Ξαναέβλεπα μόλις τώρα τμήματα από το Documentary Metal, A HeadBungers Journey και απλά ξαναπορώθηκα.
Γενικά πάντως στις συνεντεύξεις των διαφόρων συγκροτημάτων απομυθοποιείται πλήρως η εικόνα της βαρβατίλας και βλακείας που συνδέεται με την πολλές φορές extreme εμφανιση και εικόνα που παρουσιάζουν. Όταν όμως ξέρεις στην ζωή να κοιτάξεις στην ουσία και όχι να κολήσεις σε αυτό που προβάλλεται τότε βλέπεις ότι οι στοίχοι αυτών των ανθρώπων δεν είναι τυχαίοι όπως δεν είναι τυχαίοι ούτε αυτοί και οι πεποιθήσεις που έχουν όσον αφορά χρόνια κολήματα της κοινωνίας που απλά παράγουν μαζοποιημένους ηλίθιους. Και με βάση αυτό διαφωνώ στο γιατί το μέταλ έχει φάει τέτοιο πόλεμο στον κόσμο. Γιαυτί απλά ξυπνάει μυαλά από τον λύθαργο και την μαζοποιήση. Αυτό όμως δεν το θέλουμε σε μια εύκολα κατευθυνόμενη κοινωνία. Δεν θέλουμε ανθρώπους με μυαλό και κρίση που μπορούν να αποφασίσουν ποιο είναι καλό και ποιο όχι! Θέλουμε ζώα που θα πιπιλίσουν αυτό που τους έχουν ταίσει. Και πιστεύω ότι βαθιά μέσα του κάθε πολέμιος του διαφορετικού αυτό φοβάται. Μην έρθει η σκέψη για το πόσο μαλάκας είμαι.Γιατί μετά δεν υπάρχει γυρισμός. Πρέπει να ακολουθείς τον δύσκολο δρόμο.
Και η μέταλ με τα λόγια της είναι ένας φορέας αφύπνισης, πέρα από τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της μουσικής που έχει.
Πολύ καλά σημεία αυτής της ταινίας είναι ο θεός Dee Snider τραγουδιστής των Twisted Sister ο οποίος χώνει τρελά και έχει και τμήματα από την συνέντευξη του στο Αμερικάνικο Κογκρέσσο σχετικά με την σατανίκοτητα της μουσικής. Τους κάνει κουρέλια πραγματικά. Τους ξεφτίλισε χύμα.
Βέβαια η κολυμένη θρησκόληπτη Αμερική με αφορμή αυτές τις συνεδρίες πέρασε τους νόμους που βάλανε τα ταμπελάκια που λένε αν ένα προιόν έχει βία και σεξ, και φυσικά απογορέψανε από την τηλεόραση και ραδιόφωνο κάθε τραγούδι της Μέταλ. Ναι όταν εγώ ήμουν δημοτικό και ήρθε η δορυφορική το MTV έπαιζε και μετάλλικα και αρκετή μέταλ και ξαφνικά κόπηκε. Έτσι για να ξέρουμε και εμείς οι φιλελεύθεροι Έλληνες που ακολουθούμε κατά πόδας την Αμερική τι επιλέγουμνε σε ζητήματα έκφρασης.
Το άλλο που είχα μάθει και δεν ήξερα όταν είδα πρώτη φορά την ταινία είναι το από που προήρθε η χειρονομία Devil's Thorn που όλοι οι μεταλάδες κάνουν έχοντας τεντομένα μόνο τον δείκτη και μικρό δαχτυλάκι (τα άλλα κλειστά), μια χειρονομία που τόσο πολύ έχει συνδεθεί με σατανάδες κτλ κτλ και άλλες βλακείες. Έχει λοιπόν ένα σημείο που ο Ronnie James Dio λέει ότι η συγκεκριμένη χειρονομία προέρχεται από μια κίνηση που προφερόταν μολόικ και είχε βάσεις παρόμοιες με το μάτιασμα δλδ προκατάληψης. Και το έκανε σε μια συναυλία και από τότε έμεινε.
Το τέλος με συνοδεία από το χαλαρό τμήμα από το Master of Puppets των Metallica είναι απ'ίστευτο και καταλήγει στο εξής.
Ever Since I was 12 years old I had to defend my love for heavy metal against those who say its a less valid form of music.
My answer now is that you either feel it or you don't.If metal doesn't give that overwhelming surge of power that make your stand at the back of your head, you might never get, but you know what that's ok, because judging by the 40000 metal heads around me were doing just fine without you.
Και μετά χώνει το τραγούδι.
Ενδιαφέρον DVD και για όσους δεν έχουν μεγάλη ιδέα από το metal. Ευκαιρία να δουν/ακούσουν και κάποιες άλλες απόψεις, πέρα από τα γνωστά κλισέ με τα οποία έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου όλον τον κόσμο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τους οπαδούς του metal δεν το συζητώ φυσικά, πρέπει να το έχουν πάρει ήδη! ;-)