Βέλγιο

Είμαι δύο μήνες τώρα Βέλγιο και δύο εβδομάδες με εργασία.

Ακόμα δεν έχω τελειώσει όλα τα γραφειοκρατικά αλλά έχω μια πρώτη αίσθηση σχετικά με το Βέλγιο. Εννοείται ότι δεν υπάρχει σύγκριση με τον πάτο που έχει φτάσει η Ελλάδα, συνεπώς παρόλα όσα θα γράψω σαν κριτική, μου υπενθυμίζω το παραπάνω και προσπαθώ να τα συνηθίσω. Σε κάποια πράγματα θα τα συγκρίνω με την Ελλάδα, έτσι για να καταλαβαίνουμε και πόσο χαζοί είμαστε σε ορισμένα θέματα, πόσο παραμύθια μας πουλάνε αλλά και πόσο χαζοί είναι και εδώ σε άλλα θέματα.

Συγκοινωνίες

Τουλάχιστον σε σύγκριση με την Ελλάδα οι συγκοινωνίες είναι έτη φωτός μπροστά. Εννοείται ότι σκηνικά τύπου “δεν κουνιέμαι στο φρενάρισμα γιατί απλά δεν υπάρχει ούτε εκατοστό χώρος” δεν υπάρχουν. Επίσης γενικώς τα πάντα είναι προγραμματισμένα και γενικώς τηρούνται. Ειδικά όταν έψαχνα για δουλειά και ήμουν Γάνδη, εύκολα μπορούσα να προγραμματίσω το δρομολόγιο και δεν άργησα ποτέ. Οι οδηγοί των λεωφορείων θα έλεγα ότι οδηγάνε λίγο σαν μανιακοί.

Παρεπιπτόντως οι συγκοινωνίες εδώ είναι κρατικές, δηλαδή τις δουλεύουν δημόσιοι υπάλληλοι! Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε τι εννοώ και γιατί το είπα.

Δρόμοι και οδήγηση

Μιας και η χώρα είναι εντελώς επίπεδη οι δρόμοι είναι πολύ μπροστά. Αυτοκινητόδροιμοι τουλάχιστον επιπέδου Αττικής οδού και οι εθνικοί δρόμοι (όχι εθνικές οδοί), σχεδόν πάντα με δυο λωρίδες και διάζωμα. Προσπεράσεις με είσοδο στο αντίθετο ρεύμα δεν έχω δει να χρειάζεται. Η σήμανση θα έλεγα είναι εξαιρετική στους αυτοκινητοδρόμους. Η άσφαλτος όχι τόσο καλή θα έλεγα. Σίγουρα ομως δεν λείπουν κομμάτια εδώ και εκεί. Χαρακτηριστικά όμως χθες που έβρεχε το νερό δεν έφευγε από την άσφαλτο γιατί το σπράι νερου ήταν απλά απίστευτο, ενώ έριχνε λίγο θα έλεγα.

Σχετικά με τον τρόπο οδήγησης, και εδώ το πορτοκαλί στο φανάρι είναι πράσινο. Στις πόλεις όμως μέσα, γενικώς ο πεζός έχει πρωτεραιότητα σε σημείο που περνάς και χωρίς να κοιτάξεις. Το ποδήλατο όμως είναι ο απόλυτος θεός της ασφάλτου και του πεζοδρομίου. Πραγματικά πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη πρωτεραίοτητα και από τους πεζούς.

Στους αυτοκινητοδρόμους όμως βλέπεις άλλα κόλπα και συμπεριφορές. Γενικώς όλοι είναι με ένα gps το οποίο φυσικά έχει και τις θέσεις των ραντάρ ταχύτητας. Εκτός λοιπόν περιοχών ραντάρ γίνεται απλά χαμός. Καταρχήν υπάρχει ένας κανόνας εδώ ότι πρέπει να είσαι όσο το δυνατόν πιο δεξιά γίνεται αν δεν υπάρχει αυτοκινητο δεξιά σου. Αυτό σημαίνει ότι οι αλλαγές λωρίδων πάνε σύννεφο, έστω και για 200μ. Δηλαδή υπάρχουν στιγμές που βλέπεις αυτοκίνητα με 130χλμ να πηγαίνουν τέρμα δεξιά για να βγούν σχεδόν αμέσως αριστερά. Οι αλλαγές των λωρίδων είναι εκτός από συχνές και πολύ επικίνδυνες. Σαν Έλληνας έχω επαναπροσδιορίσει την έννοια του “κάνω σφήνα”. Μου έχει τύχει πολύ συχνά να δω ή να μου κάνουν, αλλαγή λωρίδας με 130χλμ/ω και 2μ απόσταση. Επίσης μπορεί να μην αναβοσβήνουν τα προβολάκια όταν θέλουν να περάσουν, αλλά έρχονται και σου κολάνε μπορεί και στα 2μ για ώρα όμως. Φυσικά εννοείται ότι έχουν πάρα μα πάρα πολλά ατυχήματα στις εθνικές οδούς κυρίως.

Για τους αυτοκινητοδρόμους επίσης που μέσα σε δυό εβδομάδες έχω κάνει 1500χλμ απλά επαναπροσδιόρισα την λέξη κίνηση και κυκλοφοριακό κόλημα. Μιλάμε ότι κάθε μέρα πρωί και βράδυ ουρές χιλιομέτρων και αντίστοιχες κατάστασεις με Κυριακής βράδυ επιστροφή σε καλοκαιρινή περίοδο. Το άλλο πολύ ενοχλητικό για μένα είναι ότι τα φώτα τους είναι πολύ δυνατά και αρίθμηστα. Προσωπικά, στην Ελλάδα οδήγαγα και με τον καθρέπτη της μέρας στις εθνικές μας οδούς αλλά και στις πόλεις. Εδώ, ούτε στην πόλη μέσα δεν μπορώ και πάλι τα μάτια μου έχουν γίνει κομμάτια εξαιτίας των πλαϊνών καθρεπτών.

Σπίτι

Ναι λοιπόν δεν είμαστε οι μόνοι με 60% και βάλε ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Και δεν μιλάμε για διαμερίσματα αλλά και για μεζονέτες. Αν λοιπόν δεν έχεις δικό σου σπίτι, άστα να πάνε στο θέμα του ενοικίου. Γενικώς υπάρχει μια αίσθηση ότι τα συμβόλαια είναι υπέρ του ενοικιαστή αν και εγώ πιστεύω το εντελώς αντίθετο, με τους ιδιοκτήτες ουσιαστικά να μην ρισκάρουν ούτε δεκάρα.

Για να νοικιάσεις ένα σπίτι αφού κατεφέρεις και το βρείς, βάζεις δύο ενοίκια σε κλειστό λογαριασμό σαν εγγύηση, Αυτό είναι το μόνο θετικό, μιας και ο ιδιοκτήτης δεν έχει πάρει τα λεφτά στην τσέπη. Από εκεί και μετά, δίνεις το ενοίκιο μαζί με τα κοινόχρηστα πριν μπεις και τώρα αρχίζει το πανηγύρι. Υπάρχουν δύο ειδών συμβόλαια, στα οποία λίγο πολύ έχουν ελάχιστη διάρκεια 3 χρόνια. Αν φύγεις στον πρώτο, δεύτερο και τρίτο χρόνο πρέπει να πληρώσεις τρείς, δύο και ένα μήνες αντίστοιχα πρόστιμο. Το πιο αστείο είναι ότι σε ένα από τα είδη συμβολαίων, υποχρεώνεσαι να πληρώσεις ενοίκιο μέχρι να μπει και άλλος ενοικιαστής μέσα. Και όλα αυτά με έγγραφη ειδοποιήση τουλάχιστον τρεις μήνες πριν. Δηλαδή, και την επόμενη μέρα να μπει άλλος εσύ πάλι θα πληρώσεις το πρόστιμο. Επιπροσθέτως, θα υπογραφεί και ένα χαρτί που περιγράφει τις ζημιές που υπάρχουν στο σπίτι, ώστε αν τύχει και κάνεις καμία να την πληρώσεις. Υποχρεωτικά πρέπει να κάνεις και ασφάλεια πυρός που πάει κανένα 200άρι το χρόνο. Και όλα αυτά με ένα ιδιοκτήτη που λίγο πολύ δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα με το σπίτι του. Και φυσικά, πριν φύγεις μπουγάδα το σπίτι και πιθανά βάψιμο.

Τα σπίτια είναι σαφώς χειρότερα από τα Ελληνικά αν και σαφώς καλύτερα μονωμένα. Δυστυχώς το σπίτι που θα μείνω, έχει τουαλέτα και μπανιέρα χωριστά και μάλιστα με μια αποθήκη στην μέση. Δεν είναι θέμα χώρου, καθώς έχει δύο νιπτήρες. Τι ακριβώς σκέφτονται και σε καινούργια σπίτια επιλέγουν την διαρύθμιση αυτή δεν μπορώ να καταλάβω. Προσωπικά, το θεωρώ σοβαρό πρόβλημα σε ζητήματα υγιεινής κάτι που με κάνει να σκέφτομαι για Γαλλικές επιρροές.

Συνήθως τα σπίτια νοικιάζονται με έτοιμη την κουζίνα και ψυγείο. Βέβαια τα ψυγειά ειναι μικρά ακόμα και σε 100τμ σπίτια, δηλαδή σε οικογενειακής κατηγορίες. Κάποιες φορές το σπίτι έχει μόνο ηλεκτρικά μάτια χωρίς φούρνο, ενώ από κάτω έχει χώρο για τον φούρνο, όπως είναι και το δικό μου. Άλλες φορές είδα και πλυντήριο πιάτων αλλά όχι φούρνο. Κυριολεκτικά ότι να είναι και μια αίσθηση γερής τσιποσύνης από τους ιδιοκτήτες.

Κόστος διαβίωσης

Προσωπικά θεωρώ ότι το κόστος είναι σαφώς αυξημένο δεδομένο και των παροχών που προσφέρουν ανά ευρώ.

Το Lidl και Aldi είναι πιο φθηνά από την Ελλάδα. Το Carrefour όμως είναι πιο ακριβό ακόμα και στις δικές του μάρκες. Το πιο εξωφρενικά ακριβότερο όμως είναι το νερό και το ψωμί δύο βασικά αγαθά. Γενικώς τα μόνα φθηνότερα πράγματα είναι ο καφές και η μπύρα, αλλά μόλις θελήσεις πληρώνεις 1€ έτσι για να γουστάρεις το ποτηράκι με το νερό βρύσης που σου έφεραν. Το ψωμί είναι εύκολα 3 φορές πιο ακριβό από Ελλάδα και σαφώς πιο κοπανιστός αέρας.

Η μαναβική είναι και απαράδεκτη, κάτι λογικό και προβλεπόμενο αλλά και ακριβότερη, αδικαιολόγητα θα έλεγα σε ορισμένα σημεία. Πορτοκάλια, μήλα είναι εύκολα 2 και 3 φορές πιο ακριβά από Ελλάδα. Και στην Ελλάδα λεμόνια Αργεντινής παίρνουμε παρεπιπτόντως, αλλά είναι πιο φθηνά.

Επιπλέον του σουπερμάρκετ, τα πάγια έξοδα του σπιτιού, το ιντερνετ και το κινητό είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ. Ειδικά το ιντερνετ θυμίζει εποχές μονοπωλίου ΟΤΕ στην Ελλάδα, με την αντίστοιχη ΕΕΕΤ να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Γενικώς έχω μια αίθηση ότι όλα είναι για τα λεφτά. Τα πάντα γίνονται επί πληρωμή. Στην Ελλάδα έχουμε το παρεξηγημένο τσάμπα αλλά εδώ του δίνουν και καταλαβαίνει στο πλήρωνε. Κάθε τι μα κάθε τι θέλει λεφτά. Ακόμα και να πας στην τουαλέτα στον σταθμό ή στα Burger King στο Άμστερνταμ θέλει ένα 50λεπτο. Οι τράπεζες χρεώνουν 30€ τον χρόνο την διατήρηση του λογαριασμού και επιπλέον τις επιπρόσθετες υπηρεσίες, λες και δεν βγάζουν αρκετά ήδη. Το πάρκιγκ τσούζει και δαγκώνει.

Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι με 45% κρατήσεις έχουν πληρώσει για όλα αυτά και με το παραπάνω και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θεωρούν λογικό το να τα πληρώνουν ξανά σε ιδιωτικές εταιρίες. Σε αυτό το σημείο πιστεύω έχω εντοπίσει το γιατί έχουν σκάσει τα εταιρικά συμφέροντα και κεφάλαια με την Ελλάδα. Γιατί απλά δεν πληρώναμε για τα πάντα και είναι εμφανές για μένα τώρα που βλέπω το αποτέλεσμα της ιδιωτικοποιήσης που ακριβώς θέλουν να φέρουν και την Ελλάδα. Με μια διαφορά όμως στους μισθούς, προς το παρών γιατί αν και δεν το έχουν καταλάβει το προπύργιο για τα τελευταίο δυτικό κάστρο “κράτους πρόνοιας” έπεσε με τις ευλογίες τους.

Για την υγεία δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη, αν και έχω καταλάβει ότι και εκεί πληρώνεις και μάλιστα αδρά, αφού φυσικά τα έχεις πληρώσεις με κρατήσεις.

Εργασία

Εδώ το πράγμα αλλάζει θετικά και σοβαρά. Αν και δουλεύω μόνο 2 εβδομάδες, από συζητήσεις που έχω κάνει πιστεύω ότι έχω σωστή αίσθηση. Καταρχήν τα πράγματα είναι χαλαρά. Μιλάμε όμως για χαλαρά και ας γκρινιάζουν όσο θέλουν, γιατι προφανώς δεν έχουν κάνει Ελλάδα. Επίσης υπάρχει σεβασμός στον εργαζόμενο και κατανόηση στην φύση της σχέσης εργαζόμενου και εταιρίας. Το κακό φαίνεται να είναι ότι η αυτοαπασχόληση και οι μικρές εταιρίες ειναι ανύπαρκτες.

Υπάρχει και εδώ το ευέλικτο ωράριο, μόνο που δεν σημαίνει “δούλεψε τσάμπα παραπάνω” όπως στην Ελλάδα. Ο τρόπος εργασίας είναι λογικά προβλεπόμενος. Δηλαδή, δεν είναι ότι έχουν τίποτα διαδικασίες επιπέδου διδακτορικών. Τα αυτονόητα κάνουν σχετικά και αυτά όχι πάντα. Απλά δεν βλέπεις τα απίστευτα που έχω δει και έχω ακούσει στην Ελλάδα.

Επίσης ο βασικός μισθός ή ο μισθός πρακτικής είναι αξιοπρεπέστατος ακόμα και για την αυξημένη ακρίβεια που έχουν εδώ. Όχι ότι φτάνει αλλά σίγουρα είναι μισθός!

Η εργασία ήταν εκτός από το βιοποριστικό και ένας από τους λόγους μετανάστευσης μου και προς το παρών είμαι ευχαριστημένος για αρχή.

Ομορφιά και καιρός

Προσωπικά ποτέ δεν ήμουν οπαδός των ευρωπαϊκών πόλεων γιατί πάντα μου άρεσε το καινούργιο. Το Βέλγιο έμεινε σχετικά ανέπαφο από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, συνεπώς οι πόλεις είναι αρκετά παλιές σε θέματα look and feel. Ανεξαρτήτως όμως, κάθε πόλη έχει σοβαρή ρημοτομία που χαρακτηρίζεται από αστικά κέντρα για τους πεζούς και τα ποδήλατα και όχι για τα αυτοκίνητα. Επίσης οι πόλεις στην φλαμανδική πλευρά έχουν και πολύ έντονο το στοιχείο των καναλιών με νερό.

Οι Βρυξέλες για μένα είναι πολύ ωραίες. Έχουν μια απλωσιά και ένα σοβαρό πάρκο κάθε λίγο και λιγάκι. Έχουν και τρομερές συγκοινωνίες, συνεπώς αν δουλεύεις Βρυξέλες και μπορείς να μείνεις Βρυξέλες πιστεύω είναι εγγύηση.

Τα περίχωρα είναι απλά μονότονα κάτι λογικό σε μια χώρα που είναι εντελώς επίπεδη. Η Ελλάδα όμως είναι πραγματικά πανέμορφη χώρα να μένεις, αρκεί να μην μένεις Αθήνα.

Ο καιρός καλοκαίρι που είχα έρθει ήταν μέγιστο 20 βαθμούς. Αν καθόσουν χρειαζόταν το τσινάκι και το ζακετάκι. Στο περπάτημα όμως λόγω υγρασίας σίγουρα ήταν πολλά. Το χειμώνα ακούω κάτι για –10 βαθμούς επί ένα μήνα. Η μεγάλες ατάκες περί έχει παρατεταμένα πολύ καλό καιρό – στην πραγματικότητα έχει 0-5 βαθμούς και κάποιες φορές ήλιο – και αυτό είναι επίφοβο γιατί συνήθως τότε έχει κακό χειμώνα ακούγονται τρομακτικές.

Στην απορία που είχα πως διάολο κάνουν τόσο ποδήλατο ενώ βρέχει και ψιχαλίζει συχνά, έχω καταλάβει ότι βροχή στην Ελλάδα είναι κατακλυσμός για το Βέλγιο.

Εν κατά κλείδι

Πολλά λέμε για τους Έλληνες πολλά ακούγονται για το εξωτερικό. Προσωπική μου άποψη, αν βγάλεις το θέμα οικονομική κατάσταση, πολύ Ράδιο Αρβύλα παίζει. Οι άνθρωποι τουλάχιστον στο Βέλγιο είναι μια από τα ίδια, σε άλλα πράγματα καλύτερα και σε άλλα χειρότερα. Οδηγική συμπεριφορά, λεφτά και κόστος ζωής σίγουρα χειρότερα. Εργασία και σεβασμός στον πολίτη έτη φωτός μπροστά. Κοινωνική συμπεριφορά, θα έλεγα και καλύτερα και χειρότερα, καθώς πολύ φιλευλεθερισμός στην Φλαμανδική πλευρά. Ειδικά σε αυτό το θέμα και με αφορμή τις πρόσφατες απεργίες, δυστυχώς κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη με την Ελλάδα. Μόνο που εδώ έχει ακόμα βιομηχανίες και πολυεθνικές.

Τελικώς η Ελλάδα είναι μια σούπερ χώρα να μένεις εκτός Αθηνών. Παλαιότερα είναι και πολύ καλά σε θέματα πολίτη και κράτους. Κρίμα που τα συμφέροντα και η κοντόφθαλμη προσέγγιση των Ελλήνων την έκαναν ένα τόπο διακοπών και αναμνήσεων για τους Έλληνες. Έχουμε όλα τα φόντα για να μεγαλουργήσουμε με ή χωρίς πολυεθνικές. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν στοιχειώδες μέτρο, στοιχειώδης λογική και το κυριότερο σεβασμός στον συμπολίτη μας, είτε είναι γείτονας είτε πελάτης στην δημόσια υπηρεσία είτε ο υπάλληλος στις ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις.

ΥΓ

• Εγκαινιάζω και την νέα κατηγορία Βέλγιο και αλλάζω την επικεφαλίδα.
• Ο ελληνικός ορθογραφικός έλεγχος του Chrome δεν βρήκε λάθη! Τι γίνεται; Έπρεπε να φύγω για να διορθωθώ;