Γενικά δεν μαρέσει να παρακολουθώ αθλήματα στα οποία θα μπορούσε να συμμετέχω εγώ εκείνη την στιγμή ενεργά. Παρόλο που παίζω μπάσκετ βαριέμαι γενικά απίστευτα να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι, ειδικά ευρωπαικό που ούτε ο ραντπλαν δεν έβγαζε τόσα Ζ όταν κοιμόταν.
Πήγα λοιπόν σήμερα να δω, αν έχει κάποια διαφορά στο γήπεδο μιας και δεν είχα ξαναπάει ποτέ, σοφά όπως αποδείχτηκε. Μιλάμε όχι βαρεμάρα, αλλά πλήξη ατελείωτη. Χειρότερη και από την τηλεόραση. Ομολογώ, είμαι τρισάθλιος ναι, αλλά το βρίσκω ποιο ενδιαφέρον να δω το παιχνίδι στην τηλεόραση.
Καταρχήν όλοι μου φαινόντουσαν θεόκοντοι σχετικά, αλλά το πιο περίεργο ήταν ότι μου φαινόταν ότι πηγαίναν πολύ αργά. Γενικά με πιάνει ένα μπλααααααααααα όταν είμαι σε γήπεδο και βλέπω άλλους να παίζουν, αλλά όταν παίζαμε παλιά είμασταν κάτω από την στεφάνη και είχε άλλη φάση, άσε που ήσουν στο παιχνίδι μέσα γιατί και εσύ μόλις είχες παίξει.
Μπορώ να πω ότι το πιο ενδιαφέρον πράγμα ήταν η τουαλέτα που πήγα και μετά το να βρω να αγοράσω νερό, που είδα και λίγο περισσότερο το κλειστό του ΟΑΚΑ. Κάναμε και κάποιο χαβαλέ για τις άχρηστες τις cheerleaders, που ήταν και οι μισές με περίσια πολλά κιλά, άσε που αυτές μας δείχναν ότι μπορούν να βρεθούν σε μια θέση και όχι ότι μπορούν να συγχρονιστούν να κάνουν κάτι γαμάτω.
Τέτοια πλήξη νιώθω και στα σκυλάδικα, και τα κουλτουρέ μέρη. Δεν πίστευα οτι υπάρχει και άλλο μέρος τόσο βαρετό. Στην προηγούμενη προσπάθεια είχα πάει να δω την ομάδα που έπαιζα και βαρέθηκα και έφυγα στο πρώτο 10 λεπτο. Μάλλον η βαρεμάρα δεν πρόλαβε να γίνει πλήξη.
Αν ποτέ ξαναπάω σε κερκίδες από γήπεδο μπάσκετ ελπίζω να είναι στην Αμερική, αν και εκεί πιστεύω θα βαρεθώ. Ελπίζω όμως να ξαναπάω σύντομα σε γύπεδο μπάσκετ, όποιος καταλαβαίνει την διαφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου