουργούν διαφορετικά.

Κυρίως το βιβλίο επικεντρώνεται στην ερωτική συνύπαρξη ανδρών και γυναικών, και πως και γιατι πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα από το κάθε φύλλο, απλά δεν υπάρχουν για το άλλο. Ειναι μια προσπάθεια κατανόησης του αλλου φύλλου για την καλύτερη κατανόηση των συντρόφων μας, και συμφωνώ ιδιαίτερα ότι σε μια εποχή που τα έχουμε ισοπεδώσει όλα, και λίγη γνώση δεν βλάπτει μπας και σώσουμε τιποτα.

Το καλό με το βιβλιο ειναι ότι έχει μια χαλαρή νότα, και ειδικά σε κάποια σημεία έχει κάτι ατάκες που δεν μπορεί να μην σε κάνουν να χαμογελάσεις συνήθως και με διάθεση αυτοσαρκασμού. Και μάλιστα πολλές από τις καταστάσεις που περιγράφει έχουν παράγει ανέκδοτα ή ειναι παρμένα από ανέκδοτα και αυτο βοηθάει πολύ στην χαλαρώτητα και αποδοχή αυτού που λέει. Γιατι όποια και να ειναι η πόρωση, κάποια πράγματα έτσι ειναι και καλύτερα να αυτοσαρκάζεσαι παρα να τα πέρνεις σοβαρά. Μου θυμίζει σε ορισμένα σημεία τον αυτοσαρκασμό των μεταλάδων.

Όμως το βιβλιο για μένα σε ορισμένα σημεία δεν μπορεί να εξηγήσει κάποια πράγματα, που για μένα παραμένουν κοινωνικό σιδέρωμα ή αυτό που ειπε στο Matrix ο Agent Smith “ You humans thrive on misery”. Καλά όσα λέει το βιβλιο αλλά εγώ ακομα δεν μπορώ να καταλάβω την τάση που παρατηρώ καθολικά, να γουστάρουμε αυτούς που μας βασανίζουν και μας τρέχουν. Ειδικά προς το γυναικείο φύλλο, γιατι όπως εχω ξαναπει αυτό με απασχολεί, αν υποθέσουμε ότι ισχύουν όλα όσα λέει το βιβλίο περί εντικτώδης προτίμησης αυτού που θα παρέχει σιγουριά και βεβαιότητα διαμέσω της τρομερής ικανότητας αντίληψης των πραγμάτων, τότε πως ειναι δυνατόν να διαλέγουν τους μεγαλύτερους μαλάκες? Και οκ και οι άνδρες διαλέγουν τις ναζιάρες και μαλακισμένες, γιατι ειναι πάλι μαζόχες.

Αλλά σαν άνδρας μπορώ να καταλάβω και λίγο την λογική παρόλο που θα θεωρηθώ σεξιστής. Οι άνδρες, και το λέει και στο βιβλίο, κινούνται πολύ με βάση την εξωτερική εμφάνιση και την προσδοκία του σεξ. Αυτο αν το ξέρει και το έχει καταλάβει μια κοπέλα ευλογημένη, τότε θα το εκμεταλευτεί κιολας. Ο μεν άνδρας λοιπον θέλει την πιο όμορφη και φυσικά θα ανεχτεί τα τσαλίμια μιας που ξέρει ότι αυτό έχει αυτό πουλάει και αυτό την πέρνει να κάνει. Επίσης οι άνδρες ειμαστε και βλάκες και δεν καταλαβαίνουμε, αρκεί να βλέπουμε τις καμπύλες συνεπώς παίζει οι περισσότεροι να μην παίρνουμε χαμπάρι του πως έχουμε επαληθεύσει τις παροιμίες με τα καραβια και τα βουνά.

Από την άλλη μια κοπέλα που θέλει και καλά τον σταθερό, τον καλό τον άνδρα και εχει και την τρομερή ικανότητα να αντιλαμβάνεται πολλά περισσότερα πράγματα από τον άνδρα, πως ειναι δυνατόν να διαλέγει τον εν δυνάμη τυπο που θα της αλλάξει τα φώτα? Βέβαια το ρεμάλι, το αληταμπούρι, ο μεγάλος παίχτης λίγο πολύ εξασφαλίζει κάποια κριτήρια του μεγάλου κυνηγού (δεν μιλάω για καμάκι) συνεπώς αν αυτός έρχεται σε πρωτεραιότητα μπροστά σε σχέση με το πιστό και σταθερό τότε άντε οκ μπορώ να το καταλάβω. Προσωπικά θεωρώ στο συγκεκρμένο θέμα ότι και ειμαστε μαζόχες σαν ειδός στο ζωικό βασίλειο αλλά και τα πρώτυπα μας ειναι εντελώς λάθος σιδερωμένα από εποχές μάλιστα που δεν έχουν σχέση με την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.

Μπορώ να πω πολλά, αλλά εγώ προτείνω να τα διάβασετε μόνοι σας από το βιβλίο, γιατι ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς μαζί μου ή όχι, ανεξαρτήτως του πόσο θα συμφωνήσει ή όχι με το βιβλίο σίγουρα διαβάζοντας το θα καταλάβει πτυχές του χαρακτήρα του και αυτό που στα αγγλικά λέγεται what makes you tick.