ΔΝΤ - Παρασκηνιακά


Παραθέτω δύο κείμενα που διάβασα στο Κουτί της Πανδώρας που είναι ενδιαφέρον. Όχι ότι δεν τα γνωρίζαμε αλλά για την πώρωση που λένε
Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.
Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις πολλά ψέματα. Αλλά το χρήμα λέει πάντα την αλήθεια. Αρκεί να ακολουθήσεις την πορεία του. Ποιά είναι η αλήθεια για την καταστροφή της Ελλάδας; Τρία ακριβώς χρόνια από εκείνη την μέρα που ο Γεώργιος Αντρέα Παπανδρέου, με μία προσεγμένα επιλεγμένη μωβ γραβάτα και ύφος τεθλιμμένου συγγενή, παρέδιδε μπροστά στο βαθύ μπλε του Καστελόριζου την Ελλάδα στο ΔΝΤ, τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Η Ελλάδα πήρε το δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ, μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις, επιλογές ανθρώπων που γνώριζαν και άλλων που απλώς ήταν ανίκανοι. Η πολιτική στην Ελλάδα αρκετές φορές είναι ταυτισμένη με την υποτέλεια. Και η υποτέλεια ξέρει καλά πως αν οι προδότες είναι χρήσιμοι για τα άμεσα αποτελέσματα, οι ανίκανοι είναι αποφασισμένοι να τρέξουν τον μαραθώνιο, μόνο και μόνο για να βγουν νικητές.
Η χώρα θα καταρρεύσει μέσα από τις πολιτικές που υιοθετήθηκαν με το επιχείρημα της σωτηρίας. Η ύφεση, η ανεργία, η σμίκρυνση της πραγματικής αγοράς οδηγούν σε αδιέξοδο μέσα από τα μνημόνια. Το περιγράφουν όλοι οι μεγάλοι οικονομολόγοι του κόσμου. Αλλά δεν το βλέπουν οι κυβερνώντες. Γιατί άραγε; Την απάντηση μου έδωσε ένας ευρωπαίος Οικονομολόγος: «Οι έλληνες πολιτικοί θεωρούν πως αν ταυτιστούν με την ευρωπαϊκή ελίτ και τις επιδιώξεις της, θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Αυτή τους ενδιαφέρει. Δεν είναι νεοφιλελεύθεροι από ιδεολογία, αλλά βλέπουν πως ο νεοφιλελευθερισμός και οι αγορές είναι ο μόνος δρόμος για να κυβερνήσουν. Και το θέλουν πολύ».
Αυτά που θα διαβάσετε, ξεκινούν από την απλή «ανάγνωση» του ημερολογίου της κρίσης, την αναψηλάφιση όσων ειπώθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια (και είναι αποκαλυπτικά αν και χάνονται στο δάσος των πληροφοριών) και φτάνουν ως τις πληροφορίες από απόρρητα mails, συσκέψεις και πρωταγωνιστές της εποχής. Όσοι συμμετείχαν σε αυτό που σήμερα ονομάζεται από πολλούς ξεπούλημα της χώρας, δεν είχαν τις ίδιες αφετηρίες. Ούτε γνώριζαν όλοι απαραίτητα. Αν έπρεπε να μιλήσουμε με σενάρια θα λέγαμε πως υπάρχουν τρία:
Το πρώτο είναι της προδοσίας. Είναι το πιο εύκολο να λεχθεί, αλλά δύσκολο να αποδειχθεί.
Το δεύτερο είναι πως στο ΔΝΤ οδήγησε η ανικανότητα όσων κυβερνούσαν. Τα αδοκίμαστα κολεγιόπαιδα με τις ιδεοληψίες της αγοράς που έσπρωξαν τη χώρα στον γκρεμό, όταν χρειάστηκε να κάνουν εκτός από θεωρία και πράξη.
Το τρίτο σενάριο είναι των ατυχών επιλογών. Ο Γιώργος Παπανδρέου, μέσα από μια προσωπική σχέση με τον Στρός Καν, ο οποίος φιλοξενήθηκε αρκετές φορές στην Ελλάδα και κατάφερε να ξεδιπλώσει όλο το μέχρι σήμερα γνωστό ταμπεραμέντο του, πείστηκε πως ο δρόμος για το ΔΝΤ θα ήταν μια εγγυημένη από τον ίδιο λύση.
Το πιθανότερο είναι πως τα τρία σενάρια αρκετές φορές συναντήθηκαν για να δημιουργήσουν μια πραγματικότητα ζοφερή για την Ελλάδα. Οι Έλληνες έγιναν φτωχότεροι, εκτός από κάποιους που έγιναν πλούσιοι και θα γίνουν ακόμη περισσότερο.


Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.
Στις 29 Απριλίου του 2011 η εκπρόσωποι της τρόικας φτάνουν για πρώτη φορά στην Αθήνα. Φέρνουν μαζί τους την δανειακή σύμβαση που πρέπει να υπογράψει η Ελλάδα. Το Σάββατο 1 Μαΐου, στο υπουργείο Οικονομικών φτάνουν δύο έμπιστοι άνθρωποι του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χάρης Παμπούκης και ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Νίκος Αθανασάκης. Σκοπός τους είναι να ελέγξουν την δανειακή συμφωνία, 3.000 σελίδων. Μέσα σε ένα απόγευμα υποτίθεται πως διαβάζουν το κείμενο και κάνουν και τις αναγκαίες τροποποιήσεις. Λίγο αργότερα η ελληνική Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει το κείμενο για το οποίο ο Χρυσοχοίδης ατυχώς, αλλά αληθώς, είπε πως δεν διάβασαν.
Με την ίδια προχειρότητα, αλλά πάντα μέσα από μια αόριστη απαίτηση στο όνομα του «μόνου δρόμου» έγιναν τα πάντα. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν ήταν πρόχειρο. Απλώς είχαν παραδώσει την τύχη της χώρας στον αυτόματο πιλότο του ΔΝΤ και της Γερμανίας.
Σε ένα κομμάτι μια συνέντευξης του Στρος Καν σε γαλλικό κανάλι το οποίο δεν έπαιξε (και στην Ελλάδα μεταδόθηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο) ο πρώην ισχυρός άντρας του ΔΝΤ είναι αποκαλυπτικός: «Δεν έγιναν όλα σε 15 μέρες όπως φάνηκε. Δουλέψαμε επί μήνες με τις ελληνικές Αρχές, αν και ο Παπανδρέου για πολιτικούς λόγους δεν το έλεγε στο λαό. Αλλά από την αρχή με είχε πάρει τηλέφωνο, από πολύ νωρίς, από τον Νοέμβριο του 2009». Ο Φίλιππος Σαχινίδης ο οποίος έπαιξε ρόλο αρκετά σημαντικό αν και όχι εμφανή στην πορεία για το ΔΝΤ (όπως και ο σύμβουλος του Παπανδρέου, Θέος) σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ θα πει με ειλικρίνεια της οποίας δεν θα καταλάβει το κόστος: «Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, διαπίστωσε πως η μόνη εναλλακτική επιλογή ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ. Η πρώτη επιλογή και μόνη μετά τις 5 Οκτωβρίου (εκλογές)».
Ο Στρος Καν σε συναντήσεις του με τον Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2009 ακόμη, είχε συζητήσει την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Πριν προκύψει οποιοδήποτε θέμα με το έλλειμμα και το κλείσιμο του δανεισμού της Ελλάδας από άλλες πηγές.
Η επιλογή του ΔΝΤ για την Ελλάδα ήταν ένας «ευρωπαϊκός» σχεδιασμός ετών, τον οποίο υπηρέτησε η ελληνική κυβέρνηση. Σε μια ομιλία του, που ελάχιστοι θυμούνται, ο Κώστας Σημίτης στις 18 Οκτωβρίου του 2008, είναι ξεκάθαρος: «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν… Απλά, τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό…Στην περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού Κράτους θα έχει δοθεί η αφορμή να διατυπωθεί η υπόδειξη, ότι η λύση του προβλήματος θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο Δ.Ν.Τ». Ο πρώην πρωθυπουργός, δεν ήταν προφήτης, απλώς γνώστης του τι έχει σχεδιαστεί.
Ο Anemos και οι φίλοι του
Η απόφαση για το ΔΝΤ ανήκει στον Παπανδρέου και σε έναν κλειστό κύκλο του. Ουδέποτε εξετάστηκε εναλλακτική πρόταση αν και ο Παπανδρέου εξουσιοδότησε αρκετούς να αναζητήσουν τη δυνατότητα εναλλακτικού δανεισμού. Όλες οι λύσεις απορρίφτηκαν, όπως θα δούμε. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ήταν ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της λύσης ΔΝΤ. Σε όλες τις μυστικές συναντήσεις που έγιναν για το πρόβλημα της κρίσης στην Ελλάδα, κάθε άποψη που έθετε την πιθανότητα αναζήτησης άλλων λύσεων, είχε απέναντι το σταθερό επιχείρημα του Παπακωνσταντίνου «δεν θα θέλουν οι αγορές». Οι αγορές για τον υπουργό Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, είναι τα εικονίσματα που ακόμη και αν δεν κάνουν θαύμα, οφείλει να τα προσκυνά.
Την εποχή εκείνη, οι γαλλικές και γερμανικές Τράπεζες, έχουν 200 δισεκατομμύρια σε ελληνικά ομόλογα. Μια στάση πληρωμών ή έστω μια απειλή για κάτι τέτοια αλά Ισλανδία, θα απελευθέρωνε την Ελλάδα από μεγάλο κομμάτι του χρέους. Οι Γαλλογερμανοί θα ήταν αναγκασμένοι να αποδεχθούν τους ελληνικούς όρους για να μην καταρρεύσουν οι ίδιοι μαζί με τις τράπεζές τους. Αυτό όμως δεν εξετάστηκε ποτέ από την ελληνική κυβέρνηση. Ακόμη και σήμερα ο Παπακωνσταντίνου επιμένει πως έκανε ό,τι μπορούσε, εννοώντας πάντα την μια και μοναδική επιλογή που έκανε για το ΔΝΤ.
Λίγο πριν ανακοινωθεί η επιλογή του ΔΝΤ, το Πάσχα του 2010, ο Χάρης Παμπούκης συγκάλεσε μια μυστική σύσκεψη στο σπίτι του στο Κολωνάκι στην οποίο συμμετείχαν κομματικοί παράγοντες και κάποιοι στελέχη ξένων τραπεζών, φιλικά προς την Ελλάδα. Στη σύσκεψη αυτή στοχοποιήθηκε ο Παπακωνσταντίνου ως επικίνδυνος που σέρνει την Ελλάδα «ξεβράκωτη στα αγγούρια». «Αν επιμείνετε να πάτε στο ΔΝΤ, δανειστείτε λεφτά από την αγορά όσο είναι καιρός. Είναι διαφορετικό να διαπραγματεύεστε με κόκκινο ταμείο και διαφορετικό με γεμάτο».
Η «κομματική» δυσφορία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Το παιχνίδι καθόριζε ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Φίλιππος Σαχινίδης, ο Δημήτρης Δρούτσας και ο Θέος. Πέρα από τις συσκέψεις ο Παπανδρέου επικοινωνούσε μαζί τους με το σύστημα κινητών blackberry, το οποίο είχε εισηγηθεί ο ίδιος ως ασφαλές και με τρεις καλυμμένους λογαριασμούς mail. Οι τρεις λογαριασμοί ήταν του αμερικανικού παρόχου Netgreen και ο πρώην πρωθυπουργός είχε τις διευθύνσεις anemos@netgreen.com, forest@netgreen.com και heliosporos@netgreen.com από τις οποίες αντάλλασε σκέψεις για τους χειρισμούς του θέματος με τον κύκλο του.
Η προτίμηση του Παπανδρέου στα οικολογικής διάστασης ονόματα mail δεν είχε τίποτα το περίεργο. Συμβάδιζε απλώς με τις κατά καιρούς ζεν θεωρητικές του συλλήψεις. Πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησης την εποχή εκείνη θυμάται πως σε μια σοβαρή σύσκεψη για την κρίση ο Παπανδρέου παραμέρισε τις όποιες οικονομικές θεωρίες που άκουγε λέγοντας πως «ο ινδουισμός διδάσκει πως για να επιλυθεί μια αντίθεση όπως η κρίση, πρέπει να την αφήσεις να φτάσει στα άκρα της». Η κρίση έφτασε στα άκρα της και η χώρα στον γκρεμό. Και ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να αναζητήσει τις ευθύνες ανάμεσα σε ιδεοληπτικές θεωρίες για τις αγορές, συμφέροντα, πράσινο τσάι και συμπάθεια.


Άνεμος σηκώνει 747!

Βέβαια από το αεροπλάνο λείπουν οι τέσσερις κινητήρες λόγω απόσυρσης και πιθανά να έχουν αφαιρεθεί και άλλα που δεν φαίνονται. Αλλά και πάλι είναι εντυπωσιακό!

Ποια είναι η Χρυσή Αυγή

Από την εκπομπή πρωταγωνιστές.

Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον δημοσιογράφο ότι ανεξαρτήτως το τι πρεσβεύει το άτομο που παίρνεις συνέντευξη δεν επιτρέπεται τέτοια αντιμετώπιση. Δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι κάποια πράγματα ειπώθηκαν σωστά


  • Η αλλαγή τακτικής σαν αυτή της ΧΑΜΑΣ προς κοινωνικό έργο
  • Δεν είναι μια απλή μπόρα που θα περάσει
  • Και η δήλωση του Οζαλ ότι δεν χρειάζεται να κάνεις πόλεμο με την Ελλάδα παρά να στείλει κάτι εκατομμύρια από δαύτους εδώ. Μπορεί αυτό να ήταν στο βίντεο με το προηγούμενο μου ποστ.
  • Το 2018 5 εκ Μουσουλμάνοι ( όχι ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλοι) θα είναι στην Ελλάδα, αν δεν φύγουν δηλαδή λόγω "κρίσης". Μπορεί και αυτό!!!
Δεν λέω ότι η Χρυσή Αυγή είναι η λύση, αλλά σίγουρα δεν κοιτάζω τον ουρανό με τα άστρα και να απορώ για το γιατί όπως έκανε ο Κανάκης για το θέμα στις εκπομπές του Ράδιο Αρβύλα.

Όλη η αλήθεια για την Ελλάδα

Βέλγιο - Οδήγηση

Το Βέλγιο έχει κατά αναλλογία κατοίκων και επιφανείας πολλούς αυτοκινητοδρόμους. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι οδικό πέρασμα για το λιμάνι του Καλέ (νομίζω). 
Παρόλο που έχει τόσους αυτοκινητοδρόμους σε όρες αιχμής γίνεται απλά χαμός σε κίνηση. Μιλάμε επιστροφή Κυριακής βράδυ σε Αθήνα και μάλλον λίγα λέω. Σε μη ώρες αιχμής είναι μια χαρά αν εξαιρέσεις τα άπειρα φορτηγά που συναντάς.
Γενικώς οι δρόμοι στο Βέλγιο είναι έτη φωτός μπροστά από Ελλάδα με εξαίρεση των φωτισμό. Βέβαια οι Βέλγοι παραπονιούνται για το πόσο χάλια δρόμους έχουν ειδικά σε σχέση με την Ολλανδία. Ο τρόπος που το περιγράφουν είναι ότι αν περάσεις τα σύνορα οδικώς ξαφνικά θα σταματήσεις να ακούς θόρυβο ενώ το αυτοκίνητο θα σταματήσει να κουνιέται! Και πράγματι έτσι είναι!
Το τραγικό για μένα είναι ότι οι δρόμοι εδώ αφαιρούν κάνε ίχνος οδηγικής ευχαρίστησης για δύο λόγους:
  • Δεν υπάρχουν στροφές και γενικώς η οδήγηση είναι μια ευθεία, χωρίς κίνηση αν είσαι τυχερός.
  • Οι κάμερες που ελέγχουν τις ταχύτητες. Εντάξει δεν λέω στην Ελλάδα το παρακάνουμε το θέμα αλλά και εδώ στο Βέλγιο δεν έχει νόημα τα όρια που βάζουν για τέτοιους δρόμους και ορατότητα.

Και η Ολλανδία είναι πολύ χειρότερη. Μιλάμε για όρια 80χλμ/ω σε 5 λωρίδες και ορατότητα μέχρι το ορίζοντα. Ειλικρινά μετά από ένα ΣΚ στην Ολλανδία έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναδηγήσω εκεί. Αν υπάρχει μια χώρα που θα πρέπει να ανακαλύψει το αυτοκίνητο ρομπότ αυτή είναι. Γιατί εγώ σαν οδηγός έβαλα το cruise control και απλά πρόσεχα το αυτοκίνητο. Θα μπορούσα να διαβάζω και καμιά εφημερίδα που λένε. Ακόμα χειρότερα στην Ολλανδία δεν ισχύει η διόρθωση του 10% και τα ραντάρ είναι πολύ περισσότερα.

Το άλλο περίεργο που έχει η οδήγηση εδώ είναι κάτι που παρατήρησα και στην Κύπρο. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε παλώμενα φώτα ή πράσινο για να στρίψουμε. Εδώ δεν υπάρχουν παλώμενα φώτα. Αν είσαι σε ένα δρόμο και θες να στρίψεις αριστερά κόβωντας το αντίθερο ρεύμα κάνεις το εξής.
Πας λίγο μπροστά στην μέση του δρόμου όταν ανάψει το πράσινο. Το ίδιο κάνει και το αυτοκίνητο απέναντι. Αν το νιώθεις ασφαλές τότε παιρνάς το αντίθετο ρεύμα ενώ προτεραιότητα έχει ακόμα το ποδήλατο και ο πεζός αμέσως μετά το αντίθετο ρεύμα. Σε ορισμένους δρόμους κάποια στιγμή ανάβει και ένα πράσινο φανάρι στην άλλη γωνιά και τότε το αυτοκίνητο έχει φούλ πρωτεραιότητα. Κατά την γνώμη το σύστημα έχει πρόβλημα και είναι η αιτία πολλών ατυχημάτων. Στην Ελλάδα με όλα τα προβλήματα που έχουμε στους δρόμους αλλά και στο μυαλό των οδηγών μας, δεν έχω δει να γίνονται τόσο πολλά ατυχήματα. Αν σε αυτό συνυπολογήσει κανείς το πόσο καλύτερους δρόμους έχουν και πόσο τηρούν περισσότερο τους κανόνες τότε διάφορες σκέψεις μπαίνουν στο μυαλό σου. Βέβαια τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται σε αυτές τις διασταυρώσεις αλλά αρκετά γίνονται και στους αυτοκινητόδρομους. Η πιθανότερη αιτία είναι η σφήνα πάει σύννεφο. Μιλάμε δεν έχω ξαναδει τέτοια πράγματα.

Γενικώς οι Βέλγοι είναι πολύ επιθετικοί οδηγοί και θα παραχωρήσουν πρωτεραιότητα μόνο εκεί που έχει διάβαση. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα χωθούν και θα τρέξουν αρκεί να ξέρουν ότι δεν έχει ραντάρ. Επίσης είναι απαράδεκτοι καθώς έχουν σηκωμένα τα φώτα πορείας και το χειμώνα τυφλώνουν όλον το κόσμο. Εγώ ακόμα έχω πρόβλημα με αυτό το θέμα.

Σε κάθε περίπτωση η οδήγηση ειναι απίστευτα βαρετή στο Βέλγιο και προφανώς για αυτό δεν βλέπεις ούτε ένα κωλομπαρεμένο αυτοκίνητο στο δρόμο. Ξέρω σίγουρα ενα φίλο που θα είχε απογοητευτεί θανάσιμα εδώ.



Βέλγιο - Μέχελεν

Τον Οκτώμβριο του 2010 μετακόμισα στο Μέχελεν τους Βελγίου.

Το Μέχελεν είναι μια μικρή πολή σχετικά της κατηγορίας των 80.000 κατοίκων. Βρίσκεται ανάμεσα στις Βρυξέλες και την Αμβέρσα. Βρίσκεται στην Φλαμανδική πλευρά και συνεπώς κύρια γλώσσα είναι τα Ολλανδικά ή μάλλον καλύτερα τα Φλαμανδικά σύμφωνα με τους Ολλανδούς.

Η πόλη είναι μια κλασσική πόλη της Κεντρικής Ευρώπης με το κέντρο της πόλης να είναι μια τεράστια πλατεία στο κέντρο ενός οδικού δαχτυλιδιού γνωστό και ως ring.

Δυστυχώς η πόλη δεν έχει πανεπιστήμιο συνεπώς υπάρχει ένα θεματάκι με την ζωή. Κατεπέκταση δεν έχει και μη Βέλγους κάτι που κάνει την κοινωνικοποιήση λίγο δύσκολη καθώς έχω μια αίσθηση ότι οι μόνοι Έλληνες που δεν έχω γνωρίσει είναι οι ιδιοκτήτες της Ελληνικής ταβέρνας αν μένουν βέβαια στο Μέχελεν.

Το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα του Μέχελεν είναι αυτό που εγώ ονομάζω σαν Kill Switch. Μόλις κλείσουν τα μαγαζιά, λες και πέφτει σύρμα και ξαφνικά εξαφανίζονται όλοι. Μιλάμε για πόλη φάντασμα και λίγα λεω. Όσες φορές έχω βρεθεί το πρωί στο κέντρο μιλάμε γίνεται χαμός. Βέβαια τώρα που έχει σούπερ καιρό αυτό δεν ισχύει αλλά και πάλι....

Το τρίτο μεγαλύτερο κακό της πόλης είναι η έλλειψη μεταλαδικου. Αν και αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο του Μέχελεν αλλά παλιά υπήρχε ένα το οποίο δεν πήγε καλά οικονομικά γιατί νομίζω ο ιδιοκτήτης έβαζε χέρι στο ταμείο.

Η πόλη έχει ένα ψηλό πύργο που φαίνεται από τον θεό μακρυά. Θεωρητικά μπορεί να ανέβεις πάνω να ρίξεις ένα βλέφαρο αλλά πρέπει να πληρώσεις 7€. Το θέμα δεν είναι τόσο τα ευρώ όσο το τι να ανέβεις να δεις; Το επίπεδο τοπίο;

Γύρω από την πόλη έχουμε βρει δύο ωραία μαγαζάκια να αράξεις να λιαστείς. Πολύ καλό το γεγονός ότι ο κινηματογράφος δεν χρεώνει το πάρκινγκ. Στο ring του Μέχελεν έχει τρείς χώρους στάθμευσης με 30λεπτά την ώρα. Όποιος έχει πληρώσει πάρκινγ στις Ευρωπαϊκές χώρες θα ξέρει ότι είναι πραγματικά πολύ φθηνα, ειδικά όταν η ακτίνα του ring είναι ένα χιλλιόμετρο μόνο.

Ένα άλλο καλό που έχει το Μέχελεν είναι ότι είναι μόνο 20χλμ από το ring των Βρυξελών και το πολύ κανένα 30άρι από τις νότιες περιοχές των Βρυξελών. Αν και κάθε Φλαμανδός θα σου δηλώσει μίσος για τις Βρυξέλες για μένα που έρχομαι από την Αθήνα ( Κιφησιά - Πειραιάς 40χλμ) η απόσταση είναι μια χαρά αρκεί να μην έχει κίνηση.

Εκλογές

Μέρες τώρα θέλω να γράψω για το θέμα ψήφου. Κάποιες σκέψεις για τι θα ψήφιζα αν ήμουν Ελλάδα! Λίγα λόγια για τις επιλογές που νιώθω ότι θα είχα

Ε.ΠΑ.Μ

Τα τελευταία δύο χρόνια παρακολουθώ εντατικά τον Δημήτρη Καζάκη. Σαν μέλος του Ε.ΠΑ.Μ πρώτη μου σκέψη είναι να ψηφίσω το Ε.ΠΑ.Μ τώρα που κατεβαίνει επισήμως στις εκλογές. Πρόσφατα όμως διάβαζα ένα άρθρο για κάποια ευτράπελα που έγιναν στο συνέδριο που έκαναν και έχω προβληματιστεί με το θέμα. Επίσης δεν είναι ότι ξέρουμε και έχουμε ακούσει και κανένα άλλο από τον Καζάκη ακριβώς.

Κόμμα Πειρατών

Προσφάτως ένας φίλος άρχισε να ασχολείται εντατικά με το κόμμα των Πειρατών. Η αλήθεια είναι δεν ξέρω πολλά για αυτό αλλά λίγο νιώθω ότι παίζει πολύ μπουμπλε μπούμπλε και λίγη ουσία! Συμφωνώ απολύτως μαζί τους στα περί απόλυτης δημοκρατίας αλλά αισθάνομαι από αυτά που διαβάζω μια τάση προς σιγά σιγά και όλα θα γίνουν. Η προσωπική μου ψυχοσύνθεση αλλά και η Ελληνική πραγματικότητα για μένα δεν χωράνε τέτοιους ρυθμούς. Αλλά και πάλι δεν το έχω ψάξει και πολύ.

Ανεξάρτητοι Έλληνες

Όλα καλά και άγια σε λόγια και δηλώσεις από τον αρχηγό μόνο που έχω δύο σοβαρές ενστάσεις.

  1. Εγώ δεν μπορώ να δεχθώ κανένα που συμμετείχε στα κόμματα της προδοσίας όπως και αν θέλει αυτός να το παρουσιάσει. Και ο Καμμένος δεν ήταν και ένας απλός βουλευτάκος αλλά υπουργός επί Νέας Δημοκρατίας.
  2. Ένα κόμμα δεν κρίνεται μόνο από τον αρχηγό και από ότι ξέρω το κόμμα αυτό δεν έχει και τόσες αθώες περιστέρες. Είναι αυτό που καιρό προσπαθούσα να εξηγήσω σε όσους μου προτάσαν το προφίλ ενός αρχηγού σαν κριτήριο επιλογής κόμματος.\

Κόμμα Πρασίνων

Αν και έχω χάσει επαφή με αυτούς κάτι δεν μου κολλάει με αυτό το κόμμα. Ειδικά εφόσον έχει χρηματοδότηση από σχετικά περίεργα κονδύλια του εξωτερικού. 

Θα μου πεις πολλά από αυτά που αναφέρω σαν προβλήματα υπάρχουν στο καθένα από τα παραπάνω. Όμως επειδή είμαι πριζωμένος από την μάνα μου, που ακόμα κόβει φλέβες για τον κάθε πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και κάνει ξόρκια εναντίον του ΠΑΣΟΚ, έχω να πω ότι προτιμώ το άγνωστο και το ρίσκο από το σίγουρο σκατά.

Πόσο δύσκολο είναι επιτέλους οι Έλληνες να αντιληφθούν ότι αν στέκεσαι μπροστά σε δύο σπηλιές που η μια λέει σίγουρος θάνατος και η άλλη δεν λέει τίποτα, ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ ότι θα διαλέξεις την σπηλιά που δεν λέει τίποτα. Αν και οι δύο επιλογές λένε θάνατος τότε δεν έχεις επιλογή. Ειδικά για το τελευταίο αν δεν μπορείς να αναζητήσεις τις εναλλακτικές τότε τι σκοτώνεσαι μεταξύ των επιλογών που λένε θάνατος; Τουλάχιστον αναγνώρισε ότι δεν έχεις επιλογές και μην υπερασπίζεσαι την υποτιθέμενη επιλογή σου. Εδώ που τα λέμε και η γενιά μου που έχει πρόσβαση στο ιντερνετ είδα πόσο αναζήτησε και μελέτησε τις εναλλακτικές επιλογές. Από να δείχνουμε δάχτυλο πρώτοι στο μούρη στο καβούρι.

Αυτός είναι ακριβός ο λόγος που αποδέχτηκα ότι δεν υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα. Γιατί δεν πιστεύω ότι οι Έλληνες πρωτίστως θέλουν να καταλάβουν και να αναλάβουν ευθύνη και δράση. Δεν λέω εξαιρέσεις υπάρχουν και μάλιστα αρκετές αλλά όταν σε περίοδο οφθαλμοφανής προδοσίας προτιμάς να κάνεις οτιδήποτε άλλο από το να ξεστραβωθείς. 

Τι θα ψήφιζα λοιπόν για να επανέλθω στο αρχικό ερώτημα; Ε.ΠΑ.Μ για ένα και μόνο λόγο. Γιατί ο Καζάκης αν και μόνος είναι η πιο ολοκληρωμένη άποψη για το τι έχει συμβεί αλλά και τι πρέπει να κάνουμε. Επίσης οι απόψεις του συμβαδίσουν με ιστορικά γεγονότα που διάβασα σε βιβλία όπως το δόγμα του σοκ. Συνεπώς, αν και δεν ξέρω τι ρόλο βαράνε οι υπόλοιποι στο Ε.ΠΑ.Μ, θα το διάλεγα και μόνο για την βαρύτητα της άποψης αυτού του ανθρώπου. Στην τελική κυρίως σε αυτόν χρωστάμε οι περισσότεροι το όποιο ξεστράβωμα βιώσαμε.

Παρεμπιπτόντως οι Έλληνες του εξωτερικού δεν επιτρέπεται να ψηφίζουμε. Μάλιστα άκουσα από πολλούς σε ένα φόρουμ ότι είναι σωστό μιας και δεν είμαστε στην Ελλάδα να λουστούμε τις επιλογές μας. Το γεγονός ότι επιτρέπουμε άτομα με την λογική της μάνας μου να ψηφίζουν δεν έχει καμιά σημασία. Και δεν το λέω για την μάνα μου αλλά για όλη αυτή την γενιά που παρέδωσε καμένη γη επιλέγοντας συνειδητά ξανά και ξανά τον ίδιο κλέφτη ενώ αναρωτιόταν τι δεν πήγαινε καλά. Για να μην πω και άλλα για την μεγαλοφυΐα του Έλληνα ψηφοφόρου. Αρκεί που θα είναι εκεί να τα λουστεί!!!

Άντε γιατί τα έχω πάρει τώρα!!!