Καλοκαιρινό ντύσιμο

Την εβδομάδα αυτή είχε τρελή ζέστη. 36 και 37άρες και σήμερα ειδικά έριξα και ένα περπάτημα 15 λεπτά κατά τις 2 το μεσημέρι. Μιλάμε τρελό πήξιμο και το δέρμα να καίγεται και κάτω από την μπλούζα.

Συνεπώς απορώ καταρχήν με το πως μπορούνε ορισμένοι αλλά ειδικά ορισμένες γιατί στις γυναίκες το βλέπω περισσότερο να κυκλοφορούν με μαύρα. ΧΕΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ο ήλιος καίει γενικά όχι περισσότερο για μας τους γκέοι αλλά για αυτούς που φοράνε σκουρόχρωμα. Ειλικρινά δεν θα καταλάβω ποτέ την τυπολατρεία στο ντύσιμο που είναι και το επόμενο θέμα.

Αναρωτιέμαι ποια είναι τα κριτήρια ενός ρούχου? Δεν είναι πρωτίστως η άνεση και το να κάνει την δουλειά τους? Κατόπιν αν είναι και σεξουαλικό ακόμα καλύτερα. Μέχρι όμως την εύρεση του ρούχου, που τα κάνει όλα και συμφέρει, νομίζω ότι είναι εντελώς παράλογο να κυκλοφορεί κανείς με ρούχα που συγκεκριμένα τώρα σε πάνε καρφί για θερμοπληξία.

Τι θα πει πρέπει να είναι κυριλέ? Μαααααααααααα δεν είναι πρακτικό!

Τι θεωρείς αγόρι μου πρακτικό? Μα φυσικά βερμούδα και ακόμα καλύτερα αμάνικο. Γιατί όμως να μην θεωρείται οκ ρούχο για δουλειά. Οι κοπέλες μας το παίζουν χαλαρές και άνετες όταν βέβαια για αυτές τα μπούτια έξω με κανά μίνι και τα ξώπλατα έξωμα παρέχουν την άνεση, την δροσιά αλλά και φυσικά την σεξουαλικότητα. Πρώτες δύο ανάγκες και μπόνους ότι θεωρείται και καλό ντύσιμο.

Ένσταση λοιπόν και αυτό είναι αδικία. Είναι φυλετική διάκριση και όποια μου πει για φυλετική ισότητα θα την αρχίσω στην ιδεολογική ανάλυση και θα φύγει τρέχοντας. Πες μου κάτι γλυκό θα μου πει, είναι αδικιά να μην μπορώ να φοράω αμάνικά θα της λέω και θα βαράει το κεφάλι της στον τοίχο. Δοκιμασμένα πράγματα.

Έχω καταντήσει να κουβαλάω μια αλλαξιά ρούχα μαζί. Θα ζητήσω και προσωπικά αποδυτήρια στην εταιρεία.

Και μετά σου λένε για την ακριβεια. Εδώ η τριχωτή μου ζούγκλα καταπιέζεται και ο κόσμος ασχολείται με την ακρίβεια λες και κάτι έγινε που στην Ελλάδα ελληνικής παραγωγής προιόν είναι πιο ακριβό από ότι το ίδιο στο εξωτερικό.

Είμαι ένας άχρηστος

Είχα να παίξω μπάσκετ από τον Ιούνιο του 2007 που τελείωσαν και οι προπονήσεις της ομάδα που έπαιξα για 6 μήνες.

Όταν πήγα πέρσυ τον Ιανουάριο είχα πολλά χρόνια να παίξω, αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν έγινε.

Δεν έχω ξανα αισθανθεί τόσο άσχημα από θέμα ανικανότητας μέσα σε ένα γήπεδο μπάσκετ. Δεν λέω ο ένας αντίπαλος πρέπει στα νιάτα του να είχε υπάρξει και πεχταράς αλλά αυτά που συμβάιναν σήμερα δεν έχουν ξαναγίνει.

Δεν είναι ότι κουράστηκα. Από την αρχή το γόνατο είχε ένα ανακλαστικό πόνο όταν πήδαγα έστω και για σουτάκι, αλλά σιγά σιγά με το ζέσταμα πέρασε. Οκ το γήπεδο ήταν τσιμέντο και μούφα και γλύστραγε ειδικά για το στιλ παιχνιδιού μου αλλά όλα αυτά είναι μαλακίες όταν σε αμυντικό ριμπάουντ σκέφτεσαι ότι πρέπει να πηδήξω για την μπάλα , ξέρεις ότι ο αντίπαλος (ο παιχτουρας) θα πηδήξει και αυτός και ενώ τον έχείς τοποθετηθεί μεταξύ αυτού και του στεφανιού τελικά καταλήγει να την πάρει ο παίχτουρας όχι γιατί έπαιξε σαν παίχτουρας, όχι γιατί η μπάλα του έκανε το χατίρι αλλά γιατί εγώ σκέφτηκα ότι έπρεπε να πηδήξω αλλά ο παίχτουρας πήδηξε πήρε την μπάλα από μπροστά μου και εγώ φυσικά ήμουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που έκανα τις γαμάτες σκέψεις του πόσο γαμάτα θα παίρνω το ριμπάουντ και τι παίχτουρας ήμουν και εγώ παλιά.

Για να μην σχολιάσω τις άπειρες τάπες που έφαγα εκ των οποίων δύο  με φάουλ. Αλλά τι να ζητήσω όταν στην θέση που είχα βρεθεί και φάουλ να μου είχε κάνει έπρεπε η μπάλα να είχε φύγει προς το στεφάνι και όχι να κοπεί λες και ήταν κανονική τάπα. Κοινώς αδερφίστικο μεν ίσως φάουλ αλλά αν εγώ δεν παίξω τι σημασία έχουν όλα αυτά. Φάουλ ξε φάουλ δεν γίνεται να τρώω τάπα από κάποιον που του ρίχνω ένα κεφάλι!

Έχω απογοητευτεί. Πρέπει κάτι να γίνει. Και το χειρότερο όταν έταζα για το πως θα τους γαμήσω μάλλον δεν είχα υπολογίσει πόσο ΛΑΠΑΣ έχω γίνει και πόσο τα πόδια μου απλά δεν υπακούνε στην σκέψη. Μιλάμε φεύγει το σήμα από τον εγκέφαλο και όταν έχει τελειώσει το παιχνίδι ίσως να πηδήξω.

Όπως και να έχει παρόλη την ρόμπα καλή φάση αρκεί να γίνει πιο συστηματικό γιατί ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΕΤΣΙ. 30 γίνομαι και ο κύριος 55 ετών  που παίζαμε μαζί στον Φωκαιανό, πάλι θα με γαμούσε.

Ανέκδοτο

Λατρεύω το γκολφ αλλά πρέπει να παραδεχθώ πως δεν είμαι και πολύ καλός σε αυτό. Ωστόσο, πριν κάνα μήνα, εκεί που παίζω κάνω μια λάθος βολή και τσουπ η μπάλα μου πέφτει στη λιμνούλα στη 2η τρύπα. Πάω να τη βρω και βλέπω ένα βατραχάκι. Ξαφνικά ακούω «γεια σου». Κοιτάω τριγύρω αλλά δεν ήταν κανείς. Ακούω πάλι «γεια σου! εδώ κάτω!». Κοιτάω κάτω και βλέπω το βατραχάκι να με κοιτά! Λέω για πλάκα «εσύ μίλησες;» και αυτό μου απαντά:
-Ναι, εγώ! Είμαι ένα μαγικό βατραχάκι και θα ικανοποιήσω την επιθυμία σου αν εκπληρώσεις και εσύ μια επιθυμία μου.
-Μα τι λες; Με κοροϊδεύεις;
-Όχι! Αλήθεια λέω, θα εκπληρώσω την κρυφή επιθυμία σου να γίνεις μεγάλος γκολφέρ.
-ΧΑ! Και τι θες από μένα;
-Θα σου πω όταν έρθει η ώρα.
Άκουσα ένα θόρυβο πίσω μου, γύρισα να κοιτάξω αλλά δεν ήταν τίποτα, ξαναγύρισα στο βατραχάκι αλλά είχε εξαφανιστεί. Αν και εκείνη τη στιγμή πίστευα πως κάτι πρέπει να είχαν ρίξει στο ποτό μου αισθανόμουν πολύ καλά και αποφάσισα να συνεχίσω το παιχνίδι μου. Βρίσκω το μπαλάκι, κάνω τη βολή και μπαίνει με την πρώτη στην 2η τρύπα! Ποτέ μου δεν είχα πετύχει τρύπα από τόσο μακρυά! Συνέχισα με ένα καταπληκτικό για τα δεδομένα οποιουδήποτε ερασιτέχνη παιχνίδι.
Την επόμενη μέρα κατάφερα και νίκησα με ευκολία το Δημήτρη, τον πιο ενοχλητικό παίκτη του club που μετρούσε μόνο νίκες τα τελευταία χρόνια. Μου φάνηκε απίστευτο!
Τις επόμενες εβδομάδες τις πέρασα σε διάφορα τουρνουά τα οποία είχαν όλα ένα κοινό παρανομαστή: εμένα νικητή! Ανέβηκα πολύ γρήγορα και την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε η στιγμή να εκπληρωθεί το πιο τρελό μου όνειρο. Ήταν το Open Cup και το τέλος του με βρήκε πρωταθλητή Ελλάδος και ως το πλέον ελπιδοφόρο όνομα για το παγκόσμιο στερέωμα του γκολφ!
Τότε όμως εμφανίστηκε και πάλι το βατραχάκι:
-Ήρθε η ώρα για το δικό μου μερίδιο από τη συμφωνία!
-Μα και βέβαια! Πες μου τι θέλεις και θα το έχεις!
-Θέλω να με πηδήσεις!
-Μα τι λες; Πας καλά; Εσύ είσαι ένα μικροσκοπικό βατραχάκι και εγώ ένας άνθρωπος. Πως μπορεί να γίνει αυτό;
-Μην ξεχνάς ότι είμαι μαγικό βατραχάκι.
-Μα δεν μπορώ να το κάνω!
-Όπως σε ανέβασα μπορώ και να σε κατεβάσω και πολύ πιο γρήγορα μάλιστα.
Δεν ήθελα να χάσω αυτό που ζούσα, οπότε αναγκαστικά έκλεισα τα μάτια και άρχισα να... συνευρίσκομαι σεξουαλικά μαζί του.
Εκεί λοιπόν που το πηδούσα κάνει ένα τσαφ και μεταμορφώνεται σε 14χρονο κοριτσάκι! Και αυτή είναι η αλήθεια κύριε πρόεδρε και όχι οι βλακείες που σας λέει η μαμά της!

Πως να γίνεις κανείς ΕΜΟ?

Μα φυσικά θα πρέπει να πάει σε κάποιο από τα θερινά σχολεία ΕΜΟ. Το φετινό το χάσαμε αλλά θα έχει και άλλα.

DSC02445

Μην κολάμε τώρα στο ένα παραπάνω Ε και Μ έτσι.

Σημασία έχει ότι έχουν οργανωθεί.

 

Αφιερωμένω εξαιρετικά σε ένα πρώην συνεργάτη μου.

Visual DNA

 

Πολύ μάρεσε. Αλλα κάτι παίζει και δεν μπορώ να το σώσω.

Τι μαλάκας?

 

Πλάκα πλάκα αυτό μου θυμίζει ένα δικό μου σκηνικό μικρός όταν έπαιζα μπάσκετ.
Κάνω ένα drive από πλάγια για να κάνω layup, το κάνω και η χαζόμπαλα απόφασισε να χορπηδάει στην στεφάνη 10 χρόνια μέχρι να μπει καλάθι. Εγώ όμως συνέχισα την πορεία που είχα τρέχοντας, ενώ βέβαια κοίταζα με αγωνία το στεφάνι να δω τι θα γίνει. Ξέχσα όμως ότι η πορεία μου είχε ένα εμπόδιο. Αυτό του στήλου της μπασκέτας και καρφώθηκα πάνω στο σίδερο ακριβώς κεντραρισμένα με τα χέρια μου αριστερά και δεξιά αυτής.

Α ρε εποχές. Βέβαια δεν μάσησα, ξεζαλίστηκα και συνέχισα το παιχνίδι.

Γαμάτω

Οι καταναλωτές μποϊκοτάρουν

Ένας φίλος ξεκίνησε μια προσπάθεια με μορφή μπλογκ κατά των μονοπωλείων και της ακρίβειας.

Η προσπάθεια του βρίσκεται εδώ

11 Μαϊου HDC

Έγινε τελικά στο ΟΑΚΑ ο πρώτος αγώνας του Hellenic Drift Championship.

Δεν πήγα γιατι έλιωνα σπίτι, το ξέχασα και είχε και φόρμουλα, άσε που την προηγούμενη φορά που είχα πάει ένα φίλο φάγαμε φόλα και δεν έγινε.

Παγοδρόμιο

Συχνός θαμώνας του παγοδρομίου στο πολύδροσο όταν έκλεισε αυτό και του Μοσχάτου έπεσε τρελή ξενέρα. Τότε όμως ήμουν Πάτρα, που έτσι και αλλιώς άντε να δεις άσπρη μέρα, το παγοδρόμιο μας έλειπε.

Τον τελευταίο καιρό όμως ψάχνω να κάνω κάτι διαφορετικό από μόνο καφέδες και μπύρες που έτσι και αλλιώς δεν μαρέσουν.

Έψαξα λοιπόν, πόσταρα για το θέμα και τελικά βρήκα τα παρακάτω.

Αρχικά ένα παλικάρι στο thread αυτό του ADSLgr μου είπε ότι υπάρχει ένα στην Αθηνών Κορίνθου στο ύψος της γέφυρας του Σχιστού. Τελικά είναι ένας πολύ χώρος που ονομάζεται Copa Copana (τι γελείο όνομα) και μέσα του έχει ένα ανοικτό παγοδρόμιο.

  • Διαβάζοντας διάφορα κείμενα που βγήκαν καθώς έψαξα για αυτό στο google, βρήκα αναφορές για το πραγματικό ζουμί της ιστορίας. Κάτι μέρες πριν, μου είπαν ότι υπάρχει παγοδρόμιο στο ΟΑΚΑ και μετά μου το είπαν και άλλοι. ΕΓΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΤΙ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΨΑΧΝΑ? Αφού άνοιξε μετά από τότε που το έψαχνα. http://www.in.gr/sports/article.asp?lngEntityID=883718&lngDtrID=1600
  • Και το καλύτερα έρχονται καθώς ετοιμάζουν και 2ο κανονικό. http://news.pathfinder.gr/sports/464227.html
  • Εδώ έχει τα πιο ενδιαφέροντα.

Πάμε λοιπόν?

Ναι!

Πώς?

Μα φυσικά

Το παγοδρόμιο βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ. Όπως οδηγείτε στην Κηφισίας, αφού περάσετε το νοσοκομείο Υγεία στο αριστερό σας χέρι, θα δείτε μία ταμπέλα που γράφει ΟΑΚΑ. Κρατάτε δεξιά και στη διχάλα στρίβετε δεξιά. Μετά από λίγο θα συναντήσετε μία ακόμα διχάλα που βρίσκεται κάτω από μια γέφυρα και μια ταμπέλα που δείχνει δεξιά και γράφει “Πυροσβεστικός σταθμός”. Εκεί θα στρίψετε δεξιά. Μετά από λίγο θα ξαναδείτε μια ταμπέλα που θα γράφει “πυροσβεστικός σταθμός” και δείχνει αριστερά. Αγνοήστε τη, εκτός κι αν θέλετε να γνωρίσετε πυροσβέστες. Με το που περάσετε και αυτή την ταμπέλα θα το δείτε στο δεξί σας χέρι. Φτάσατε.

Πότε?

Ακόμα δεν έχεις πάει?

είσοδος στο κοινό επιτρέπεται από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 11 το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα από τις 11 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ. Υπάρχουν μέρες που το κοινό πρέπει να αδειάσει το παγοδρόμιο νωρίτερα γιατί μετά προπονούνται οι ομάδες του χόκεϋ.

Λειτουργεί μέχρι 31 Μαϊου, επομένως τρέξτε να προλάβετε!

θα ξεβρακωθώ?

Σχετικά όλα

Πάρκινγκ υπάρχει πολύ και δωρεάν, η είσοδος είναι 10 ευρώ και συμπεριλαμβάνει την ενοικίαση παγοπέδιλων, τα οποία είναι πορτοκαλί και έχουν δέστρες όπως οι μπότες του σκι. Κρατάνε πιο σφιχτό το πόδι και δεν πονάνε τα χέρια σου για να σφίξεις τα κορδόνια (οκ, με συγκίνησε και το χρωματάκι).

Τηλέφωνο έχει?

Αν το σηκώσουν από αυτά που διαβάζω.

2106849324

Τα αποσπάσματα είναι clopy past από τα λινκς που έχουν αναρτηθεί.

Ρε τους 30+

Καλά τι παππούδες αυτοί οι 30+? Εγώ ας πούμε μια χαρά νεολαία ειμαι μιας και είμαι ΜΟΝΟ 20+.

Κακομοίρηδες 30+ ενώ εμείς οι 20+ με την αχαλίνωτη νιότη μας.

Θα έλεγα και άλλα, αλλά θα φάω ξύλο από τους γνωστούς μου.

 

Ο λόγος του ποστ?

Ε ας πούμε και μια μαλακία να αυτοσαρκαστούμε μιας και σε 1.5 μήνα γίνομαι και εγώ 30. Και όπως λέει και ένας γνωστός μου, μπαίνω στην 4η δεκαετία της ζωής μου. Oh My God.

2ος

Κάπου νομίζω τα χριστούγεννα πάτησα ένα κουμπάκι join για ένα σκακιστικό τουρνουά στο Internet. Γενικά δεν βρίσκω παίχτες να παίξω σκάκι, συνεπώς με αφορμή κάτι που μου είπε ένας γνωστός για σκάκι δια αλληλογραφίας, το έψαξα και είχα βρει αυτό το site.

Στο τουρνουά λοιπόν αυτό ξαφνικά ξεκίνησαν 18 παρτίδες, μια με άσπρα μια με μαύρα με κάθε ένα από τους υπόλοιπους 9 παίχτες. Οκ μας έσκησε ο Αζερμπαιτζανός (AZERI PIRATE) αλλά τελικά βγήκα 2ος.

Μπορώ να πω ότι ορισμένα παιχνίδια ήταν απόλαυση ειδικά με τον Newcastle Supporter αλλά και τον Prophylaktikos.

Τέλος καλό όλα καλά όμως και να είμαι 2ος από εκεί που περίμενα κάτι σε 5ος.

Οκ μπερδέψαν και λίγο την σημαία

Καλά είναι ηλίθιοι πραγματικά αυτοί που ασκούν εξουσία στην χώρα μας.

Πήγαν λοιπόν τα παλικάρια στον ΟΤΕ, να διαμαρτυρηθούν για την συμφωνία με την γερμανική πρακτικά ΟΤΕ και αποφάσισαν ότι ήταν συνετό να ζωγραφήσουν ένα αγκυλωτό σταυρό πάνω στην γερμανική σημαία.

Πέρα από το γεγονός ότι ήταν απαράδεκτο σαν κίνηση, αλλά βαριέμαι να τους κράξω γιαυτό το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι είναι ΤΟΣΟ ..... που ζωγράφισαν τον σταυρό στην σημαία του Βελγίου αντί της Γερμανίας.

Όταν το διάβασα στο ποστ αυτό απλά λύθηκα στα γέλια.

Βέλγιο

 

 

 

 

 

 

 

Γερμανία

5 Μέρες και 12 Ώρες

Τι μπορεί να διαρκεί τόσο? Αλλιώς 7920 λεπτά?

Μα φυσικά 264 επεισόδια σε 11 season από την καλύτερη κωμική σειρά που έχει βγάλει η Αμερική.

Τα Respect μου για το Married With Children.

Τι δεν μαρέσει στην ελληνική σκηνή

Με αφορμή το προηγούμενο ποστ μου, μου ήρθε αναλαμπή γιατί πιθανών να μην μου αρέσει η ελληνική σκηνή γενικά.

Συγκεκριμένα όταν παίζει ελληνικά κάπου, τύπου έντεχνο ή ποπ ή σκυλάδικο με πιάνει μια ασυναίσθητη κατάθλιψη. Στα χρόνια μου στην Πάτρα είχα μεθύσει από μαυροδάφνη συνεπώς κάθε αναστολή του τύπου είμαι πολύ μεταλάς για να δεχθώ τα ελληνικά δεν υπήρχε. Και όμως όταν ήμουν κάπου με ελληνικά ένιωθα μια απίστευτη ενόχληση ή οποία εξαφανιζόταν πχ όταν περνούσαμε από μέρη με χωρευτικά. Στην φάση εκεί πείστηκα ότι κάτι δεν πάει σε γενετικό επίπεδο με μένα και την μουσική αυτή.

Πάντα σκεφτόμουν ότι αυτό με χαλάει στην ελληνική μουσική είναι η απίστευτη κλαψομουνιά της. Τέτοια γκρίνια δεν έχω ξανασυντήσει. Πρόσφατα γεγονότα όμως με έκαναν να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα που πιστεύω τελικά τα συναντάμε και στην νεοτροπία σε επίπεδο κοινωνίκής εκπαίδευσης στην Ελληνική μουσική.

Λοιπόν πρόσφατα έκανα έκφραση, συγκεκριμένα κάτι που για πολλά χρόνια αισθανόμουν για αυτή τη χώρα αλλά δεν είχε αποκτήσει συνειδητή ουσία. Στην χώρα αυτή λοιπόν πραγματικά πιστεύουμε ότι ο κόσμος/σύμπαν μας χρωστάει λύσεις στα προβλήματα μας χωρίς φυσικά εμείς να το λύσουμε οι ίδιοι. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν θέλουμε να πράξουμε για να μην επωμιστούμε τις όποιες ευθύνες προκύπτουν από τις επιλογές που κάναμε, το θεωρώ θανάσιμο αμάρτημα σε ένα άνθρωπο συνεπώς και σε μια κοινωνία.

Το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση στην οποία η λήψη αποφάσεων για ένα προβληματισμό μας αναβάλετται για την επόμενη μέρα, και φυσικά την επόμενη μέρα δεν ήρθε η μαγική όγδοη μέρα της εβδομάδας. Συνεπώς απλά ποτέ δεν γίνεται τίποτα, καμιά σημαντική απόφαση δεν λαμβάνεται και η στασιμότητα διαινίζεται στο άπειρο υπό την σκιά ενός τεράστιου ΘΑ έτσι για να λέμε και ψέματα στον εαυτό μας πρώτα.

Όσοι σκεφτείται να με κράξετε και να με βαφτίσετε υπερβολικό δείτε λίγο στην σύγχρονη ιστορία μας ειδικά μετά την μεταπολίτευση πόσα αποφασιστικά μέτρα έχουν παρθεί από πλευράς πολιτικών? Καμιά με πολιτικό κόστος και μπλα μπλα. Αυτά είναι γνωστά.

Σε κοινωνικό επίπεδο, εγώ βλέπω όλη την κοινωνία να γκρινιάζει για μισθούς και άλλα, αλλά κανείς να μην κάνει τίποτα. Δεν λέω ότι τα πράγματα είναι εύκολα αλλά φοιτητές στα 29 συγνώμη αλλά δεν δικαιολογούνται και φυσικά ένα παράδειγμα για την δουλειά. Σε μια από τις εταιρίες που έχω δουλέψει πριν 2 χρόνια όλοι γκρινιάζαν για τους μισθούς μεταξύ τους και εγώ. Εγώ φυσικά την έκανα αλλά οι περισσότεροι είναι ακόμα εκεί! Όταν πέρασα πρόσφατα, πάλι τα λέγαμε με κάποια παιδιά αλλά όταν τους ρώτησα αν έχουν κοιτάξει τις αγγελίες η απάντηση ήταν ΟΧΙ. Ε ρε φίλε πως περιμένεις να γίνει κάτι? Ακόμα και το λαχείο και το τζόκερ πρέπει να πας στο προποτζίδικο να το πάρεις. Δεν θα σε βρει μόνο του. Δεν μιλάμε να πράξεις αλλά τουλάχιστον να έχεις κοιτάξει τις επιλογές σου! Ε αν ούτε και αυτό δεν είσαι ικανός να κάνεις συγνώμη αλλά δεν φταίει και κανένας άλλος εκτός από τον εαυτό σου. Πρώτα προσπαθείς μετά παραπονιέσαι.

Αυτά για να πιάσετε το νόημα. Όσοι δεν το πιάσατε προφανέστατα είστε από αυτούς.

Και επιστρέφω στο αρχικό ζήτημα. Ένα από τα πράγματα με τα οποία σιδερώνουν το κεφάλι τους με τα ελληνικά είναι αυτή η παθητικότητα του να μην κυνηγήσεις την τύχη σου. Γκρίνια και πάλι γκρίνια αλλά ποτέ δεν λέει κούνα τον κώλο σου και ας πονέσει. Μόνο γκρίνια και φυσικά ατελείωτο ντέρντι και σπαραγμός.

Αυτό το πράγματα το σκέφτημα με αφορμή ότι πχ η ελληνική χιπ χοπ δεν με χαλάει ώστε να με πιάνει μελαγχολία.Φυσικά ούτε οι ελληνικής προέλευσης στίχοι από Rotting Christ. Ούτε και σε γκρινιαρικά τραγούδια της μέταλ και όποιος δεν πιστεύει από γκρίνια στην μέταλ ας ακούσει Communic. Η βασική αιτία είναι ότι στην κατηγορία μελαγχολία attack στον δεμελένε, υπάρχει μια παθητικότητα του τύπου όλα θα λυθούν μόνα τους, λες και κάποιος μας χρωστάει. Ε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΓΑΜΩ. Μπορεί και σε άλλες μουσικές να γκρινιάζουν αλλά έχουν ένα δυναμισμό, που εν μέρει μεταφέρει το κάνε κάτι κούνα τον κώλο σου.

Για παράδειγμα γιά μένα έχει μια τεράστια διαφορά στις εκφράσεις "θέλω" και "δεν με θέλει". Η πρώτη δείχνει ενεργητικότητα και η παθητική συμμετοχή σε τεκτενόμενα.

Αυτά βέβαια είναι κάποιες πιθανές σκέψεις.

Τι να γίνεται άραγε ασυνείδητα?

Δεν ξέρω τι και ποιος ειναι αυτός ο Σταβέντο και αν καν είναι ποιος.

Πάντως αν φάσεις με ποιάνουν κάτι εκλάμψεις και μαρέσουν κάτι κομματάκια από Hip Hop.

Το συγκεκριμένο που είναι και αφορμή αυτού του ποστ είναι το

 

Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
Τίποτα άλλο δεν θα σου ζητούσα
Τίποτα άλλο δεν θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα
Τη θέλω απόψε κοντά μου
παίρνουν φωτιά τα σωθικά μου
Ξέρω δεν είναι σωστό
μα πάει να σπασει η καρδιά μου
Ξέρω θα τρελαθώ μέσα της αν δεν λιώσω
Θα ηρεμήσω μόνο όταν στο σώμα της τελειώσω
Χαλί να γίνω θέλω ακόμα μιά φορά να γύρει
Για μιά ακόμα φορά κάνε μου θεέ μου το χατίρι
Τα βήματα της φέρ'τα ως την πόρτα μου
Αφου καιρό δεν λέει να αλλάξει τώρα η ρότα μου
Δεν λέει να κανει βήμα προς και
Στεκεται εδώ και περιμένει
Όπως την άφησε την θάλασσά της
Η φωτιά μου προσμένει
Να ταξιδέψει στην αλμύρα της
Βάλε με τύχη έστω για μία στιγμή ξανά στη μοίρα της
Απόψε κάνε μου τούτο το δώρο
Γέμισε με την παρουσία της τον αδειανό μου χώρο
Και ας φύγει πάλι πριν ξημερώσει
Για να 'χει λόγο η φωτιά μου να ξαναφουντώσει
Ρεφραίν:
Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
Τίποτα άλλο δεν θα σου ζητούσα
Τίποτα άλλο δεν θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα
Άκουσε νύχτα, τα πάντα σου 'χω τάξει
Λέω πριν φύγεις να τα αφήσεις όλα εντάξει
Αν δεν το κάνεις, τα αστέρια θα σου τα σβήσω
Και νύχτα νύχτα νυχτωμένη θα σ' αφήσω
Το ξέρω είναι αλλού μα αλλού θα'ναι για πάντα
Γύρω μου όλα τη ζητούν και την ποθούν τα πάντα
Μα πιο πολυ εγώ τα θέλω της να νιώσω
Και αργότερα με την πάρτη μου θα θυμώσω γιατί
Εκεί σέρνομαι,το ξέρω και δεν μ'αρέσει
Ντρέπομαι,μα κάνε θεέ μου να μπορέσει
Να ξεφύγει γι'άλλη μιά φορά απ'τον δικό της
Και απ'το ανιαρό το αδιέξοδο της
Φέρτε την, δικιά μου η αμαρτία
Φέρτε την, για μια ακόμα συνουσία
Φέρτε την, γιατί έχω πάθει ζημιά
Και αυτή μονάχα γνωρίζει πως να με κάνει καλά
Ρεφραίν(2):
Μέσα σου μία στιγμή αν ζούσα
Τίποτα άλλο δεν θα σου ζητούσα
Τίποτα άλλο δεν θα λαχταρούσα
Μέσα σου μία στιγμή να ζούσα
Μέσα σου ξέρω μονάχα θα ζήσω
Μέσα σου πάλι θα καταντήσω
Ο πιο αδύναμος κρίκος σε αλυσίδα που τεντώνει
Σπάω στα δύο όταν ο χρόνος τελειώνει
Φέρτε την, συνωμοτήστε αστέρια
Φέρτε την, να την επιάσω στα χέρια
Φέρτε την, γιατί άλλο δεν την παλεύω
Και ας είναι η τελευταία γιατί να εκραγώ κοντεύω

Άυτό το τραγούδι το οποίο το πέτυχα καταλάθος στο MAD, ενώ το είχα αφήσει ανοιχτό στην τηλεόραση μέχρι να σετάρω το HDMI για προβολή καμιάς σειράς. Το θέμα είναι ότι ενώ δεν έδινα καμιά σημασία στο κανάλι καθώς η μουσική του MAD δεν είναι της αρεσκείας μου, αυτό το τραγούδι μου άρεσε.

Και με αφορμή αυτό σκεφτόμουν, ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Έχουν υπάρξει και άλλες φορές που ένα τραγούδι με έχει κολήσει χωρίς όμως να ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που με σαγηνευει αλλά χωρίς πχ να έχει καμιά θεαματική η πρωτότυπη μουσική. Σίγουρα όμως συνειδητά δεν ήξερα για τι πράγμα έλεγε. Αφού λοιπόν το άκουσα και έλεγξχα το τι λέει, ένιωσα όπως και ένιωθα για τα άλλα τραγούδια ότι τα λόγια του είναι ακριβώς μέσα στο ψυχολογικό μου κλίμα στο περίπου και πάντα αναλλόγως.

Χαρακτηριστική τελευταία περίπτωση το What Have You done από Within Temptation. Όπως και κάθε άλλη φορά, απλά σε άσχετη φάση ένιωσα ότι το τραγούδι μου μίλαγε και εξέφραζε την ψυχολογία μου χωρίς φυσικά να ξέρω για το τι λέει. Και όπως πάντα ο αναλυτικός έλεγχος ήρθε να δώσει φως στο αυτονόητο, ότι δηλαδή έχει κάνει τζακ ποτ στην χρονική στιγμή. Τι να γίνεται άραγε ασυνείδητα?

Ίσως με τον ίδιο μηχανισμό να με πιάνει κατάθλιψη με την ελληνική μουσική γενικά? Είναι τραγικό πως όταν κάπου παίζει ελληνική μουσική είτε και καλά έντεχνο είτε βανδη και βύση στιλ αλλά και γενικότερα. Δεν με πιάνει όμως το ίδιο με το ελληνικό Hip Hop. (τσάαααααααααααααααακ θέμα για νέο ποστ).

Τώρα θα μου πείτε ερωτικά τραγούδια μόνο, είσαι κολημένος, φλώρος και ξενέρωτος όμως ακριβώς έτσι λάτρεψα τον δίσκο Framing Armageddon από Iced Earth με τα δύο καλύτερα τραγούδια που συμφωνώ απόλυτα The Clouding και When Stars Collide.

The Clouding

As I awake I have no memory of this
Who I am, where I'm from, why do I exist?
This strange beauty surrounds me
But where I am confounds me
I see others who appear the same as me
A look of loss in their eyes, adrift aimlessly
What's the point? What does it all mean?
Who am I? Show me a purpose please
Take this sense of wonder
Make it go away
Please tell me I am not alone and lost here
That there is something that's made me feel this way
Take this sense of sadness
Make it go away
Please give me something that's familiar
A friendly touch, a memorable embrace
I try to speak but empty eyes stare back at me
Twisted tongues segregate, factions are forming
I'll stay with those that resemble me
To survive this harsh reality
As the days pass most have gone their own way
Nomadic tribes discover life
On a world that seems so strange
But still I want answers
What's the point? What does all this mean?
Take this sense of wonder
Make it go away
Please tell me I am not alone and lost here
That there is something that's made me feel this way
Take this sense of sadness
Make it go away
Please give me something that's familiar
A friendly touch, a memorable embrace
Lies, the human core is lies
We wiped their minds, cleaned the slate
The Clouding did divide
Fate, we sealed human fate
Now they're ours throughout all time
To manipulate
Never trust in the motives of man
They failed to evolve in Mother Nature's plan
And though they seem safe
In this early clouded state
The nature of their heresy
Has proven quite innate
Pain, mankind will know pain
For their crimes on our kind
They'll never be the same
Death, they will know death
Suffering for centuries
At war with every breath
Never trust in the motives of man
They failed to evolve in Mother Nature's plan
And though they seem safe
In this early clouded state
The nature of their heresy
Has proven quite innate

When Stars Collide

 

 

Look unto the days of warning
A night that the sky is burning
When stars collide
Pure mathematical perfection
Ancient pain feeds ressurection
When stars collide
Forged in flames, sacred fire
Born in eastern sands of guile
Born is he, ten millennia
After the Clouding of man
Sincerest veneration
For he that vindicates the end of man
Sworn are we, ten millennia
After the Clouding of man
Unleash abomination
As we accelerate the end of man