Manowar - The Lord Of Steel
Πραγματικά ο τελευταίος δίσκος τους The Lord Of Steel είναι από την αρχή μέχρι το τέλος καταπληκτικός. Έχει μια φυσική ροή και συνέχεια που νομίζω δεν έχω ξαναδεί σε δίσκο τους.
Σε κάθε περίπτωση μ αρέσει πολύ η επιστροφή στις ρίζες τους όσον αφορά τον ήχο αλλά με νέες συνθέσεις και κυρίως την ωριμότητα/χαλαρότητα του epic metal που παίζουν.
Ο δίσκος έχει κολλήσει και παίζει ανελλιπώς εδώ και κάτι μέρες!
Τελικά ή απλά είναι θεοί ή οι άνθρωποι έχουν την ίδια επιρροή στην μουσική με αυτή που έχουν τα διαστημόπλοια και τα lazer
Μια πρώτη ματιά στη σημασία των εκλογικών αποτελεμάτων - Καζάκης
Από το blog του κ. Καζάκη παραθέτω την τελευταία του δημοσίευση. Είναι καιρό φανερό ότι και εγώ δεν πιστεύω στην ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική δύναμη που προέρχεται από την βουλή και θα μπορούσα να πω ότι πιστεύω είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Όμως και πάλι πραγματικά δεν βλέπω και δεν μπορώ να βρω διαβάσω πουθενά αλλού ολοκληρωμένα κείμενα σαν του κ. Καζάκη.
Με τα πρώτα κιόλας εκλογικά αποτελέσματα οι εκπρόσωποι του Eurogroup και της Γερμανίας άρχισαν να πιέζουν για γρήγορο σχηματισμό κυβέρνησης. Έτσι, οι πρώτες δηλώσεις του Βενιζέλου ότι δήθεν στην κυβέρνηση θα συμμετείχε το κόμμα του μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα συμμετείχε και ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο σαν ανέκδοτο μπορούσαν να εκληφθούν από τα μεγάλα αφεντικά και δεν χρειάστηκε παρά μόνο ένα αυστηρό τηλεφώνημα για να γίνουν οι απαραίτητες διορθωτικές δηλώσεις μία με δύο ώρες αργότερα με βάση τις οποίες το ΠΑΣΟΚ ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις έξωθεν υποδείξεις για πάσει θυσία συγκυβέρνηση.
Οι αγορές ανέκοψαν για λίγο την κατρακύλα τους ώστε να δώσουν την ευκαιρία στους μεγάλους κερδοσκόπους να επανατοποθετηθούν έναντι του ευρώ και της ευρωζώνης, ώστε να συνεχίσουν κατόπιν το γιουρούσι τους αξιοποιώντας την γενίκευση των διαδικασιών χρεοκοπίας του ευρώ. Την ίδια ώρα η διεθνής ληστοσυμμορία που εμφανίζεται με την επωνυμία «Οι χώρες της Ευρωζώνης» προσδοκούν άμεσο σχηματισμό κυβέρνησης στην Ελλάδα «που θα τηρήσει το πρόγραμμα στο οποίο έχει δεσμευτεί η χώρα», αναφέρει το Eurogroup στην ανακοίνωσή του μετά την τηλεδιάσκεψη του το βράδυ της Κυριακής έπειτα από τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα από την Αθήνα.
Όπως αναφέρουν οι υπουργοί Οικονομικών, το Eurogroup περιμένει πως η τρόικα θα επιστρέψει στην Αθήνα αμέσως μετά το σχηματισμό κυβέρνησης, ώστε να γίνει ανταλλαγή απόψεων με τη νέα κυβέρνηση για «το δρόμο που θα ακολουθηθεί» και να προετοιμαστεί η πρώτη αξιολόγηση στο πλαίσιο του δεύτερου προγράμματος.
«Σημειώνουμε τα προκαταρκτικά αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών, τα οποία εκτιμάται ότι θα επιτρέψουν το σχηματισμό κυβέρνησης με την στήριξη του εκλογικού σώματος που θα φέρει την Ελλάδα ξανά σε πορεία βιώσιμης ανάπτυξης» αναφέρει η ανακοίνωση. Με άλλα λόγια, τι είχα Παντελάκη μου, τι είχα πάντα.
Από την πλευρά του Βερολίνου, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ανέφερε πως η γερμανική κυβέρνηση ερμηνεύει την έκβαση των εκλογών ως ψήφο υπέρ της μεταρρυθμιστικής πορείας. «Ο δρόμος δεν θα είναι ούτε σύντομος ούτε εύκολος, αλλά είναι αναπόφευκτος και ανοίγει στον ελληνικό λαό την προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον» σχολίασε σε ανακοίνωσή του το γερμανικό υπουργείο το βράδυ της Κυριακής. Προϋπόθεση, ανέφερε, είναι η επιστροφή της Ελλάδας σε σταθερότητα. «Η ευρωζώνη τηρεί τις δεσμεύσεις της απέναντι στην Ελλάδα» ανέφερε ο Β. Σόιμπλε, επισημαίνοντας και από την πλευρά του την ετοιμότητα της τρόικας να επιστρέψει στην Αθήνα μετά το σχηματισμό κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, το πανηγύρι τελείωσε, τα κεφάλια τώρα μέσα.
Είναι προφανές ότι τα εκλογικά αποτελέσματα της 17ης Ιουνίου δίνουν την ευκαιρία να συγκροτηθεί αμιγής μνημονιακή κυβέρνηση για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του ξεπουλήματος της χώρας και του ολοκαυτώματος του λαού της. Ωστόσο, ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος δικομματισμός συγκεντρώνει μόλις το 42% του εκλογικού αποτελέσματος, ενώ οι ψήφοι που συγκέντρωσε αντιστοιχούν μόλις και μετά βίας στο 26% του εκλογικού σώματος. Μπορεί αυτό το αποτέλεσμα να τον κρατήσει στην διακυβέρνηση της χώρας; Και βέβαια όχι. Τουλάχιστον όχι για πολύ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συγκυβέρνηση Παπαδήμου με την συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διέθετε κράτησε μόλις και μετά βίας έξι μήνες.
Ο ανεκδιήγητος Σαμαράς και το ακροδεξιό πια κόμμα του έχει να διαχειριστεί μια οικονομία υπό γενικευμένη κατάρρευση και μια κοινωνία σε πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση. Και μάλιστα υπό καθεστώς χρεοκοπίας της ευρωζώνης. Τα πράγματα είναι τόσο οριακά που από την πρώτη κιόλας στιγμή επιτάχυνσης, όπως αποφασίζουν και διατάσσουν τα κέντρα της ευρωζώνης, των μέτρων λιτότητας, δραστικών περιορισμών και ξεπουλήματος, η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά σ’ ένα τέτοιο κύμα λαϊκής αγανάκτησης και κοινωνικής οργής, που δύσκολα θα κρατηθεί στη θέση της με συνταγματικά μέσα.
Η προώθηση της ίδιας πολιτικής από εδώ και μπρος θα θέτει διαρκώς στην ημερήσια διάταξη για την νέα συγκυβέρνηση: προσφυγή σε εκλογές, ή ανοιχτή δικτατορία. Το δίλλημα αυτό θα βαραίνει στην πολιτική ζωή του τόπου από την επομένη κιόλας της νέας συνόδου του Eurogroup, που αναμένεται να πάρει τις τελικές αποφάσεις για την μετατροπή της Ελλάδας σε καθαρό «ευρωπαϊκό προτεκτοράτο» με ότι συνεπάγεται για το λαό και την χώρα.
Το τι θα γίνει και το κατά πόσο η γενιά μας θα γνωρίσει καθεστώς ανοιχτής δικτατορίας, πολύ χειρότερο από την χούντα της επταετίας, εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο τον λαό. Και ναι μεν ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος μπορεί να φοβήθηκε από την τρομοκρατική εκστρατεία που εκτυλίχθηκε στην προεκλογική περίοδο και από τους προκλητικούς εκβιασμούς των κλεπτοβαρόνων (robber barons, χαρακτήριζαν οι προοδευτικοί συγγραφείς του 19ο αιώνα στις ΗΠΑ τους μεγιστάνες των αγορών και της πολιτικής) της ευρωζώνης και της παγκόσμιας πολιτικής, αλλά έκαναν ένα θεμελιώδες στρατηγικό ολίσθημα. Συνέδεσαν το ευρώ με την επιτυχία της πολιτικής των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Μια επιτυχία που είναι τόσο αδύνατη, όσο το να αλλάξει η τροχιά του ήλιου.
Μόλις ο απλός κόσμος που ξεγελάστηκε και τρομοκρατήθηκε από τους ευρωραγιάδες ανακαλύψει στην πράξη, στην ίδια την ζωή του, ότι δεν μπορεί να γλυτώσει από την ολοκληρωτική καταστροφή που του επιφυλάσσουν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, αν μαζί τους δεν ξεφορτωθεί και το ευρώ, τότε θα δουν όλοι τους τι θα συμβεί. Μπορεί να ετοιμάζονται να κρατήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες με την βία υπό καθεστώς ευρώ, ή διπλού νομίσματος, αλλά κανένα τάγμα εφόδου, καμία διμοιρία πραιτοριανών και καμιά ταξιαρχία στρατοχωροφυλακής από την Εσπερία δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τον ελληνικό λαό.
Τι υποδηλώνουν τα εκλογικά αποτελέσματα για το ευρώ και την ευρωζώνη σε συνθήκες άγριων εκβιασμών άνωθεν και έξωθεν; Ότι ο ελληνικός λαός είναι διχασμένος. Όσοι περίπου ψήφισαν με κριτήριο τον φόβο ότι θα βγούμε από το ευρώ αν επιβληθούν αντιμνημονιακές πολιτικές, άλλοι τόσοι ψήφισαν εναντίον των μνημονίων αψηφώντας τον εκφοβισμό και την τρομοκρατία. Με άλλα λόγια, ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που ξεπερνά το 38% είναι διατεθειμένο να ξεφορτωθεί το μνημονιακό καθεστώς ακόμη κι αν αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ και την ευρωζώνη. Αν σ’ αυτό προστεθεί και το γεγονός ότι σ’ αυτές τις εκλογές είχαμε ιστορικό ρεκόρ αποχής που έφτασε το 37,5% του εκλογικού σώματος, τότε γίνεται φανερό ότι η τακτική εκφοβισμού με το ευρώ δεν ακουμπά την μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Με άλλα λόγια, η τελευταία εκλογική αναμέτρηση κατέγραψε μια εν δυνάμει κοινωνική πλειοψηφία που δεν τρομοκρατείται με το ενδεχόμενο της εξόδου από την ευρωζώνη, αν είναι να γλυτώσει εδώ και τώρα από την κόλαση του ευρώ. Κι αυτή η εν δυνάμει πλειοψηφία είναι σίγουρο ότι θα αυξάνεται με την επιβολή των μνημονιακών πολιτικών και του ξεπουλήματος της χώρας που απαιτούν οι δανειστές. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα είναι εκείνος που θα εκφράσει στο αμέσως επόμενο διάστημα αυτή την εν δυνάμει πλειοψηφία;
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ικανός να εκφράσει αυτή τη δυναμική; Αν κρίνουμε επιδερμικά τα εκλογικά αποτελέσματα, χωρίς να υπολογίσουμε την συγκυρία, τότε θα έπρεπε να μιλήσουμε για την πραγματικά εντυπωσιακή άνοδο των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος, όμως, νομίζει ότι αυτά τα εκλογικά ποσοστά «ανήκουν» στο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή έχουν δεθεί με το συγκεκριμένο κόμμα, τότε θα κάνει ένα μεγάλο και τραγικό λάθος. Η εντυπωσιακή άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε για έναν βασικό λόγο: γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος τον θεώρησε ως την πιο εύκολη εκλογική επιλογή που θα μπορούσε να του εξασφαλίσει μια έστω στοιχειώδη ανακούφιση από τα απανωτά κατάγματα στη ζωή και στη δουλειά του που του επιφέρουν οι μνημονιακές πολιτικές. Τον ψήφισε για να βγει στην κυβέρνηση και να τον σώσει από τα χειρότερα του μνημονίου. Δεν τον ψήφισε για να γίνει κοινοβουλευτική αντιπολίτευση. Από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του είναι ωφέλιμος ως κυβέρνηση, τότε γιατί να του είναι ωφέλιμος ως αντιπολίτευση; Ή μήπως νομίζει κανείς ότι ο κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο κόσμος που δεν ψήφισε, αλλά βρίσκεται σε τροχιά αντιπαράθεσης με τις κυρίαρχες επιλογές, θα περιμένει πότε και όποτε γίνουν ξανά εκλογές για να τον ξαναψηφίσει;
Τα αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν η χαρά του κομματικού γραφειοκράτη, αλλά ταυτόχρονα και η μεγάλη απογοήτευση του ψηφοφόρου. Η χαρά του κομματικού γραφειοκράτη γιατί ο κομματικός μηχανισμός εξασφάλισε μεγαλύτερη κρατική επιχορήγηση, θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης με ότι αυτό συνεπάγεται για τα δούναι-λαβείν με τους έξω και κυρίως για τις χρηματοδοτήσεις εξ ΕΕ. Η απογοήτευση του ψηφοφόρου γιατί δεν μπόρεσε να εισπράξει ούτε καν μια προσωρινή ανακούφιση από τα χαράτσια και τις αρπακτές του μνημονίου. Η ελπίδα του αποδείχθηκε χωρίς αντίκρισμα.
Γιατί όμως δεν πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει κυβέρνηση; Μήπως φταίνε οι εκλογείς που δεν τον ψήφησαν; Και βέβαια όχι. Μην ξεχνάμε ότι υπήρξε ένα 37,5% αποχή εκ του οποίου οι μισοί και πάνω είχαν ψηφίσει στις εκλογές του Μαΐου, αλλά τώρα δεν τους γέμισε ελπίδα ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όμως τους τρομοκράτησε και η κυρίαρχη προπαγάνδα. Γιατί; Τι έγινε; Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε γιατί ήθελε να αποτύχει. Στόχος της ηγεσίας του εξαρχής ήταν η αξιωματική αντιπολίτευση και όχι η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και δεν απαντούσε στα δύσκολα. Ούτε έπαιρνε θέση για το χρέος, την δημοσιονομική στενότητα, την κρίση ρευστότητας, κοκ, που απαιτούσαν πρόγραμμα μέτρων άμεσης απόδοσης, μέσα στους επόμενους 2-3 μήνες. Εξέδωσε ένα πρόγραμμα, το οποίο ήταν εξαρχής σχεδιασμένο με όρους αντιπολίτευσης και όχι με κριτήριο την κατάκτηση της διακυβέρνησης με σκοπό να αντιμετωπιστεί η καταστροφή από την πρώτη κιόλας ημέρα. Η εκνευριστική αυτή τακτική επέτρεπε να κολλά στον τοίχο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάθε δευτεροκλασάτος μνημονιακός πολιτικάντης ρωτώντας το γνωστό, «τι θα κάνετε τώρα που δεν έχει λεφτά το ταμείο.»
Το ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε την διακυβέρνηση της χώρας φαίνεται και από το γεγονός ότι αρνιόταν πεισματικά να ανοίξει μέτωπο με τους ευρωκράτες και την ΕΕ. Κι όχι μόνο αυτό. Όσο οι κλεπτοβαρόνοι του ευρώ πίεζαν εκβιαστικά, τόσο υποχωρούσε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας ανοιχτός εκβιασμός από την ευρωζώνη και τις ΗΠΑ δεν απαντήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό επέτρεψε να λειτουργήσει ο εκβιασμός της κοινής γνώμης στην Ελλάδα χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Ο ψηφοφόρος κλήθηκε να επιλέξει τι φοβάται περισσότερο: τα ήξεις-αφίξεις του Τσίπρα και των δικών του, ή τον Σαμαρά και την ευρωζώνη. Πολλοί που δεν γούσταραν ούτε το ένα, ούτε το άλλο, επέλεξαν να πάνε για μπάνιο την ημέρα των εκλογών, παρά να τους κοροϊδεύουν έτσι οι κομματικοί δελφίνοι της εξουσίας. Κι αυτοί ήταν τελικά που έκριναν το εκλογικό αποτέλεσμα σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπλέον, φάνηκε κι ο αληθινός λόγος που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πλάσαρε το γνωστό παραμύθι ότι δήθεν διέθετε σχέδιο Β, σε περίπτωση που οι ευρωκράτες δεν ενέδιδαν στις αντιμνημονιακές απαιτήσεις της νέας κυβέρνησης. Η αλήθεια ήταν ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ούτε σχέδιο Β διέθετε, ούτε καν σχέδιο Α.. Ο στόχος της ήταν εξαρχής να ξεγελάσει όσους περισσότερους ψηφοφόρους μπορούσε για να βγει αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά όχι να πάρει την κυβέρνηση. Κι έτσι τους πουλούσε την προσδοκία ότι δήθεν ήταν διατεθειμένη να προχωρήσει ως το τέλος την σύγκρουσή της με την ευρωζώνη, αν αυτή δεν αποδεχόταν την ακύρωση του μνημονίου.
Τέλος, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε πραγματικά να υπάρξει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση θα φρόντιζε από την αρχή να υπάρξει η πιο πλατιά παλλαϊκή συσπείρωση. Ένα αληθινά παλλαϊκό μέτωπο, όπως της το είχε προτείνει ο Μ. Θεοδωράκης, όταν τον λιβάνιζε ο Τσίπρας με τον Γλέζο για να του αποσπάσουν δηλώσεις υποστήριξης. Όχι μόνο δεν θέλησαν να προχωρήσει μια τέτοια παλλαϊκή συσπείρωση, αλλά φρόντισαν να δώσουν την εκλογική μάχη επενδύοντας στο σχήμα δεξιά-αριστερά που διευκόλυνε τα μέγιστα τον Α. Σαμαρά να επικαλεστεί τα δεξιά ένστικτα της εκλογικής του επιρροής και να την τσιμεντάρει στην βάση υστερικών κραυγών με εμφυλιοπολεμικό απόηχο. Όσο περισσότερο ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ έδινε την εκλογική μάχη με το σύνθημα «ήρθε η ώρα της αριστεράς», τόσο περισσότερο αποξένωνε τμήματα του πιο συντηρητικού εκλογικού σώματος, αλλά και τμήματα αριστερών ψηφοφόρων που δικαίως θεωρούσαν το ΣΥΡΙΖΑ τόσο αριστερό, όσο και το αριστερό πόδι του Πάπα.
Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξαρχής να εξασφαλίσει την μονοκρατορία της σκληρής δεξιάς του πτέρυγας. Αυτή επέβαλλε τους ρυθμούς, τα προτάγματα και τους όρους της εκλογικής τακτικής και με το εκλογικό αποτέλεσμα ελπίζει να παγιώσει την παντοκρατορία της μέσα από τον κομματικό μηχανισμό. Αν οι Δραγασάκηδες και οι Παπαδημούληδες είχαν ως πρώτο στόχο να λυτρώσουν τον λαό από τα μνημόνια και τις δυνάμεις που τα εκφράζουν, τι θα έλεγαν το βράδυ των αποτελεσμάτων; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε ένα καλό ποσοστό, αλλά αυτό που απαιτούν οι καταστάσεις είναι ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων που θα διεκδικήσει εδώ και τώρα εξουσία. Σε συνθήκες όπου παίζεται η τύχη του λαού και της χώρας, ισχύει αυτό που έλεγε ο μεγάλος Ρώσος επαναστάτης του 19ου αιώνα, Χέρτσεν, «κέρδισαν, ας τους δηλητηριάσουμε την νίκη τους με την προφητεία μας, κερδίσατε μόνο και μόνο για να προετοιμάσετε τη δική μας νίκη!» Τι έλεγαν οι Δραγασάκηδες και οι Παπαδημούληδες το βράδυ της Κυριακής; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι από εδώ και μπρος μια υπεύθυνη αντιπολίτευση και ένα «φόρουμ της αριστεράς». Γι’ αυτό σας ψήφισαν κύριοι; Για να το παίζεται νομοταγής αριστερή αντιπολίτευση;
Δυστυχώς, από τα πράγματα αποδεικνύεται ότι ο στόχος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν η ανατροπή του μνημονίου, αλλά ο εγκλωβισμός του αντιμνημονιακού ψηφοφόρου. Για να περάσει η πολιτική μνημονίου χρειάζονται δυο πράγματα: Αφενός, τήρηση των «διεθνών δεσμεύσεων» της χώρας που την μετατρέπουν εξ αντικειμένου σε «ευρωπαϊκό προτεκτοράτο» και, αφετέρου, ανυπαρξία ουσιαστικής αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης. Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση, οι δυνάμεις της προδοσίας και του ξεπουλήματος, βρήκαν το κατάλληλο αποκούμπι τους. Βρήκαν εκείνη την δύναμη που μπορεί να τους εξασφαλίσει τα μετόπισθεν, ασκώντας αντιπολίτευση ενάντιά τους, αλλά χωρίς να αμφισβητεί τα καίρια, τις βασικές επιλογές και δεσμεύσεις της χώρας. Να ποια είναι η πρέπουσα αποστολή για όσους καταδικάζουν μεν το μνημόνιο, αλλά αρνούνται να τα βάλουν με τους δανειστές, το ευρώ και τους ευρωκράτες.
Για να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή για να λειτουργήσει ως μια νέα παραλλαγή του δικομματισμού με δυνάμεις εντός-εκτός και επί τα αυτά, έπρεπε η σκληρή δεξιά πτέρυγα του εν λόγω κόμματος να πάρει τα ινία. Αυτό το κατόρθωσε, όπως είπαμε, από την προεκλογική περίοδο αναγκάζοντας τις αριστερές φωνές εντός του σχηματισμού είτε να το βουλώσουν, είτε να κάνουν απίθανες κολοτούμπες. Από την άλλη ενισχύθηκε και με το ορφανό ΠΑΣΟΚ του κρατικού κορβανά και των μηχανισμών εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ιδιαίτερη πρεμούρα για να την προσεγγίσουν πρώην και νυν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, γνωστά για την δράση και την εξάρτησή τους από ντόπια και ξένα κέντρα αποφάσεων, αλλά κώφευσε επίμονα σε κάθε άλλη αυθεντικά δημοκρατική, πατριωτική και αριστερή φωνή.
Τώρα η σκληρή δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι έδεσε τον γάιδαρό της, επειδή νομίζει ότι ο κόσμος θα περιμένει πότε θα γίνουν εκλογές για να πάρει το κόμμα της 40% και έτσι να τον αποκοιμίζει όσο χρειάζεται για να περνάνε οι πολιτικές χρεοκοπίας του ευρώ. Όμως, οι καταστάσεις είναι τόσο οριακές, η ανάγκη του κόσμου για λύσεις εδώ και τώρα είναι τόσο επιτακτική, που η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα μάθει πόσο γρήγορα μπορεί να ξεφουσκώσει ένα εκλογικό ποσοστό. Πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο φουσκώνει. Ο μέσος ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οπαδός της ευρωμασονικής ιδεολογίας των κκ. Δραγασάκη, Σταθάκη, Παπαδημούλη και λοιπών τοιούτων, αλλά ανήκει σε μια κατηγορία της κοινωνίας που όλο και περισσότερο ξεπερνά τις αναστολές και τις φοβίες της για το ευρώ και είναι έτοιμη ακόμη και για την μεγαλύτερη «ανευθυνότητα». Πολύ σύντομα οι ίδιες οι καταστάσεις και η χρεοκοπία του ευρώ, θα φέρουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπη με την εκλογική της βάση. Με μια εκλογική βάση που δεν την συνδέει απολύτως τίποτε, ιδεολογικά και πολιτικά. Και τότε ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετασχηματιστεί ως πολιτική δύναμη, ή ο κόσμος θα τον απαξιώσει μέχρι να πεις κίμυνο.
Τέλος, το εκλογικό αποτέλεσμα τιμώρησε σε βαθμό κακουργήματος όσους πίστευαν ότι η δική τους ιδεολογική και πολιτική «καθαρότητα» αποτελεί την απάντηση στα προβλήματα του κόσμου. Το ΚΚΕ έχασε την μισή εκλογική του δύναμη και κυριολεκτικά πάτωσε. Το κόμμα αυτό πληρώνει αφενός την πολιτική και ιδεολογία της ηγεσίας του, αλλά και την αδυναμία των μελών του να κατανοήσουν την περίοδο και τα καθήκοντά τους. Όποιος νομίζει ότι ο κόσμος που έφυγε από το ΚΚΕ θα γυρίσει πίσω σ’ αυτό, αυταπατάται. Έσπασε τα δεσμά μιας απίστευτης ιδεολογικής και πολιτικής μιζέριας, μιας διατεταγμένης ηττοπάθειας που έχει αναχθεί σε κορυφαίο δόγμα της ηγεσία του. Τι μας είπε η κ. Παπαρήγα για το εκλογικό αποτέλεσμα; Ότι φταίει ο κόσμος που δεν την ψήφισε. Φρόντισε μάλιστα να χαρίσει όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο και να προδικάσει ότι η μάχη χάθηκε επειδή η ίδια και το κόμμα της καταποντίστηκαν. Ούτε ίχνος αυτοκριτικής, ούτε ίχνος αίσθησης της πραγματικότητας. Τι να πει κανείς. Ότι σπέρνεις, αυτό θερίζεις. Όλα τα άλλα είναι απλά δικαιολογίες.
Manowar- El Gringo
Και ναι ο νέος δίσκος των Manowar "The Lord of Steel " είναι εδώ!
Ευχαριστούμε τους Manowar για το επικό μέταλ έτσι όπως μόνο αυτοί ξέρουν να δημιουργούν.
Ανέκδοτα
Πρώτο
Ένας από τους καλύτερους ταχυδακτυλουργούς παγκοσμίως δουλεύει σε ένα κρουαζιερόπλοιο.Καθώς παρουσίαζε το τελευταίο και κορυφαίο νούμερο της παράστασής του, πετάει ένας παπαγάλος στη σκηνή και φωνάζει "Κρυμμένο είναι στο μανίκι του!!".
Τον κυνηγάει ο showman τον παπαγάλο γατί του χάλασε το show αλλά δεν τον πιάνει.
Την επομένη, ξανά η παράσταση αυτή τη φορά σε λίγο μικρότερο κοινό,και πάνω στο κορυφαίο νούμερο πάλι που πρόκειται να παρουσιάσει ο ταχυδακτυλουργός πετάει ο ίδιος παπαγάλος στη σκηνή και φωνάζει
"Το έχει βάλει στη τσέπη του!".
Πάλι απογοήτευση στο κοινό
Τη τρίτη ημέρα, ξανά το ίδιο,ξανά στο highlight του show,προετοιμασμένος καθώς ήταν ψάχνει τον παπαγάλο στο κοινό.
Τον βλέπει, αλλά πριν προλάβει το πτηνό να του καταστρέψει το νούμερο,το πλοίο χτυπάει σε έναν βράχο και αρχίζει να βυθίζεται.
Λίγο αργότερα, ο ταχυδακτυλουργός έχει καταφέρει να πιαστεί από μια σανίδα για να επιβιώσει, και στην άλλη άκρη της σανίδας κάθεται ο παπαγάλος.
Για 3 ημέρες ο ένας κοιτάει επίμονα τον άλλον χωρίς να βγάλουν μιλιά,ώσπου λέει ο παπαγάλος ξαφνικά:
"Έλα κόψε τις βλακείες...εγώ παραιτούμαι, πες, τι το έκανες το πλοίο;;"
Δεύτερο
Ήταν δύο διπλανά χωριά και στο ένα πεθαίνει ο παπάς. Ε μέχρι να έρθει ο αντικαταστάτης, ο παπάς του διπλανού χωριού αναγκάζονταν να πηγαίνει και στο άλλο για να κάνει και εκεί λειτουργίες ή ότι άλλο χρειάζονταν. Τότε όμως δεν υπήρχαν δρόμοι, αυτοκίνητα, συγκοινωνίες και ο παπάς πηγαινοέρχονταν με τα πόδια.Τον βλέπει μια μέρα ο μεγαλοτσιφλικάς της περιοχής:
-Τι κάνεις παπά μου, που πηγαίνεις;
-Ε να τέκνον μου, πέθανε ο παπάς του άλλου χωριού και πηγαινοέρχομαι μέχρι να έρθει άλλος.
-Μα καλά με τα πόδια;;; Θα σου κάνω δώρο ένα ποδήλατο να μην κουράζεσαι.
Πήρε το ποδήλατο ο παπάς, πηγαινοέρχονταν ξεκούραστα και όλα ωραία. 'Ώσπου μια μέρα τον ξαναβλέπει ο τσιφλικάς πάλι με τα πόδια.
-Που είναι το ποδήλατο παπά μου;
-Άσε τέκνον μου, τι να σου λέω. Μου το έκλεψαν.
-Ναι ε; Κάτσε μου ήρθε μια ιδέα για να το βρούμε. Την Κυριακή λοιπόν που θα τελειώσεις την λειτουργία και θα κάνεις το κήρυγμα, θα αναφέρεις τις 10 εντολές αλλά όταν φτάσεις του "Ου κλέψεις", θα το πεις έντονα και με στόμφο. Αυτός λοιπόν που σου έκλεψε το ποδήλατο θα "κουμπωθεί" και θα τον τσακώσουμε.
-Καλή ιδέα παιδί μου. Θα το κάνουμε.
Έρχεται η Κυριακή, τελειώνει η λειτουργία, αρχίζει να θυμίζει τις δέκα εντολές στους πιστούς και το πόσο καλό είναι να τηρούνται, χωρίς όμως να τονίσει το ου κλέψεις. Τον πιάνει ο τσιφλικάς:
-Μα καλά παπά μου, τι είπαμε; Γιατί δεν τόνισες το ου κλέψεις.
-Άστο παιδί μου, δεν πειράζει.
-Μα τι λες; Και θα πηγαίνεις πάλι με τα πόδια;
-Άστο παιδί μου, τι να κάνουμε...
-Μα γιατί;
Μόλις έφτασα στο "Ου μοιχεύσεις", θυμήθηκα που ξέχασα το ποδήλατο.
Γιατί όχι ΣΥΡΙΖΑ
Εντάξει οι περισσότεροι έχουν αποκηρύξει για τώρα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πολλοί βλέπουν τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ σαν μια λύση από τα υφιστάμενα κόμματα.
Για μένα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια από τα ίδια για τους παρακάτω λόγους.
Ανεξαρτήτως δεν βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ να ξέρει τι θέλει. Δεν έχει καν επαφή με την πραγματικότητα.
Αλλά ανεξαρτήτως με το κριτήριο αυτό που είναι υποκειμενικό, υπάρχει η ιστορία και δυστυχώς μου φαίνεται ότι πάλι ξεχνάμε.
Για μένα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια από τα ίδια για τους παρακάτω λόγους.
- Ένα κόμμα δεν είναι μόνο ο αρχηγός. Τα μέλη ενός κόμματος είναι στην βουλή συνήθως καιρό και δεν ήταν αμέτοχοι στα απαράδεκτα που έπρατταν όλοι μαζί για την βόλεψη τους.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και το ΚΚΕ συστηματικά απείχε από όλες τις ψηφοφορίες. Προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο αυτό που κάνουν.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί ριζικώς και καθέτως πάντα. Ε δεν είναι λογική αυτή συγνώμη κιόλας.
- Οι μόνες ψηφοφορίες για τις οποίες συμφώνησε ήταν αυτές που ασχολιούνταν με τα ζητήματα βόλεψης των βουλευτών. Εκεί συμφωνούσαν όλοι με καθολική ψηφοφορία.
- Τι διαφορετικό έκανε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ τόσα χρόνια και θα έπρεπε να το επιλέξω σαν μια σοβαρή εναλλακτική. Το μόνο που έκανε ήταν να μην είναι μεγάλο κόμμα με ότι αυτό σημαίνει.
Ανεξαρτήτως δεν βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ να ξέρει τι θέλει. Δεν έχει καν επαφή με την πραγματικότητα.
Αλλά ανεξαρτήτως με το κριτήριο αυτό που είναι υποκειμενικό, υπάρχει η ιστορία και δυστυχώς μου φαίνεται ότι πάλι ξεχνάμε.
Ψηφίζοντας στην Ελλάδα
Ένας φίλος και πρώην συνάδερφος έγραψε τις σκέψεις του σε μια ανάρτηση με τις οποίες συμφωνώ.
Παραθέτω τις σκέψεις του και μετά επειδή θέλω να γίνω λίγο κακός θα τις επεκτείνω λίγο αναλογικά.
Ένα κράτος όπου πρέπει να εμφανιστεί στην τηλεόραση ο αποτυχημένος πολιτικός ή ο ανερχόμενος λαϊκιστής για να δοθούν φάρμακα σε ανθρώπους που δεν ξέρουν αν έχουν αύριο, έχει αποτύχει πλήρως.Ένα κράτος όπου πρώην υπουργός βρίσκεται στην φυλακή ενώ όλοι οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι είναι ελεύθεροι λες και ο υπουργός δρα μόνος του σε ένα γιγαντιαίο κράτος, έχει φυσικά αποτύχει πλήρως.Ένα κράτος όπου άνθρωποι μπορούν και δηλώνουν μηδενικό εισόδημα εδώ και 10 χρόνια, ενώ κυκλοφορούν με τζιπ, έχει αποτύχει πλήρως.Ένα κράτος όπου ψηφίζουν οι πολίτες όποιον τους υποσχεθεί ότι θα ρίξει λεφτά στα προβλήματα χωρίς να τους πει πως θα τα βρει και θα συνεχίσουν να ζουν όπως πριν τουλάχιστον αυτοί που είναι βολεμένοι, έχει αποτύχει πλήρως.Ένα κράτος όπου ακούς τους αποτυχημένους πολιτικούς να λένε ότι θα διορθώσουν τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν, ενώ ταυτόχρονα οι ανερχόμενοι λαϊκίζουν δίνοντας τις ίδιες υποσχέσεις που μας έφεραν εδώ, έχει αποτύχει πλήρως.Ένα κράτος όπου η προστασία του πολίτη περιορίζεται σε επικοινωνιακά παιχνίδια και στο φιλότιμο λίγων αστυνομικών, έχει αποτύχει πλήρως.Δεν δικαιολογούνται οι ανοησίες που λέγονται αυτές τις μέρες από τα άτομα που διεκδικούν την εξουσία. Κανείς τους δεν θέλει να αναγνωρίσει το πρόβλημα. Όλοι τους κάνουν τις πάπιες και ή μιλάνε για αστεία ημίμετρα ή για εύκολους στόχους προς εύρεση χρημάτων.Πιστεύει κανείς ότι μπορούν να δημιουργηθούν 150000 θέσεις εργασίας αν αλλάξουμε ακόμα μία φορά πρόχειρα το φορολογικό;Πιστεύει κανείς ότι θα επιστρέψουν χαμηλοί οι μισθοί και συντάξεις εκεί που ήταν, αν μπει μία ακόμα έκτακτη εισφορά στους "πλούσιους" ή αν αφαιρεθούν κάποιες φοροελαφρύνσεις;Το πρόβλημα της χώρας είναι δομικό. Το κράτος συντηρεί αυτή τη στιγμή ένα στρατό από διαπλεκόμενες και διεφθαρμένες δομές που έχουν εξαπλωθεί παντού. Από τις προμήθειες στα νοσοκομεία ως και τις ιδιωτικές επενδύσεις στον τουρισμό, από τις εφορίες ως τα υποθηκοφυλακεία, από το στράτευμα ως την αστυνομία.... την δικαιοσύνη, την τοπική αυτοδιοίκηση.Η έκταση αυτή της διαφθοράς είναι ασύλληπτη από τον μέσο πολίτη, που όμως συνήθως μετέχει σε κάποιο τμήμα της έστω και χωρίς την επίγνωση ότι κάνει κάτι τέτοιο. Το να ντρέπεται κάποιος να μην δώσει φακελάκι στον Γιατρό, το να θεωρεί λογικό να δώσει κάτι για να προχωρήσει η δουλειά του στο υπουργείο ή σε κάποια δημόσιο υπηρεσία... το να δέχεται εκπτώσεις για να μην κόψει απόδειξη, το να κάνει τα στραβά μάτια σε κατάχρηση εξουσίας... θα μπορούσα να γράφω σελίδες ολόκληρες με παραδείγματα. Όλα αυτά έχουν τεράστιο κόστος στην οικονομία της χώρας. Όλα αυτά επιφέρουν είτε σπατάλες, είτε φοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Και θέλουν να μας πείσουν ότι με αστεία μέτρα και χωρίς να αγγίξουν καν αυτά τα θέματα, θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας; Για πόσο βλάκες μας περνάνε;Χρειάζεται αλλαγή στην νοοτροπία. Χρειάζεται παιδεία. Πρέπει οι νέοι να καταλάβουν ότι η αποχή τους από την πολιτική επιτρέπει να τους εκμεταλλεύονται οι προηγούμενες γενιές. Γιατί πρέπει να καταλάβουν ότι οι προηγούμενοι τρώνε και συνεχίζουν να τρώνε το δικό τους μέλλον. Ο πατέρας που έχει χτίσει 10 σπίτια φοροδιαφεύγοντας δεν αφήνει στο παιδί του κάτι. Αφήνει τσιμέντο που δεν τρώγεται. Τι θα τα κάνει τα σπίτια όταν θα υπάρχει 50% ανεργία; Όταν το εθνικό νόμισμα θα καταρρέει; Δεν υπάρχει παραγωγή και δεν υπάρχει ανάπτυξη γιατί δεν θέλουν κάτι τέτοιο αν δεν μπορούν να φάνε το μισό... σε μίζες και ρουσφέτια.Να μιλήσουμε λοιπόν με ονόματα. Πιστεύετε ότι ο Τσίπρας, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος (από τους "μεγάλους") ή ο Κουβέλης, ο Καμμένος, ο Μάνος, ο Μιχαλολιάκος έχουν οποιαδήποτε λύση; (Δεν αναφέρω το ΚΚΕ γιατί η δική του "λύση" είναι σε τελείως άλλη βάση που θεωρώ ανεφάρμοστη όχι λόγο δική του αποτυχίας, αλλά λόγο του ότι είμαστε άνθρωποι και όχι μυρμήγκια.)Σε συζήτηση που είχα με κάποιον οπαδό του ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριζε ότι αρκούν να καταργηθούν κάποιες φοροελαφρύνσεις και να μπουν μερικοί έκτακτοι φόροι για να έχουμε έσοδα και να επαναφέρουμε το επίπεδο των μισθών εκεί που ήταν. Τα προβλήματα της χώρας τα απέδιδε στον καπιταλισμό αγνοώντας τελείως ότι υπάρχει διαφθορά και διαπλοκή πέραν των "πλουσίων" που εκμεταλλεύονται τον υπάλληλό τους. Η φοροδιαφυγή δεν υπήρχε για αυτόν. Το πρόβλημα δεν ήταν θεσμικό, αλλά έλλειψης νόμων που να επιβάλλουν περισσότερους φόρους! Βέβαια για κάθε φόρο που θα επιβληθεί, το ότι θα προκληθεί αντίστοιχη φοροδιαφυγή όσο το σύστημα παραμένει το ίδιο δεν μπορούσε να το καταλάβει. Γιατί; Μα γιατί το σύστημα αυτό είναι που στήριζε πριν το ΠΑΣΟΚ, την απραξία της Ν.Δ. και τώρα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αυτό το σύστημα των βολεμένων ψηφοφόρων δεν υπάρχουν αυτά τα κόμματα.Καταλαβαίνω ότι με τόση κατάθλιψη που έχει πέσει είναι δύσκολο να καθίσει κάποιος να σκεφτεί και να προσπαθήσει να βρει λύσεις. Οπότε του είναι εύκολο να διαλέξει έναν Τσίπρα ή έναν Σαμαρά που φαίνεται να ξέρει τι λέει. Ε... τους πληροφορώ ότι δεν ξέρουν τι λένε. Είναι ανόητοι λαϊκιστές.Εδώ και χρόνια μιλάω για την επικείμενη κατάρρευση του κράτους μαζί με άλλους, επώνυμους ή ανώνυμους, αλλά ήμασταν μειοψηφία και η φωνή μας εύκολο να αγνοηθεί. Σήμερα που συμβαίνουν αυτά για τα οποία μιλούσαμε, ούτε και εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Όμως να τα. Συμβαίνουν. Μην πιστέψετε λοιπόν τα ίδια ψέμματα. Σας εκλιπαρούν τα παιδιά σας. Για μια φορά σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και μην ψηφίσετε υποσχέσεις και σαν τρομοκρατημένα ανθρωπάκια. Ψηφίστε με λογική και με το βλέμμα στο μέλλον των παιδιών σας. Ενημερωθείτε. Υπάρχουν υγιής δυνάμεις που θέλουν όχι την πίστη σας, αλλά την συμμετοχή σας. Θέλουν την γνώμη σας και την συνεχή ενημέρωσή σας. Θέλουν να συμμετέχετε στις λύσεις των προβλημάτων και όχι να παρακολουθείτε σαν θεατές και στο τέλος να ψηφίζετε για... Μις Κυβέρνηση κάθε τέσσερα χρόνια!!!Εγώ βρήκα μία τέτοια δύναμη. Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας. Και προσθέτω και την δική μου στην δική του. Συμμετέχω γιατί θέλω και πρέπει. Γιατί είναι από τα κόμματα που μου επιτρέπουν να έχω γνώμη και να κατευθύνω τις εξελίξεις. Και καλώ όλους σας να συμμετέχετε. Αλλά πρώτα ενημερωθείτε. Γιατί αλλάζουμε τον κόσμο μόνο μέσα από πραγματικές μεταρρυθμίσεις και μέσα από παιδεία συμμετοχής. Όχι με τον οπαδισμό.
Και τα δικά μου ερωτήματα:
- Ένας λαός λοιπόν που ψηφίζει κατ επανάληψη πολιτικούς που έχουν εμφανώς κλέψει και συμμετάσχει σε σκάνδαλα τι έχει κάνει;
- Ένας λαός που θεωρεί δεύτερο και πρώτο κόμμα, κόμματα που έχουν αναδείξει προέδρους πολιτικούς που και με την βούλα έχουν προδώσει το έθνος τι έχει κάνει;
Ο λόγος που επιμένω και γίνομαι κακός, αν και ίσως να πονάει, είναι γιατί ακόμα δεν βλέπω ένα βασικό πράγμα στην χώρα. Γιατί το να λες ότι ένα κράτος έχει αποτύχει σε διάστημα δεκαετιών χωρίς την προέκταση στο σε από ποιους αποτελείται ένα κράτος για μένα είναι μονό-πλευρό. Μπορεί βέβαια ο αρθρογράφος να το εννοεί έμμεσα, αλλά στην Ελλάδα αυτό το "τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται" δεν έχει βοηθήσει και πολύ. Είναι ένα πρώτο βήμα βέβαια είτε το εννοεί είτε όχι. Και αυτό που λείπει για μένα είναι η αναγνώριση ευθύνης αν όχι προσωπικής αλλά τουλάχιστον άμεσου κοινωνικού κύκλου. Επιμένω σε αυτό γιατί για μένα είναι το πιο σημαντικό για την επίλυση ενός προβλήματος χωρίς το ξε-πέταγμα από το ένα άκρο στο άλλο. Πρέπει να ξέρεις που έσφαλε για να μην το ξανακάνεις. Και το καταλαβαίνεις καλά αν και μόνο αν αναγνωρίσεις προσωπική ή γενική ευθύνη αν υπάρχει.
Τουλάχιστον, το κείμενο κάνει το πρώτο βήμα προς την αναγνώριση ευθύνης που είναι και αναγνώριση του προβλήματος. Όχι βέβαια ότι ο συγκεκριμένος αρθρογράφος δεν γνώριζε το πρόβλημα χρόνια τώρα, καθώς έχει αναφερθεί πολλές φορές σε αυτό στο παρελθόν. Δυστυχώς όμως τέτοιες παραδοχές έχω διαβάσει πολλές. Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν έχουν κάνει το επόμενο βήμα. Και αυτό με προβλημάτιζε πάντα. Και φυσικά συνεχίζει να με προβληματίζει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)