Άλλη μια κραυγή λογικής μέσα στην παράνοια

"Το κράτος όπως όλοι γνωρίζουμε αντιμετωπίζει σοβαρό έλλειμα. Κάποιοι στοιχηματίζουν στην χρεωκοπία της χώρας, ενώ ο κύριος υπουργός οικονομικών τρέχει να διαψεύσει στο διεθνή τύπο. Μα πώς να μην πηγαίνουμε απο το κακό στο χειρότερο όταν οι πολίτες μιας χώρας δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα...
δικαιώματα αλλά και τις ευθύνες τους; Είναι ευθύνη του πολίτη ότι ενώ η χώρα κατταρέει η κυρία διευθύντρια της Ερτ Θεσσαλονίκης παίρνει κάποιες πολλές χιλιάδες ευρω το μήνα. Είναι δική μας ευθύνη οτι ο προυπολογισμός για καθαρισμό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για 1 έτος φτάνει το 1 εκατ. ευρω (εγώ πάντως το έκανα και για τα μισά και θα άστραφτε!). Είναι δική μας ευθύνη όταν δημοσιογράφοι της Ερτ Αθήνας πληρώνονται πάνω από 100 χιλιάδες ευρω το χρόνο. Όταν εξωτερικοί δημοσιογράφοι/σύμβουλοι παίρνουν 30 χιλιάδες για να δουλεύουν όποτε και όπως θέλουν. Όταν όλο το σόι κάποιου πολιτικού έχει πιάσει 5 καρέκλες ο καθένας. Όταν οι πολιτικοί μετά απο τόσα σκάνδαλα δεν έχουν την παραμικρή τσίπα πάνω τους να παρετηθούν.
Το άλλο εύλογο ερώτημα είναι το εξής, πώς λοιπόν κράτος μπορείς να βγάζεις κονδύλια κάποιων 100 χιλιάδων ευρω το χρόνο για κάποιον υπάλληλο ενώ καθορίζεις ως βασικό μισθό τα 650 ευρώ το μήνα; Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο πρώτος είναι σούπερ ήρωας ( ψήνει αυγό μάτι με το μάτι) ή μήπως ο βασικός σου μισθός δεν ανταποκρίνεται στις βασικές ανάγκες; Αν είναι έτσι τότε μια απλή σκέψη είναι να δώσεις επίδομα χαμηλόμισθου στον κακομοίρη των 650 ευρω. Αλλά βέβαια μετά από όλες τις λαμογιές που λεφτά; Αν δεν υπήρχε ο υπάλληλος των 100 χιλιάδων ευρω, θα μπορούσαν να πάρουν επίδομα 250 ευρω 400 χαμηλόμισθοι. Οι νέοι μας.
Παρότι μπορεί να ακούγομαι αριστερή, δεν ασπάζομαι αριστεριστικά κόμματα. Ασπάζομαι όμως την δικαιοσύνη και το κακό με την Ελλάδα είναι ότι ο κόσμος δεν ενεργεί συλλογικά. Γίνεται γενική απεργία για αυξήσεις (κοντόφθαλμη προσέγγιση)...αυτό που πρέπει όμως είναι απεργία όταν ένα σκάνδαλο προκύπτει, όταν λόγω διαφθοράς δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες, όταν βγαίνουν αποκαλύψεις για μίζες, για αλόγιστα κονδύλια, για κρατικοδίαιτους κλπ. Όταν σταματήσουν να χαρίζουν λεφτά σε μιζαδόρους, τότε μπορεί και να υπάρξει κάτι τις να δωθεί εκεί που πρέπει. Αν ένας νέος είχε επίδομα χαμηλόμισθου απο το κράτος ίσως να μην ήταν τόσο οργισμένος. Ίσως ο περιπτεράς να μη κινδύνευε τόσο πολύ. Ίσως ο συνταξιούχος να μην έπρεπε να "τσοντάρει" το παιδί του κάθε μήνα. Ίσως κάποια ζευγάρια να μπορούσαν να παντρευτούν πριν απο τα 35.
Το ζήτημα είναι ότι ο Έλληνας δεν συνηθίζει να σκέφτεται το καλό της κοινωνίας σαν σύνολο αλλά μόνο ότι τον αφορά άμεσα. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το σύστημά μας είναι με το να δίνει ψίχουλα ( θα σου διορίσω το γιό) και σαν αντάλλαγμα ζητάει να κάνεις τα στραβά μάτια. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι το ταμείο είναι ένα και όταν αρχίσει να υπάρχει αξιοκρατία και δικαιοσύνη ο γιός σου θα έχει περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες, χρηματική υποστήριξη, λιγότερο άγχος. Η τελείως κλισέ ατάκα δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας, είναι αλήθεια, αλλά και τί κάνουμε εμείς για αυτό;"
ANAΓΝΩΣΤΗΣ

Πηγή