Αναζητείται Χόμπυ

Λοιπόν, εδώ και καιρό έχω ξενερώσει με όλους και όλα στην ηλίθια πόλη με ηλίθιους που μένω.

Όλοι μα όλοι οι γνωστοί μου ειναι ή σε μια κατάσταση έναρξης επαγγελματικών υποχρεώσεων ή κάποιων χρόνων επαγγελματικής ενασχόλησης και έχουν φέρει το τέλος του κόσμου.

Εκτός των άλλων η πλειοψηφία βρίσκεται σε μια κατάσταση πρωτο-απεξάρτησης από το σπίτι των γονιών τους, το συνηθέστερο λόγω αραββώνων ή γάμου, άντε να υπάρχει και κανά παδί.

Και άντε τους οικογενειάρχες τους καταλαβαίνω, αλλά αυτή την απίστευτη άρνηση οι υπόλοιποι να αναζητήσουν και το κάτι διαφορετικό έξω από τα ενα δυο μετρημένα τύπου καφέ, σινεμά μπύρα δεν την καταλαβαίνω.

Παλαιότερα παίζαμε και κανά επιτραπέζιο, όχι πάντα το ίδιο, πηγαιναμε και κανά παγοδρόμιο και γενικώς ψάχναμε και το διαφορετικό σε κάποιο λογικό βαθμό. Ειχαμε μια ποικιλία στις ορέξεις μας, παρόλο το πιο μετρημένου των οικονομικών μας θεωρητικά. Το τελευταιο πιο συγκλονιστικό που έχω κάνει ειναι το πινγκ πονγκ.

Η κατάσταση έχει καταντήσει παρακμιακή και όπως εξηγούσα σε ένα φίλο, μια χαρά μας έχουν κάνει ζόμπυ όπως ακριβώς περιέγραφε και το Matrix για το τι ακριβώς είναι το Matrix. Η αόρατη φυλακή που ειναι μπροστά στα μάτια μας.

Όποια δικαιολογία και να ακουσω, προσωπικά θεωρώ παρακμή σε μια κοινωνία να έχει μέλη που ασχολούνται με τόσα λίγα διαφορετικά πράγματα, και το κυριότερο όλων να δείχνει τέτοια φοβία και αποστροφή σε οτιδήποτε νεότερο.

Επί του πρακτέου όμως γιατί ειμαι και δύσκολος.

Η αναζήτηση περιλαμβάνει φυσικά εκτός των μεγάλων και βαρβατύλων σκηνικών τύπου εκδρομή, κάρτ και άλλων χρονοβόρων και φραγκάτων σκηνικών του σαββατοκύριακου, κάτι που μπορείς να κάνεις στην καθημερινότητα σου.

Πως ειναι μια ομαδα χορού, θεατρικού, μπάσκετ. Κάτι που ξέρεις οτι θα γίνει χωρίς πολλά κανονισματα και δέκα τόνους σημερα δεν μπορώ και φυσικά με ένα ελάχιστο κόστος. Το ιδανικότερο ειναι να ειναι έχει και άλλους αλλά θα συμβιβαζόμουν και με κάτι ατομικό.

Επειδή ομως ειμαι και δύσκολος ξέρω και ακριβώς τι δεν θέλω να κάνω.

Δεν θέλω

• Εικαστικά γιατί απλά δεν το έχω το θέμα σε καμιά μορφή. Περιλαμβάνονται ζωγραφική, χορός, χορωδίες και εκμάθηση μουσικού οργάνου κτλ. Αν και αν μάθαινα ένα όργανο αυτό θα ήταν drums.
• Πολεμικές τέχνες γιατί μισώ την βια και δεν μπορώ να φανταστώ τον ευατό μου να κινείται επιθετικά εναντίον κάποιου.
• Όχι υπολογιστές. Έλεος ασχολούμαι όλη μέρα με αυτούς.
• κάτι που περιλαμβάνει, κάνε και μια ώρα στο αυτοκινητο ή συγκοινωνία εν ώρα χαμού.
• Εκμάθηση ξένης γλώσσας, μιας και ποτέ δεν τα πήγα καλά με τις γλώσσες εκτός από αυτές της πληροφορικής.
• κάποιο χόμπυ που περιλαμβάνει την ανάγκη υπαρξης ειδικού χώρου, γιατί απλά δεν υπάρχει σε γκαρσονιέρες και δυάρια που κατοικώ.
• γενικώς να ειναι κάτι που αισθάνεσαι τον χρόνο να κυλά όπως πχ το γυμναστηριο, γιατι απλά δεν μαρέσει η ατομικότητα και περιόδικότητα σε μια κίνηση που προδίδει το πέρασμα του χρόνου.

Ιδανικά και με βάση το παρελθών μου θα ήθελα να βρω κάτι σαν

• Ομαδα μπάσκετ με 5 προπονησουλες την εβδομάδα αλλά που τέτοια τύχη στα 31 και με ομάδες που έχουν προπονήσεις για ωράρια στρατιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων.
• Επιτραπέζια και γενικώς  χαβαλές με πολλούς.

Το ξέρω ειμαι πολύ περιοριστικός, αλλά ειδικά στο θέμα της μετακινησης, των πολεμικών τεχνών που ειναι ομως πραγματικά πολεμικές τέχνες και του χορού ειμαι κάθετως.

Στην ζωή μου έχω παίξει και πολύ σκάκι, αλλά πάντα σε επιπεδο χαβαλέ και με παρεές να γινεται χαμός. Πάντα μισούσα την απίστευτη ανταγωνιστικότητα, για να μην την εκφέρω αλλιώς, που υπάρχει γενικά στους ομίλους.

Πραγματικά θα ήθελα κάτι κοινωνίκο, κάτι σχετιζόμενο με την τοπική περιοχή/κοινωνία γιατι το επάγγελμα μου χαλαρά πιστεύω ειναι από τα αντικοινωνικότερα ειδικά όταν δουλεύεις σε μικρές εταιρίες ή ομάδες.