Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος

Το πρώτο επεισόδιο

Προσωπικά το θεωρώ από τα καλύτερα που έχει βγάλει η Ελληνική τηλεόραση. Σίγουρα είναι ότι πιο τολμηρό.

Αν και μοιάζει με το southpark, για μένα το χιουμορ της σειράς, όταν το συνηθίσεις, είναι έτη φωτός μπροστά ενώ αποφεύγει το πολύ gore.

Και μόνο η ιδέα, η σεναριακή βάση, της σειράς που παρουσιάζεται σε αυτό το πρώτο επεισόδιο, δείχνει το πόσο έξυπνο είναι το σενάριο

Γενικώς τα επεισόδια χαρακτηρίζονται από μια μίξη, παρωδιών ελληνικών και παγκοσμίων αναφορών, χώσιμο στις θρησκείες και με σαφής σπόντες στον παραλογισμό και αναποτελεσματικότητα της Ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών.

Το πρώτο επεισόδιο λείπει από το επίσημο site του megatv, γιατί από ότι καταλαβαίνω έχει μόνο τα τελευταία πέντε.

FAIL Compilation 2010 || Best Fails of the Year || FUNNY || HD || WEBFAI...

Dilbert

Για τον Άδωνη λέει ή γενικά για όλους τους "συνομιλητές” στις ειδήσεις?

Dilbert

Dilbert

Όταν έχεις σχέδιο….

Ο κ. Πρωθυπουργός μας

Ούτε σερβιέτες δεν αλλάζουν οι γυναίκες τόσο συχνά!

Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έχει καταφέρει να αλλάξει οκτώ βασικούς πολιτικούς ρόλους σε διάστημα μίας τριετίας. Υπάρχει βέβαια μια παράδοση τακτικισμού στην πολιτική δυναστεία την οποία εκπροσωπεί, αυτός όμως ξεπέρασε κάθε ιστορικό προηγούμενο.
Η διαρκής αλλαγή ρόλων διευκολύνει τον κ. Παπανδρέου στον πόλεμο των εντυπώσεων και στην εξασφάλιση πρόσθετου πολιτικού χρόνου, περιορίζει όμως την αξιοπιστία του.
Αριστερό άνοιγμα
Ο κ. Παπανδρέου αντιμετώπισε την εκλογική ήττα του 2007 και την προσπάθεια του κ. Βενιζέλου να τον αντικαταστήσει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με ένα εντυπωσιακό αριστερό άνοιγμα. Υιοθέτησε παραδοσιακές θέσεις του Κινήματος, μίλησε στην ψυχή της οργανωμένης βάσης του ΠΑΣΟΚ και στηρίχτηκε στον πανίσχυρο εκείνη την εποχή συνδικαλιστικό μηχανισμό του. Το αριστερό άνοιγμα σταθεροποίησε τη θέση του κ. Παπανδρέου στην ηγεσία παρά τη μεγάλη εκλογική ήττα στις βουλευτικές του 2007.
Όχι σε όλα
Από το αριστερό άνοιγμα που εξυπηρετούσε λόγους εσωκομματικής τακτικής, ο κ. Παπανδρέου πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία σε ένα αντιπολιτευτικό «όχι σε όλα». Ενώ ήταν φανερό ότι η χώρα είχε ανάγκη την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών, ο κ. Παπανδρέου δημιούργησε ένα μέτωπο απόρριψης κάθε προσπάθειας προσαρμογής, συμβάλλοντας έτσι στην ακινησία της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Κώστας Καραμανλής, από τη φύση του διστακτικός και αναβλητικός, άρχισε να μετρά σχεδόν σε καθημερινή βάση το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων και εγκατέλειψε τις περισσότερες από αυτές υπό την πίεση του Γιώργου Παπανδρέου.
Λεφτά υπάρχουν
Επειδή η στρατηγική της απόρριψης δεν έφτανε από μόνη της για να δημιουργήσει δυναμική εξουσίας, ο κ. Παπανδρέου ανακάλυψε ότι «υπάρχουν τα λεφτά» και πήρε πρωτοβουλία επιτάχυνσης των εξελίξεων –προκαλώντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές μέσω των προεδρικών εκλογών– για να τα μοιράσει στο λαό!
Προκειμένου να προωθήσει τα πολιτικά του σχέδια, ο κ. Παπανδρέου δεν έλαβε υπόψη του τις συνέπειες της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και την εντυπωσιακή διεύρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος που παρατηρήθηκε το 2009 στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε., ιδιαίτερα εκείνες με μεγάλο δημόσιο χρέος και σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα. Ένα από τα προεκλογικά επιχειρήματα του κ. Παπανδρέου ήταν η δυνατότητα εξεύρεσης σημαντικών πόρων μέσα από τις ανείσπρακτες οφειλές του Δημοσίου, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Τώρα που βρίσκεται στην εξουσία μεθοδεύει τη διαγραφή τους, παραδεχόμενος ότι ο προεκλογικός «θησαυρός» απλούστατα δεν υπήρχε και προωθώντας την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Αϊ-Βασίλης
Πέρυσι τέτοια εποχή ο κ. Παπανδρέου είχε ντυθεί πολιτικός Αϊ-Βασίλης. Παρά το γεγονός ότι είχε στη διάθεσή του, μετά την εκλογική νίκη του Οκτωβρίου του 2009 και το σχηματισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όλα τα στοιχεία για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ξεκίνησε μια πολιτική παροχών για να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να επιχειρήσει στη συνέχεια τη στροφή από τις προεκλογικές υποσχέσεις στα μετεκλογικά μέτρα λιτότητας.
Ήταν η περίοδος κατά την οποία μοίραζε επιδόματα στους φτωχούς, ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου έδινε εγγυήσεις για τη διατήρηση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων και η κυβέρνηση επέβαλλε φόρους στις επιχειρήσεις και στους «πλούσιους», δημιουργώντας σκόπιμα την εντύπωση ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει την κρίση μέσα από μια απλή αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου.
Ο διαχειριστής
Στις αρχές του 2010 ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε από κοινωνικό μεταρρυθμιστή και πολιτικό Αϊ-Βασίλη σε οικονομικό διαχειριστή. Άρχισε να παρουσιάζει δέσμες μέτρων λιτότητας με τις οποίες υποτίθεται ότι θα έβαζε τάξη στα δημόσια οικονομικά και θα εξασφάλιζε την αποτροπή της οικονομικής ύφεσης. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μιλούσε στις αρχές του 2010 για οριακή ή, στη χειρότερη περίπτωση, μηδενική οικονομική ανάπτυξη, ενώ στο τέλος του χρόνου βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πτώση του ΑΕΠ κατά 4%-4,5%.

Ο κινδυνολόγος
Ο πρωθυπουργός συνδύασε τα πρώτα μέτρα λιτότητας με μια ακατάσχετη κινδυνολογία σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και της προοπτικής της. Στην προσπάθεια αυτή, που απέδωσε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στο διεθνές κερδοσκοπικό κύκλωμα που αξιοποίησε τις ευκαιρίες που πρόσφερε η διαχείριση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, πρωταγωνίστησε και ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ο γνωστός θεωρητικός του «Τιτανικού».
Δεν έχει υπάρξει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας επίσημης κινδυνολογίας, η οποία μετέτρεψε την κρίση ελλείμματος και χρέους σε κρίση δανεισμού και απέφερε τεράστια ποσά σε όσους κερδοσκόπησαν –στη βάση των πρωτοβουλιών του κ. Παπανδρέου και του κ. Παπακωνσταντίνου– σε βάρος της Ελλάδας.
Ο υποταγμένος
Τον Απρίλιο-Μάιο του 2010 ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του υποτάχθηκαν πλήρως στο διεθνές κερδοσκοπικό κύκλωμα, το οποίο υποτίθεται ότι θα έβαζαν στη θέση του. Δέχτηκαν χωρίς καν να διαπραγματευτούν την οικονομική πολιτική της τρόικας, που έχει χαρακτηριστικά οικονομικού και κοινωνικού ζουρλομανδύα.
Η πρωτοφανής παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας από κάθε προσπάθεια προστασίας των καλώς εννοούμενων εθνικών και ευρωπαϊκών μας δικαιωμάτων και συμφερόντων έβαλε την Ελλάδα σε ένα οικονομικό, κοινωνικό «τούνελ», χωρίς να γνωρίζουμε πότε και πώς θα βγούμε από αυτό.
Ο εγγυητής των μισθών και των συντάξεων
Με δική του πρωτοβουλία και ευθύνη, ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε σε πρωθυπουργό-μεταφραστή, ο οποίος διεκπεραιώνει τις εντολές των εκπροσώπων των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου και των ισχυρών της Ε.Ε. Παρά τις δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι ξένων κέντρων αποφάσεων, εμφανίστηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου ως ο πολιτικός εγγυητής των μισθών και των συντάξεων. Οι εγγυήσεις που πρόσφερε κράτησαν μερικές εβδομάδες, καθώς έγινε φανερό ότι πρόθεση της κυβέρνησής του είναι να οργανώσει τη νέα περικοπή των μισθών και των συντάξεων με βάση το «επικαιροποιημένο» μνημόνιο.

Ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου έχει καταφέρει να αλλάξει οκτώ βασικούς πολιτικούς ρόλους σε διάστημα μίας τριετίας. Υπάρχει βέβαια μια παράδοση τακτικισμού στην πολιτική δυναστεία την οποία εκπροσωπεί, αυτός όμως ξεπέρασε κάθε ιστορικό προηγούμενο.
Η διαρκής αλλαγή ρόλων διευκολύνει τον κ. Παπανδρέου στον πόλεμο των εντυπώσεων και στην εξασφάλιση πρόσθετου πολιτικού χρόνου, περιορίζει όμως την αξιοπιστία του.
Αριστερό άνοιγμα
Ο κ. Παπανδρέου αντιμετώπισε την εκλογική ήττα του 2007 και την προσπάθεια του κ. Βενιζέλου να τον αντικαταστήσει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με ένα εντυπωσιακό αριστερό άνοιγμα. Υιοθέτησε παραδοσιακές θέσεις του Κινήματος, μίλησε στην ψυχή της οργανωμένης βάσης του ΠΑΣΟΚ και στηρίχτηκε στον πανίσχυρο εκείνη την εποχή συνδικαλιστικό μηχανισμό του. Το αριστερό άνοιγμα σταθεροποίησε τη θέση του κ. Παπανδρέου στην ηγεσία παρά τη μεγάλη εκλογική ήττα στις βουλευτικές του 2007.
Όχι σε όλα
Από το αριστερό άνοιγμα που εξυπηρετούσε λόγους εσωκομματικής τακτικής, ο κ. Παπανδρέου πέρασε με χαρακτηριστική ευκολία σε ένα αντιπολιτευτικό «όχι σε όλα». Ενώ ήταν φανερό ότι η χώρα είχε ανάγκη την επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών, ο κ. Παπανδρέου δημιούργησε ένα μέτωπο απόρριψης κάθε προσπάθειας προσαρμογής, συμβάλλοντας έτσι στην ακινησία της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο Κώστας Καραμανλής, από τη φύση του διστακτικός και αναβλητικός, άρχισε να μετρά σχεδόν σε καθημερινή βάση το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων και εγκατέλειψε τις περισσότερες από αυτές υπό την πίεση του Γιώργου Παπανδρέου.
Λεφτά υπάρχουν
Επειδή η στρατηγική της απόρριψης δεν έφτανε από μόνη της για να δημιουργήσει δυναμική εξουσίας, ο κ. Παπανδρέου ανακάλυψε ότι «υπάρχουν τα λεφτά» και πήρε πρωτοβουλία επιτάχυνσης των εξελίξεων –προκαλώντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές μέσω των προεδρικών εκλογών– για να τα μοιράσει στο λαό!
Προκειμένου να προωθήσει τα πολιτικά του σχέδια, ο κ. Παπανδρέου δεν έλαβε υπόψη του τις συνέπειες της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και την εντυπωσιακή διεύρυνση του δημοσιονομικού ελλείμματος που παρατηρήθηκε το 2009 στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε., ιδιαίτερα εκείνες με μεγάλο δημόσιο χρέος και σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα. Ένα από τα προεκλογικά επιχειρήματα του κ. Παπανδρέου ήταν η δυνατότητα εξεύρεσης σημαντικών πόρων μέσα από τις ανείσπρακτες οφειλές του Δημοσίου, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Τώρα που βρίσκεται στην εξουσία μεθοδεύει τη διαγραφή τους, παραδεχόμενος ότι ο προεκλογικός «θησαυρός» απλούστατα δεν υπήρχε και προωθώντας την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Αϊ-Βασίλης
Πέρυσι τέτοια εποχή ο κ. Παπανδρέου είχε ντυθεί πολιτικός Αϊ-Βασίλης. Παρά το γεγονός ότι είχε στη διάθεσή του, μετά την εκλογική νίκη του Οκτωβρίου του 2009 και το σχηματισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όλα τα στοιχεία για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ξεκίνησε μια πολιτική παροχών για να κερδίσει πολιτικό χρόνο και να επιχειρήσει στη συνέχεια τη στροφή από τις προεκλογικές υποσχέσεις στα μετεκλογικά μέτρα λιτότητας.
Ήταν η περίοδος κατά την οποία μοίραζε επιδόματα στους φτωχούς, ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου έδινε εγγυήσεις για τη διατήρηση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων και η κυβέρνηση επέβαλλε φόρους στις επιχειρήσεις και στους «πλούσιους», δημιουργώντας σκόπιμα την εντύπωση ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει την κρίση μέσα από μια απλή αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου.
Ο διαχειριστής
Στις αρχές του 2010 ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε από κοινωνικό μεταρρυθμιστή και πολιτικό Αϊ-Βασίλη σε οικονομικό διαχειριστή. Άρχισε να παρουσιάζει δέσμες μέτρων λιτότητας με τις οποίες υποτίθεται ότι θα έβαζε τάξη στα δημόσια οικονομικά και θα εξασφάλιζε την αποτροπή της οικονομικής ύφεσης. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μιλούσε στις αρχές του 2010 για οριακή ή, στη χειρότερη περίπτωση, μηδενική οικονομική ανάπτυξη, ενώ στο τέλος του χρόνου βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πτώση του ΑΕΠ κατά 4%-4,5%.

Ο κινδυνολόγος
Ο πρωθυπουργός συνδύασε τα πρώτα μέτρα λιτότητας με μια ακατάσχετη κινδυνολογία σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και της προοπτικής της. Στην προσπάθεια αυτή, που απέδωσε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στο διεθνές κερδοσκοπικό κύκλωμα που αξιοποίησε τις ευκαιρίες που πρόσφερε η διαχείριση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, πρωταγωνίστησε και ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ο γνωστός θεωρητικός του «Τιτανικού».
Δεν έχει υπάρξει ιστορικό προηγούμενο τέτοιας επίσημης κινδυνολογίας, η οποία μετέτρεψε την κρίση ελλείμματος και χρέους σε κρίση δανεισμού και απέφερε τεράστια ποσά σε όσους κερδοσκόπησαν –στη βάση των πρωτοβουλιών του κ. Παπανδρέου και του κ. Παπακωνσταντίνου– σε βάρος της Ελλάδας.
Ο υποταγμένος
Τον Απρίλιο-Μάιο του 2010 ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του υποτάχθηκαν πλήρως στο διεθνές κερδοσκοπικό κύκλωμα, το οποίο υποτίθεται ότι θα έβαζαν στη θέση του. Δέχτηκαν χωρίς καν να διαπραγματευτούν την οικονομική πολιτική της τρόικας, που έχει χαρακτηριστικά οικονομικού και κοινωνικού ζουρλομανδύα.
Η πρωτοφανής παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας από κάθε προσπάθεια προστασίας των καλώς εννοούμενων εθνικών και ευρωπαϊκών μας δικαιωμάτων και συμφερόντων έβαλε την Ελλάδα σε ένα οικονομικό, κοινωνικό «τούνελ», χωρίς να γνωρίζουμε πότε και πώς θα βγούμε από αυτό.
Ο εγγυητής των μισθών και των συντάξεων
Με δική του πρωτοβουλία και ευθύνη, ο κ. Παπανδρέου μετατράπηκε σε πρωθυπουργό-μεταφραστή, ο οποίος διεκπεραιώνει τις εντολές των εκπροσώπων των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου και των ισχυρών της Ε.Ε. Παρά τις δεσμεύσεις που ανέλαβε έναντι ξένων κέντρων αποφάσεων, εμφανίστηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου ως ο πολιτικός εγγυητής των μισθών και των συντάξεων. Οι εγγυήσεις που πρόσφερε κράτησαν μερικές εβδομάδες, καθώς έγινε φανερό ότι πρόθεση της κυβέρνησής του είναι να οργανώσει τη νέα περικοπή των μισθών και των συντάξεων με βάση το «επικαιροποιημένο» μνημόνιο.

Πηγή

Γερανοί

Εγώ πάντα είχα την απορία για το πως ακριβώς φτιάχνονται αυτά τα τέρατα γερανοί!

Transformers: Dark of the Moon

Το θέλω τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σκίτσο

WikiRebels – The Documentary

Δείτε ένα documentary για την ιστορία αλλά και το σκεπτικό του WikiLeaks. Δεν έχω δει ακόμα το τελευταίο κομμάτι, αλλά μου φάνηκε καλό. Επειδή δεν το έχει δεί όλο δεν ξέρω και που το φτάνει όσο αφορά τα πρόσφατα γεγονότα.

Χαρακτηριστική εντύπωση μου έκανε η περίπτωση της Ισλανδίας, η οποία μετά την κατάρευση της αποφάσησε ότι κύρια αιτία της όλη ιστορίας ήταν η απίστευτη μυστικοπάθεια τους. Σε συνεργασία λοιπόν με τους τότε σχετικά άγνωστους του WikiLeaks περάσαν με σχεδόν απόλυτες πλειοψηφίες νόμους για την διαφάνεια αλλά και προστασία της ελευθερίας έκφρασης.

Υπάρχουν και άλλα καλά μέσα όπως η άποψη των Σουηδών ότι δεν υπάρχει ηθική κρίση στο περιεχόμενο μιας δημοσίευσης.

Προς το παρών έχω σταματήσει στο video από το οποίο και εγώ μπήκα σε κάποιο βαθμό στο χωρό του WikiLeaks και αναφέρομαι σε αυτό με το Ελικόπτερο στο ΙΡΑΚ που πυροβόλησαν σε άμαχους.

Προσωπικά έχει πάντα την απορία, ποιος διάολος ασχολείται με τον οργανισμό αυτό και κυρίως πιο επικυρώνει ή όχι την ορθότητα των διαροών που δημοσιεύουν. Τελικά και σύμφωνα με το documentary, υπάρχει όλοκληρος μηχανισμός από πίσω που προστατεύει την ανωνυμία δημοσιογράφων που δουλεύουν στα “ελεύθερα” και “καταξιωμένα” media.

Δείτε το!

Μισθοδοσία Βουλευτών και υπαλλήλων Βουλής

Και μετά έχεις του αριστερούς και μάχιμους δεξιούς να σφάζονται για ιδεολογίες και κόμματα. Πλακάκια τα έχουν κάνει μεταξύ τους και ο κόσμος ακόμα σφάζεται για κόμματα, πολιτικούς και συνδικαλιστές που πολλέ φορές γίνονται πολιτικοι με ιδιαίτερες τριπλές απολαβές.

Εμπρός λοιπόν, γράφτε όλοι στα μπλόγκ σας για το πόσο μάχιμη είναι το τάδε κόμμα, ενώ όλοι μα όλοι ψηφίζουν θετικά για κάθε τι που αφορά τον παραλογισμό της μισθοδοσίας. Που είναι η Παπαρήγα και ο μάχιμος βλάχος του Συναπισμού, να πουν τι κάνουν με τις απολαβές τους αλλά και τα άτομα που μπορούν να απασχολούν?

Εδώ τα τυπάκια που εργάζονται στην βουλή πρέπει να παίρνουν άδεια για προσέλευση στην εργασία τους, μην τύχει και γίνει χαμός από υπερπληθυσμό. Δεν θα χωράνε και στο γκαράζ.

Τι να λέω? Και άλλα? Δεν αντέχω. Τα βίντεο τα λέει όλα.

ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. Οι πολιτικές ιδεολογίες σας μαράν. Έλα σφαχτείτε για τους μάχιμους εκπροσώπους μας των τελευταίων 30 χρόνων.

Σακούλες Ψησίματος

Μήπως να μετανομάσω το μπλόγκ σε η καλή νοικοκυρά? Μήπως κακώς δεν έκανα αίτηση στο Master Chef?

Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ που και πως, αλλά κάποια στιγμή κάποιος/α μου είπαν για κάτι χαρτοσακούλες που βάζεις το φαγητό μέσα και μετά αυτό ψήνεται με τα ζουμιά στου φούρνο και γίνεται σουπερ και μαλακό. Μπορεί να ήταν και διαφήμιση ή κάποια εκπομπή.

Όταν έμαθα λοιπόν για αυτές τις σακούλες αμέσως πήρα χαμπάρι ότι θα ψήνω φούρνω και δεν θα κολάνε πράγματα. Και επειδή δεν τα γουστάρω τα πιατικά άρχισα να ψάχνω. Μετά από διάφορα σουπερμαρκετ, βρέθηκα στον Σκλαβενίτη της Νέας Ιονίας που μάλλον έχει τις πιο φιλικές υπαλλήλους. Ρωτάω λοιπόν την τύπισα και της εξηγώ περίπου τι ψάχνω.

Της λέω σακούλα, βάζεις φαγητό μέσα, ψήνεις στον φούρνο και βγαίνει σούπερ φαγητό. Χμμμμμμμ κάνει αυτή και της προκαλώ το ενδιαφέρον. Μου δείχνει κάτι σακούλες Sanitas που φαίνεται να έκαναν αυτό που ήθελα. Στο μεταξύ κλασικά Σκλαβενίτης, η κυρία πολύ ενδιαφέρον να βοηθήσει και να βοηθηθεί. Πραγματικά αν θες να βρείς κάτι σε κάποιο ΣουπερΜαρκετ και να μιλήσεις φιλικά με κάποιον άνθρωπο υπάλληλο, ο Σκλαβενίτης μεταξύ άλλων είναι μονόδρομος. Αν εγώ πάντως έψαχνα χάρτινες σακούλες πήρε αυτές τις πλαστικές της Sanitas τις οποίες και επιτέλους έμαθα και πως ακριβώς λέγονται.

Έτοιμος λοιπόν χθες με κοτόπουλο και πατάτες, τα πετάω μέσα στην σακούλα. Βάζω και τα σκόρδα, αλάτι, πιπέρι και ρίγανη κλείνω την σακούλα και την βάζω πάνω σε ένα ταψάκι και βουρ για ψήσιμο. Μιλάμε με ελάχιστο νερό, το φαγητό έγινε καταπληκτικό. Οι πατάτες απίστευτα καλά και μαλακά ψημένες με μόνο παράπτωμα ότι δεν ηταν ξεροψημένες όπως δεν ήταν και το κοτόπουλο. Σκασίλα μου, αφού το φαγητό ήταν γευστικότατο, καλά ψημένο και κυρίως το ταψάκι πλήθηκε πανεύκολα μιας και κάτι ψιλές σταγόνες είχε.

Στον κρεοπώλη της γειτονιάς που πήρα το κοτόπουλο, τον ρώτησα για αυτές τις σακούλες και μου είπε τις ξέρω. Του λέω που θα τις βρω και μου λέει στα σούπερ μάρκετ. Του λεω μα ρε μαν, έχω πάει σε διάφορα και δεν βρήκα μόνο κάτι διαφανείς πλαστικές βρήκα με τα χίλια ζόρια αλλά εγώ θέλω τις χάρτινες. Αυτός μου είπε ότι τις χάρτινες είχε υπόψη και ξέρει ότι τις έχει στον Βασιλόπουλο, το οποίο και θα ελέγξω σύντομα.

Πιστεύω με τις χάρτινες σακούλες το φαγητό θα είναι πολύ καλύτερο.

Επιτέλους φαγητό στο φούρνο γρήγορα και απλά. Εσείς ακόμα θα προσπαθείτε να μαλακώσετε τα ξεροψημένα και καμένα?

Ανέκδοτο

Ήταν που λέτε σε ορεινό χωριό ένας κτηνοτρόφος, ο οποίος είχε στην κατοχή του τον μοναδικό αρσενικό γάιδαρο της περιοχής. Καθότι πονηρός και γνώστης του πλεονεκτήματος που είχε, όρισε ταρίφα €1500 για κάθε "βόλεμα" γαϊδούρας που του έφερναν οι συγχωριανοί του. Ουράαααααααααααααα οι γαϊδούρες κάθε μέρα έξω από το στάβλο του γαϊδάρου. Ο κτηνοτρόφος έστησε καρέκλα και τραπέζι, και εισέπραττε τα 1500άρια. Αυτή η δουλεία γίνονταν κάθε μέρα και μέχρι να τελειώσει η ουρά.
Έλα όμως που υπόλοιποι αγανάκτησαν με την ταρίφα και πάνε στον πρόεδρο του χωριού να διαμαρτυρηθούν. Ο πρόεδρος τους υπόσχεται ότι θα αγοράσει με χρήματα του δήμου τον γάιδαρο, για να "βολεύονται" οι γαϊδούρες δωρεάν. Πάει λοιπόν στον κτηνοτρόφο.
-Πόσα θέλεις για να πουλήσεις τον γάιδαρό σου στον δήμο?
-Δώσε €100.000 και πάρτον τώρα πρόεδρε.
Του σκάει το "μαρούλι" ο πρόεδρος, παίρνει τον γάιδαρο και τον πάει στην πλατεία. Εκεί έχει χτίσει έναν μικρό στάβλο με όλες τις ανέσεις, κλιματισμό, τρεχούμενο νερό, τα φρέσκα και καλύτερα λαχανικά για να τρώει ο γάιδαρος και ιδιαίτερο μέρος για να γίνεται το "βόλεμα".
Όλο χαρά οι χωρικοί τρέχοντας αρπάζουν τις γαϊδούρες και βουρ στην πλατεία. Έλα όμως που ο γάιδαρος "βόλευε" μια και αυτή με το ζόρι. Ξανά στον πρόεδρο να κάνουν παράπονα. Τρέχει ο πρόεδρος στον κτηνοτρόφο.
-Καλά ρε άλλον γάιδαρο μου πούλησες? Ο δικός σου τις "βόλευε" όλες μέχρι το μεσημέρι. Αυτός μια και με το ζόρι.
-ΑΑΑΑ πρόεδρε, ο ίδιος είναι. Σε εμένα για να φάει και να κοιμηθεί έπρεπε να δουλέψει. Ενώ τώρα που μπήκε στο δημόσιο είναι στα @@ του.

The Manslater

Οι ατάκες στο τέλος είναι κορυφαίες. Ειδικά εκεί που μεταφράζει το ανδρικό "Σε πειράζει να δω ταινία με τους φίλους μου το βράδυ?"

Στην μάπα κυριολεκτικά

The Difference Between Women & Men

Dilbert

Χαχαχαχαχαχα. Ειδικά εκεί στο non-engineers.

Από τα πιο βαθυστόχαστα του, με σαφή σπόντο προς τις θρησκείες!

Ωριμότητα

Τι είναι η ωριμότητα? Είναι η σοβαροφάνεια που θεωρεί το γυναικείο φύλλο ότι έχει κατακτήσει και κατηγορεί το ανδρικό ότι δεν ωριμάζει γιατί συνεχίζει να κάνει τα καραγκιοζιλίκια σε σε φάση χαβαλε?

Όχι

Ωριμότητα είναι:

• να ξέρεις τι θες και να ξέρεις τι μπορείς να έχεις.
• να ξέρεις την διαφορά ονείρου και επιτεύξημου πόθου.
• να ξέρεις τι δυστυχώς πρέπει να κάνεις και αν δεν σαρέσει, ειδικά όταν αυτό αφορά τον βιοπορισμό.
• να ξέρεις τι από τις πράξεις σου επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά το κοινωνικό σύνολο.
• να μην πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό και να δίνεις σύντομα και αποδοτικές λύσεις στα προβλήματα σου.
• να μπορείς να καταβαίνεις την διαφορά θεωρίας και πραγματικότητας
• να αποδέχεσαι τους περιορισμούς που προκύπτουν από την πραγματικότητα.
• να έχεις καταλάβει ότι τίποτα στην ζωή δεν έρχεται μόνο με τα θετικά του αλλά πάντα έχει και κάποια αρνητικά.
• να καταλαβαίνεις την διαφορά χαβαλέ time και σοβαρότητα time
• να προγραμματίζεις το μέλλον σου, να έχεις σχέδιο δράσης
• να καταλαβαίνεις τον παραλογισμό των συνηθειών σου.
• να έχεις καταλάβει την χρησιμότητα αυτού που βρίσκεται ανάμεσα στα δύο αυτιά.
• να έχεις καταλάβει ότι όπως δεν πρέπει να λες ΠΟΤΕ έτσι δεν πρέπει να λες και για πάντα και σίγουρα να μην πιάνεσαι από ανθρώπους που υπόσχοντε παντοτινές υποσχέσεις
• να έχεις καταλάβει ότι οι άνθρωποι είμαστε πρωτίστως ζώα και άρα σαφώς επηρεασμένοι από τα ένστικτά μας που δεν έχουν προλάβει την κοινωνική εξέλιξη.
• να έχεις καταλάβει ότι οι πλειοψηφία των ανθρώπινων επιλογών είναι μια διαδικασία “συνναλλαγής” και ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι πατάνε/εκμεταλεύονται και “πουλάνε” το φυσικό τους χάρισμα που τους ξεχωρίζει
• να έχεις χωνέψει ότι ηθική είναι υποκειμενική. Η λογική όχι.
• να ξέρεις το γιατί και πως ακόμα και όταν συνειδητά επιλέγεις το λάθος.

Υπάρχει και η συναισθηματική ωριμότητα που λίγο πολύ με βάση τα παραπάνω σημαίνει ότι πρέπει να έχεις καταλάβει ότι

• όλα δεν είναι πάντα μέλι γάλα
• οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και κάνουν κακό έστω και άθελα τους
• ξεβράκωτος δεν πας στα αγγούρια
• όλοι δεν έχουν την ίδια καλή προαίρεση με σένα
• βασικότερο όλων, να μην λες ψέματα στον εαυτό σου πρώτα για χάρη της και καλά αφέλειας σου και όποιον πάρει ο χάρος
• τα ετερόφυλλα έλκονται. Αυτό σημαίνει ότι δεν έλκονται για φιλοσοφικές αναζητήσεις αλλά με σεξουαλικές προσδοκίες

Προσωπικά δεν βλέπω τίποτα από όλα αυτά στον μέσο Έλληνα. Ειδικά για την συναισθηματική ωριμότητα το γυναικείο φύλλο είναι πιο ώριμο μόνο κατά φαντασία, ίσως είναι και πιο ανώριμο ενώ μέσα στην φαντασίωση του περί εκπληρωμένου στόχου είναι μάλλον σαφώς πιο εκτεθειμένο σε κάθε μορφής κατευθυνόμενη χειραγώγηση.

Την επόμενη φορά που θα θεωρήσεις ότι είσαι ώριμος/η σκέψου καλύτερα γιατί αν σαν λαός είμασταν ώριμοι δεν θα τα είχαμε κάνει τόσο σκατά σαν έθνος.