Ένα σχόλιο οικονομική ανάλυση

Βρήκα το παρακάτω κείμενο σχόλιο σε ένα άρθρο του capital, σαν παράθεση στο adslgr και το θεωρώ αρκετά καλό. Δυστυχώς δεν έχω λινκ για την αρχική πηγή.

κ. Μαυρίδη,
εδώ ολόκληρη Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ,
το ΧΑΑ μας μάρανε και "αμαυρώνει" την αξιοπιστία των "καλοπληρωμένων" ... ηρώων μας ?!

Στο προχθεσινό άρθρο σας (Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου), με τίτλο «Ξένοι στον τόπο μας», στην εισαγωγική σας παράγραφο αναφέρατε: Εχουμε Εκχωρήσει τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα, ως Φυσική Συνέπεια της Οικονομικής Αδυναμίας, στην οποία βρίσκεται η χώρα. Ας πούμε λοιπόν δυο λογάκια σε σχέση με αυτό, δηλαδή, κάποιες βαρυσήμαντες και αναμφισβήτητες αλήθειες, που αφορούν το ξεπούλημα (του λαού) της Ελλάδας. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ, ... για να διαπιστώσετε, ΠΟΙΟΙ ΕΣΚΑΨΑΝ ΤΟ ΛΑΚΟ ΜΑΣ! Ενα πολύ "διδακτικό" κειμενάκι, ... που τα λέει όλα!

Το τελευταίο μακρύ διάστημα ο Ελληνικός λαός συκοφαντήθηκε συστηματικά από τα ΜΜΕ, οι Έλληνες χαρακτηρίστηκαν τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, παράσιτα, που ζουν εις βάρος των άλλων λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα γερμανικά ΜΜΕ (κυρίως οι φυλλάδες Bild και Focus) αποκάλεσαν τους Ελληνες -συλλήβδην- απατεώνες κι’ έσπειραν στη γερμανική κοινωνία μία απίστευτη απέχθεια για τους Έλληνες, που λίγο έλειψε να πάρει διαστάσεις ίδιες με το αντισημιτικό μένος που καλλιέργησε το NSDAP (National Socialist German Workers' Party).
Η Ελλάδα ξεπουλήθηκε, με το διαβόητο Μνημόνιο, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και στις επιχειρήσεις (τράπεζες και “αναπτυξιακές” εταιρίες), που εκπροσωπούνται απ’ αυτούς τους δυο φορείς. Για να γίνει αυτό όμως, έπρεπε να προετοιμαστεί καλά το έδαφος. Πως όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό?

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΕΙΝΑΙ Ν’ ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ εντελώς Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ.
Αυτό ξεκίνησε από τον Αλογοσκούφη, που έβαλε τη χώρα σε επιτήρηση για τη “δημιουργική λογιστική” των κυβερνήσεων Σημίτη. Φυσικά, οι κυβερνήσεις Σημίτη ήταν απολύτως ένοχες γι’ αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τις εξόφθαλμες «ύποπτες» κινήσεις του, σε συνεργασία με τη Goldman Sachs. Ο Αλογοσκούφης έβαλε την Ελλάδα σ’ επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να την παραδώσει «εξαγνισμένη» στην επόμενη διακυβέρνηση. Βγαίνοντας η χώρα από την επιτήρηση, ήρθε η νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, που παρέδωσε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πως όμως φτάσαμε από το «λεφτά υπάρχουν» και από τις βαρύγδουπες υποσχέσεις (π.χ., ότι δεν θα επιβαρυνθούν άλλο οι ασθενέστεροι πολίτες, κλπ.), στη ραγδαία άνοδο της ανεργίας, στην κατάλυση εργασιακών δικαιωμάτων, στη δραματική μείωση των ήδη χαμηλών μισθών και συντάξεων?

Ας θυμηθούμε λίγο, τι έγινε αμέσως μετά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου: Αμέσως άρχισε σύσσωμη η κυβέρνηση, με πρώτον απ’ όλους το Γιώργο Παπακωνσταντίνου, να κατηγορεί την Ελλάδα ως αναξιόπιστη χώρα. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ, υπεύθυνο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ οποιασδήποτε χώρας, να βγαίνει και να λέει, ότι η χώρα του είναι αναξιόπιστη κι’ ότι δεν πρέπει κανένας, να την παίρνει στα σοβαρά !!! Αλλοίμονο, … εάν το λες εσύ που κυβερνάς, τι θα πουν οι άλλοι?

Καλλιέργησαν λοιπόν Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μ’ εξαιρετική μεθοδικότητα, ένα απόλυτα εχθρικό κλίμα για την Ελλάδα στις διεθνείς χρηματαγορές. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Ανέβηκαν δραματικά τα spreads των ελληνικών ομολόγων.
Και σα να μην έφτανε αυτό, φρόντισαν, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, να δώσουν προνομιακές δυνατότητες συναλλαγών επί των ελληνικών ομολόγων (= naked short selling), με αποτέλεσμα, μέσα σε μια νύχτα, να εκτοξευτούν τα spreads από τις 150 μονάδες βάσης, αρχικά στις 450 μ.β. και μετά ν’ αρχίσει το μεγάλο «πανηγύρι», η γνωστή ασταμάτητη ανηφόρα. Πώς όμως έγιναν όλα αυτά?

Ας εξηγήσουμε λίγο τις παρακάτω έννοιες (τι είναι τα spreads, το short selling, το “naked short selling”) και θα τα καταλάβουμε όλα. Ξεκινάμε με μία απλή ιστορία:
Ρέπος: Ο Γιωργάκης (τύπος «ξερόλα», αλλά κατά βάση αγαθιάρης άνθρωπος) αγόρασε το 2008 ένα 10ετες ομόλογο του ελληνικού δημοσίου (ΟΕΔ), και το κρατάει, για να σπουδάσει τα παιδιά του. Έρχεται ο Λαμόγιας (άνθρωπος της πιάτσας και στυγνός κερδοσκόπος) και του λέει: Γιωργάκη μου, θέλεις να μου δανείσεις το ομόλογό σου για ένα μήνα? Σου υπόσχομαι, να στο επιστρέψω, «καθαρό, γυαλισμένο και ατόφιο», και μάλιστα, για τον κόπο σου, θα σου δώσω κι’ ένα μικρό ποσό, που θα το συμφωνήσουμε από τώρα, ας πούμε … 20€. Ο Γιωργάκης συμφωνεί κι’ έτσι το ομόλογο έρχεται στα χέρια του Λαμόγια, που για ένα μήνα μπορεί να το κάνει ό,τι γουστάρει, αρκεί, στο τέλος του μήνα, να το επιστρέψει στο Γιωργάκη μαζί με το ποσό που συμφωνήσανε (π.χ τα 20€). Το δανεικό αυτό ομόλογο ονομάζεται «ρέπος».

Spread: τα ομόλογα, όπως και οι προθεσμιακές καταθέσεις, έχουν ένα επιτόκιο, το οποίο καθορίζεται τη στιγμή της έκδοσής τους. Όταν π.χ. λέμε 5ετές ομόλογο, (ονομαστικής αξίας) 1000€, με απόδοση-επιτόκιο 5%, εννοούμε, ότι αυτός που το αγοράζει, για τα επόμενα 5 χρόνια, θα εισπράττει, ετησίως, τόκο 50€. Το spread είναι η διαφορά του επιτοκίου που πληρώνει ένα κράτος, σε σχέση με το επιτόκιο που πληρώνει ένα άλλο κράτος (οικονομικά εύρωστο, άρα και φερέγγυο), το οποίο θεωρείται ως «σημείο αναφοράς». Στην παρούσα συγκυρία, το «κράτος αναφοράς» είναι η Γερμανία. Δηλαδή, εάν η Γερμανία για το 5ετες ομόλογο που εκδίδει, καταβάλλει σήμερα (τόκο με) επιτόκιο 3%, ενώ η Ελλάδα 5%, τότε το spread είναι 2% ή 200 μονάδες βάσης (= 200 εκατοστά).

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η τιμή ενός (παλαιού) ομολόγου πέφτει, όσο ανεβαίνει το τρέχον επιτόκιο των αντίστοιχων, σημερινών (καινούργιων), ομολόγων. Οταν δηλαδή ανεβαίνει το spread, π.χ. στα 5ετη νεο-εκδιδόμενα ομόλογα, αυτόματα, ο πρώτος χαμένος δεν είναι το δημόσιο (το κράτος), αλλά όλοι όσοι έχουν στα χέρια τους παλαιότερα ομόλογα της ίδιας τάξης (δηλ. 5ετή). Ωστόσο, το κράτος ζημιώνεται και αυτό, έμμεσα, με δύο τρόπους: η) από τη μειωμένη αξιοπιστία του (όσοι αγοράζουν τα ομόλογά του, χάνουν) και ii) όταν ξαναβγεί στην αγορά για δανεικά, εκδίδοντας καινούργια ομόλογα, λόγω της μειωμένης αξιοπιστίας του, θα πρέπει αυτά να είναι ελκυστικότερα από πλευράς απόδοσης, δηλαδή, να έχουν υψηλότερο επιτόκιο. Συνεχίζουμε:
Short Selling: Ο Λαμόγιας με το δανεικό ομόλογο του Γιωργάκη στα χέρια του, πάει στην αγορά και το πουλάει 1000€. Περιμένει μερικές μέρες, και η τιμή του ομολόγου πέφτει στην αγορά. Τότε ξαναγοράζει ένα ίδιο ομόλογο (10ετες, εκδόσεως 2008) με μειωμένη τιμή, π.χ. με μόλις 900€. Εν ολίγοις, πούλησε ένα δανεικό ομόλογο 1000€, μερικές μέρες αργότερα αγοράζει το ίδιο ομόλογο 900€, και τώρα έχει στα χέρια του ένα ομόλογο, ίδιο με αυτό που δανείστηκε, συν 100€ στην τσέπη του (1000-900=100€). Επιστρέφει λοιπόν το ομόλογο στο τέλος του μήνα στο Γιωργάκη, του δίνει και το συμφωνηθέν ποσό των 20€, από τα 100€ που κέρδισε, και του μένουν τα υπόλοιπα 80€ για τον κόπο του.

Από την παραπάνω διαδικασία καταλαβαίνουμε, πως ο πρώτος χαμένος είναι ο Γιωργάκης, που έχει το ομόλογο στα χέρια του (με μειωμένη όμως πλέον εμπορεύσιμη-τρέχουσα αξία) και ο μόνος κερδισμένος είναι ο Λαμόγιας, που τσέπωσε 80€ απ’ αυτή την πτώση της αξίας του ομολόγου.
Naked Short Selling: Επειδή όμως ο Λαμόγιας είναι από τη φύση του αχόρταγος και άπληστος, θέλει να κερδίσει κάτι παραπάνω από τα 80€ που κέρδισε με την παραπάνω διαδικασία. Γι’ αυτό κάνει το εξής: ενώ έχει δανειστεί από το Γιωργάκη μόνο ένα 10ετες ομόλογο, αξίας 1000€, πάει στην αγορά και πουλάει 10 τέτοια ομόλογα (δηλ. αξίας 1000€ το καθένα). Στην ουσία, τα 9 από αυτά τα ομόλογα που πούλησε, δεν υπάρχουν, είναι δηλαδή αέρας κοπανιστός (= «γυμνά», naked). Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη μορφή-πρακτική short selling, καθώς δεν τίθεται κανένα όριο, στο πόσα «γυμνά» ομόλογα μπορεί κάποιος να πουλήσει (ενώ στο απλό short selling, υπάρχει όριο, δηλαδή, μπορείς να πουλήσεις, μόνο όσα ομόλογα έχεις στη διάθεσή σου, από «πρόχειρο» δανεισμό). Μ’ αυτό τον τρόπο όμως, μπορεί κάποιος να δημιουργήσει μια εικονική υπερ-προσφορά ομολόγων στην αγορά και η ίδια αυτή η υπερ-προσφορά να ρίξει τις τιμές. Ουσιαστικά, η πτώση των τιμών αποτελεί μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία και αυτός που πραγματοποίησε τη «γυμνή» πώληση, το μόνο που έχει να κάνει, εκμεταλλευόμενος τον πανικό που έσπειρε, είναι να ξαναγοράσει τα 9 αυτά ομόλογα σε σημαντικά χαμηλότερες τιμές.
Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) που φέρει τεράστιες ευθύνες για την άνοδο των spreads (λόγω της παραπάνω τακτικής του naked short selling), θέλησε «ν’ απολογηθεί», με μία μακροσκελή (και σκοπίμως δυσνόητη) επιστολή, παραδεχόμενη, ότι η εν λόγω πρακτική (το naked short selling) ήταν μεν αποδεκτή, αλλά, με την προϋπόθεση εφαρμογής του «Τ 3» (που η ίδια είχε επιβάλει).
Τι σημαίνει το «Τ 3»: όταν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο στην αγορά (= Ηλεκτρονική Δευτερογενής Αγορά Τίτλων, που ανήκει στην ΤτΕ), είναι υποχρεωμένος, μέσα σε περιθώριο-διάστημα 3 ημερών, να το παραδώσει στο διαπραγματευτή, προκειμένου να περιέλθει στα χέρια του αγοραστή. Αυτό είναι το λεγόμενο «Τ 3». Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα, να πουλήσεις ένα ομόλογο, που σήμερα δεν διαθέτεις, αρκεί να το παραδώσεις στο διαπραγματευτή (που του το χρωστάς) μέσα σε 3 μέρες. Ωστόσο, εάν το ξαναγοράσεις μετά από δύο μέρες, από τον ίδιο διαπραγματευτή, τότε εκείνος κάνει τα στραβά μάτια και πρακτικά ακυρώνει το χρέος σου (διότι, ένα ομόλογο πούλησες, ένα αγόρασες, … ο συμψηφισμός δημιουργεί μηδενική υποχρέωση κατοχής-παράδοσης ομολόγου).

Αυτή είναι λοιπόν η κανονική (σύννομη) διαδικασία, η οποία (έστω και με την εφαρμογή του «Τ 3»), πρακτικά αποτελεί μία πράξη naked short selling, καθώς την ώρα που πουλούσες το ομόλογο, δεν είχες την υποχρέωση να το κατέχεις (έστω και ως δανεικό). Επειδή όμως οι 3 μέρες είναι μικρό χρονικό διάστημα, οπότε (υπό κανονικές συνθήκες) δεν μεταβάλλονταν οι τιμές των ομολόγων, κανένας δεν ασχολούταν, με το να κάνει τέτοιας μορφής naked short selling (επειδή, για να κερδίσεις από μια τέτοια κατάσταση, θάπρεπε να πέσει αρκετά η τιμή του ομολόγου, μέσα στο 3-ήμερο, πράγμα συνήθως ανεδαφικό και ανέφικτο).

Γι’ αυτό το λόγο, η ΤτΕ δημιούργησε μία ασύλληπτη «κερκόπορτα» (για τα ΟΕΔ και κατ’ επέκταση για το κράτος), η οποία τελικά αποδείχθηκε τεράστιο «παραθυράκι» (= μπαλκονόπορτα!) για τους επιτήδειους και τους κερδοσκόπους.

Το «παραθυράκι» αυτό που «άφησε ανοιχτό» η ΤτΕ ονομαζόταν «failed εντολές». Ιδού: όπως είπαμε, όταν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο, πρέπει σε 3 μέρες το πολύ, να το παραδώσει. Ωστόσο, εάν δεν το κάνει, τότε η συναλλαγή θεωρείται «failed», δηλαδή αποτυχημένη.

Αποτυχημένη όμως δεν σημαίνει, πως ακυρώνεται (ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ), γιατί έχει γίνει η πώληση και υπάρχει ένας αγοραστής, που περιμένει το ομόλογό του. Αρα, στην ουσία η εντολή παραμένει εκκρεμής, μέχρις ότου ο πωλητής προσκομίσει το ομόλογο, που έχει υποσχεθεί. Εάν όμως ο πωλητής «κάνει το χαζό», αυτή η «εκκρεμότητα» μπορεί να παραταθεί μέχρι και για 10 μέρες. Βέβαια, εάν αυτός το παρακάνει, τότε ο διαπραγματευτής έχει υποχρέωση ν’ αγοράσει ο ίδιος το ομόλογο, για να το δώσει στον αγοραστή και να στείλει το λογαριασμό στον πωλητή. Όμως αυτό συνήθως δεν γίνεται, επειδή ο πωλητής, που «ποιεί τη νήσσα», γνωρίζει καλά, … «μέχρι που τον παίρνει». Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, μπορούσε ένας πωλητής ελληνικών ομολόγων, να διατηρεί τη θέση του ανοιχτή για 10 (ή και περισσότερες μέρες), χωρίς να έχει στα χέρια του το ομόλογο που είχε πουλήσει. Πρακτικά δηλαδή, μπορούσε να έχει δώσει μια «naked short εντολή», χωρίς σχεδόν κανένας να τον ελέγχει !!!

Με την εν λόγω απόφαση («παραθυράκι»), που πήρε η ΤτΕ (Οκτώβριος 2009), θεωρητικά και πρακτικά, διευκόλυνε απείρως τον οποιονδήποτε ήθελε να «παίξει» με το θέμα των ελληνικών ομολόγων (ΟΕΔ). Γιατί, εάν συνδυαστεί (α) το πρακτικά παράνομο και επικίνδυνο (για το κράτος κυρίως) παιχνίδι των «naked short εντολών» με το (β) «παραθυράκι» που άνοιξε η ΤτΕ και (γ) τ’ απανωτά δημοσιεύματα για την ελληνική κρίση, αντιλαμβανόμαστε, πως αυτό αποτελούσε την ιδανική «συνταγή», που επέτρεπε σε οποιονδήποτε, να δίνει «naked short εντολές», για τουλάχιστον 10 συνεχείς ημέρες.

Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό διάστημα, μέχρι που στις 8 Απριλίου το πράγμα «ξεχείλωσε» (η ξεφτίλα και η ανικανότητα είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, με τα spreads των ΟΕΔ νάχουν φτάσει … στο Θεό!). Τότε, η επιτροπή που ελέγχει την ΗΔΑΤ αποφάσισε, … να κλείσει επιτέλους το «παραθυράκι» των failed εντολών, δηλαδή, να ΣΥΜΜΑΖΕΨΕΙ ΤΑ ΑΣΥΜΜΑΖΕΥΤΑ, που Η ΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ, με τον εξής απλό τρόπο: για κάθε εντολή πώλησης ομολόγου, ο πωλητής θάπρεπε να προσκομίζει ένα repos ημέρας, αντίστοιχου ομολόγου (δηλαδή, ένα δανεικό ομόλογο μίας ημέρας), μέχρι να προσκομίσει το πραγματικό ομόλογο που έχει στα χέρια του.

ΘΛΙΒΕΡΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
1.Η ΤτΕ είχε αφήσει ανοιχτό ένα πολύ επικίνδυνο παράθυρο στην αγορά ομολόγων. Είτε το έκανε τον Οκτώβρη (είτε πιο πριν), αυτό το παράθυρο είχε τη δυνατότητα, σε συνθήκες κρίσης, να δημιουργήσει καταστάσεις υποτιμητικής κερδοσκοπίας (καταστροφής) στην αγορά των ελληνικών ομολόγων. Αρα, ο «πολύς» κ. Προβόπουλος, ως απολύτως υπεύθυνος γι’ αυτό το χάλι, θάπρεπε, καταρχήν να λογοδοτήσει και … πολλά άλλα! Εάν δεν μπορούσε ν’ αντιληφθεί τις συνέπειες αυτού του παράθυρου, είναι ανίκανος. Εάν πάλι τις ήξερε, τότε είναι συνένοχος και θα πρέπει, να πει δυο λογάκια με τον εισαγγελέα. Γιατί φαίνεται αδιανόητο, «τέτοιες θέσεις, σε τόσο απλές έννοιες ή καταστάσεις» (όπως επεξηγήθηκαν παραπάνω), να μην τις αντιλαμβάνεται κάποιος (πολλώ μάλλον δε, αν πρόκειται για τον επικεφαλής κεντρικής τράπεζας).
Επιπλέον, για νάμαστε αντικειμενικοί και ακριβοδίκαιοι, πριν καταλογιστούν ευθύνες, είναι πολύ εύκολο (ΕΑΝ ΘΕΛΟΥΝ), να εξακριβώσουν, το κατά πόσον η εν λόγω διευκόλυνση-παραθυράκι της ΤτΕ (τον Οκτώβριο 2009) είχε, όντως, πραγματικό αντίκτυπο υποτιμητικής κερδοσκοπίας στα ΟΕΔ (και τεράστια οικονομική ζημιά σε βάρος της Ελλάδας). Δεν χρειάζεται, παρά να δουν σε καθημερινή βάση τις πράξεις και τους όγκους των ομολόγων από τις αρχές του 2009 μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δουν τις πράξεις και τους όγκους των failed εντολών (δηλαδή, αυτών που δόθηκαν με την εκμετάλλευση του «παράθυρου», απ’ όλους εκείνους, που κερδοσκοπικά εφάρμοζαν την πρακτική του naked short selling). Εάν προκύψει, ότι ένας σημαντικός όγκος πράξεων γινόταν με το εν λόγω «σύστημα», τότε, θα πρέπει πάλι να παρέμβει ο εισαγγελέας (και λόγω εγκληματικής αμέλειας).

2.Σίγουρα, για το χάλι της χώρας, ευθύνονται πολλοί, εμείς ως κοινωνία, αρκετές κρατικοδίαιτες κυρίως επιχειρήσεις και κυρίως, τεράστια μερίδα πολιτικών. Για το τεράστιο χρέος της χώρας δεν φταίει κανένας άλλος, από εμάς τους ίδιους. Άρα κάθε άλλο παρά αθώα είναι η «ανάδελφη» Ελλαδίτσα. Ωστόσο, αυτό που καταδεικνύει το παρόν κείμενο, είναι ότι η Ελλάδα, όντας ήδη ο αδύναμος κρίκος του ευρώ, έγινε στόχος (καταστροφικών) υποτιμητικών πιέσεων και σε αυτό συνέβαλαν κρίσιμα και καθοριστικά οι αποφάσεις της ΤτΕ και λοιπών άλλων φιλοπάτριδων «αρχηγών»!

3.Δεν υπάρχει περίπτωση, στοιχειωδώς νουνεχής άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα, να θέλει να «παίξει» εσκεμμένα με την υποτίμηση των ελληνικών ομολόγων. Αυτό ακούγεται εξαιρετικά παράλογο. Οχι βέβαια, επειδή δεν υπάρχουν άτομα, που να επιζητούσαν την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ (κάθε άλλο), αλλά επειδή, με το να «παίζεις» με τα ομόλογα του δημοσίου (ΟΕΔ), προκειμένου να πετύχεις την εν λόγω εξάρτηση (από το ΔΝΤ, κλπ.), ισοδυναμεί με το να ρίξεις πυρηνική βόμβα στο γείτονα, επειδή, … αυτός είχε βάλει δυνατά τη μουσική!
4.Ολα αυτά τα χρόνια της «δημοκρατίας», έχει γίνει πολύς λόγος για διάφορα σκάνδαλα στην Ελλάδα (και φούσκες σ’ όλο τον κόσμο). Ωστόσο, δεν υπάρχει μεγαλύτερο σκάνδαλο και μεγαλύτερη φούσκα, από το παιχνίδι με τα ομόλογα ενός κράτους. Ακόμα και η υπόθεση των δομημένων ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων (που είναι τεράστια), είναι μικρή και φαντάζει ασήμαντη «παπαριά» μπροστά στις συνέπειες που μπορεί να επιφέρει η κατάρρευση των ομολόγων ενός κράτους, επειδή, ουσιαστικά πρόκειται, … για το τέλος του παιχνιδιού.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΜΑΣ !
Ακούγεται αποκαρδιωτικό ή ηττοπαθές? Ισως, αλλά αυτό ακριβώς κατάφερε η ΤτΕ, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Αν προσθέσουμε και όλη τη γνωστή καταστροφολογία, … που απευθυνόταν κυρίως προς το εξωτερικό, απ’ όλα τα «πεφωτισμένα» μέλη της κυβέρνησης, σχηματίζουμε μία ακριβή εικόνα, του πως καταλήξαμε εδώ σήμερα. Και φυσικά, όλα αυτά τα ζητήματα δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν από την επιφάνεια. Ο Ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να ξέρει, πως και γιατί πουλήθηκε στο ΔΝΤ. Και οι ξένοι αναγνώστες έχουν κι’ αυτοί δικαίωμα, να μάθουν τι παιχνίδι παίχτηκε σε βάρος ενός λαού και γιατί αυτός ο λαός δαιμονοποιήθηκε και συκοφαντήθηκε τόσο πολύ. Γιατί οι αδίστακτοι κερδοσκόποι του ΔΝΤ &Σια δεν θα διστάσουν αύριο, να κάνουν τα ίδια και χειρότερα σ’ άλλες χώρες, ευρωπαϊκές ή μη.