Κατανόηση εργασίας

Είμαι ο πρώτος που έχω πολύ αρνητικά συναισθήματα προς τους δημοσίους υπαλλήλους. Αναφέρομαι στους καθαρό-αίμους υπαλλήλους, αυτούς που πρωτοστάστησαν στο πάρτι της ασυδοσίας απέναντι στην κοινωνία και συνήθως είναι και αρχηγοί των συνδικαλιστικών οργάνων τους.

Υπάρχει όμως μια κατηγορία εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό που πολύ άδικα στοχοποιείται. Κάπου στην πορεία οι δημόσιοι συνειδητοποιήσαν ότι είναι πολύ large για τις καθημερινές δουλειές και ειδικότερα αυτές στις οποίες συνδιαλέγεσαι με το κοινό. Σαν λοιπόν κοινωνική αλληλεγγύη, και μιας και άλλοι μονιμάδες δεν θα μπορούσαν να προσφληθούν, αποφάσησαν να προσλάβουν συμβασιούχους μισθωτούς για αυτές τις δουλειές. Από τους καθαριστές μέχρι αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα γκισέ.

Οι άνθρωποι αυτοί για μένα καλούνται να συνυπάρξουν με μια απίστευτη κατάσταση. Από την μια λόγω της θέσης εργασίας του βλέπουν ακριβώς την κατάσταση με την παλιά φρουρά των μονιμάδων και δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα, και από την άλλη ο κόσμος τους αντιμετωπίζει απαξιωτικά σαν να ήταν οι ίδιοι οι μονιμάδες.

Προσπαθώ σε πολλούς φίλους να εξηγήσω ότι όπως δεν μπορείς να ξεσπάς στον υπάλληλο στην υποστήριξη μιας εταιρίας πχ σαν την Forthnet έτσι δεν μπορείς να ξεσπάς και σε αυτούς. Άλλωστε, ο πραγματικός μονιμάς φαίνεται από χιλιόμετρα. Αν πας πχ στα εισιτήρια του ευαγγελισμού, η διαφορά είναι εμφανής με τις κοπέλες στα ραντεβού του ΙΚΑ. Ο λόγος που δεν μπορείς να ξεσπάς, είναι γιατί απλά δεν φταίει αυτός είτε για τον κάλο στον εγκέφαλο του χαρτογιακά διευθυντή του, είτε του λαμογίου καραβανά ξυστη δημοσίου υπαλλήλου.

Από την άλλη πρέπει να αποδεχτούμε ότι και εμείς σαν λαός είμαστε περίεργος. Δεν έχουμε την παιδεία να σεβαστούμε τον έτερο εργαζόμενο. Όλοι θέλουμε τις εργασιακές μας συνθήκες, αλλά εύκολα ξεχνάμε ότι οι συνθήκες ενός υπαλλήλου που συνδιαλλέγεται με το κοινό, εξαρτόνται και από την προστασία του εργοδότη αλλά και από τον ίδιο το κοινό. Είναι χαρακτηριστικό το πρόβλημα, ότι όταν θα απευθυνθούμε σε μια ιδιωτική υπηρεσία όπως μια τράπεζα, θα είμαστε σαφώς πιο πολιτισμένοι από το αν πάμε πχ στο γκισέ μια δημόσια υπηρεσίας. Και με τον όρο πολιτισμένος, δεν αναφέρομαι στο αν θα βρίσουμε ή όχι αλλά στην εξορισμού εχθρότητα που θα δείξουμε.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο υπάλληλος σε αυτές τις θέσεις πρέπει να μπορεί να μην μασάει, αλλά επειδή ο υπάλληλος είναι και άνθρωπος δεν μπορείς πάντα να περιμένεις ότι δεν θα έχει περάσει τα όρια του. Άλλωστε, εσύ πας μια φορά στην υπηρεσία ενώ αυτός το ζεί κάθε μέρα. Και στην περίπτωση αυτών των συμβασιούχων, ζούνε και τους δημόσιους αφεντάδες τους ταυτόχρονα. Προσωπικά, προσπαθώ να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται προς τον υπάλληλο του γκισέ ή του τηλεφώνου, μέχρι ο άλλος να μου δώσει το δικαιώμα. Καταλαβαίνω πλήρως πιο είναι πραγματικά μ@λ@κας και πιο απλά έχει φτάσει στα όρια του.

Μέχρι πριν κάτι χρόνια, μοναδικό πράγμα που δεν αποδεχόμουν σε αυτή την μερίδα των συμβασιούχων ήταν η επιμονή τους να παραμένουν σε αυτή την θέση. Δεν λέω αδερφέ μπες να έχεις να φάς αλλά κοίτα και μήπως βρείς κάτι άλλου. Μεγάλη ιστορία αυτό και φάνηκε ο παραλογισμός του Έλληνα με τα προγραμμάτα Σταζ. Όταν άκουγες τους εκπροσώπους τους να μιλάνε, λίγο πολύ άκουγες ότι το κράτος του ωφείλει να τους μονιμοποιήση μιας και είχαν κάνει το πρώτο βήμα προς το δημόσιο. Άκουγες και κάτι έτσι μου είχε πει το βύσμα μου. Τώρα όμως τα πράγματα είναι δύσκολα και επιλογές δεν υπάρχουν!

Τα τελευταία πολλά χρόνια έχω κάνει μια σαφή στροφή μακρυά από τις εταιρίες που δεν σέβονται τους υπαλλήλους τους. Χαρακτηριστικά, αρνούμαι να κάνω σοβαρά ψώνια σε σουπερμαρκετ εκτός Σκλαβενίτη άντε και Βασιλόπουλο, γιατί βλέπω την κατάσταση των εργαζομένων στα υπόλοιπα. Είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, είμαι εργαζόμενος και αν θέλω να σέβονται την εργασία μου, πρέπει και εγώ να σεβαστώ την εργασία των υπολοίπων. Αν μπορώ να το κάνω αυτό και με το μηχανισμό της επιλογής θα το κάνω, εφόσον και μέν δεν θα μου κοστίσει σοβαρά. Τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.

Τους καραβάνες όμως δημόσιους υπαλλήλους, θα τους πάρει ο διάολος και τους σηκώσει. Γιατρούς, καθηγητές, υπαλλήλους στις διοικητικές υπηρεσίες του ΙΚΑ και εφοριακούς που έχω και τις περισσότερες σχέσεις. Αναφέρομαι σε αυτούς που είναι προσβλητικοί με τον τρόπο τους είτε μπροστά μου είτε κάθε μέρα στην “εργασία” τους.  Πρέπει επιτέλους αυτή η άθλια μερίδα εργαζομένων, να καταλάβει και να δείξει εμπράκτος των εθνικό της προφίλ. Δυστυχώς, δεν έχω καμιά ελπίδα σχετικά με αυτό το θέμα.