Είμαι ένας άχρηστος

Είχα να παίξω μπάσκετ από τον Ιούνιο του 2007 που τελείωσαν και οι προπονήσεις της ομάδα που έπαιξα για 6 μήνες.

Όταν πήγα πέρσυ τον Ιανουάριο είχα πολλά χρόνια να παίξω, αλλά αυτό που έγινε σήμερα δεν έγινε.

Δεν έχω ξανα αισθανθεί τόσο άσχημα από θέμα ανικανότητας μέσα σε ένα γήπεδο μπάσκετ. Δεν λέω ο ένας αντίπαλος πρέπει στα νιάτα του να είχε υπάρξει και πεχταράς αλλά αυτά που συμβάιναν σήμερα δεν έχουν ξαναγίνει.

Δεν είναι ότι κουράστηκα. Από την αρχή το γόνατο είχε ένα ανακλαστικό πόνο όταν πήδαγα έστω και για σουτάκι, αλλά σιγά σιγά με το ζέσταμα πέρασε. Οκ το γήπεδο ήταν τσιμέντο και μούφα και γλύστραγε ειδικά για το στιλ παιχνιδιού μου αλλά όλα αυτά είναι μαλακίες όταν σε αμυντικό ριμπάουντ σκέφτεσαι ότι πρέπει να πηδήξω για την μπάλα , ξέρεις ότι ο αντίπαλος (ο παιχτουρας) θα πηδήξει και αυτός και ενώ τον έχείς τοποθετηθεί μεταξύ αυτού και του στεφανιού τελικά καταλήγει να την πάρει ο παίχτουρας όχι γιατί έπαιξε σαν παίχτουρας, όχι γιατί η μπάλα του έκανε το χατίρι αλλά γιατί εγώ σκέφτηκα ότι έπρεπε να πηδήξω αλλά ο παίχτουρας πήδηξε πήρε την μπάλα από μπροστά μου και εγώ φυσικά ήμουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που έκανα τις γαμάτες σκέψεις του πόσο γαμάτα θα παίρνω το ριμπάουντ και τι παίχτουρας ήμουν και εγώ παλιά.

Για να μην σχολιάσω τις άπειρες τάπες που έφαγα εκ των οποίων δύο  με φάουλ. Αλλά τι να ζητήσω όταν στην θέση που είχα βρεθεί και φάουλ να μου είχε κάνει έπρεπε η μπάλα να είχε φύγει προς το στεφάνι και όχι να κοπεί λες και ήταν κανονική τάπα. Κοινώς αδερφίστικο μεν ίσως φάουλ αλλά αν εγώ δεν παίξω τι σημασία έχουν όλα αυτά. Φάουλ ξε φάουλ δεν γίνεται να τρώω τάπα από κάποιον που του ρίχνω ένα κεφάλι!

Έχω απογοητευτεί. Πρέπει κάτι να γίνει. Και το χειρότερο όταν έταζα για το πως θα τους γαμήσω μάλλον δεν είχα υπολογίσει πόσο ΛΑΠΑΣ έχω γίνει και πόσο τα πόδια μου απλά δεν υπακούνε στην σκέψη. Μιλάμε φεύγει το σήμα από τον εγκέφαλο και όταν έχει τελειώσει το παιχνίδι ίσως να πηδήξω.

Όπως και να έχει παρόλη την ρόμπα καλή φάση αρκεί να γίνει πιο συστηματικό γιατί ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΕΤΣΙ. 30 γίνομαι και ο κύριος 55 ετών  που παίζαμε μαζί στον Φωκαιανό, πάλι θα με γαμούσε.