Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήγα μια βόλτα από Ολλανδία και Βέλγιο, που έχω ένα φίλο που προσφάτως βρήκε εργασία. Ο λόγος που πήγα ήταν για να δω τον τόπο, καθώς ήδη έχω ξεκινήσει να στέλνω βιογραφικά, καθώς για μένα η Ελλάδα, ανεξαρτήτως όλων δίκαιων και άδικων, πάσχει από δύο σοβαρές ασθένειες στον πυρήνα της ατομικής συμπεριφοράς. Η πρώτη είναι η απίστευτη εγωπάθεια και η δεύτερη η αναποτελεσματικότητα.
Ξεκίνησα λοιπόν Σαββάτο ξημερώματα με KLM. Ευτυχώς κοιμήθηκα στο αεροπλάνο, γιατί θα ήμουν κομμάτια αλλά και επειδή η πτήση διαρκεί 3 ώρες. Πήγα Άμστερνταμ γιατί προς Βρυξέλες δεν είχε φθηνά εισιτήρια. Για όσους, συμπεριλαμβανομένου και μένα, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει το Άμστερνταμ είναι ψηλά, περίπου στον ισημερινό του New Castle. Γιαυτό και οι τρεις ώρες πτήση αλλά και το τζιν με φουτεράκι σε ντύσιμο.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, το οποίο είναι και τεράστιο, πήγα στην αποβάθρα για τα τρένα. Έχουν ένα θέμα κατά τι γνώμη στο θέμα πληροφόρηση και πινακίδες. Πήρα τρένο intercity για Αμβέρσα, το οποίο ήταν στην ώρα του. Μέσα στο τρένο όλες οι ανακοινώσεις σε Ολλανδικά,Γαλλικά Γερμανικά και Αγγλικά. Στην διαδρομή παρατήρησα την απίστευτη αποκέντρωση που έχουν, και όσο μπορούσα να δω μια τάξη και πειθαρχία. Δύο ώρες μετά αποβιβάστηκα στην Αμβέρσα που με περίμενε ο φίλος μου.
Ωραίο κέντρο, κλασσικό Ευρωπαϊκό. Προσωπικά δεν πολύ – συγκινούμαι με τέτοια αλλά ξέρω ότι αρέσει. Και πάλι το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι μια κανονικοποιήση στον δρόμο. Δεν υπάρχουν κτίρια που να χαλάνε την εικόνα, δεν υπάρχουν πινακίδες τεράστιες όσο μεγάλη εταιρία και να είναι. Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα παρκαρισμένα όπου να είναι. Υπάρχουν άπειρα ποδήλατα και γενικά στο ταξίδι απέκτησα λίγο την αίσθηση ότι τα ποδήλατα έχουν μεγαλύτερη προτεραιότητα από τους πεζούς.
Ταξιδέψαμε με αυτοκίνητο από Αμβέρσα προς Γάνδη, όπου και πάλι παρατήρησα μια σχετική πειθαρχία στην οδήγηση αλλά και μια προβληματική πληροφόρηση στο θέμα πινακίδες. Να είναι καλά το gps.
Στην Γάνδη, μέναμε σε μια πολυκατοικία περίπου 1.5 χλμ έξω από το κέντρο της Γάνδης. Είχες λίγο την αίσθηση της εξοχής και εμένα μου άρεσε αυτό. Δεν μου αρέσει η αστικοποίηση των Ελληνικών πόλεων. Βέβαια, 9 στα 10 σπίτια στο Βέλγιο αλλά και την Ολλανδία δεν έχουν μπαλκόνια κάτι που μπορώ να κατανοήσω, αλλά δεν έχουν και πατζούρια. Ειδικά το καλοκαίρι που έχουν νύχτα μόνο λίγες ώρες τι κάνουνε? 
Σαν σπίτι πάντως ήταν μια χαρά θα έλεγα και από ότι πληροφορήθηκα για όλα έχει ευθύνη ο ιδιοκτήτης, αν και όπως όλα κινούνται λίγο σε αργούς ρυθμούς.
Το κέντρο της Γάνδης ήταν καλό θα έλεγα. Έχει τα κανάλια με νερό, όχι τόσα πολλά, έχει τα κλασσικά ομοιογενή σπίτια που δεν σου επιτρέπου να ξεχωρίσεις τα σπίτια αλλά έχει και τις πλατείες τις ανοιχτές. Γενικώς, η αίσθηση μου ήταν ότι το κέντρο καταφέρνει να είναι εμπορικό κέντρο αλλά και κέντρο για τους πεζούς. Όσον αφορά την εργασία και τους ρυθμούς τους,
θα μεταφέρω το εξής που επιβεβαιώνει και τους ισχυρισμούς του φίλου από την δική τους δουλειά.
Ήθελε να φτιάξει το ποδήλατο. Πήγαμε λοιπόν στο ποδηλατάδικο το οποίο ήταν κλειστό για μεσημεριανό διάλειμμα. Επιστρέψαμε όταν είχε ξανανοίξει, και του είπαν ότι θα είναι έτοιμο σήμερα αλλά έλα να το πάρεις 430 γιατί 5 κλείνουμε. Μην έρθεις δηλαδή στο τέλος, σεβάσου την εργασία μας και τα ωράρια μας.
Όσο περιμέναμε το ποδήλατο, κάναμε βόλτες και καθίσαμε για καφέ σε σουπερ ντούπερ τουριστικό μέρος. 2.5€ τον καφέ φυσικά χωρίς νερό. Αυτό με το νερό είναι θέμα έξω, καθώς πουθενά δεν συνοδεύεται και πάντα χρεώνεται ως έξτρα. Έλλειψη δεν έχουν, η τιμή της αντίστοιχης ΕΥΔΑΠ δεν είναι υψηλή συνεπώς δεν δικαιολογείται η έλλειψη αυτής της παροχής. Για να το κάνω πιο κατανοητό, στο Ελ. Βενιζέλος έχει ψύκτες για νερό. Στο αεροδρόμιο στο Άμστερνταμ πουθενά.
Το απόγευμα πήγαμε σε ένα πάρκο, περίπου 1χλμ από εκεί που μέναμε. Στο πάρκο είχε μια περιοχή σαν την ακρόπολη να περπατήσεις μέσα στο πράσινο γύρω από μια λίμνη στην οποία είχαν φτιάξει και παραλία με άμμο. Εντάξει, σε μένα που είμαι Έλληνας, μου φαίνεται κάπως αυτό με την παραλία αλλά συνολικά η ιδέα αλλά και η παρουσία του κόσμου, σου επιβεβαιώνει πάλι την αίσθηση ότι δουλεύουν για να ζούνε και όχι για να δουλεύουν όπως έχει καταντήσει στο σκλαβοπάζαρο της Ελλάδας.
Το βράδυ πήγαμε να φάμε κατά τις 11 σε ένα μέρος με κάτι σαν πενιρλι. Πάλι καλά που βρήκαμε, καθώς στην πρώτη προσπάθεια η κουζίνα είχε κλείσει. Μιλάμε για Σαββάτο βράδυ, αλλά εγώ και πάλι είμαι υπέρ του εργαζόμενου συνεπώς συμφωνώ. Με περίπου 18 ευρώ φάγαμε κάτι τεράστιες μερίδες με φαγητό, ένα αναψυκτικό και ένα νερό στην ίδια τιμή με το αναψυκτικό. Φθηνό και το φαγητό θα έλεγα αν και θα ήταν παντού έτσι.
Την επομένη ξεκινήσαμε για Άμστερνταμ. Έχουν κάτι χαζά όρια ταχύτητας, πολύ ραντάρ και φωτογραφία αλλά έχουν και τα gps να προειδοποιούν σχετικά. Σε όλη την διαδρομή όσο ανεβαίναμε προς το Αμστερνταμ και μπαίναμε όλο και περισσότερο στην Ολλανδία, δύο πράγματα παρατήρησα. Την απίστευτη αύξηση της κίνησης και των καναλιών με νερό.
Πριν το Αμστερνταμ περάσαμε από το Leiden, ένα μικρό μέρος, με δουλειές όμως, περίπου μισή ώρα πριν την πόλη. Ήσυχο και απλό μέρος, αλλά πάρα πολύ νερό. Νομίζω τον χειμώνα θα είναι δύσκολα τα πράγματα στην Ολλανδία πραγματικά. Στο Άμστερνταμ βρήκαμε να παρκάρουμε κάπου με 4€ την ώρα που για κέντρο ήταν και φθηνό καθώς είχε και με 5€.
Ρίξαμε το περπάτημα της αρκούδας θα έλεγα. Περάσαμε και από την γνωστή περιοχή της Red Light Destrict που οκ πολύ θέμα για το τίποτα. Θα μπορούσαν να ήσουν στο μετρό και να βλέπεις Ελληνίδες σχεδόν γυμνές. Καθίσαμε για καφέ να ξεμπλοκάρει ο εγκέφαλος και εννοείται ότι δεν μας έφεραν νερό. Φάγαμε και κάτι πολύ ακριβές τηγανιτές πατάτες, που συγνώμη εγώ τις κάνω καλύτερα και ξεκινήσαμε το περπάτημα. Γενικά από ότι μου είπε και ο φίλος, ότι πάρεις στο Σουπερμαρκετ πολύ φθηνό, αλλά ότι πάρεις στο δρόμο σαφώς πιο ακριβό.
Μέχρι τα μισά της βόλτας εγώ αποφάσισα ότι η πόλη δεν μου αρέσει. Εννοείται ότι κράταγε τις παραδοσιακές γραμμές. Χαρακτηριστικά να πω ότι πχ εγώ δεν μπορούσα να βρω τις τράπεζες, γιατί απλά δεν ξεχωρίζουν οι προσόψεις τους. Δεν μου άρεσε γιατί, έχει πολλά κανάλια με νερό και επειδή γινόταν πολύ χαμός, από ποδηλάτες, τραμ, πεζούς και τουρίστες. Γενικώς επίσης ήταν θα έλεγα πολυεθνική πόλη που ούτε αυτό μου αρέσει και με χαλάσει ιδιαίτερα που έγινε και στην Ελλάδα. Ανεξαρτήτως όμως του χαμού η τάξη και η πειθαρχία ήταν ξεκάθαρη. Ούτε αυτοκίνητα όπου να είναι, ούτε κλεισμένες προσβάσεις σε πεζοδρόμια και γενικώς καμιά σχέση με την Ελληνική μαλακία στο θέμα.
Καθίσαμε να φάμε και σε Burger King, όπου μου ζήτησαν και μισό ευρώ για την τουαλέτα. Γενικά σε ορισμένα θέματα μου φάνηκαν πολύ τσίπηδες. Έπαιρνες φαγητό στο χέρι και έψαχνες τις χαρτοπετσέτες. Αν έβαζαν αυτοί μία καλά θα ήταν. Με το νερό το ίδιο. Το σέρβις το ίδιο. Δεν λέω, να μοιράζουμε και να σπαταλάμε χαρτοπετσέτες και άλλα, αλλά οι Ολλανδοί και οι Βέλγοι το έχουν ανάγει σε άλλο επίπεδο.
Στην επιστροφή, κατέβηκα στο αεροδρόμιο όπου και έκανα checkin στα μηχανήματα 1:30 πριν. Η κάρτα επιβίβασης όμως δεν είχε αριθμό θέσης και όπως μου είπαν στο gate θα ήμουν σε αναμονή. Γενικώς άκουσα κάτι γελοία από την KLM, τα οποία συνοψίζονται στο εσείς τα κάνατε όλα σωστά, αλλά μάλλον δεν θα μπείτε στο αεροπλάνο και επιπλέον δεν υποχρεούμαστε να σας εξηγήσουμε το γιατί και πως. Τελικά μπήκα, αλλά έχω στραβώσει την ζωή μου και για αυτό και χθες έφυγε μήνυμα στo customare care. Η αίσθηση που εγώ αποκόμισα ήταν ότι δεν είχα κάνει e-check in από το ιντερνετ όσο ήμουν στην Ολλανδία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχαν κάνει και άρα θα είχαν θέση και ας ήρθαν πιο μετά από μένα στο αεροδρόμιο. Το κατάλαβα αυτό γιατί η ατάκα που άκουσα ήταν ότι θα έπρεπε να είχα πάει σε ιντερνετ καφέ. Και ρωτώ εγώ, αν ήμουν στο δάσος? Για να μην μπω ότι ουδέποτε πήρα e-mail από αυτούς σχετικά, όπως είχα πάρει για την αναχώρηση.
Συνολικά σαν χώρες αλλά και συμπεριφορά έχω να πω τα εξής. Η Ολλανδία είναι οικονομικό τρένο, έχουν άλλωστε και φυσικό αέριο και για αυτό και έχει και περισσότερες δουλειές. Έχει όμως χαρακτηριστικά που δεν μου πολύ αρέσουν. Το Αϊντχόβεν μου είπαν ότι είναι χαλαρό αλλά δεν ξέρω. Από την άλλη το Βέλγιο με βάση όσο είδα μου φαίνεται πιο ήσυχο και πιο φιλικό και σίγουρα με καλύτερο κλίμα. Μεταξύ των δύο χωρών, άνετα επιλέγω Βέλγιο και ειδικά Γάνδη για μετανάστευση. Βέβαια το Βέλγιο ακούγεται ότι έχει διάφορα δημοσιονομικά προβλήματα, καμιά σχέση βέβαια με τα δικά μας. Όπως και να έχει πόσο να απομακρυνθούν από τις ουσιώδεις κοινωνικές παροχές που δεν είχαμε ακόμα και στα “καλύτερα” χρόνια μας? Τελευταία και σημαντική παρατήρηση: δύσκολα τα πράγματα με το γυναικείο πληθυσμό στο Βέλγιο. Όχι ότι ξετρελάθηκα με την Ολλανδία, αλλά οκ ήταν σαφώς καλύτερα.
