Το κομμάτι είναι απίστευτο. όλος ο δίσκος Framing Armagedon των Iced Earth είναι καταπληκτικός και απίστευτα συναισθηματικός αν και δεν διαπραγματεύεται αυτό το αντικέιμενο. Ίσως να φταίει η απίστευτη συναισθηματική μου φόρτιση των τελευταίων ημερών αλλά και πριν από αυτές τις δυστυχισμένες μέρες μετά το δευτερο άκουσμα απλά τον λάτρεψα τον δίσκο. Απλά δεν ήμουν έτσι στεναχωρημένος.
Από χθες όμως πρέπει να έχω ακούσει το δίσκο σίγουρα 15 φορές και το συγκεκριμένο τραγούδι πολύ περισσότερο. Το κακό είναι ότι με ρίχνει ψυχολογικά αλλά θέλω να το ακούω γιατί είμαι πραγματικά στεναχωρημένος. Νιώθω προδοσία και μεγάλη στεναχώρια στο πρόθειρα του κλάμματος. Και αυτός ο δίσκος πάει τέλεια με την ατμόσφαιρα την χάλια.
Από χθες όμως πρέπει να έχω ακούσει το δίσκο σίγουρα 15 φορές και το συγκεκριμένο τραγούδι πολύ περισσότερο. Το κακό είναι ότι με ρίχνει ψυχολογικά αλλά θέλω να το ακούω γιατί είμαι πραγματικά στεναχωρημένος. Νιώθω προδοσία και μεγάλη στεναχώρια στο πρόθειρα του κλάμματος. Και αυτός ο δίσκος πάει τέλεια με την ατμόσφαιρα την χάλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου