Η αέναη ευφορία

Ναι διαβάζω που και που και κανένα βιβλίο, αρκεί να μην με Ζζζζζζζ στις περιγραφές αν και οι πύλες της φώτιάς ήταν και γαμώ τα βιβλία. 

Στις πρόσφατες διακοπές μου διάβασα δύο βιβλία ένα εκ των οποίων είναι το

Η αέναη εφορία

δοκίμιο για το καθήκον της ευτυχίας

του Πασκαλ Μπρυκνερ

 

 

 

Ανάμεικτα τα συναισθήματα. Καταρχήν λέει πολλά και καλά αλλά σε ορισμένα σημεία το κουράζει αδερφέ και ξεφεύγει χάνοντας το δίκιο του για μένα. Δηλαδή μακρυγορεί χωρίς λόγο, ίσα ίσα για να ενισχύσει και αν δικαιώσει κάτι στο οποίο έχει ήδη δίκιο. Εϊναι σαν ένας μαθηματικός να γράφει 10 τόνους εξισώσεις και μαλακίες για να αποδείξει μια σχέση μια γραμμής. Γκρρρρρ γιαυτό με τσαντίζουν τα βιβλία. Μπλα μπλα μπλα και ακόμα περισσότερα μπλα και τελείωνε μεγάλε, νυχτώσαμε.

Όμως για μένα αυτό το βιβλίο είναι υποχρεωτικό για όλους αυτούς της κοινωνίας και τα χώνει ιστορικά στον άνθρωπο και στις θρησκείες ειδικά στον χριστιανισμό καθώς επίσης και στην σύγχρονη μόδα τον βουδισμό. Το βιβλίο είναι γεμάτο ατάκες που θα ήθελα να γράψω σε φόρουμ και μπλογκς γιαυτό και δεν θα γράψω κανένα καθώς δεν έχει νόημα. Πέρα από το θρησκευτικό χώσιμο, το οποίο δεν γίνεται αντιθρησκευτικά αλλά όπως κράζει και όλες τις μόδες συμπεριφορών και όλους όσους ικανοποιούνται από την ένταξη σε μια μάζα, το βιβλίο μάρεσε (και δεν μάρεσε) επειδή είναι όπως λέει εμέσως πλην σαφώς ένα ατελείωτο χώσιμο σε πράγματα που ανα περιόδους θεωρούμε τόσο δεδομένα ενώ μόνο αυτό δεν είναι.

Επίσης μάρεσε γιατί είναι από τα λίγα πράγματα, που έχουν την επιχειρηματική λογική να μου την πουν και εμένα όσο ψωνιστικό και αν ακούγεται. Βέβαια στο βιβλίο δεν μαρέσει η ισοπεδωτική πορεία που ακολουθεί για όλα χωρίς γενικά να παρουσιάζει αντιπροτάσεις πέρα από το τέλος που ουσιαστικά λέει ότι αν θες να είσαι ευτυχισμένος , γράψε στα από τέτοια σου την έννοια ευτυχία που συμφωνώ απολύτως. Πέρα από αυτό όμως καλό είνα να το διαβάσουν τα σύγχρονα πρόβατα που αποτελούν μέλη αυτής της κοινωνίας κατευθυνόμενων ηλιθίων μπας και καταλάβουν λίγο τι τους γίνεται.

Έχει ένα αντιμερικανισμό αν μπορείς να το πείς αλλά καμιά σχέση με τους ηλίθοιυς που είναι σε όλα αντι- αμερικάνοι και μετά τρέχουν και καταναλώνουν οτιδήποτε αντιμερικάνικο. Τα χώνει στην σύγχρονη υπερδύναμη και στο πως πολιτισμικά έχει καταφέρει να κάνει ότι έκανε σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά ανανγωρίζει και κάποια θετικά σε σχέση με την πρώην κολυμένοι ευρώποι.

Αναλύει όχι σαν λεξικό αλλά σαν βιβλίο ζωης όρους όπως η χυδαιοότητα, και ο τρόπος που το κάνει είναι για μένα το πιο σημαντικό του τμήμα, γιατί σου ανοίγει λίγο τα μάτια για τους μηχανισμούς των κοινωνίων που ούτε καν τους πέρνουμε χαμπάρι.

Το μεγάλο του κακό είναι ότι λέει απίστευτα πολλά, σε σημείο που τελικά χάνεις την ουσία. Σε πόσα σημεία αναγνώρισα το χώσιμο προς τον χαρακτήρα μου αλλά ειλικρινά δεν τα θυμάμαι. Ίσως αυτό να γίνεται και από το ατελείωτο μπλα μπλα μπλα και την τάση του βάλε και αυτό και αυτό και αυτό που τελικά ξεχνάς τι έλεγε. Είναι λες και ο τύπος ήθελε να μου αποδείξει ότι έχει διαβάσει τον κώλο του, και επιπλεόν τα θυμάται όλα και μάλιστα κάθετι και από ποια πηγή είναι.

Θαυμάζω το γεγονός ότι γενικά, το μικρότερο χώσιμο έπεσε στους αρχαίους και αυτό γιατί όπως είπε σε αντίθεση με μας είχαν σοφία, κάτι που εμείς δεν έχουμε από την στιγμή που παραβίασαμε την ισορροπία ... δεν το βρίσκω τώρα και που να το βρώ μέσα στον χαμό που γίνεται.

Τέλος περιλιπτικά να πω δύο πράγματα.

1. Πόσο μεγάλη ταινία υπήρξε το Matrix και πόσο κουφιοκέφαλοι είναι οι κουλτουριάρηδες και οι ηλίθιοι που δεν την κατάλαβαν. Το βιβλίο είναι μεταγενέστερο της ταινίας και ουσιαστικά για μένα λέει ότι είπε σε μια ατάκα στην ταινία μέσα ο Agent Smith στον Morpheus όταν τον ανέκρινε. Του είπε ότι η πρώτη προσπάθεια του Μάτριξ ήταν όλοι οι άνθρωποι να είναι τρισευτυχισμένοι και ότι αυτή η προσπάθεια απέτυχε παταγωδώς καθώς το ανθρώπινο είδος Thrives on its Misery. Να είναι καλά τα απίστευτα εφέ που είχε και οι ηλίθιοι που θεωρούνται σήμερα από τα παραπάνω πρόβατα ως κουλτουριάδες ούτε καν πήραν χαμπάρι τι έλεγε. Αδύνατον ταινία με περιπέτεια και εφέ, να έχει να πει και κάτι. Και δεν είπε απλά. Καλύτερα έτσι, της έδωσαν και μεγαλύτερη αξία, που δεν άρεσε στους δήθεν.
2. Τίποτα καλό δεν γίνεται χωρίς το αντίστοιχο κακό και ανάποδα (χμμμμ όμως), κάτι το οποίο εξηγώ σε όλους τους δεν κάνω τίποτα, δεν ρισκάρω και μένω στάσιμος μια ζωή που βασιλεύουν σε αυτό το κόσμο, αλλα ειδικά στην Ελλάδα που την ζω και ξέρω.
3. Με το που πιάσεις τον στόχο ευτυχία αυτός αυτομάτως εξαφανίζεται και μαζί και η ευτυχία που θεωρούσαμε οτι θα έχουμε. Αυτό είναι και το σημαντικότερο και γιαυτό και καταλήγει στο αν θες να είσαι ευτυχισμένος ξέχασε ότι υπάρχει και στο τέλος ο λογαριασμός μετράει.

 

 

Ένα από τα πράγματα πάντως για τα οποία με έχει βάλει σε σκέψεις είναι να σταματήσω να γράφω το μπλογκ τουλάχιστον για τα προσωπικά που έτσι και αλλιώς δεν το κάνω, μια και τα χώνει πάρα πολύ στους κρατάω ημερολόγιο και δίκιο έχει να σας πω. Ελπίζω να μην γράφω πολλά προσωπικά. Μάλλον θα περιοριστώ στα κράζω, και ενδιαφέντα του κόσμου έστω και αν αυτά προέρχονται με αφορμή μια προσωπική εμπειρία όπως διαβάζω ένα βιβλίο ή πήγα σινεμα. Αλλά σίγουρα το ποστ των διακοπών για τα Κύθηρα θα είναι για τα Κύθηρα αυστηρά.