Δονητής

Δεν έχω ελέγξει την αλήθεια του κειμένου που παραθέτω αλλά φαίνεται οκ. Μου έκανε τρελή εντύπωση αυτά που διάβαζα και σε συνδυασμό με ένα βιβλίο που διάβαζα πρόσφατα έχω την αίσθηση ότι σε επίπεδα παροπίδων στον 20 αιώνα κάναμε πολλά βήματα πίσω ή αντε εστω λίγα ουσιαστικά μπροστά σε σχέση με την ορμή που υπήρχε τον 19ο.

Ιδού λοιπόν το εν λόγω κείμενο.

1880: Χρονιά που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην Ιστορία των Νεότερων Χρόνων. Ο λόγος; Μα φυσικά η ανακάλυψη του πρώτου ηλεκτρομηχανολογικού δονητή από τον δρ. Joseph Mortimer Granville!

Αν νομίζεις ότι η ανακάλυψη αυτή ήταν περιορισμένης σημασίας, κάνεις μεγάλο λάθος. Όχι μόνο είχε τεράστια απήχηση αλλά προηγήθηκε από άλλες ανακαλύψεις, που τις έχεις μέσα στο σπίτι σου και τις χρησιμοποιείς καθημερινά, όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό σίδερο
Για να γίνουμε και λίγο χρηστικοί, καιρός να μάθεις ότι εκείνη την εποχή θεωρούσαν – και όχι άδικα – ως μοναδική αγωγή κατά της υστερίας, το μασάζ στην περιοχή της κλειτορίδας. Ένα πρόβλημα που οι επιστήμονες της εποχής είχαν ονομάσει «υστερικό παροξυσμό» και που στην εποχή μας λέμε πολύ πιο απλά «έφαγε φρίκη». Έχω λοιπόν να σου δηλώσω ότι υστερία των γυναικών ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα που έψαχναν οι επιστήμονες να βρουν τη λύση του από την Βικτωριανή εποχή, τα πουριτανικά ήθη και έθιμα της οποίας ήταν ό,τι έπρεπε για να φέρουν μια γυναίκα με φυσιολογικές σεξουαλικές ορμές στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης.
Επί δύο αιώνες και πλέον, πετύχαιναν να εκτονώνουν αυτή την υστερία με το χέρι! Ναι, πολύ καλά διαβάζεις, οι γιατροί ιδροκοπούσαν προσπαθώντας να αυνανίσουν ...χειροκίνητα τις γυναίκες που έπασχαν από υστερία, μπας και ηρεμήσουν (βλ.φωτό). Άρα, αντιλαμβάνεσαι για την ανακούφιση με την οποία υποδέχτηκαν όλοι τον δονητή. Άνδρες, γυναίκες και φυσικά γιατροί.
Κάθε παράξενη συμπεριφορά που περιελάμβανε - άγχος, ευερεθιστότητα, σεξουαλικές φαντασιώσεις - θεωρούταν ως ένα σύμπτωμα και η ασθενής αποστελλόταν αμέσως για να πάρει ένα χαλαρωτικό μασάζ. Μόνο που τώρα το μασάζ αυτό το αναλάμβανε ο νεοφερμένος δονητής.
Ακμή
Μοντέλα δονητών κάνουν την εμφάνιση τους που κινούνται με ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ άλλα λειτουργούν με μπαταρίες ή αέριο, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που έχουν σχεδιαστεί για να λειτουργούν με πετάλια. Οι συσκευές έχουν ταχύτητες που κυμαίνονται 1000 με 7000 παλμούς ανά λεπτό και σύντομα οι τιμές θα γίνουν προσιτές για οικιακή χρήση.
Μοντέλα όπως η "Universal Barker" και η "Gyro-Lator" θα αρχίσουν να διατίθενται στο εμπόριο μέσω των εθνικών εφημερίδων. "Η Δόνησης είναι η ζωή" - λένε κάποιες διαφημίσεις .
Σε πολλούς γυναικείους καταλόγους ο δονητής διαφημίζεται ως ένα εργαλείο κατά της πίεσης και του άγχους των γυναικών, καθώς και ως το μυστικό της νεότητας. Woman’s home companion, αναγράφει χαρακτηριστικά μια διαφήμιση στις ΗΠΑ και δεν υπάρχει τίποτα το πρόστυχο σε αυτό. Τουλάχιστον όχι σε επίπεδο επιστημονικής κοινότητας, που βρήκε ένα σύμμαχο κατά της γυναικείας υστερίας.
Παρακμή
Από τότε, ο δονητής έχει διαγράψει έναν τεράστιο κύκλο, ο οποίος από την απόλυτη αναγκαιότητα έφτασε στο ναδίρ του ταμπού. Μόλις τα τελευταία χρόνια, αρχίζει να γίνεται πιο αποδεκτός σε έναν κόσμο που έχει γεμίσει υστερικούς ανθρώπους (άνδρες και γυναίκες, για να εξηγούμαστε).
Τα προβλήματα και τα ταμπού αρχίζουν, μετά το 1920, όταν οι δονητές κάνουν την εμφάνιση τους στις πρώτες πορνογραφικές ταινίες. Από εκείνη τη στιγμή, ο δονητής αρχίζει να χάνει την εικόνα του ιατρικού εργαλείου και θα αποκτήσει μια αρνητική χροιά, και θα κρατήσει αυτός ο «παρεξηγημένος» χαρακτήρας για αρκετές δεκαετίες.
Οι γυναίκες φρόντιζαν να τον κρύβουν στα πιο απόκρυφα σημεία του σπιτιού για να μην το δει ο σύζυγος και παρεξηγηθεί. Στην αντίπερα όχθη, ήταν μεγάλη προσβολή για τον άντρα, να έχει η γυναίκα του δονητή. Κάτι σαν να τον κεράτωνε ή κάτι σαν να γινόταν μια πρόστυχη δακτυλοδεικτούμενη γυναίκα του δρόμου.
Η καθώς πρέπει κοινωνία έθεσε τον δονητή στο περιθώριο για δεκαετίες και άρχισε τα βαρβιτουρικά και τα αντικαταθλιπτικά, μην ξέροντας τι της φταίει. Ατάκες όπως «στερημένη» και άλλες πιο σκληρές, δίνουν και παίρνουν για να δώσουν έναν πλήρη χαρακτηρισμό. Τελικά, ίσως η λύση να είναι πολύ απλή και να συνοδεύεται από μια γενναία απενοχοποίηση, ανδρών και γυναικών.
Ανάκαμψη
Η αρχή της ανάκαμψης των δονητών στην εκτίμηση της πουριτανικής κοινωνίας μας ήρθε στα 80’s, από την άκρως πουριτανική Αμερική. Εκεί, έκαναν την εμφάνισή τους δειλά – δειλά τα πρώτα sex stores, που είχαν στις προθήκες τους δονητές και άλλα παιχνίδια για sex. Τέτοια ήταν το “Condom Nation” στην Νέα Υόρκη και το “Good Vibrations” στο Σαν Φρανσίσκο. (βλ.φωτό)
Για να έρθουμε στις μέρες μας και να βρούμε τους δονητές να γίνονται και πάλι διάσημοι και πλήρως απενοχοποιημένοι, στην πετυχημένη σειρά Sex and The City. Πλέον στο εξωτερικό, οι γυναίκες ψωνίζουν δονητές μόνες λές και πηγαίνουν σε σούπερ μάρκετ, η Μαντόνα εθεάθη να βγαίνει από τέτοιο κατάστημα μαζί με τον πρώην σύζυγό της Guy Richie (φωτό) γεμάτη σακούλες (!!!), ενώ ακόμα και στην Ελλάδα διοργανώνονται επιδείξεις στο σπίτι από εξειδικευμένους πλασιέ σε στίλ ...τάπερ!
Πηγή

Μου φαίνεται παλαιότερα οι κοινωνίες καταλαβαίναν πολύ καλύτερα την χρησιμότητα της σεξουαλικής διέγερσης και ικανοποιήσης. Το ξεκολο όμως που κυκλοφορούν σήμερα, σε σημείο τσιτσιδίσματος ίσως να μην είναι τελικά εξέλιξή και εν γένη τελικά αυτή η πολύσυζητημένη σεξουλική απελευθέρωση να μην σχετίζεται με πραγματική σεξουαλική ικανοποιήση. Έχω ξαναπει σχετικά με το τι συμβαίνει όταν ξαφνικά υπερβάλεις σε ένα σημείο που δεν έχεις εμπειρία. Το αποτέλεσμα είναι πάντα ανύπαρκτο στην ουσία και πάντα πουτάνα. Ατελείωτο σεξ ακούμε, αλλά μάλλον σεξ δεν γίνεται, τουλάχιστον όχι από αυτό που προσφέρει την απαραίτητη ικανοποιήση. Σε συσχέτιση με τα παραπάνω, ίσως έτσι να αιτιολογείται η αύξηση στην χρήση της συσκευής του δονητή.

Προσωπικά βρίσκω τα ερωτικά βοηθήματα στην κλάση του όπως γουστάρει ο καθένας. Δεν πρέπει να είναι ανδρικό το δικαιώμα της ανεύρεσης ικανοποιήσης σε μια κατάσταση που διαφημίζει το σεξ αλλά στην πραγματικότητα παράγει ψυχολογική καταπίεση στο θέμα. Επίσης σε μια κοινωνία που τα έχουμε κάνει ολα, πριν καλά καλά γίνουμε 25 λες και στα 30 η ζωή τελειώνει, πράγματα που μπορούν να προσφέρουν χρώμα στην ζωή είναι ευπρόσδεκτα αρκεί να μην μας απομακρύνουν από την νορμαλ πραγματικότητα. Δηλαδή, καλά όλα τα βοηθήματα, καλά και τα σέξυ ρούχα κτλ κτλ αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σεξ συνήθως είναι σεξ και οτι δεν χρειάζεται να κυκλοφορούμε σαν Εύα στον δρόμο.

Η σεξουλαλικότητα μιας γυναίκας δεν σχετίζεται με την τσουλοσύνη της και το πόσο τσίτσιδι κυκλοφορεί. Σχετίζεται με το τι κάνει για να νιώσει πραγματικά σε συνέχεια ποθητή και όχι μια περιστασιακή κάβλα στο μυαλό ή σε ένα one night stand. Όλα αυτά βέβαια υπό την παραδοχή της νόρμας, δηλαδή άλλο το κάτι παραπάνω όποτε μπορεί και άλλο το νορμαλ και άλλο το μόνο νορμάλ. Γιατί μόνο το νορμαλ δεν φτάνει και σε μια κοινωνία που τα έχει κάνει όλα νορμάλ και δεν βλέπω που θα τραβήξει η ιστορία όσον αφορά την ζωή μας.