Κατσίκα του γείτονα

Σε ένα φόρουμ που γράφω, ένα μέλος επισημάνει οτι στην Ελλάδα ο κάθε γείτονας χαιρέκακα ήθελε να καεί το σπίτι του γείτονα.

Προσωπικά πιστεύω ότι η εκδοχή είναι χειρότερη, γιατί έβλεπε το σπίτι να καίγεται και χαιρέκακα το άφηνε να καεί.

Η σκέψη μου είναι ότι ακόμα περιμένω πότε οι κατηγορίες των εργαζομένων θα δείξουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται η μια για την άλλη.

Τι εννοώ;

• Πότε πχ η επιθεώρηση εργασίας θα κάνει την δουλειά της σωστά με δειγματολειπτικούς ελέγχους;
• Πότε πχ θα κυνηγηθούν πραγματικά τα νομικά όργανα
• Πότε πχ θα σταματήσουν οι μίζες και θα κυνηγηθούν τα πρόστιμα.
• Πότε πχ θα σταματήσουν ορισμένοι πρώτη ευκαιρία να σε βλέπουν σαν θύμα προς εξαπάτηση;
• Πότε πχ θα σταματήσουν τα φροντιστήρια και ιδιαίτερα;
• Πότε πχ θα τιμωρηθούν οι κρατικοδίκαιοι εξυπνάκηδες του ιδιωτικού φορέα;
• Πότε πχ η αστυνομία θα στηρίξει το δίκαιο;

Για μένα όσο η κοινωνία, εργασιακά τουλάχιστον, συνεχίζει να πορεύεται με την λογική της ατομικότητας και όχι της συλλογικότητας, όχι σε επίπεδο ομοίων, αλλά σε επίπεδο υπηκοότητας και εθνότητας.

Η επίθεση συνολικά είναι προς όλους, αλλά γίνεται τμηματικά ανά εργασιακή ομάδα. Για πολλά χρόνια όμως, μία κύρια εργασιακή ομάδα ήταν η μόνο που βιαζόταν απροκάλυπτα, χαιρέκακα όπως λέει ο φίλος.

Νομίζω, χρειάζονται έμπρακτες πράξεις αλληλεγγύης. Χρειάζεται, εμπράκτως να φανεί, ότι όλοι Έλληνες όλοι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως ειδικότητας και κλάδου.

Χρειάζεται εμπράκτως να φανεί η μετάνοια και προς του πόθους μας για την κατσίκα του γείτονα αλλά και για το συνεχόμενο και παρατεταμένο cry wolf κάλεσμα της αλληλεγγύης.

Το δόγμα του σοκ.

tvxs.gr | Το δόγμα του σοκ by tvxorissinora

Για όσους δεν έχουν χρόνο ή διάθεση να διαβάσουν το βιβλίο, μπορείτε να δείτε το video.

Δεν έχει όλες τις λεπτομέριες του βιβλίου και ούτε όλες τις χώρες του βιβλίου. Σε κάθε περίπτωση επειδή το βιβλίο είναι μεγάλο τα 80 λεπτά που χρειάζεται από την ζωή σας είναι πολύ λίγα για αυτό μεταφέρει.

Δεν υπάρχουν λοιπόν δικαιολογίες για κανένα, ώστε να μην ξέρει έστω και την βάση την ιστορία και το νόημα του δόγματος σοκ, την οποία και βιώνουμε στην Ελλάδα.

Κορώνη–Φοινικούντα – Μεθώνη - Πύλο

Δυστυχώς γύρισα από τις διακοπές μου στην Φοινικούντα.

Από Αθήνα ξεκινήσαμε προς Τρίπολη, Καλαμάτα και τελικά αποφασήσαμε να πάμε στην Φοινικούντα μέσω της Κορώνης. Στην Κορώνη κάναμε μια στάση. Το μέρος ήταν όμορφο και γραφικό. Μια βόλτα κάναμε και καλώς ή κακώς δεν ξαναπεράσαμε από το μέρος. Στην φωτογραφία δεξιά, φαίνεται η παραλία από την πλευρά του κόλπου της Καλαμάτας. Μετά την Κορώνη συνεχίσαμε προς Φοινικούντα όπου την διαμονή θα αναλάμβανε το Paradise-Resort, ένα καλό ξενοδοχείο αλλά μάλλον αυθαίρετα 4στερο. Στο ξενοδοχείο μείναμε σε κάτι σαν δυάρι, που άνετα φιλοξενούσε και 3 άτομα, με κουζίνα αλλά και πρωινό.

Η φωτογραφία αριστέρα είναι από το μπαλκόνι στο οποίο έχει και 4 καναπέδες και μια ομπρέλλα. Γενικά το δωμάτιο ήταν εξαιρετικό και προσεγμένο αλλά το ξενοδοχείο εξωτερικά ήταν άσχημο. Επίσης παρατυπία θα έλεγα, ότι το πρωινό πολλές φορές ήταν ελλειπές εώς και μια μέρα με χθεσινά κρουασάν και ψωμάκια. Δεν ξέρω αλλά ίσως να έφταιξε ότι σχεδόν όλοι είμασταν εκεί με κουπόνια από το prolaveto.

 

100μ από το ξενοδοχείο ήταν η παραλία της φοινικούντας που ήταν πραγματικά εξαιρετική. Γενικά, φαινόταν εξαιρετική καθώς φτάναμε από την Κορώνη και φάνηκε ο κόλπος.

Τις πρώτες μέρες γενικά εξερευνήσαμε την περιοχή, περνώντας από Μεθώνη, Πύλο και τελικά ανακαλύπτοντας την παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, η οποία ήταν και η αποκορύφωση του ταξιδιού. Η Μεθώνη είναι πραγματικά εντυπωσιακή, καθώς αποκαλύπτεται από την διαδρομή Φοινικούντα – Μεθώνη. Στην φωτογραφία αριστερά φαίνεται το κάστρο από το κάτι σαν φρούριο που υπήρχε τέρμα μέσα στο κάστρο και στην μέση της θάλασσας. Η είσοδος στο κάστρο είναι ελεύθερη από τις 8 μέχρι τις 3 και καλό είναι να φοράς παπούτσια γιατί έχει περπάτημα.

Περάσαμε και από την Πύλο, που είναι και αυτή εντυπωσιακή με ένα σκασμό κόσμο μόνιμα για καφέ την κεντρική πλατεία, μάλλον λόγω της δροσιάς της από κάτι πλατάνους. Στο Κάστρο δεν πήγαμε καθώς είχε είσοδο και δεν φαινόταν κάτι εντυπωσιακό. Εκτός από την Πύλο, πήγαμε Γιάλοβα και μέχρι και το Κόστα Ναβαρόνε. Τίποτα το σημαντικό θα έλεγα, ενώ κάπου στο ιντερνετ διαβάζαμε για μια παραλία με Ναυάγιο στην περιοχή που ποτέ δεν είδαμε ούτε καν από ψηλά. Σε κάθε περίπτωση να ξαναπω, ότι μπροστά στην Βοϊδοκοιλιά (φωτογραφία) τα υπόλοιπα ήταν απλά για να περάσεις αναγκαστικά.

Γενικώς από θέμα θάλασσας η περιοχή είναι εξαιρετική, με πεντακάθαρα και κρυστάλινα νερά και αμμώδης ρυχές παραλίες. Αν και δεν πήγαμε, ωραία παραλία φάνηκε να είναι και η παραλία Λάμπες μεταξύ Μεθώνης και Φοινικούντας. Ειδικά σε αυτή την παραλία, ύπήρχε μια ταβέρνα που μας άρεσε, όπως επίσης μας είχε αρέσει και μια ταβέρνα “Γρηγόρης” στην περιοχή της Βοϊδοκοιλιάς. Γενικώς από θέμα φαγητού, εμείς μαγειρέψαμε που ήταν και αρχικός στόχος, αλλά γενικά είχαμε μια αίσθηση ότι δεν υπήρχε. Χαρακτηριστικά, στην Φοινικούντα, 10 Σεμπτέμβρη που φτάσαμε, πήγαμε να φάμε κατά τις 8 και δεν βρήκαμε τίποτα, ούτε καν Σουβλατζίδικο. Γενικά η αίσθηση μας ήταν ότι δεν είχαν ανάψει καν οι κουζίνες. Την ίδια αίσθηση είχαμε λίγο και στην Μεθώνη. Στην Μεθώνη επίσης, υπάρχει μια παραλία από την πλευρά του κόλπου απέναντι από το Κάστρο, όπου από πάνω έχει μια καντίνα με εξαιρετική θέα θα έλεγα.

Προσωπικά θα έμενα άνετα Καλαμάτα ή Πύλο, μιας και πραγματικά θα ήθελα να φύγω από την Αθήνα είτε για μια επαρχιακή πόλη είτε για μια νορμάλ πόλη στο εξωτερικό. Αν θα ξαναπήγαινα διακοπές εκεί, αυστηρά θα έμενα κάπου κοντά στην Βοϊδοκοιλιά, όπως Γιάλοβα, Ρωμανό ή Πετροχώρι και θα έκανα εκεί τα μπάνια μου, και καμιά επίσκεψη Πύλο, Μεθώνη, Φοινικούντα.

Παραλία της Βοϊδοκοιλιάς

View Larger Map

Το μέρος ίσως και να είναι από τα πιο όμορφα μέρη που έχω πάει στην Ελλάδα. Η παραλία δε, θα την συνέκρινα μόνο με αυτή του Σίμου στην Ελαφόνησο, πάντα σε επίπεδο αίσθησης και όχι με καθαρά κριτήρια ομορφιάς καθώς μια τέτοια σύγκριση θα αδικούσε και τις δύο παραλίες.

Όπως φαίνεται στον χάρτη, ουσιαστικά μια λωρίδα γης, σχετικά ορεινής, εκτείνεται προς το πέλαγος μέσα. Όλη η περιοχή έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος, και ευτυχώς δεν υπάρχουν ανθρώπινες παρεμβάσεις στην περιοχή. Αυτή η λωρίδα γης, σε ένα σημείο κάνει κάτι σαν άνοιγμα από την μια πλευρά, επιτρέποντας έτσι την δημιουργία μιας παραλίας σε σήμα ημικύκλιο όπως φαίνεται. Η φωτογραφία δεξιά δεν είναι δική μου, αλλά την έβαλα γιατί δίνει μια αίσθηση της τοπολογίας της περιοχής.

Η παραλία είναι όλη αμμώδης ενώ η θάλασσα ρηχή. Στις άκρες του ημικύκλιο, οι ορεινοί όγκοι προστατεύουν την θάλασσα από τον άνεμο αλλά και το κύμα αλλά αν τύχει να το κολυμπήσεις από την μια πλευρά στην άλλη, τότε θα δεις ότι στην μέση του κόλπου τα πράγματα είναι διαφορετικά αλλά και πάλι τέλεια. Την φωτογραφία αριστερά την έχω τραβήξει με πανόραμα από την πλευρά της παραλία που βρίσκεται απέναντι από την είσοδο του πάρκινγκ. Κατά την γνώμη αυτή η πλευρά είναι και η πιο όμορφη αλλά και ήσυχη καθώς το περπάτημα είναι κοντά στα 750 μέτρα ενώ αν το κάνεις κολυμπώντας έχεις μια διαδρομή κοντά στα 450 μέτρα.

Προσωπικά έχω πάθει πλάκα με το μέρος γιατί συνδυάζει και την ήρεμη θάλασσα, και την άγρια θάλασσα, και το τοπία χωρίς ανθρώπινες παρεμβάσεις αλλά και το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή όπου και να είσαι όλα αυτά τα βλέπεις μαζί.