Κατεβαίνοντας προχθές στην εταιρία, έχω πεινάσει σοβαρά. Πάω λοιπόν ομως σε ένα πουλάω βιοτεχνία τυρόπιτες και κρουασάν αλλά Γρηγόρης κατάσταση και βλέπω μια χειροποιήτη ζαμπονοτυρόπιτα.
Είχε και την κανονική ζαμπονοτυρόπιτα από την οποία είχε και διαφορετική μορφή. Βέβαια χαζή δεν είμαστε, μόνο χειροποιήτη δεν πιστέψαμε ότι είναι. Απλά το εντυπωσιακό είναι το σημείο που έχουμε φτάσει, να πουλάμε προϊόντα με διακριτικά για αυτό που θα έπρεπε να είναι σαν added value ενώ και πάλι δεν έχει αυτό το διακριτικό.
Ο παραλογισμός είναι τρομερός σε κάτι απλό και καθημερινό, αλλά δείχνει σε πιο σημείο έχουμε φτάσει και αλλοτριωθεί σαν άνθρωποι. Είναι σαν την πορτοκαλάδα που σήμερα μου έδειχναν, ότι το κουτάκι τόνιζε ότι είχε 30% χυμό πορτοκάλι!! Δηλαδή, τι θα έπρεπε να είχε η πορτοκαλάδα? Μήπως η ταινία με το Γκιονάκι και τις ατάκες “πορτακαλάδα θέλετε?;” και με “πορτοκάλι;” τελικά ήταν προφητικές εκτός από κωμικές?
Και το πιο αστείο της όλης μαρκετινίστικής κατάστασης, είναι ότι όλο αυτή η επίκληση ενός χαρακτηριστικού που θα μας θύμιζε την πιο αγνή πτυχή της μαζικής μας κατανάλωσης γίνεται καθαρά για να αυξήση την τιμή σε ένα προϊόν! Και το πιο αστείο? Πιάνει, και ο κόσμος δίνει τα έξτρα, κάπου μέσα του νομίζοντας ότι έφαγε την πιο παραδοσιακή εκδοχή!
Κοίτα να δεις που στον Γρηγόρη χειροποιήτη ειναι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχα