MME – Εγκλήματα
Γνωστό το τι έχει καταντήσει το Mega. Δεν ήταν τυχαίο που προσφάτως, αντί να γίνει μια διαμαρτυρία στην βουλή ή σε κάποιο υπουργείο, έγινε στα γραφεία του MEGA. Και δεν είναι το μόνο κανάλι, παραγωγός στην θεατρική παράσταση “Προδοσία της Ελλάδας”
Axel Rudi Pell - Dreaming Dead
Πρώτη φορά έμαθα ότι υπάρχουν σήμερα από φίλο του χώρου, και πραγματικά τι κομματάρα είναι αυτή???
Και σήμερα σκεφτόμουν ότι χρειάζομαι κανένα καινούργιο δισκάκι!
Ευχαριστώ
Πως Διαλυεις Μια Χωρα
Κατεπανάληψη έχω αναφερθεί στην έλλειψη παιδείας στην χώρα. Την παιδεία που παρέχει το εθνικό φρόνημα και βοηθάει τον κόσμο να μην είναι πολιτικό πρόβατο.
Βέβαια, διαφωνώ σε κάτι πραγματάκια με το video. Διαφωνώ στο θέμα εκκλησία. Και διαφωνώ στα 12 χρόνια μόνο. Η συνδικαλοποιήση της παιδίας έγινε επί Α.Παπανδρέου όπως επίσης και η εκτός προηγουμένων ανάλωση της κρατικής υπόστασης.
Βέβαια, αυτά είναι ψιλά γράμματαμ για ένα έθνος που ακόμα δεν θέλει να αποδεχθεί ευθύνες στην διαδικασία αυτή. Ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι αν σε άλλες χώρες τα έκαναν με βία και απολυταρχικά καθεστώτα, στην Ελλάδα τα καταφέραμε με δημοκρατία!
Ένα σχόλιο οικονομική ανάλυση
Βρήκα το παρακάτω κείμενο σχόλιο σε ένα άρθρο του capital, σαν παράθεση στο adslgr και το θεωρώ αρκετά καλό. Δυστυχώς δεν έχω λινκ για την αρχική πηγή.
κ. Μαυρίδη,
εδώ ολόκληρη Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ,
το ΧΑΑ μας μάρανε και "αμαυρώνει" την αξιοπιστία των "καλοπληρωμένων" ... ηρώων μας ?!Στο προχθεσινό άρθρο σας (Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου), με τίτλο «Ξένοι στον τόπο μας», στην εισαγωγική σας παράγραφο αναφέρατε: Εχουμε Εκχωρήσει τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα, ως Φυσική Συνέπεια της Οικονομικής Αδυναμίας, στην οποία βρίσκεται η χώρα. Ας πούμε λοιπόν δυο λογάκια σε σχέση με αυτό, δηλαδή, κάποιες βαρυσήμαντες και αναμφισβήτητες αλήθειες, που αφορούν το ξεπούλημα (του λαού) της Ελλάδας. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ, ... για να διαπιστώσετε, ΠΟΙΟΙ ΕΣΚΑΨΑΝ ΤΟ ΛΑΚΟ ΜΑΣ! Ενα πολύ "διδακτικό" κειμενάκι, ... που τα λέει όλα!
Το τελευταίο μακρύ διάστημα ο Ελληνικός λαός συκοφαντήθηκε συστηματικά από τα ΜΜΕ, οι Έλληνες χαρακτηρίστηκαν τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, παράσιτα, που ζουν εις βάρος των άλλων λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα γερμανικά ΜΜΕ (κυρίως οι φυλλάδες Bild και Focus) αποκάλεσαν τους Ελληνες -συλλήβδην- απατεώνες κι’ έσπειραν στη γερμανική κοινωνία μία απίστευτη απέχθεια για τους Έλληνες, που λίγο έλειψε να πάρει διαστάσεις ίδιες με το αντισημιτικό μένος που καλλιέργησε το NSDAP (National Socialist German Workers' Party).
Η Ελλάδα ξεπουλήθηκε, με το διαβόητο Μνημόνιο, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και στις επιχειρήσεις (τράπεζες και “αναπτυξιακές” εταιρίες), που εκπροσωπούνται απ’ αυτούς τους δυο φορείς. Για να γίνει αυτό όμως, έπρεπε να προετοιμαστεί καλά το έδαφος. Πως όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό?Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ εντελώς Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ.
Αυτό ξεκίνησε από τον Αλογοσκούφη, που έβαλε τη χώρα σε επιτήρηση για τη “δημιουργική λογιστική” των κυβερνήσεων Σημίτη. Φυσικά, οι κυβερνήσεις Σημίτη ήταν απολύτως ένοχες γι’ αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τις εξόφθαλμες «ύποπτες» κινήσεις του, σε συνεργασία με τη Goldman Sachs. Ο Αλογοσκούφης έβαλε την Ελλάδα σ’ επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να την παραδώσει «εξαγνισμένη» στην επόμενη διακυβέρνηση. Βγαίνοντας η χώρα από την επιτήρηση, ήρθε η νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, που παρέδωσε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.Πως όμως φτάσαμε από το «λεφτά υπάρχουν» και από τις βαρύγδουπες υποσχέσεις (π.χ., ότι δεν θα επιβαρυνθούν άλλο οι ασθενέστεροι πολίτες, κλπ.), στη ραγδαία άνοδο της ανεργίας, στην κατάλυση εργασιακών δικαιωμάτων, στη δραματική μείωση των ήδη χαμηλών μισθών και συντάξεων?
Ας θυμηθούμε λίγο, τι έγινε αμέσως μετά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου: Αμέσως άρχισε σύσσωμη η κυβέρνηση, με πρώτον απ’ όλους το Γιώργο Παπακωνσταντίνου, να κατηγορεί την Ελλάδα ως αναξιόπιστη χώρα. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ, υπεύθυνο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ οποιασδήποτε χώρας, να βγαίνει και να λέει, ότι η χώρα του είναι αναξιόπιστη κι’ ότι δεν πρέπει κανένας, να την παίρνει στα σοβαρά !!! Αλλοίμονο, … εάν το λες εσύ που κυβερνάς, τι θα πουν οι άλλοι?
Καλλιέργησαν λοιπόν Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μ’ εξαιρετική μεθοδικότητα, ένα απόλυτα εχθρικό κλίμα για την Ελλάδα στις διεθνείς χρηματαγορές. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Ανέβηκαν δραματικά τα spreads των ελληνικών ομολόγων.
Και σα να μην έφτανε αυτό, φρόντισαν, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, να δώσουν προνομιακές δυνατότητες συναλλαγών επί των ελληνικών ομολόγων (= naked short selling), με αποτέλεσμα, μέσα σε μια νύχτα, να εκτοξευτούν τα spreads από τις 150 μονάδες βάσης, αρχικά στις 450 μ.β. και μετά ν’ αρχίσει το μεγάλο «πανηγύρι», η γνωστή ασταμάτητη ανηφόρα. Πώς όμως έγιναν όλα αυτά?Ας εξηγήσουμε λίγο τις παρακάτω έννοιες (τι είναι τα spreads, το short selling, το “naked short selling”) και θα τα καταλάβουμε όλα. Ξεκινάμε με μία απλή ιστορία:
Ρέπος: Ο Γιωργάκης (τύπος «ξερόλα», αλλά κατά βάση αγαθιάρης άνθρωπος) αγόρασε το 2008 ένα 10ετες ομόλογο του ελληνικού δημοσίου (ΟΕΔ), και το κρατάει, για να σπουδάσει τα παιδιά του. Έρχεται ο Λαμόγιας (άνθρωπος της πιάτσας και στυγνός κερδοσκόπος) και του λέει: Γιωργάκη μου, θέλεις να μου δανείσεις το ομόλογό σου για ένα μήνα? Σου υπόσχομαι, να στο επιστρέψω, «καθαρό, γυαλισμένο και ατόφιο», και μάλιστα, για τον κόπο σου, θα σου δώσω κι’ ένα μικρό ποσό, που θα το συμφωνήσουμε από τώρα, ας πούμε … 20€. Ο Γιωργάκης συμφωνεί κι’ έτσι το ομόλογο έρχεται στα χέρια του Λαμόγια, που για ένα μήνα μπορεί να το κάνει ό,τι γουστάρει, αρκεί, στο τέλος του μήνα, να το επιστρέψει στο Γιωργάκη μαζί με το ποσό που συμφωνήσανε (π.χ τα 20€). Το δανεικό αυτό ομόλογο ονομάζεται «ρέπος».Spread: τα ομόλογα, όπως και οι προθεσμιακές καταθέσεις, έχουν ένα επιτόκιο, το οποίο καθορίζεται τη στιγμή της έκδοσής τους. Όταν π.χ. λέμε 5ετές ομόλογο, (ονομαστικής αξίας) 1000€, με απόδοση-επιτόκιο 5%, εννοούμε, ότι αυτός που το αγοράζει, για τα επόμενα 5 χρόνια, θα εισπράττει, ετησίως, τόκο 50€. Το spread είναι η διαφορά του επιτοκίου που πληρώνει ένα κράτος, σε σχέση με το επιτόκιο που πληρώνει ένα άλλο κράτος (οικονομικά εύρωστο, άρα και φερέγγυο), το οποίο θεωρείται ως «σημείο αναφοράς». Στην παρούσα συγκυρία, το «κράτος αναφοράς» είναι η Γερμανία. Δηλαδή, εάν η Γερμανία για το 5ετες ομόλογο που εκδίδει, καταβάλλει σήμερα (τόκο με) επιτόκιο 3%, ενώ η Ελλάδα 5%, τότε το spread είναι 2% ή 200 μονάδες βάσης (= 200 εκατοστά).
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η τιμή ενός (παλαιού) ομολόγου πέφτει, όσο ανεβαίνει το τρέχον επιτόκιο των αντίστοιχων, σημερινών (καινούργιων), ομολόγων. Οταν δηλαδή ανεβαίνει το spread, π.χ. στα 5ετη νεο-εκδιδόμενα ομόλογα, αυτόματα, ο πρώτος χαμένος δεν είναι το δημόσιο (το κράτος), αλλά όλοι όσοι έχουν στα χέρια τους παλαιότερα ομόλογα της ίδιας τάξης (δηλ. 5ετή). Ωστόσο, το κράτος ζημιώνεται και αυτό, έμμεσα, με δύο τρόπους: η) από τη μειωμένη αξιοπιστία του (όσοι αγοράζουν τα ομόλογά του, χάνουν) και ii) όταν ξαναβγεί στην αγορά για δανεικά, εκδίδοντας καινούργια ομόλογα, λόγω της μειωμένης αξιοπιστίας του, θα πρέπει αυτά να είναι ελκυστικότερα από πλευράς απόδοσης, δηλαδή, να έχουν υψηλότερο επιτόκιο. Συνεχίζουμε:
Short Selling: Ο Λαμόγιας με το δανεικό ομόλογο του Γιωργάκη στα χέρια του, πάει στην αγορά και το πουλάει 1000€. Περιμένει μερικές μέρες, και η τιμή του ομολόγου πέφτει στην αγορά. Τότε ξαναγοράζει ένα ίδιο ομόλογο (10ετες, εκδόσεως 2008) με μειωμένη τιμή, π.χ. με μόλις 900€. Εν ολίγοις, πούλησε ένα δανεικό ομόλογο 1000€, μερικές μέρες αργότερα αγοράζει το ίδιο ομόλογο 900€, και τώρα έχει στα χέρια του ένα ομόλογο, ίδιο με αυτό που δανείστηκε, συν 100€ στην τσέπη του (1000-900=100€). Επιστρέφει λοιπόν το ομόλογο στο τέλος του μήνα στο Γιωργάκη, του δίνει και το συμφωνηθέν ποσό των 20€, από τα 100€ που κέρδισε, και του μένουν τα υπόλοιπα 80€ για τον κόπο του.Από την παραπάνω διαδικασία καταλαβαίνουμε, πως ο πρώτος χαμένος είναι ο Γιωργάκης, που έχει το ομόλογο στα χέρια του (με μειωμένη όμως πλέον εμπορεύσιμη-τρέχουσα αξία) και ο μόνος κερδισμένος είναι ο Λαμόγιας, που τσέπωσε 80€ απ’ αυτή την πτώση της αξίας του ομολόγου.
Naked Short Selling: Επειδή όμως ο Λαμόγιας είναι από τη φύση του αχόρταγος και άπληστος, θέλει να κερδίσει κάτι παραπάνω από τα 80€ που κέρδισε με την παραπάνω διαδικασία. Γι’ αυτό κάνει το εξής: ενώ έχει δανειστεί από το Γιωργάκη μόνο ένα 10ετες ομόλογο, αξίας 1000€, πάει στην αγορά και πουλάει 10 τέτοια ομόλογα (δηλ. αξίας 1000€ το καθένα). Στην ουσία, τα 9 από αυτά τα ομόλογα που πούλησε, δεν υπάρχουν, είναι δηλαδή αέρας κοπανιστός (= «γυμνά», naked). Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη μορφή-πρακτική short selling, καθώς δεν τίθεται κανένα όριο, στο πόσα «γυμνά» ομόλογα μπορεί κάποιος να πουλήσει (ενώ στο απλό short selling, υπάρχει όριο, δηλαδή, μπορείς να πουλήσεις, μόνο όσα ομόλογα έχεις στη διάθεσή σου, από «πρόχειρο» δανεισμό). Μ’ αυτό τον τρόπο όμως, μπορεί κάποιος να δημιουργήσει μια εικονική υπερ-προσφορά ομολόγων στην αγορά και η ίδια αυτή η υπερ-προσφορά να ρίξει τις τιμές. Ουσιαστικά, η πτώση των τιμών αποτελεί μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία και αυτός που πραγματοποίησε τη «γυμνή» πώληση, το μόνο που έχει να κάνει, εκμεταλλευόμενος τον πανικό που έσπειρε, είναι να ξαναγοράσει τα 9 αυτά ομόλογα σε σημαντικά χαμηλότερες τιμές.
Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) που φέρει τεράστιες ευθύνες για την άνοδο των spreads (λόγω της παραπάνω τακτικής του naked short selling), θέλησε «ν’ απολογηθεί», με μία μακροσκελή (και σκοπίμως δυσνόητη) επιστολή, παραδεχόμενη, ότι η εν λόγω πρακτική (το naked short selling) ήταν μεν αποδεκτή, αλλά, με την προϋπόθεση εφαρμογής του «Τ 3» (που η ίδια είχε επιβάλει).
Τι σημαίνει το «Τ 3»: όταν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο στην αγορά (= Ηλεκτρονική Δευτερογενής Αγορά Τίτλων, που ανήκει στην ΤτΕ), είναι υποχρεωμένος, μέσα σε περιθώριο-διάστημα 3 ημερών, να το παραδώσει στο διαπραγματευτή, προκειμένου να περιέλθει στα χέρια του αγοραστή. Αυτό είναι το λεγόμενο «Τ 3». Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα, να πουλήσεις ένα ομόλογο, που σήμερα δεν διαθέτεις, αρκεί να το παραδώσεις στο διαπραγματευτή (που του το χρωστάς) μέσα σε 3 μέρες. Ωστόσο, εάν το ξαναγοράσεις μετά από δύο μέρες, από τον ίδιο διαπραγματευτή, τότε εκείνος κάνει τα στραβά μάτια και πρακτικά ακυρώνει το χρέος σου (διότι, ένα ομόλογο πούλησες, ένα αγόρασες, … ο συμψηφισμός δημιουργεί μηδενική υποχρέωση κατοχής-παράδοσης ομολόγου).Αυτή είναι λοιπόν η κανονική (σύννομη) διαδικασία, η οποία (έστω και με την εφαρμογή του «Τ 3»), πρακτικά αποτελεί μία πράξη naked short selling, καθώς την ώρα που πουλούσες το ομόλογο, δεν είχες την υποχρέωση να το κατέχεις (έστω και ως δανεικό). Επειδή όμως οι 3 μέρες είναι μικρό χρονικό διάστημα, οπότε (υπό κανονικές συνθήκες) δεν μεταβάλλονταν οι τιμές των ομολόγων, κανένας δεν ασχολούταν, με το να κάνει τέτοιας μορφής naked short selling (επειδή, για να κερδίσεις από μια τέτοια κατάσταση, θάπρεπε να πέσει αρκετά η τιμή του ομολόγου, μέσα στο 3-ήμερο, πράγμα συνήθως ανεδαφικό και ανέφικτο).
Γι’ αυτό το λόγο, η ΤτΕ δημιούργησε μία ασύλληπτη «κερκόπορτα» (για τα ΟΕΔ και κατ’ επέκταση για το κράτος), η οποία τελικά αποδείχθηκε τεράστιο «παραθυράκι» (= μπαλκονόπορτα!) για τους επιτήδειους και τους κερδοσκόπους.
Το «παραθυράκι» αυτό που «άφησε ανοιχτό» η ΤτΕ ονομαζόταν «failed εντολές». Ιδού: όπως είπαμε, όταν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο, πρέπει σε 3 μέρες το πολύ, να το παραδώσει. Ωστόσο, εάν δεν το κάνει, τότε η συναλλαγή θεωρείται «failed», δηλαδή αποτυχημένη.
Αποτυχημένη όμως δεν σημαίνει, πως ακυρώνεται (ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ), γιατί έχει γίνει η πώληση και υπάρχει ένας αγοραστής, που περιμένει το ομόλογό του. Αρα, στην ουσία η εντολή παραμένει εκκρεμής, μέχρις ότου ο πωλητής προσκομίσει το ομόλογο, που έχει υποσχεθεί. Εάν όμως ο πωλητής «κάνει το χαζό», αυτή η «εκκρεμότητα» μπορεί να παραταθεί μέχρι και για 10 μέρες. Βέβαια, εάν αυτός το παρακάνει, τότε ο διαπραγματευτής έχει υποχρέωση ν’ αγοράσει ο ίδιος το ομόλογο, για να το δώσει στον αγοραστή και να στείλει το λογαριασμό στον πωλητή. Όμως αυτό συνήθως δεν γίνεται, επειδή ο πωλητής, που «ποιεί τη νήσσα», γνωρίζει καλά, … «μέχρι που τον παίρνει». Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, μπορούσε ένας πωλητής ελληνικών ομολόγων, να διατηρεί τη θέση του ανοιχτή για 10 (ή και περισσότερες μέρες), χωρίς να έχει στα χέρια του το ομόλογο που είχε πουλήσει. Πρακτικά δηλαδή, μπορούσε να έχει δώσει μια «naked short εντολή», χωρίς σχεδόν κανένας να τον ελέγχει !!!
Με την εν λόγω απόφαση («παραθυράκι»), που πήρε η ΤτΕ (Οκτώβριος 2009), θεωρητικά και πρακτικά, διευκόλυνε απείρως τον οποιονδήποτε ήθελε να «παίξει» με το θέμα των ελληνικών ομολόγων (ΟΕΔ). Γιατί, εάν συνδυαστεί (α) το πρακτικά παράνομο και επικίνδυνο (για το κράτος κυρίως) παιχνίδι των «naked short εντολών» με το (β) «παραθυράκι» που άνοιξε η ΤτΕ και (γ) τ’ απανωτά δημοσιεύματα για την ελληνική κρίση, αντιλαμβανόμαστε, πως αυτό αποτελούσε την ιδανική «συνταγή», που επέτρεπε σε οποιονδήποτε, να δίνει «naked short εντολές», για τουλάχιστον 10 συνεχείς ημέρες.
Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό διάστημα, μέχρι που στις 8 Απριλίου το πράγμα «ξεχείλωσε» (η ξεφτίλα και η ανικανότητα είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, με τα spreads των ΟΕΔ νάχουν φτάσει … στο Θεό!). Τότε, η επιτροπή που ελέγχει την ΗΔΑΤ αποφάσισε, … να κλείσει επιτέλους το «παραθυράκι» των failed εντολών, δηλαδή, να ΣΥΜΜΑΖΕΨΕΙ ΤΑ ΑΣΥΜΜΑΖΕΥΤΑ, που Η ΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ, με τον εξής απλό τρόπο: για κάθε εντολή πώλησης ομολόγου, ο πωλητής θάπρεπε να προσκομίζει ένα repos ημέρας, αντίστοιχου ομολόγου (δηλαδή, ένα δανεικό ομόλογο μίας ημέρας), μέχρι να προσκομίσει το πραγματικό ομόλογο που έχει στα χέρια του.
ΘΛΙΒΕΡΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
1.Η ΤτΕ είχε αφήσει ανοιχτό ένα πολύ επικίνδυνο παράθυρο στην αγορά ομολόγων. Είτε το έκανε τον Οκτώβρη (είτε πιο πριν), αυτό το παράθυρο είχε τη δυνατότητα, σε συνθήκες κρίσης, να δημιουργήσει καταστάσεις υποτιμητικής κερδοσκοπίας (καταστροφής) στην αγορά των ελληνικών ομολόγων. Αρα, ο «πολύς» κ. Προβόπουλος, ως απολύτως υπεύθυνος γι’ αυτό το χάλι, θάπρεπε, καταρχήν να λογοδοτήσει και … πολλά άλλα! Εάν δεν μπορούσε ν’ αντιληφθεί τις συνέπειες αυτού του παράθυρου, είναι ανίκανος. Εάν πάλι τις ήξερε, τότε είναι συνένοχος και θα πρέπει, να πει δυο λογάκια με τον εισαγγελέα. Γιατί φαίνεται αδιανόητο, «τέτοιες θέσεις, σε τόσο απλές έννοιες ή καταστάσεις» (όπως επεξηγήθηκαν παραπάνω), να μην τις αντιλαμβάνεται κάποιος (πολλώ μάλλον δε, αν πρόκειται για τον επικεφαλής κεντρικής τράπεζας).
Επιπλέον, για νάμαστε αντικειμενικοί και ακριβοδίκαιοι, πριν καταλογιστούν ευθύνες, είναι πολύ εύκολο (ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΝ), να εξακριβώσουν, το κατά πόσον η εν λόγω διευκόλυνση-παραθυράκι της ΤτΕ (τον Οκτώβριο 2009) είχε, όντως, πραγματικό αντίκτυπο υποτιμητικής κερδοσκοπίας στα ΟΕΔ (και τεράστια οικονομική ζημιά σε βάρος της Ελλάδας). Δεν χρειάζεται, παρά να δουν σε καθημερινή βάση τις πράξεις και τους όγκους των ομολόγων από τις αρχές του 2009 μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δουν τις πράξεις και τους όγκους των failed εντολών (δηλαδή, αυτών που δόθηκαν με την εκμετάλλευση του «παράθυρου», απ’ όλους εκείνους, που κερδοσκοπικά εφάρμοζαν την πρακτική του naked short selling). Εάν προκύψει, ότι ένας σημαντικός όγκος πράξεων γινόταν με το εν λόγω «σύστημα», τότε, θα πρέπει πάλι να παρέμβει ο εισαγγελέας (και λόγω εγκληματικής αμέλειας).2.Σίγουρα, για το χάλι της χώρας, ευθύνονται πολλοί, εμείς ως κοινωνία, αρκετές κρατικοδίαιτες κυρίως επιχειρήσεις και κυρίως, τεράστια μερίδα πολιτικών. Για το τεράστιο χρέος της χώρας δεν φταίει κανένας άλλος, από εμάς τους ίδιους. Άρα κάθε άλλο παρά αθώα είναι η «ανάδελφη» Ελλαδίτσα. Ωστόσο, αυτό που καταδεικνύει το παρόν κείμενο, είναι ότι η Ελλάδα, όντας ήδη ο αδύναμος κρίκος του ευρώ, έγινε στόχος (καταστροφικών) υποτιμητικών πιέσεων και σε αυτό συνέβαλαν κρίσιμα και καθοριστικά οι αποφάσεις της ΤτΕ και λοιπών άλλων φιλοπάτριδων «αρχηγών»!
3.Δεν υπάρχει περίπτωση, στοιχειωδώς νουνεχής άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα, να θέλει να «παίξει» εσκεμμένα με την υποτίμηση των ελληνικών ομολόγων. Αυτό ακούγεται εξαιρετικά παράλογο. Οχι βέβαια, επειδή δεν υπάρχουν άτομα, που να επιζητούσαν την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ (κάθε άλλο), αλλά επειδή, με το να «παίζεις» με τα ομόλογα του δημοσίου (ΟΕΔ), προκειμένου να πετύχεις την εν λόγω εξάρτηση (από το ΔΝΤ, κλπ.), ισοδυναμεί με το να ρίξεις πυρηνική βόμβα στο γείτονα, επειδή, … αυτός είχε βάλει δυνατά τη μουσική!
4.Ολα αυτά τα χρόνια της «δημοκρατίας», έχει γίνει πολύς λόγος για διάφορα σκάνδαλα στην Ελλάδα (και φούσκες σ’ όλο τον κόσμο). Ωστόσο, δεν υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο και μεγαλύτερη φούσκα, από το παιχνίδι με τα ομόλογα ενός κράτους. Ακόμα και η υπόθεση των δομημένων ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων (που είναι τεράστια), είναι μικρή και φαντάζει ασήμαντη «παπαριά» μπροστά στις συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η κατάρρευση των ομολόγων ενός κράτους, επειδή, ουσιαστικά πρόκειται, … για το τέλος του παιχνιδιού.ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΜΑΣ !
Ακούγεται αποκαρδιωτικό ή ηττοπαθές? Ισως, αλλά αυτό ακριβώς κατάφερε η ΤτΕ, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Αν προσθέσουμε και όλη τη γνωστή καταστροφολογία, … που απευθυνόταν κυρίως προς το εξωτερικό, απ’ όλα τα «πεφωτισμένα» μέλη της κυβέρνησης, σχηματίζουμε μία ακριβή εικόνα, του πως καταλήξαμε εδώ σήμερα. Και φυσικά, όλα αυτά τα ζητήματα δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν από την επιφάνεια. Ο Ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να ξέρει, πως και γιατί πουλήθηκε στο ΔΝΤ. Και οι ξένοι αναγνώστες έχουν κι’ αυτοί δικαίωμα, να μάθουν τι παιχνίδι παίχτηκε σε βάρος ενός λαού και γιατί αυτός ο λαός δαιμονοποιήθηκε και συκοφαντήθηκε τόσο πολύ. Γιατί οι αδίστακτοι κερδοσκόποι του ΔΝΤ &Σια δεν θα διστάσουν αύριο, να κάνουν τα ίδια και χειρότερα σ’ άλλες χώρες, ευρωπαϊκές ή μη.
Ανέκδοτο ή Ελληνική Πραγματικότητα?
Ένας νέος τελειώνει το Λύκειο και δεν έχει καθόλου όρεξη για Πανεπιστήμιο. Ο πατέρας του νέου, πλούσιος πολιτικός με μεγάλη δύναμη στην κυβέρνηση, απειλεί τον γιο του: Δεν θέλεις να σπουδάσεις ρε τεμπελόσκυλο; Λοιπόν εγώ δεν συντηρώ κοπρίτες, γι' αυτό και θα δουλέψεις, κατάλαβες;
Έχοντας την ισχυρή οικονομική και πολιτική θέση ο πατέρας κινεί τα νήματα για να βρει μία θέση στον γιο του.
Πατέρας: Παπακωνσταντίνου (Υπουργός), θυμάσαι τον γιο μου; Λοιπόν, τέλειωσε το λύκειο και ο τεμπέλης δεν θέλει να σπουδάσει. Θα μπορούσες να του βρεις μια θέση να αρχίσει να δουλεύει,
μήπως εν τω μεταξύ βρει το δρόμο του και αποφασίσει να σπουδάσει;
Το θέμα είναι να βρεθεί κάτι που θα τον κάνει να δουλέψει σκληρά, να μήν κάθεται και τα ξύνει. κατάλαβες;
Μερικές μέρες αργότερα ο Παπακωσταντίνου λέει: έτοιμη η δουλειά για τον γιο σου. Δεξί χέρι του Προέδρου της Δημοκρατίας και 20.000 ευρώ το μήνα, τέλεια έτσι;
-Τι λε ρε Παπακωνσταντίνου, αυτό είναι υπερβολικό. Πρέπει να τον αρχίσουμε πιο χαμηλά, και με τέτοια τρελλά λεφτά αυτός ο τεμπέλης θα γίνει χειρότερος.
Παπακωνσταντίνου: Φίλε του βρήκα κάτι πιο σεμνό. Ιδιαίτερος Γραμματέας Υπουργού. Ο μισθός είναι πιο σεμνός, μόνο 10.000 ευρώ το μήνα.
Οοοοοχι ρε Παπακωνσταντίνου. Μόλις που έβγαλε το Λύκειο. Δεν θέλω η ζωή του να είναι τόσο εύκολη με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να αισθανθεί την ανάγκη να σπουδάσει, κατάλαβες;
Την επόμενη μέρα: Φίλε, του βρήκα δουλειά ως Διευθυντής του Τμήματος Προμηθειών στο Υπουργείο Οικονομικών και ο μισθός θα είναι μόνο 6,000 το μήνα.
Μα ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ Παπακωνσταντίνου, βρες μου κάτι πιο σεμνό, κάτι στα 600 με 700 ευρώ το μήνα.
-Παπακωνσταντίνου: Μα τι λές τώρα, αυτό είναι αδύνατο.
-Γιατί;;;;;;;
- Παπακωνσταντίνου: Γιατί αυτές οι θέσεις δίνονται μόνο με διαγωνισμό και χρειάζεται να έχει Βιογραφικό κάποιου επιπέδου, με τέλειες γνώσεις Αγγλικών, Πανεπιστημιακό δίπλωμα, τουλάχιστον ένα Masters ή PHD στο εξωτερικό, θέληση να δουλεύει υπερωρίες άνευ αποδοχών, και φυσικά προϋπηρεσία. Φίλε μου αυτές οι θέσεις των 600 ευρώ δεν βρίσκονται εύκολα.
Μεσίτες
Έχω περάσει από πολλά σπίτια με την μορφή ενοικίου ποτέ όμως δεν αναζήτησα κάποιο μέσω μεσίτη.
Πρόσφατα, πήγα να δω ένα σπίτι του οποίου την αγγελία είδα από την χρυσή ευκαιρία όπως ακριβώς κάθε άλλη αγγελία ιδιοκτήτη.
Ρωτάω, λοιπόν τι θέλει από μένα η μεσίτρια και μου λέει ένα ενοίκιο σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες της.
Η αλήθεια είναι ότι το ήξερα αλλά δεν ήξερα ότι ήταν νομοθετικά θεσμοθετημένο.
Επειδή ήμουν υποψιασμένος, είχα ετοιμαστεί και για τον αντίλογο.
Της λέω λοιπόν, ότι από την στιγμή που δεν έχω πάει στο γραφείο τους με την απαίτηση να μου βρουν ένα σπίτι με βάση αυτές τις παραμέτρους, εσείς σαν μεσιτικό γραφείο ποια ακριβώς υπηρεσία μου ζητάτε να σας πληρώσω? Άλλωστε, της λέω, το σπίτι το βρήκα όπως ακριβώς το ιδιόκτητο.
Άρχισε να μου λέει ότι πληρώνω τα έξόδα της για τις αγγελίες. Μα αυτό της λέω το πληρώνει και ο ιδιοκτήτης. Εγώ σαν ενοικιαστής, ποια ακριβώς υπηρεσία που προσφέρθηκε και πρέπει να πληρώσω ένα ενοίκιο σε σας?
Φυσικά και απάντηση δεν υπήρχε.
Προσωπικά το θεωρώ τρελό νταβατζιλίκι. Αν ο ιδιοκτήτης βαριέται να βρει ενοικιαστές, καλά κάνει ας πληρώσει ο ίδιος όλα τα έξοδα του μεσίτη. Εμένα, τον ενοικιαστή, γιατί πρέπει να πληρώσω?
Και μόνο για τον παραλογισμό αυτό, όποιος επιλέγει να χρησιμοποιήσει μεσίτη με αυτό το πλαίσιο με έχει χάσει σαν πιθανό ενοικιαστή. Όποιος βαριέται ή δεν μπορεί τελος πάντων, πλήρώνει. Δεν βάζει τους άλλους να πληρώνουν.
Αν ποτέ θελήσω ολοκληρωμένη υπηρεσία από τον μεσίτη τότε το συζητάμε. Μέχρι τότε…..
Ιδιωτικοποιήση Δημοσίων υπηρεσιών
Ανέκαθεν πίστευα σε ένα κράτος που πρέπει να παρέχει σωστά βασικές και απαραίτητες υπηρεσίες στους πολίτες του. Αυτό περιλαμβάνει υγεία, εκπαίδευση, μετακίνηση, κρατικές λειτουργίες υποδομές, νερό και ρεύμα. Αν όχι δωρεάν, έστω με μιας μορφής σοβαρής κρατικής επιδότησης.
Από μικρός έχω ταξιδέψει πολύ στο εξωτερικό και έχω δει πως δουλεύουν αυτές οι υπηρεσίες από ένα κράτος που έχει την διάθεση αλλά και από πολίτες που καταλαβαίνει την ετυμηγορία της λέξης κρατικός λειτουργός.
Όμως, στην Ελλάδα μιλάμε για το δωρεάν των δημοίων υπηρεσιώς αλλά ούτε καν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Κανείς από τις δύο πλευρές δεν το ξέρει, εξού και η σημερινή κατάσταση.
Η μια πλευρά είναι αυτή του πολίτη / καταναλωτή των υπηρεσιών. Στην Ελλάδα, ο μέσος Έλληνας έχει σίγουρα μπερδέψει την έννοια του δωρεάν και του τσάμπα. Με το τσάμπα, εννοώ ότι ο Έλληνας θεωρεί τις δημόσιες υπηρεσίες σαν θεόσταλτο δικαιώμα του αλλά πουθενά στην όλη ιστορία δεν βλέπει την συμμετοχή του σαν πολίτης. Πρώτος από όλους θα λαμογέψει, πρώτος από όλους θα την δει πονηρός. Φυσικά, η μέχρι πρότεινος εθνική καθαρότητα του Ελληνικού πληθυσμού σημαίνει ότι σχεδόν κάθε πολίτης σε αυτή την χώρα και έκραζε και προσπαθούσε να κλέψει. Και δεν φέραμε και στην χώρα μας τους ποιοτικότερους των λαών, άρα φαντάσου τι έχει γίνει.
Η άλλη πλευρά, είναι οι ίδιοι υπάλληλοι του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα που θεωρούν και αυτοί θεόσταλτη την υποχρεώση του κράτους να τους δίνει δουλειά και να τους πληρώνει χωρίς να δουλεύουν. Ταυτόχρονα θεωρεί ότι οι μη προνομιούχοι πολίτες σαν αυτούς, ακριβώς αυτοί οι προηγούμενοι που ανέφερα, υποχρεούνται να ανέχονται τα καπρίτσια του αλλά και να δείχνουν κατανόηση σε κάθε μορφής κινητοποιήση που τους χρησιμοποεί σαν μοχλό εκβιασμού. Ταυτόχρονα βέβαια, κάθε τέτοιος υπάλληλος προσδοκά το υπόλοιπο δημόσιο να δουλεύει για την πάρτυ του στην τρίχα.
Ειδικά οι συγγενείς αυτών, είναι περίφανοι και για την επιτυχία του παιδιού τους να βολευτεί στο δημόσιο, συνήθως με δική τους παρέμβαση, και κατευάζουν καντήλια όταν πχ στο νοσκομείο ταλαιπωρήθηκαν.
Κανένα φυσικά δεν μπορεί να αντιληφθεί την υποχρεώση του είτε σαν πολίτης είτε σαν κρατικός λειτουργός ως προς αυτό το πραγματάκι που λέγεται κοινωνικές παροχές. Μόνο να ζητάει ξέρει και σε κάθε περίπτωση να ζητάει και να λέει μια ιδιωτικοποιήση σας χρειάζεται. Όσοι βέβαια είναι στον ιδιωτικό, μια χαρά βλέπουν τι σημαίνει αυτό.
Τα τελευταία χρόνια που τα πράγματα έχουν ζορίσει και για τους “κρατικούς λειτουργούς”, όπως ακριβώς συμβαίνει χρόνια τώρα με τον ιδιωτικό, παρατηρώ ένα παράλλογο αγώνα που ταλαιπωρεί ΞΑΝΑ τους ίδιους που τόσα χρόνια έχει χρησιμοποιήσει σαν μοχλό εκβιασμού για την διακδίκηση παράλλογων δικαιωμάταν και μισθών βαπτίζοντας της κοινωνική αλληλεγγύη και κατανόηση. Σήμερα λοιπόν, επιτίθεται πάλι στους ίδιους που έχει ρημάξει χρόνια τώρα, τούς ίδιους που χρόνια τώρα έχει φάει από τα ΜΜΕ το παραμύθι περί της ανώρεότητας των αντίστοιχων ιδιωτικών υπηρεσιών.
Δεν έχει σημασία αν έχουν δίκιο ή άδικο. Σημασία έχει ότι το cry wolf έχει πάει τόσο σύννεφο που το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Κάθε απεργία, όπως αυτές των ΜΜΜ, αυτομάτως εξαγριώνει τους ήδη στα όρια ιδιωτικούς υπαλλήλους, που και πρέπει να πάνε στην δουλειά και πρέπει να πληρώσουν ένα σοβαρό αντίτιμο σε ταξί ή καύσιμα για εισιτήρια που έχουν ήδη πληρώσει. Και αυτό, όταν τα παπαγαλάκια του φιλελευθερισμού ΜΜΜ των βομβαρδίζουν περί έλλειψη ανταγωνιστικότητας και άλλα καλά, ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι εξυγίανση και ουστ από εδώ οι σάπιοι υπάλληλοι. Και μην ξεχνάμε ότι επί της ουσίας συνήθως οι απεργοί δεν χάνουν την μισθοδοσία τους για τις μέρες των απεργιών τους.
Τι ακριβώς λοιπόν ζητούν οι απεργοί με τον τρόπο που κινούνται? Και τι ακριβώς πετυχαίνουν κιόλας?
Κοινωνική κατανόηση? Μάλλον όχι καθώς το χαρτί αυτό το έχουν κάψει καιρό. Ειδικά όταν οι αρχισυνδικαλιστές ξέρουμε πόσο πολύ έχουν δουλέψει και ψηθεί στην εργασία
Μη ιδιωτικοποιήση? Μα, και μόνο με τον προηγούμενο έχουν φέρει σε τέτοια κατάσταση τον λαό που αν και λάθος παρακαλάει να φάει το αγγούρι των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών.
Μήπως και οι απεργοί να το σκεφτούν λίγο καλύτερα για τις μεθόδους τους? Μήπως να κάνουν καμιά εξω-συνδικαλιστική συνέλευση μπας και κάποιες λογικές φωνές που υπάρχουν στο σώμα τους μέσα ακουστούν αντί να λιτσάρονται από τους συνδικαλιστές?
Εγώ δεν είμαι υπερ των ιδιωτικοποιήσεων αλλά με τις πράξεις της, η συγκεκριμένη μερίδα των εργαζομένων με κάνει να θέλω ακριβώς αυτό. Γιατί, και είμαι στα όρια μου, και με πιέζουν και άλλο. Ήδη κρατιέμαι που δεν σκέφτομαι ΑΠΛΑ να τους πετάξουν όλους έξω όπως πολλοί άλλοι συμπολίτες μου.
Επιτέλους πότε στην Ελλάδα θα καταλάβει και ο γενικότερος δημόσιος υπάλληλος ότι δεν είναι σε άλλο πλανήτη αλλά είναι τμήμα του προβλήματος που θέλει να λύσει αν δεν θέλει να του το λύσουν.
Μήπως να κοιτάξουν να αυτο-εξυγιανθούν πρώτα για να γίνουν πραγματικά δημόσιες υπηρεσίες?
Ανέκδοτο
Μπαίνει ένας τύπος αγριεμένος σ' ένα μπαρ, κάθεται στην μπάρα και φωνάζει στον μπάρμαν:
-Βάλε μου ρε, ένα ουίσκι, μη σε γ****ω...!
Και ο μπάρμαν:
-Να σου βάλω μια φασολάδα να μου κλάσεις τ' αρ****α...;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)