Κατσίκα του γείτονα

Σε ένα φόρουμ που γράφω, ένα μέλος επισημάνει οτι στην Ελλάδα ο κάθε γείτονας χαιρέκακα ήθελε να καεί το σπίτι του γείτονα.

Προσωπικά πιστεύω ότι η εκδοχή είναι χειρότερη, γιατί έβλεπε το σπίτι να καίγεται και χαιρέκακα το άφηνε να καεί.

Η σκέψη μου είναι ότι ακόμα περιμένω πότε οι κατηγορίες των εργαζομένων θα δείξουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται η μια για την άλλη.

Τι εννοώ;

• Πότε πχ η επιθεώρηση εργασίας θα κάνει την δουλειά της σωστά με δειγματολειπτικούς ελέγχους;
• Πότε πχ θα κυνηγηθούν πραγματικά τα νομικά όργανα
• Πότε πχ θα σταματήσουν οι μίζες και θα κυνηγηθούν τα πρόστιμα.
• Πότε πχ θα σταματήσουν ορισμένοι πρώτη ευκαιρία να σε βλέπουν σαν θύμα προς εξαπάτηση;
• Πότε πχ θα σταματήσουν τα φροντιστήρια και ιδιαίτερα;
• Πότε πχ θα τιμωρηθούν οι κρατικοδίκαιοι εξυπνάκηδες του ιδιωτικού φορέα;
• Πότε πχ η αστυνομία θα στηρίξει το δίκαιο;

Για μένα όσο η κοινωνία, εργασιακά τουλάχιστον, συνεχίζει να πορεύεται με την λογική της ατομικότητας και όχι της συλλογικότητας, όχι σε επίπεδο ομοίων, αλλά σε επίπεδο υπηκοότητας και εθνότητας.

Η επίθεση συνολικά είναι προς όλους, αλλά γίνεται τμηματικά ανά εργασιακή ομάδα. Για πολλά χρόνια όμως, μία κύρια εργασιακή ομάδα ήταν η μόνο που βιαζόταν απροκάλυπτα, χαιρέκακα όπως λέει ο φίλος.

Νομίζω, χρειάζονται έμπρακτες πράξεις αλληλεγγύης. Χρειάζεται, εμπράκτως να φανεί, ότι όλοι Έλληνες όλοι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως ειδικότητας και κλάδου.

Χρειάζεται εμπράκτως να φανεί η μετάνοια και προς του πόθους μας για την κατσίκα του γείτονα αλλά και για το συνεχόμενο και παρατεταμένο cry wolf κάλεσμα της αλληλεγγύης.