Εργασία στο δημόσιο και ιδιωτικού τομέα.

Ζούμε σε μια χώρα, που εχει περίπου ενα εκατομμύριο υπαλλήλους κρατικών συμφερόντων. Αυτο περιλαμβάνει επίσημους δημόσιους, ενστολα σώματα ασφαλείας, ΚΕΠ, ΔΕΚΟ, καθηγητές, δικαστικούς και κάθε λογοίς υπάλληλου που ουσιαστικά παίρνει λεφτά από το κρατικό προυπολογισμό.

Αν υπολογίσει κανείς οτι έχουμε κοντά στα έξι εκατομύρια εργαζόμενους μαζί με τους παράνομους μετανάστες, τότε μιλάμε για μια χώρα όπου το ένα έκτο, δηλαδή το 17%, δουλεύει για το κράτος. Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ δεν χάνει κάποιος την δουλειά του, εξαιτίας μη απόδοσης ή αξιοκρατικών κριτηρίων, μιλάμε για ένα τεράστιο ποσοστό εργαζομένων με ενα ιδιαίτερο χαρακτηρισμό.

Καλώς ή κακώς, καλώς για μένα, πολλές εργασιακές ειδικότητες υπάρχουν μόνο στο δημόσιο τομέα. Για παράδειγμα. Μηχανικός αεροσκαφών, μηχανικός ελικοπτέρων, καθηγητής, ιατρός, δικαστικός και κάποια άλλα. Αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν την πόρωση να κάνουν αυτό το επάγγελμα όπως πχ εγώ την πληροφορική, δεν έχουν επιλογή στον τομέα που θα δουλέψουν. Δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει στο γιατί επιλέγουν το δημόσιο. Όπως επισης δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανένα εργαζόμενο γιατι το σχετικό επάγγελμα επιλογής του, έχει ένα πλαίσιο τρελου ξυσίματος ή λίγης δουλειάς. Αντιστοιχως κάποιες τέτοιες θέσεις χαλαρότητας υπάρχουν και στο ιδιωτικό, με την βασική διαφορά ομως του ποιος πληρώνει.

Συζητώντας λοιπον με ένα φίλο σήμερα, κατηγορίας δημοσίου μου λέει οτι δεν μπορείς πχ να κατηγορήσεις κάποιον επειδή το πλαίσιο της δουλειάς του ειναι έτσι χαλαρό. Μπορείς ομως να τον κατηγορήσεις όταν έστω και αυτή την δουλειά δεν την κάνει, δεν αποδίδει κτλ κτλ το γνωστό σε όλους μας ελληνικό δημόσιο. Το παραπάνω όμως προέκυψε σαν αντίδραση στο γιατί όλοι θέλουν να μπουν πχ σε κάποιο δημοσιο δουλειά. Γιατί όλοι πχ οι μαθηματικοί, μερικοί με σχέσεις πληροφορικής, επιμένουν στον διορισμό τους ως καθηγητή.

Θα περίμενες λοιπον να ακουσεις από όλους τους φιλολόγους, μαθηματικούς, δασκάλους, οικονομικους, ανωτάτη διοικηση και όλα τα λοιπά επαγγέλματα ότι πχ θέλουν να μπουν στο δημόσιο έστω και σε αυτό που ειναι μόνοδρομος γιατί δεν υπάρχει στο ιδιωτικό τομέα, ως αιτιολόγηγη του προηγούμενου οτι θέλω να διδάξω, θέλω να βοηθήσω την Ελλάδα, μαρέσει να δουλεύω με παιδάκια κτλ κτλ. Ε όποιος λέει αυτό είανι εξαίρεση και μαλάκας για τα ελληνικά δεδομένα, αντιστοίχου εμβέλειας με αυτούς που δεν θέλουν εργασιακό πάρεδώσε με το δημόσιο, όπως δηλαδή εγώ, ακόμα πχ και όταν έχουν φάει τρελό φέσι. Οι υπόλοιποι λοιπόν που ειναι και η καθολική πλειοψηφία, ως πρώτο επιχείρημα φέρνουν το λίγο χρόνο έργασίας. Για παράδειγμα οι μελλοντικοί καθηγητές, 4 μήνες τον χρόνο διακοπές. Οι μελλοντικές μανάδες 2 χρόνια απουσία από την δουλειά, στείρα απουσία ανεξαρτήτως αν χρειάζεται ή όχι.

Μαλάκες του παραπάνου επιπέδου που θέλουν να μπουν στο δημόσιο γιατι θέλουν να εξασκήσουν μια ασχολία που δεν υπάρχει στο ιδιωτικό ξέρω χμμμμ τρία και μόνο άτομα, ένα εκ των οποίων έτσι ισχυρίζεται τουλάχιστον. Ήμουν για παράδειγμα σε μια συγκέντρωση με άπειρους φιλόλογους και το μόνο που συζητάγαν ήταν για όλες τις πτυχές του ΑΣΕΠ και το πως το συντομότερο θα μπουν στο δημόσιο. Όχι ότι πχ ρε σεις θέλω να διδάξω, θέλω να μεταφέρω, θέλω να προσφέρω. Αλλά πότε θα οριοθετητεί το πελατογιό μου μελλοντικών ιδιαιτέρων. Και αυτοί ειναι μονο μια περίπτωση, ίσως η πιο πρόσφατη.

Όλα αυτά γιατί στην Ελλάδα τα πλαίσια ευρυθμής λειτουργίας υπάρχουν, απλά εμείς οι Έλληνες τα παραποιούμε όλα για να μην πω τώρα. Τα έχω πει ενα τρις σε διαφορά ποστ μου. Και όχι υπάρχουν, αλλά ειναι και καλά ορισμένα με καλό κοινωνικό χαρακτήρα όχι σαν κάτι άλλες μπουρδελόχωρές που μια δεν λογαριάζουν. Αλλά, όταν όλοι μα όλοι η Ελλάδα και οι γονείς τους, σκέφτονται πως θα μπω στο δημόσιο να βολευτώ, παραποιόντας πλήροντας το πνεύμα εργασίας, προσφοράς και κοινωνικής συνοχής ε τι άλλο να πεις. Αν παρόλο που μισείς το δημόσιο, παρόλο που οι γονείς σου εχουν κάνει ιδιωτικό, ψάχνουν άκρες να σε βολέψουν τι να πεις. Αν οι γονείς ανέχονται τα παιδιά τους οικονομικά για να κάνουν διδακτορικά μονο για μόρια δημοσίου ε τι άλλο να πεις. Αν ανα ναναναα

Και μετά μιλάμε για μέτρα και άλλες εξυπνάδες. Μια χαρά υπάρχουν αυτά, μια χαρά θεσμούς έχουμε τουλάχιστον τους καλούς. Σκατά και άχυρο αν έχεις σαν λαός στο μυαλό ομως, τον καλύτερο θεσμό θα τον κάνεις μια τραγωδία και μισή.

Και δεν λέω οτι στον ιδιωτικό ειναι μια χαρά, αλλά τουλάχιστον ο ιδιωτικός δεν παρέχει κοινωνική υπηρεσία. You know PUBLIC SERVANT μπας και το καταλάβουν καλύτερα, εφόσον ξεχνάνε τι σημαίνει στα ελληνικά ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ. Και επίσης δεν τρώει τα λεφτά του κράτους. Αν θέλει να χάνει λεφτά, να ξεπλένει μαύρο χρήμα μεγιά του και χαρά του. Ας το ελέγξει το κράτος με τους θεωρητικά δημόσιους υπαλλήλους που θα παρέχουν υπηρεσιες στήριξης και προστασίας προς μια μερίδα Ελλήνων πολιτών, δηλαδή μια πτυχή του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΒΙΟΥ.