Δεν μπορω να πω οτι σαν άνδρας με άφησε αδιάφορο αλλά ότι να ειναι σαν concept διαφήμισης.
Βάλε γυναικες σε rollercoaster μονο σε εσώρουχα να δουμε πόσο ανθεκτικά ειναι τα σουτιέν της εταιρίες. Λες και έπαιζε να πάει τιποτα στραβά, δυστυχώς!!! Χαχα
METAL FROM HELLAS
ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΜΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ (STRIKELIGHT/CONVIXION), Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΕΤΑΛ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 80 ΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΜΕΤΑΛ ΗΧΟ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΙΝΤΕΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ (METAL DJS, ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ, ΗΧΟΛΗΠΤΕΣ ΚΛΠ) ΕΝΩ ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ.
Κάποια σχετικά link που αξίζουν ανάγνωσης
http://hellenicmetal.blogspot.com/2009/02/metal-from-hellas.html
http://xydobarbas.blogspot.com/2009/01/metal-from-hellas.html
http://tribe4mian.wordpress.com/2009/01/05/metal-from-hellas-documentary/
Τι άσχετο που έπεσα πάνω σε αυτό. Το ποστάρω πριν ακομα το δω ολόκληρο!
Αφορμή, μια φίλη μου οχι μεταλού που ανακάλυψε οτι παράγουμε και μουσική μεταλ σαν χώρα ακούγοντας rotting christ, ένα παγκοσμίως καταξιωμένο συγκρότημα με 11+ άλμπουμ. Και φυσικα με ρώτησε αν έχουμε και άλλα ετσι αστέρια στην σκηνή και κάπως έτσι στην κουβέντα έπεσα και πάνω σε αυτό το video.
Προσωπικά δεν μαρέσει πολύ το ελληνικό μεταλ. Πολύ καφρίλα και deathίλα αλλά πόσο γελοιος εισαι σαν λαός, όταν σε ένα πολιτισμικό είδος, όπως η μεταλ, στο οποίο διαπρέπεις κάνεις ότι ειναι δυνατον για να διώξεις όλους τους ικανούς στο εξωτερικό?? Αρκεί, να “ακουμε” μονο τραγουδάκια που ειναι ΟΛΑ κλεμένα από το εξωτερικό και κλαίγονται και γκρινιάζουν ατελείωτα σαν μουσική. Τα εισαγωγικά στο ακούμε υπάρχουν γιατι μάλλον βλέπουμε και θαυμάζουμε μπουτια, βυζιά και κώλους στην καλύτερη και στην χειρότερη ψευτο γκαίοι “παλικαράκια”
Σαν δεν ντρέπονται λίγο?
Οριστέ πως κλέβουν έτσι τον μεγάλο σκηνοθέτη του τραγουδιου οι παρακάτω τύποι?
Οι γελοιοι!!!!
Πήραν το τραγουδι του Σάκη, βάλαν και δυο τρία άτομα ακομα και το έκαναν τραγούδι σαν δεν ντρέπονται????
Για την ιστορία το τραγουδι ειναι τρισμέγιστη μαλακια, και προφανώς και το κλέψιμο έχει γίνει ανάποδα. Προς γνώση δηλαδή των μεγάλων πεποιθήσεων περί πρωτοτυπίας της Ελληνικής μας μουσικής!
Ned for Speed World Online
Μεταφέρω και το κείμενο σχετικά από εδώ
Μετά από 14 περίπου τίτλους τα τελευταία 15 χρόνια, η πιο φιλόδοξη και καινοτόμα έκδοση του Need For Speed έκανε την εμφάνιση της στον ορίζοντα. Η EA, η εταιρεία παραγωγής του NFS, ετοιμάζει μία free-to-play massively multiplayer online racer έκδοση της γνωστής σειράς. Μάλιστα το Joystiq αναφέρει ότι μία MMO έκδοση του παιχνιδιού, πιθανόν να σηματοδοτεί το τέλος του τίτλου NFS, καθώς ουσιαστικά θα είναι μία πλατφόρμα με απεριόριστες ενημερώσεις.
Το όνομα της έκδοσης θα είναι Need For Speed World και μόλις βγήκε η beta έκδοση, η οποία διαθέτει ήδη πάνω από 150 μίλια σε ανοιχτό δρόμο. Βέβαια για να τρέξετε σε αυτούς τους δρόμους, θα πρέπει το σύστημα σας να διαθέτει έναν επεξεργαστή στα 2GHz, με 2GB ram και κάρτα γραφικών με 512MB μνήμη.
Αν και το NFSW είναι δωρεάν, λογικά οι παίχτες θα μπορούν να αγοράζουν μέσα στο παιχνίδι με αληθινά λεφτά διάφορα αντικείμενα, όπως π.χ. βελτιωμένα αμάξια, εξαρτήματα κ.α. Ωστόσο αυτό αποτελεί μία υπόθεση του Joystiq και δεν υπάρχει κάποια επίσημη ανακοίνωση από την εταιρεία που να το επιβεβαιώνει.
Τέλος να αναφέρω ότι η EA, με updates που θα γίνονται ανά κάποια διαστήματα, θα δίνει νέες περιοχές και ικανότητες οδήγησης. Την κανονική έκδοση του παιχνιδιού θα τη δούμε κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, ωστόσο η beta έκδοση είναι ανοιχτή για όλους και μπορείτε να το δοκιμάσετε από εδώ. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε το gameplay του παιχνιδιού.
Νομιζω οτι θα ξεκινήσουν μεγάλες μάχες με ένα δυο φιλαράκια.
Κορυφαίο!
Heineken Italy Activation from Kreatif360 on Vimeo.
Καλά η ανακούφιση είναι όλα τα λεφτά!!
Εξαιρετικό πάντως!
F1 2010
Δεν συζητώ καν το πόσο πολύ το θέλω. Να πάρω τα ασημί βέλη και να σκίζω κόκκινα ισπανικά κωλαράκια. Ελπίζω μονο να ειναι πραγματικά καλό, γιατι από το GP4 έχουμε να δούμε άσπρη μέρα στο θέμα
Γυναικεία Σεξουαλικότητα
Τα τελευταία χρόνια αποτελεί πρόκληση για τους επιστήμονες το να κατανοήσουν τι διεγείρει σεξουαλικά τις γυναίκες, διότι η γυναικεία σεξουαλικότητα φαίνεται να είναι πιο σύνθετη από την ανδρική.
Ενα πείραμα που διεξήχθη στον Καναδά και δημοσιεύτηκε στο J. Pers. Soc. Psychology (2007) κατέγραψε χωριστά για ετεροφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες τα οπτικά σεξουαλικά ερεθίσματα που τους διεγείρουν. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα παρακολούθησαν βίντεο με άνδρες και γυναίκες να επιδίδονται σε ετερόφυλο σεξ, σε ομόφυλο σεξ, σε αυτοϊκανοποίηση, καθώς και άσκηση (χωρίς σεξ) με γυμνά κορμιά.
Η διέγερση των συμμετεχόντων καταγραφόταν οργανικά _ με ειδικό εξοπλισμό που μετρούσε τη διέγερση των ανδρών και των γυναικών τη στιγμή που έβλεπαν τα βίντεο _ αλλά και υποκειμενικά, αφού αξιολογούσαν οι ίδιοι την ένταση της διέγερσης που ένιωθαν.
Οι οργανικές μετρήσεις της διέγερσης των ανδρών έδειξαν πως αυτή εξαρτιόταν κυρίως από το φύλο των εμπλεκομένων στη σεξουαλική δραστηριότητα και λιγότερο από το είδος της δραστηριότητας. Οι άνδρες που συμμετείχαν στη μελέτη εμφάνισαν σημαντική διέγερση από όλες τις δραστηριότητες που περιλάμβαναν γυναίκες. Δηλαδή ομόφυλο σεξ μεταξύ γυναικών, ετερόφυλο σεξ, καθώς και γυναικεία αυτοϊκανοποίηση. Ηπια διέγερση καταγράφηκε και με την εικόνα της γυμνής γυναίκας που γυμναζόταν. Δεν καταγράφηκε διέγερση από ομόφυλο σεξ ανδρών, αυτοϊκανοποίηση ανδρών ή άσκησή τους.
Η διέγερση των γυναικών εξαρτιόταν κυρίως από το είδος της σεξουαλικής δραστηριότητας και όχι από το φύλο των εμπλεκομένων. Η υψηλότερη διέγερση καταγράφηκε στις εικόνες που περιλάμβαναν σεξουαλική επαφή, ηπιότερη διέγερση καταγράφηκε στις εικόνες αυτοϊκανοποίησης και ακόμα πιο ήπια διέγερση στις εικόνες γυμνών γυναικών και ανδρών να γυμνάζονται.
Η διέγερση των γυναικών δεν εξαρτιόνταν από το φύλο αυτών που συμμετείχαν στη σεξουαλική δραστηριότητα: καταγράφηκε παρόμοια διέγερση όταν έβλεπαν γυναίκα να κάνει σεξ με γυναίκα, άνδρα να κάνει σεξ με άνδρα και άνδρα να κάνει σεξ με γυναίκα.
Η μελέτη αυτή έδειξε πως η σεξουαλικότητα των γυναικών είναι πιο ευέλικτη συγκριτικά με των ανδρών ως προς τις ομόφυλες σεξουαλικές συμπεριφορές. Αυτή η «ευελιξία» έχει διαφανεί και σε παλαιότερες μελέτες της γυναικείας σεξουαλικότητας, ενώ έχει παρατηρηθεί και σε θηλαστικά.
Οι οργανικές μετρήσεις της διέγερσης των ανδρών συμφωνούσαν με τις υποκειμενικές τους αναφορές, ενώ στις γυναίκες διαπιστώθηκε διαφωνία ανάμεσα στις οργανικές μετρήσεις και σε όσα οι ίδιες ανέφεραν πως τις διεγείρουν. Για παράδειγμα, ενώ καταγράφηκε σημαντική οργανική διέγερση στις γυναίκες που έβλεπαν ομόφυλο σεξ, οι ίδιες δήλωσαν πως η διέγερση που αισθάνονταν δεν ήταν μεγάλη.
Τα παραπάνω αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι:
Α) Η σεξουαλικότητα των ανδρών είναι αρκετά διαφορετική από των γυναικών.
Β) Οι γυναίκες είναι περισσότερο ευέλικτες συγκριτικά με τους άνδρες ως προς τις ομόφυλες σεξουαλικές συμπεριφορές.
Γ) Στις γυναίκες, η σωματική διέγερση δεν συνεπάγεται αντίστοιχη επιθυμία προσωπικής εμπειρίας.
Η μελέτη αυτή αναδεικνύει την αναγκαιότητα μιας απενοχοποιημένης και ειλικρινούς προσέγγισης της γυναικείας σεξουαλικότητας κάθε φορά που προσπαθούμε να απαντήσουμε στο δύσκολο ερώτημα του τι είναι αυτό που θέλουν οι γυναίκες!
Η Εύη Κυράνα είναι ψυχολόγος υγείας, ειδικευμένη σε θέματα σχέσεων και σεξουαλικών δυσλειτουργιών, επιστημονική συνεργάτης του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Και λέει τώρα και Demelene.
Δ)Με βάση το κόκκινο ποιο ειναι το μαγικό συμπέρασμα? Οτι ουτε οι ίδιες δεν ξέρουν τι θέλουν.
Ε)Και με βάση το μπλέ, τελικά το λεσβιακό μεταξύ γυναικών ειναι πιο φυσιολογικό από το γκαίοι μεταξύ ανδρών.
ΣΤ)Αληθεύει η κοινωνική εμπειρία που θέλει τον άνδρα να βλέπει ή να φαντάζεται κώλο και βυζι και να ανάβουν όλα τα λαμπάκια!
Ξέρω αμέσως το γυναικείο φύλλο θα ορμήξει να σχολιάσει τα αντιφεμινιστικά μου σχόλια μπλα μπλα και ξανά μπλα. Προσωπικά, δεν τα λέω αυτά υποτιμητικά. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω και από το δάχτυλο μας επειδή δεν μας αρέσει μια εικόνα/πιθανότητα. Επίσης, καθένας έχει δικαιώμα να μην ξέρει τι γλύκο θέλει να φάει σε ένα ζαχαροπλαστείο, αλλά όχι ότι δικαιούται να πρήξει και τα @@ δέκα χρόνια στον ζαχαροπλάστη πωλητή.
Αποδεκτές, οι διαφορές στον τρόπο σκέψεις, αποδεκτές και οι διαφορές στις προτιμήσεις. Η λέξη αποδοχη δεν ειναι 100% σωστή στην περίπτωση μας. Όμως και λίγο αυτογνωσία και γνώση τα της ομάδας που ανήκουμε δεν βλάπτει. Αν δεν μας αρέσει μια αλήθεια, καλό ειναι να ψάχνουμε τα αίτια της αλήθειας και να την αποδεχόμαστε αν δεν αλλάζει αυτή ή να προσπαθούμε να την διορθώσουμε και οχι να βγάζουμε τον κόσμο τρελό επειδή πχ θέλουμε και όλα τα γλυκά σε ένα.
Παρίσι?
Αν και συχαίνομαι το Παρίσι, αυτό δεν αλλάζει την εντυπωσιακότητα του site αυτού σχετικά με το Παρίσι.
Παράπωνα προς ANT1
Το παρακάτω ειναι το e-Mail που έστειλα στον σταθμό ANT1 σχετικά με την απόφασή τους να μετατρέψουν σε συνδρομητική υπηρεσία την αναμετάδοση του αγώνα Φόρμουλα1.
Αξιότιμε Κύριε/Κυρία,
Θέλω να εκφράσω τον έντονο προβληματισμό μου σχετικά με την απόφαση του καναλιού ουσιαστικά να μετατρέψει σε συνδρομητική μια υπηρεσία όταν το ίδιο το κανάλι δεν είναι συνδρομητικό.
Όχι μόνο ζητάτε να πληρώσουμε λεφτά, αλλά ζητάτε να περιορίσουμε την παρακολούθηση τους σε μικρότερου μεγέθους οθόνες όπως αυτές των υπολογιστών σε σύγκριση με τις τηλεοράσεις μας. Επιπλέον η τιμή που ζητάτε είναι εξωφρενική όταν αντίστοιχες υπηρεσίες στο ιντερνέτ ζητάνε για ένα ολόκληρο έτος 20 δολάρια και σε αντίθεση με σας, προσφέρουν ένα εύρος εκπομπών μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Γενικώς δεν παρακολουθώ τηλεόραση παρά μόνο όταν έχει Φ1, και ίσως με δυο ακόμα μετρημένες εκπομπές. Με την κίνηση σας, η οποία ήταν και αιφνιδιαστική, ουσιαστικά το μόνο που επιτυγχάνετε είναι να χάσετε ένα ακόμα άτομο που θα παρακολουθήσει έστω και μια εκπομπή σας, παρόλο που και αυτή είναι σαφώς υποδεέστερης ποιότητας σε σχέση με αντίστοιχες του εξωτερικού. Το λέω αυτό, γιατί και οι σχολιαστές σας είναι επιεικώς αδαής με το αντικείμενος αλλά και γιατί σχεδόν ποτέ δεν έχουμε ζωντανή παρουσία τους στην πίστα.
Εν κατακλείδι, απλά θεωρώ ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να πληρώσω λεφτά για να παρακολουθήσω μιας χαμηλής ποιότητας αλλά πανάκριβης αναμετάδοση των αγώνων της F1. Είμαι σίγουρος ότι αντίστοιχες παρατηρήσεις έχετε λάβει και από άλλους τηλεθεατές!
Επιπλέον δεν είμαι και σίγουρος σχετικά με την νομιμότητα του εγχειρήματος σας μιας και δεν είστε συνδρομητική υπηρεσία, κάτι για το οποίο θα ρωτήσω με e-Mail την ίδια την FIA.
Ένας προσβεβλημένος τηλεθεατής,
…
Απλά απαράδεκτη αρπαχτή από ένα σταθμό που όπως και όλοι οι υπόλοιποι μας ταϊζουν ατελειωτα σκουπίδια.
Ενα πολύπλοκο κείμενο να εξηγήσει το αυτονόητο!
Το κείμενο που παραθέτω αναλύει το εξαιρετικά απλό πράγμα που ειχα πάντα απορεία.
Αν εγώ σαν εργοδότης, βρω ένα τρόπο να πουλάω φθηνά μειόνοντας το κόστος μου σε ανθρώπινο δυναμικο, τότε στην αρχή θα κερδίσω αλλά επειδή νομοτελειακά δεν θα ειμαι και ο μόνος το ίδιο θα κάνουν και άλλοι, άρα εξορισμου μπορεί να κερδίσαμε για λίγο αλλά σε βάθος χρόνου δεν θα έχω να πουλάω αφου το ανθρώπινο δυναμικό που ειναι και ο πελάτης μου, απλά δεν θα έχει να αγοράσει αφού δεν του έδωσα.
Το παραπάνω πάντα το θεωρούσα παρολογισμό, μαζί με πολλούς άλλους και ειναι βασικη αιτία που θεωρώ την απλή καθαρή λογική σαφέστερα ανώτερη από έτσι κάτι περίπλους χρηματοοικονικούς όρους και επεξηγήσεις που απλά κρύβουν το πλέον απλό. Και γιαυτό και θεωρώ αστεία την επιχειρηματολογία περί πολύπλοκων καταστάσεων και πολύπλοκων αναλύσεων καθώς για μένα έχουν ένα και μοναδικό στόχο να κρύβουν την ουσία για όσους απλά θέλουν να επωφεληθούν από τον παρογισμό.
Οριστέ λοιπον η τρομερή ανάλυση ενός καθηγητή. Χρειάζεται ένας τέτοιος με χρόνια σπουδών για να εξηγήσει σε 500 γραμμές κάτι τόσο απλό όσο αυτό πέντε. Μου θυμιζει την βλακεία και την έλειψη ουσίας της έκθεσης στις πανελλαδικές. Μπλα μπλα μπλα μπλα και δεν ειπα πραγματικά τίποτα πέρα από το μπλα μπλα μπλα μπλα.
Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία έχει διάφορες όψεις. Η δημόσια συζήτηση συχνά επικεντρώνεται στις πιο ορατές από αυτές, όπως για παράδειγμα στα περίφημα spreads, δηλ. στο υψηλό κόστος δανεισμού. Αυτό είναι λογικό, αφού οι ορατές όψεις της κρίσης τυχαίνει να είναι οι πιο επείγουσες. Από την άλλη, είναι και συγκυριακές, καθώς και άμεσα (όχι εύκολα) αντιμετωπίσιμες. Κάποια στιγμή η κερδοσκοπική πίεση στην οικονομία θα υποχωρήσει. Όμως, δεν θα έχει περάσει η κρίση όταν συμβεί αυτό. Αντίθετα, τότε θα έλθει στην επιφάνεια η μονιμότερη αιτία της, η ουσία της παθογένειας που παράγει ελλείμματα. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη δραματική απόσταση μεταξύ των παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονομίας και των καταναλωτικών προσδοκιών των πολιτών.
Το παραγωγικό μοντέλο που έχει διαμορφωθεί βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς, στη χαμηλή εξειδίκευση, στην περιορισμένη αξιοποίηση της τεχνολογίας, στη δυσπιστία των επιχειρήσεων απέναντι στην καινοτομία, στην κατά συρροή παραβίαση του εργατικού δικαίου, στην περιφρόνηση των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, στην κατασπατάληση των φυσικών πόρων. Πρόκειται για ένα παραγωγικό μοντέλο «φτηνής ανάπτυξης», το οποίο έχει προ πολλού εξαντλήσει την όποια δυναμική του.
Αντίθετα, τα καταναλωτικά πρότυπα που έχουμε υιοθετήσει είναι εφάμιλλα – αν όχι ακριβότερα – πολύ πιο προηγμένων οικονομιών από τη δική μας. Ταυτόχρονα, η παρακμή της δημόσιας παροχής (π.χ. στους τομείς των υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης) σημαίνει μεγάλη επιβάρυνση για αγαθά που σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες παρέχονται δωρεάν από το κράτος. Με άλλα λόγια, την ώρα που η εθνική οικονομία χάνει έδαφος στις διεθνείς αγορές επειδή παράγει προϊόντα χαμηλής ποιότητας σε όχι συμφέρουσες τιμές, η εγχώρια ζήτηση απορροφά ένα υψηλό επίπεδο κατανάλωσης. Η κατανάλωση αυτή συχνά αφορά εισαγόμενα προϊόντα, ενώ σε σημαντικό βαθμό χρηματοδοτείται από δανεισμό (ιδιωτικό ή δημόσιο).
Είναι φανερό ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι βιώσιμη. Όταν κάποιος ζει συνεχώς με δανεικά το χρέος του διογκώνεται και στο τέλος κανείς δεν είναι πρόθυμος να του δανείσει χωρίς όλο και μεγαλύτερες εγγυήσεις. Σε τελευταία ανάλυση, το δίλημμα δεν είναι μεταξύ «σκληρών» ή μη μέτρων σταθεροποίησης, αλλά μεταξύ εξυγίανσης και χρεοκοπίας. Το δυστύχημα είναι ότι, επειδή σπαταλήσαμε τα χρόνια των παχιών αγελάδων (υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης από τα μέσα της δεκαετίας του ʽ90), είμαστε τώρα υποχρεωμένοι να επιχειρήσουμε την εξυγίανση μέσα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης.
Η μετάβαση προς ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο είναι κάθε άλλο παρά εύκολη. Απαιτεί μια διαφορετική επιχειρηματική κουλτούρα που να σέβεται την εργασία και να επενδύει σε αυτή, με στόχο την παραγωγή ελκυστικών προϊόντων σε ανταγωνιστικές τιμές. Προϋποθέτει επίσης την επικράτηση μιας πιο απαιτητικής ηθικής της εργασίας εκ μέρους των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους. Συνεπάγεται τέλος βαθιές μεταρρυθμίσεις για την αποτελεσματική καταπολέμηση χρόνιων προβλημάτων στην οικονομία, στην απασχόληση, στην ασφάλιση, στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη.
Πάντως, όσο αποφασιστικά (και όσο γρήγορα) και αν κινηθούμε προς την κατεύθυνση της ακριβής ανάπτυξης, η κρίση δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη την κατανάλωση. Κατʼ αρχήν ποσοτικά: λίγοι αμφιβάλλουν ότι μας περιμένουν θυσίες, και μάλιστα για αρκετό καιρό. Όμως, η μονόπλευρη μείωση των εισοδημάτων των μισθωτών δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα όσο διαιωνίζεται η φορολογική ασυλία άλλων κατηγοριών, όσο η κακοδιαχείριση των δημόσιων πόρων παραμένει κανόνας, όσο η διαφθορά εξακολουθεί να κυριαρχεί στη δημόσια ζωή. Συνεπώς, για να έχει αποτέλεσμα η προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης, θα πρέπει να συμπέσει με την αποκατάσταση της νομιμότητας και την περικοπή της σπατάλης σε όλους τους τομείς. Επίσης, θα πρέπει οι θυσίες να επιμερίζονται ανάλογα με τη δυνατότητα καθενός να συνεισφέρει, αρχής γενομένης από όσους την τελευταία περίοδο πλούτισαν εύκολα. Συνεπώς, η λιτότητα για να είναι οικονομικά αποδοτική και κοινωνικά αποδεκτή θα πρέπει να είναι δίκαιη.
Επί πλέον, η μεγάλη αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης την προηγούμενη περίοδο δεν έκανε ευτυχέστερους τους πολίτες: τροφοδότησε μια επίπλαστη ευημερία που εξαντλήθηκε στη ρηχή και επιδεικτική συσσώρευση υλικών αγαθών, ενέτεινε τις οικονομικές ανισότητες, ενίσχυσε τις κοινωνικές παθογένειες (το stress, την εγκληματικότητα), επιδείνωσε την καθυστέρηση της δημόσιας υποδομής, επιτάχυνε την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Βέβαια, παρότι η αύξηση του εισοδήματος δεν εγγυάται πραγματική ευημερία, η μείωσή του προκαλεί μεγαλύτερη δυστυχία – ιδίως βραχυπρόθεσμα, αφού ανατρέπει προσδοκίες και σχέδια.
Ίσως όμως, μεσοπρόθεσμα, η λιτότητα να είναι ευκαιρία για μια αλλαγή πορείας. Αρκεί να αντιστραφεί η τάση ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών. Αρκεί να ενισχυθεί η ποιότητα των δημοσίων αγαθών – των ελεύθερων χώρων, των δρόμων και των πλατειών, των αστικών πάρκων και των εθνικών δρυμών, όχι μόνο των δημόσιων νοσοκομείων και σχολείων.
Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε μια εναλλακτική καθημερινότητα: τα παιδιά πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς, οι επισκέψεις στο γιατρό είναι δωρεάν, οδηγούμε λιγότερο, περπατάμε και ποδηλατούμε περισσότερο, κυκλοφορούμε με το μετρό ή το λεωφορείο, κολυμπάμε σε ελεύθερες παραλίες (όχι σε οργανωμένες πλαζ), αθλούμαστε στα πάρκα μαζί με τους φίλους μας (όχι στο ιδιωτικό γυμναστήριο μόνοι μας), μαγειρεύουμε συχνότερα στο σπίτι με φίλους, μποϋκοτάρουμε τα πληκτικά αλλά υπερτιμημένα μπαρ ή εστιατόρια.
Ποιος αμφιβάλλει ότι, εάν όλα αυτά συνέβαιναν αληθινά, η λιτότητα (δηλ. η μείωση των χρηματικών εισοδημάτων) θα συμβάδιζε με τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας;
Μάνος Ματσαγγάνης
Διδάσκει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
10 σημεία της πόλης που δεν θυμίζουν Αθήνα
Το παρακάτω δεν ανήκει σε μένα αλλά το διάβασα εδώ και όπως αναφέρεται ουτε της πηγής γνώση ειναι. Όπως λέει, κυκλοφορεί σε chain mail που χμμμμμμμμμμ εγώ δεν έχω πάρει. Λές να με έχουν βγάλει από τις λίστες τους ή μονο που στέλνουν τις βλακείες για τιμωρία
Δέκα σημεία της πρωτεύουσας θυμίζουν Άλπεις ή εικόνες που ορκίζεσαι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρίσκονται στα περίχωρα της Αθήνας. Τα περισσότερα είναι μέσα στην πόλη ή σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο. Επίσης είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα που απορείς πώς δεν τα έχεις ποτέ προσέξει…
• Γέφυρα Δουκίσσης Πλακεντίας
Βριλήσσια
Είναι η γέφυρα που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα για να μπορεί η δούκισσα της Πλακεντίας Σοφία Λεμπρέν να μεταβαίνει στην Πεντέλη και να επιβλέπει την ανέγερση του μεγάρου της. Ανηφορίζοντας τη Λ. Πεντέλης, κάνετε αριστερά στη οδό Δουκίσσης Πλακεντίας.• Πύργος Βασιλίσσης
Ίλιον, πάρκο Αντώνη Τρίτση
Πυργοειδής έπαυλη, ημιγοτθικού ρυθμού που ανακατασκευάστηκε από την Αμαλία και προσφέρθηκε γενέθλιο δώρο στον Όθωνα. Είσοδος από τη Λ. Δημοκρατίας ή τη Λ. Φυλής.• Λίμνη Μπελέτσι
Ιπποκράτειος Πολιτεία
Είναι μια μικρή λίμνη που προσφέρει ταπεινά όσα και οι μεγάλες. Μετά τη Βαρυμπόμπη και το Κατσιμίδι, φτάνετε στην Ιπποκράτειο Πολιτεία. Στρίβετε αριστερά στην οδό Κίρκης και η μικρή αυτή λίμνη θα απλωθεί μπροστά σας και θα σας αιφνιδιάσει.• Αγία Μαρίνα
Πάρνηθα
Νομίζεις πως είσαι στο Άγιο Όρος. Στη βόρεια πλευρά της Πάρνηθας, πίσω από το χωριό της Αυλώνας. Μέχρι την Αγία Τριάδα πηγαίνει αυτοκίνητο, μέχρι τον Προφήτη Ηλία αγροτικό σε χωματόδρομο και ως την Αγία Μαρίνα μόνο άνθρωπος. Όλα αυτά, αφού θα έχετε διασχίσει μια «μικρή Ιρλανδία», ένα πανέμορφο οροπέδιο στην αυλή της πόλης.• Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή
Οδός Διδότου, Κολωνάκι
Σπουδαία προσφορά στον τόπο και στην ιστορία με τον ομορφότερο και μεγαλύτερο ιδιωτικό κήπο των Αθηνών. Επιτρέπεται η είσοδος ορισμένες μέρες και ώρες.• Καταρράκτης
Πεντέλη
Εδώ τα λόγια είναι περιττά. Μπάνιο σε ποτάμι της Αττικής εν έτει 2008. Το ακόμη πιο εκπληκτικό είναι ότι εκεί πηγαίνει αστικό λεωφορείο!• Χάος
Σούνιο (από Ανάβυσσο)
Υπάρχει και επισήμως στην Αθήνα! Ένα σπάνιο μνημείο της φύσης, η δολίνη Χάος. Ένα τεράστιο βύθισμα από κατάπτωση οροφής μεγάλου σπηλαίου που μοιάζει με των Διδύμων Αργολίδας. Χρησιμοποιείται για σεμινάρια από τους σπηλαιολόγους, με το ενδιαφέρον κάθετο κατέβασμα των 70μ.• Θολωτός μυκηναϊκός τάφος
Μενίδι, 5η στάση Κόκκινου Μύλου
Επιβλητικός σαν αυτών των Μυκηνών, χρονολογείται από το 15ο-14ο αιώνα π.Χ. και βρίσκεται στην πλαγιά ενός τεχνητού λόφου που ανακάλυψαν οι Γερμανοί το 1879.• Κηφισός
Μενίδι
Ο πιο σημαντικός εν δυνάμει διάδρομος αέρα και δροσιάς για την Αθήνα, αν προστατευτεί και αναδειχθεί. Γεφύρι με το μονόγραμμα του Γεωργίου του Α’, κάτω από την πολύβουη Λ. Καραμανλή!• Βοτανικός Κήπος Αλεξάνδρου Διομήδους
Ιερά Οδός 401, Χαϊδάρι
Και όμως διαθέτουμε το μεγαλύτερο βοτανικό κήπο της ανατολικής Μεσογείου!
Τέλος Εποχής
Ένα εξαιρετικό κείμενο με ιστορική αξία για τα κακώς κείμενα της ασυδοσίας με της ευλογίες της πολιτείας σε αυτή την χώρα. Όπως φαινεται ίσχύει αυτό που λέω εγώ ότι όσο βολεύομασταν μια χαρά δεν έτρεχε μια παρόλες τις ενδείξεις που θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια εδώ που ειμαστε. Για μια ακομη φορά βέβαια το αντίκειμενο δεν ειναι η μαλακία του Ελληνα αλλά τι έκανε ένα κόμμα. Δεν νομιζω βεβαια οτι ο αρθρογράφος ειχε αυτό το σκοπό, αλλά και πάλι ειναι δυνατόν να γινόντουσαν όλα αυτά σε μια χώρα της οποίας οι πολίτες ειχαν την στοιχειώδη αντίλειψη του κοινωνικού συμφέρον? Μάλλον όχι θα απαντήσω εγώ!
Το 1981, όταν πρωτο-ήλθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν περιορίστηκε στην απλή διαχείριση. Προσπάθησε να θέσει τις βάσεις μιας μακροχρόνιας καθεστωτικής επιβολής. Ώστε όταν κυβερνά να είναι ανεμπόδιστο, κι όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση να μην αφήνει το αντίπαλο κόμμα να κυβερνήσει…Έτσι ώστε η Νέα Δημοκρατία – το αντίπαλο κόμμα – να περιορίζεται απλώς στο ρόλο μιας «βραχυχρόνιας κυβερνητικής παρένθεσης».
Ίσα – ίσα για να μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αυτό-εκκαθαριστεί και να επιστρέψει σύντομα δριμύτερο στην εξουσία...
Η στρατηγική αυτή στηρίχθηκε σε πέντε πυλώνες:
* Πρώτον στους αγρότες, οι οποίοι τότε πλησίαζαν το 30% του ενεργού πληθυσμού. Το ΠΑΣΟΚ μετέτρεψε τους υποτυπώδεις παραγωγικούς συνεταιρισμούς που προϋπήρχαν σε πρότυπα καταναλωτικών συνεταιρισμών που διένειμαν επιδοτήσεις.
Βαθμιαία οι αγρότες «εθίστηκαν» στις επιδοτήσεις που έπαιρναν από τη Ευρωπαϊκά ταμεία. Σε συνδυασμό και με τα ΜΟΠ (Μεσογειακά Ενοποιημένα Προγράμματα) που τότε «απέσπασε» ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην ελληνική περιφέρεια έρευσε χρήμα ως τότε πρωτόγνωρο…
Οι τοπικές κοινωνίες έμαθαν κι αυτές στο εύκολο χρήμα, αναβαθμίστηκε ο τρόπος ζωής τους, αλλά όχι η παραγωγική βάση τους. Το καταναλωτικό τους επίπεδο εκτινάχθηκε, ενώ η ανταγωνιστικότητά τους κινήθηκε ακριβώς αντίθετα: σταθερά αποδυναμώθηκε.
Αρχιτέκτονας αυτού του «εκσυγχρονισμού», ο τότε υπουργός Γεωργίας και μετέπειτα Πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης.
* Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στους λεγόμενους «μικρομεσαίους», δηλαδή τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ο αριθμός των οποίων πολλαπλασιάστηκε. Αλλά δεν βελτιώθηκαν οι συνθήκες ανταγωνισμού. Έτσι δημιουργήθηκε το φαινόμενο του «πολύ-εμπορισμού»: άνοιγαν πολλά «μαγαζάκια», αλλά ακόμα και τα πιο επιτυχή εξ αυτών ήταν κατά κανόνα βραχύβια…
Επίσης, δε δημιουργήθηκαν συνθήκες ανάδειξης νέας επιχειρηματικής τάξης μέσα από την αγορά. Αναδείχθηκαν πολλές νέες επιχειρήσεις δια της συμμετοχής σε κρατικές προμήθειες.
Οι μικρομεσαίοι έγιναν έμμεσα κρατικοδίαιτοι και οι πιο επιτυχείς εξ αυτών έπαψαν να είναι «μικρομεσαίοι», γιγαντώθηκαν κι έγιναν άμεσα κρατικοδίαιτοι.
Τελικώς η ίδια η «επιχειρηματικότητα» στην Ελλάδα έγινε κρατικοδίαιτη.
* Τρίτον, το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε στην δημοσιοϋπαλληλία, την οποία διόγκωσε: Με αθρόες προσλήψεις, με γιγαντισμό των ΔΕΚΟ, με μετατροπή πολλών ιδιωτικών επιχειρήσεων σε «προβληματικές» που κρατικοποιήθηκαν, και αργότερα με τη διάχυση των «δημοτικών επιχειρήσεων». Αυτές μετέφεραν τη δημοσιοϋπαλληλία στην περιφέρεια, κι άρχισαν να «απορροφούν» πρώην αγροτικούς πληθυσμούς που εγκατέλειπαν την γη ή έβρισκαν «παράλληλη απασχόληση» έξω από το χωράφι.
Έτσι οι δημόσιοι υπάλληλοι σχεδόν τριπλασιάστηκαν από το 1981. Από το 4-5% περίπου του συνολικού ενεργού πληθυσμού το 1981, έφτασαν το 13% του συνολικού ενεργού πληθυσμού σήμερα! Όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν ξεπερνούν κατά μέσον όρο το 2-2,5%. Ήταν ήδη πριν το ΠΑΣΟΚ διογκωμένος ο δημόσιος τομέας – 30% μεγαλύτερος – κι έγινε πενταπλάσιος!
* Τέταρτον, το ΠΑΣΟΚ εξ αρχής έλεγξε την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πολλαπλασίασε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, πολλαπλασίασε τους φοιτητές και τις οργανικές θέσεις των καθηγητών, χωρίς να αναβαθμίσει την ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης. Η Ελληνική έρευνα έμεινε πίσω, το «αντίκρισμα» των ελληνικών πτυχίων υποχώρησε, αλλά δημιουργήθηκε μια ολόκληρη στρατιά «καθηγητών», που επιλέχθηκαν και προάγονται κατά κανόνα με πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια.
Η ψευτο-«προοδευτικότητα» ηγεμονεύει παντού. Ασφαλώς υπάρχουν και πολλοί μη αριστεροί πανεπιστημιακοί, οι οποίοι, όμως, είναι ίσως οι πιο «φοβισμένοι» Έλληνες πολίτες. Συνήθως κρύβουν τις απόψεις τους. Συνηθέστερα παριστάνουν τους «προοδευτικούς» για να επιβιώσουν. Ενίοτε προπηλακίζονται από «ομάδες κρούσης» έξω-πανεπιστημιακών αριστεριστών και αναρχικών. Πολύ συχνά υποχρεώνονται σε συναλλαγή μαζί τους.
Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ζουν μέσα σε συνθήκες ιδεολογικής τρομοκρατίας και συναλλαγής κυκλωμάτων. Που εκτός της συντεχνιακής τους στήριξης φροντίζουν και για την υπεράσπιση της δικής τους «πολιτικής ορθότητας».
Με την απόλυτη κυριαρχία των άκαπνων νέο-αριστερών στα Πανεπιστήμια δημιουργήθηκε μια στρατιά διανοούμενων «γνωμηγετών» (opinion leaders), πρόθυμων να αποδομήσουν κάθε πολιτική πρόταση που αμφισβητεί τα στερεότυπα της Αριστεράς και να στηρίξουν κάθε αντίστοιχη πρόταση που τα υπερασπίζεται και τα αναπαράγει.
Ο δημόσιος λόγος της Ελλάδας είναι ο πιο «κολλημένος» σε ψευτο-προοδευτικές εμμονές απ’ όλη την Ευρώπη!
Η Αριστερά στα Πανεπιστήμια έχει εξελιχθεί πλέον από εξω-θεσμική «ατμομηχανή Προόδου», όπως φιλοδοξούσε να είναι στη δεκαετία του ’70, σε τροχοπέδη συντήρησης, σε παράγοντα διανοητικής κι ερευνητικής αποτελμάτωσης, σε συμμαχία «διάσωσης» προσωπικών φέουδων και προνομίων.
* Τέλος, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ελέγξει τα ΜΜΕ. Όταν ήλθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, ο Κεντροαριστερός τύπος είχε υπεροχή κυκλοφορίας της τάξης του 60-40%. Σήμερα η υπεροχή αυτή είναι της τάξης του 85-15%! Παράλληλα, όμως, δημιουργήθηκαν κανάλια και ραδιοφωνικοί σταθμοί, όπου η κεντροαριστερά ηγεμονεύει σχεδόν απόλυτα. Ακόμα και στα κρατικά κανάλια. Ακόμα και επί Νέας Δημοκρατίας!
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν τολμούσε να πει κανείς στην Ελλάδα αυτά που δήλωσαν κατά καιρούς η Σοσιαλίστρια Σεγκολέν Ρουαγιάλ ή ο Κεντροδεξιός Νικολά Σαρκοζύ στη Γαλλία, ο Σοσιαλιστής Θαπατέρο στην Ισπανία ή ο Εργατικός Γκόρντον Μπράουν στη Βρετανία, ή ο Σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρτ Σρέντερ στη Γερμανία, θα τον κατήγγελλαν εδώ ως «ακροδεξιό», ή «νεοφιλελεύθερο» (ενίοτε ως και τα δύο).
Οι απόψεις μεγάλου φάσματος της Ελληνικής κοινωνίας και της Ευρωπαϊκής Πολιτικής, υπό-εκπροσωπούνται στο δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ. Αντίθετα, οι απόψεις της Αριστεράς (και της άκρας Αριστεράς) υπέρ-εκπροσωπούνται.
Αυτό είναι αποτέλεσμα επιβολής της Αριστεράς στα ΜΜΕ, που όμως δεν λειτουργεί υπέρ των κομμάτων της Αριστεράς. Λειτουργεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Ως δύναμη στήριξής του όταν είναι στην Κυβέρνηση, κι ως «δύναμη κρούσης» κατά της κυβέρνησης (της ΝΔ) όταν το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην Αντιπολίτευση.
Καταρρέουν και οι πέντε πυλώνες!
Αυτοί οι πέντε «πυλώνες» καθεστωτικής ισχύος του ΠΑΣΟΚ φαίνονται σήμερα να υποχωρούν:
* Η αγροτική τάξη έχει ήδη συρρικνωθεί περίπου στο μισό του 1981. Το 2013 λήγουν οι αγροτικές επιδοτήσεις των Βρυξελλών. Κι είναι δύσκολο να σταθεί μη επιδοτούμενη αγροτική παραγωγή, σε μια αγορά, όπου υπάρχουν τόσες στρεβλώσεις, ώστε η τεράστια ψαλίδα τιμών ανάμεσα στο ράφι και στο χωράφι αποθαρρύνει πια τους πάντες.
Κυριολεκτικά οι αγρότες μας είναι στον αέρα μετά το 2013.
Πέρσι η ψυχορραγούσα κυβέρνηση της ΝΔ τους έδωσε κάποια «ψίχουλα». Φέτος δεν πήραν τίποτε. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ έχασε τα τελευταία υπολείμματα της στήριξής του ανάμεσα στους αγρότες. Από τους οποίους πολλοί το ψήφισαν τον Οκτώβριο. Αλλά τώρα νιώθουν «κοψοχέρηδες»…
* Οι μικρομεσαίοι υπέστησαν ένα πλήγμα από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ το 1999-2000 με την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου. Αλλά τότε έχασαν σημαντικό μέρος των αποταμιευμάτων τους, δεν έχασαν τα μέσα να βγάζουν χρήματα. Διατήρησαν τα μαγαζιά τους. Τώρα, με τα μέτρα που εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά πολλοί απ’ αυτούς θα βάλουν λουκέτο.
Κι είναι ο τρόμος και ο «τρόπος» που τους απομακρύνει από το ΠΑΣΟΚ, περισσότερο ίσως απ’ αυτά καθαυτά τα μέτρα:
Ο τρόμος αυτού που βλέπουν να έρχεται, και ο τρόπος με τον οποίο τους ξεγέλασαν. Τους έταξαν παροχές που θα τόνωναν την αγορά και τώρα τους πνίγουν κάθε ανάσα. Κυριολεκτικά τους καταδικάζουν σε ασφυξία.
Πριν από πέντε μήνες καταψήφισαν τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος τους είχε υποσχεθεί δύο δύσκολα χρόνια. Και ψήφισαν το Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος τους υποσχέθηκε ένα νέο «πάρτι παροχών» και («πράσινης») ανάπτυξης. Για να τους φέρει τελικά ένα εφιάλτη πρωτοφανούς συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης χωρίς τέλος. Μπροστά στην οποία τα μέτρα που είχε εξαγγείλει ο Κώστας Καραμανλής τον περασμένο Σεπτέμβριο μοιάζουν σήμερα με απλό «χάδι»…
* Η δημοσιουπαλληλία, ο πιο σκληρός πυρήνας του ΠΑΣΟΚικού καθεστώτος, δέχεται σήμερα το πιο καίριο πλήγμα από τα μέτρα της Κυβέρνησης. Εδώ η συνολική μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος είναι της τάξης του 10% άμεσα. Και μάλιστα από ένα κόμμα που τους έταζε «λαγούς με πετραχήλια» και τους βεβαίωνε ότι «λεφτά υπάρχουν» μόλις πριν έξη μήνες! Οι δημόσιοι υπάλληλοι πλήττονται άμεσα και σκληρά από τα πρωτογενή αποτελέσματα της προσαρμογής που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες.
Οι μικρομεσαίοι πλήττονται από τα δευτερογενή αποτελέσματα, δηλαδή από την ύφεση που θα προκληθεί. Που θα είναι βαθιά και αυτοτροφοδοτούμενη.
Η δημοσιονομική προσαρμογή των ετών 1985-87 ήταν ίσως σκληρότερη σε πραγματικούς όρους (μηδενικές ονομαστικές αυξήσεις επί δύο χρόνια σε συνθήκες μέσου πληθωρισμού 17%), όμως τότε τα βασικά «κεκτημένα» είχαν διατηρηθεί, η υποτίμηση του νομίσματος αύξησε την εγχώρια ζήτηση και υπήρχε ρευστότητα σε ένα περιβάλλον όπου ο ιδιωτικός τομέας είχε πολύ χαμηλή δανειακή επιβάρυνση.
Τώρα ο συνδυασμός πρωτογενών και δευτερογενών αποτελεσμάτων σε συνθήκες χαμηλής ανταγωνιστικότητας, έλλειψης ρευστότητας και σε περιβάλλον υψηλής δανειακής εξάρτησης του ιδιωτικού τομέα, δημιουργεί αληθινό εφιάλτη.
Η διετία 1985-87 εξανάγκασε τους πάντες σε περιστολή της δαπάνης.
Η τωρινή «προσαρμογή» οδηγεί σε χρεοκοπία.
* Τα Πανεπιστήμια έχουν ήδη φτάσει στα όριά τους από τη δράση των εξω-πανεπιστημιακών. Η κοινωνική ένταση που θα προκύψει δεν προμηνύει τίποτε καλό για τα ίδια τα Πανεπιστήμια, που θα βρεθούν στο επίκεντρο των συγκρούσεων. Πολύ περισσότερο που τα κονδύλιά τους κόβονται και οι συμμαχίες που διατηρούσαν τον έλεγχο της «προοδευτικότητας» θρυμματίζονται.
* Τέλος, η ύφεση θίγει και τη διαφημιστική αγορά, περιορίζοντας τα έσοδα και των ΜΜΕ. Πολλά των οποίων αντιμετωπίζουν, επί πλέον, πρόβλημα αξιοπιστίας. Και δεν είναι τυχαία η σταθερή και ιλιγγιώδης μείωση των πωλήσεών και της κυκλοφορίας τους. Που έχει πέσει κατά 80% σε σχέση με το 1990 και κατά 60% σε σχέση με το 2000!
Τέτοια πτώση κυκλοφορίας είναι ουσιαστικά συρρίκνωση επιρροής. Τα ΜΜΕ ελέγχονται πάντα από την Κεντροαριστερά, αλλά η επιρροή τους στην κοινωνία είναι όλο και μικρότερη.
Έκρηξη ή ενδόρρηξη
Σήμερα συντελείται αληθινό «τέλος εποχής». Συνθλίβονται όλοι οι πυλώνες του καθεστώτος που εγκαταστάθηκε μετά το 1981 και αναπαραγόταν έκτοτε. Με όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες. Με όλο και σοβαρότερες αντιφάσεις. Αλλά αναπαραγόταν, πάντως…
Το ερώτημα είναι αν θα διαλυθεί με κοινωνική «έκρηξη», δηλαδή εκτόνωση προς τα έξω, ή πολιτική «ενδόρρηξη», δηλαδή απορρόφηση εντάσεων και εκτόνωση προς τα μέσα.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί απεγνωσμένα να συμβεί το δεύτερο. Να στραφεί η μήνις της κοινωνίας κατά της Νέας Δημοκρατίας, που κυβερνούσε ως πρόσφατα, έχει κι αυτή τις ευθύνες της αναμφίβολα, αλλά οι ευθύνες της αφορούν ότι δεν άλλαξε το σύστημα που το ΠΑΣΟΚ θεμελίωσε και που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υπερασπίστηκε φανατικά. Μέχρι που διαλύθηκε στα χέρια του…
Η Νέα Δημοκρατία από την πλευρά της, προσπαθεί κι εκείνη να συμβεί το δεύτερο: Να αλλάξει το πολιτικό σύστημα με μια νέα Μεταπολίτευση. Που προϋποθέτει, βέβαια, μια διαφορετική – πολύ διαφορετική – Νέα Δημοκρατία.
Το τι ακριβώς θα προκύψει, εξαρτάται από το αν θα προλάβει η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει δραστικά – και να πείσει για την αλλαγή της αυτή – πριν τα πάντα διαλυθούν στα χέρια ενός ΠΑΣΟΚ, που δεν μπορεί ούτε να διασώσει το σύστημα που το ίδιο θεμελίωσε, ούτε να διαχειριστεί την ομαλή μετάβαση σε κάποιο άλλο.
Τραγική ειρωνεία: Το ΠΑΣΟΚ σήμερα ενταφιάζει αυτό που το ίδιο εξέθρεψε, επέβαλε, υπερασπίστηκε και διαχρονικά στηρίχθηκε πάνω του…
Αληθινό «τέλος εποχής»!
Πεθερά – Γιος - Νύφη
Κάποιο/α στο in.gr κλέβει τα ποστ μου και τα κάνει άρθρα εμπλουτισμένα με στατιστικά.
Έχει μαλιάσει η εικονική μου γλώσσα να λεω για το πόσο λάθος δουλεύει το όλο θέμα, συνεπώς οριστε και κάποια νούμερα
Η σχέση των Ελλήνων με τη μητέρα τους μπορεί συχνά να λάβει διαστάσεις... εξάρτησης, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το γραφείο της ψυχολόγου Χαράς Νομικού. Οι ψυχολόγοι διαπίστωσαν ότι δεν είναι λίγα τα παντρεμένα ή και ανύπαντρα ζευγάρια που αναζητούν συμβουλή από ειδικό για να λύσουν το πρόβλημα της «παρεμβατικής μητέρας» του συζύγου.
Μάλιστα, κατά πλειονότητα (76%) το ζευγάρι απευθύνεται στον ειδικό με πρωτοβουλία της συζύγου, αφού ο άνδρας δεν συνειδητοποεί ότι η συμπεριφορά της μητέρας του δημιουργεί προβλήματα στο ζευγάρι.
Ενδεικτικό της σχέσης που έχουν οι Έλληνες με τις μητέρες τους είναι πως -σύμφωνα με την έρευνα- ένας στους τέσσερις άνδρες (24%) βασίζεται πολύ στη γνώμη της μητέρας του, όταν πρόκειται να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις, ενώ τουλάχιστον ένας στους δέκα φροντίζει να ενημερώνει αναλυτικά τη μητέρα του για όλες του τις δραστηριότητες.
Τα συχνότερα παράπονα που έχουν οι νύφες από τις πεθερές τους είναι ότι συχνά (24%) παρεμβαίνουν στον τρόπο, με τον οποίο ανατρέφονται τα εγγόνια, τηλεφωνούν συστηματικά, σε αρκετές περιπτώσεις (17%) πάνω από δύο φορές την ημέρα και είναι ιδιαίτερα επικριτικές σχετικά με τον τρόπο που η νύφη κάνει τις δουλειές του σπιτιού, μαγειρεύει κ.λπ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών -με βάση τα όσα κατέγραψαν η Χ.Νομικού και οι συνεργάτες της- είναι οι συχνοί (σε ποσοστό έως και 61%) καυγάδες ανάμεσα στο ζευγάρι, η συναισθηματική αποξένωση ή άλλα προβλήματα επικοινωνίας.
Σύμφωνα με την έρευνα, 23% των παντρεμένων χώρισαν εξαιτίας της συμπεριφοράς που είχε η μητέρα του συζύγου. Το ποσοστό των ανύπαντρων ζευγαριών που χώρισαν για τον ίδιο λόγο έφτασε το 80%.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με βάση τις αναφορές ατόμων και ζευγαριών που ζήτησαν ψυχολογική βοήθεια κατά τα έτη 2007, 2008 και 2009.
Καύσιμα, Renault Clio 1.4 και κόστος.
Εχω ένα Clio 1.4 5d μοντέλο του 2004 αγορασμένο το Ιανουάριο του 2004.
Για οικονομικούς αλλά και ποιοτικούς λόγους κρατάω στατιστικά για το τι κάνει το αυτοκινητο σε κάθε γέμισμα. Θέλω να ξέρω αν ένα βενζινάδικο μου βάζει νερομένη βενζίνη, όπως επίσης θέλω να παρακαλουθώ τον κινητήρα αλλά και τον οδηγικό μου στίλ.
Με αφορμή λοιπόν κάτι συζητήσεις με ένα εξαιρετικό συνάδελφο, κοιταξα λίγο να δω την ιστορικότητα αυτών των αρχείων. Με βάση αυτά συνειδηοποιήσω ότι θυμόμουν λάθος τιμές. Νομιζα οτι το 2004 έβαζα καύσιμα με 0,4€/λίτρο που τελικά δεν αληθεύει. Ειχα ξεκινήσει με 0,7 περίπου.
Από το γράφημα φαινεται ότι αναλλογικά μέσα στην 5ετία φαίνεται ότι το 2004 ειχαμε ένα τρελό ράλι που κράτησε λίγο, και η ουσιαστική διαφορά στην ακρίβεια ήρθε το 2005 σε σχέση με το 2004 όπου όπως και το 2006 ειχαμε τρελό σκαμπανέβασμα. Ιστορικά δεν θυμάμαι τι γινόταν αλλά το 2007 αποκτήσαμε τις τιμές που ειχαμε και πέρσυ το 2009. Αν εξαιρέσεις το τρελό ράλι το καλοκαίρι του 2008 που θυμάμαι και κάτι 150$ το βαρέλι, γενικώς τα καύσιμα τα πληρώνουμε ίδια τα τελευταία χρόνια. Εκπληκτική η βουτιά στην αρχή του 2009 που όμως δεν κράτησε και πολύ. Χωρίς να το έχω ψάξει και πολύ δεν μπόρεσα να βρω ένα γράφημα με τις τιμές του βαρελιού τα τελευταία 5 χρόνια, να φτοιάξω έστω εγώ το γράφημα.
Όσον αφορά το αυτοκινητό μου έχω να πω ότι η κατανάλωση του ειναι για τα μπάζα και σταθερή στα 8,5 με 9 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα κάτι που απέχει πολύ από τα 6,9 που έλεγε η Renault σαν μικτό κύκλο. Τα λέω αυτά, γιατί ο συγκεκριμένος συνάδελφός που αγόρασε ένα Toyota Yaris με δύο γεμίσματα φαίνεται να πετυχαίνει το εντυπωσιακό 5,1 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Τα ίδια ακουγα και το 2004 από τον αντίστοιχο εποχής κινητήρα Ecotech της Opel, όπου εκαναν το Αθήνα Πάτρα με περίπου τα 2/3 της κατανάλωσης.
Σε βάθος χρόνου λοιπον βλέπω ότι στα 5 χρόνια που έχω το αυτοκίνητο στα καύσιμα τώρα ισοφαρίζω την διαφορά στα λεφτά που έχω δόσει για καύσιμα με την διαφορά τιμής στα τότε μοντέλα που κυμαινόταν από 1000 μέχρι 1500 ευρώ. Συγκεκριμένα δεν νομίζω ότι ακόμα έχω πιάσει το χιλιάρικο αλλά πλησιάζω. Με τις αυξήσεις ομως που έρχονται νομιζω ότι γρήγορα θα ισοφαρίσω, και η κατανάλωση του αυτοκινητου για μένα θα πρέπει να ειναι το σημαντικότερο κριτήριο αγοράς εφόσον οδηγικά ειναι ΟΚ.
Παρεπιπτόντως, και επειδή πολλοί δεν έχουν την παραμικρη ιδέα για το τι ξοδεύουν, εγώ κάνω κάθε χρόνο από 8000 με 13000 χιλιόμετρα ανάλλογα με τις περιστάσεις τις τότε ζωής μου. Τον πρώτο χρόνο ειχα ξεσκιστεί να γυρνάω την Πελλοπόνησο. Μόνο το καλοκαίρι πρέπει να ειχα κάνει 4000 και χιλιόμετρα, αλλά πέρσυ που μετακόμισα δίπλα στην δουλειά έκανα κοντά στα 8000 μονο σε αντίθεση με τα 10000 περίπου που έκανα όταν με το αυτοκίνητο έκανα 20χλμ κάθε μέρα πηγαινε έλα για την ίδια εταιρία. Αντιστοιχως η λυπητερή έχει υπάρξει από 800 μέχρι 1000 ευρώ ετησίως μόνο σε καύσιμα.
Εχω και κάποια άλλα γραφήματα στην διάθεση μου, όπως πόσα χιλιόμετρα κάνω με κάθε ευρώ και λίτρα ανά 100χλμ. Στο δεύτερο φαινεται ότι το αυτοκίνητο παρόλο που σταδιακά έκανα όλο και περισσότερο αστικό κέντρο, φαινεται να ψιλοκαίει τα ίδια κυρίως γιατί και εγώ έχω γινει πιο ταρίφας στην οδήγηση μου αλλά και ίσως γιατι οι κινητήρες σταδιακά καίνε λιγότερα όσο περνάει ο καιρός και αυξάνει η ελαστικότητα τους. Ετσι μου έχουν πει τουλάχιστον.
Από το τιμές του πόσα χιλιόμετρα κάνει με κάθε ευρώ απλά να σας πω ότι εγώ με το καρούλι μου το κάθε 10 χιλιόμετρα θέλω ένα ευρώ με τις υπάρχουσες τιμές για αστικό κίνηση κατηγορίας χαμός, ενώ σε συνθηκες τσουλήματος όπως 10 ή ώρα και μετά με κάθε ευρώ κάνω 13-14 χιλιόμετρα. Οι τιμές ειναι στο περιπου και σε καμιά περιπτωση για ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ετσι ειναι διφωνίες. Τις ανέφερα όμως γιατι κάνεις δεν αντιλαμβάνεται πόσο ακριβό είναι. Οι γονείς μου για παράδειγμα θεωρούν κάπως τσάμπα την κίνηση του αυτοκινητου, αφού δεν ειναι ταξί. Εχω παρατηρήσει πολλές φορές, μια αίσθηση του τυπου ε τράβα με και 20 χλμ παράκμψη δεν τρέχει και τιποτα σε συστηματικό επίπεδο. Ειδικά οι μη οδηγοί και ειδικά αυτοί που δεν γεμίζουν οι ίδιοι το ρεζερβουάρ δεν έχουν την παραμικροί αίσθηση του κόστους μετακίνησης.
Κάποια παραδείγμα να πας για καφέ και να γυρίσεις
- Αθήνα - Πειραίας περίπου 15χλμ.
- Αθήνα – ΓΛυφάδα περίπου 15χλμ
- Αθήνα – Βάρκιζα περίπου 35χλμ
- Πειραιάς – Κιφησιά περίπου 40χλμ
- Αθήνα – Χαλάνδρι περίπου 10-15χλμ
- Χαλάνδρι – Κακή Θάλασσα 35χλμ αν και δεν θυμάμαι καλά
- Πάτρα – Καλόγρια περίπου 45χλμ.
Με βάση αυτά, αλλά και το κόστος ανά χιλιόμετρο φαίνεται το πόσο ακριβό ειναι το αυτοκίνητο μονο για καύσιμα και πόσο τελικά συμφέρει μετακινήσεις για δουλειές – καφέ στο αστικό κέντρο ή για μπάνια παραλίες και ημερήσιες εκδρομές να γίνονται με παρέες ωστε το κόστος να μοιράζεται ειδικά στις δύσκολες αυτές εποχές πόσο μάλλον τώρα με την βενζίνη με την αύξηση των φόρων να τραβάει στα 1,6€/λίτρο που ειναι 170% του 0,909€ ανά λίτρο που ειναι και ο μέσος όρος των τιμών της τελευταίας 5ετίας βάση της προσωπικής μου καταγραφής.
Εντυπωσιακή ειναι η σπατάλη που γινεται όταν βλέπεις στις ώρες μετακινήσεων από και προς εργασία που κάθε αυτοκινητο έχει ένα και μονο άτομο μέσα, τον οδηγό. Γιατί η εκδρομή εξορισμού περιλαμβάνει παρέα. Υπάρχει ένα site για αυτό το ζήτημα και υποτίθεται βρίσκεις άτομα να μοιραστείς τα χλμ αλλά και το κόστος και ουτε λόγος για το πόσο λιγότερη κίνηση θα ειχε. Βέβαια για να δουλέψει το carpooling, έτσι λέγεται, πρέπει τα ωράρια να τηρούντε στις εταιρίες γιατι το να ξεμείνεις ή να μην μπορείς να εξαιτίας εξαιτίας αυτού ειναι ένα πακέτο σοβαρό. Εμπρός λοιπόν στην επιθεωρηση εργασίας μπας και κάνουμε και καμια οικονομία στα νοικοκυριά εκτός από την πνευματική απελευθέρωση.
Παραλογισμός
Από το σημερινό άρθρο σημερα της City Press με θέμα «Αιώνιοι πρωταθλητές» νοσοκομεία, πολεοδομίες, εφορίες
Όπως αποκαλύπτει η έρευνα, το 97% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι θα δώσει χρήματα για να περάσει τις εξετάσεις για την άδεια οδήγησης, το 96% προτίθεται να δώσει χρήματα σε εφοριακό για να τακτοποιήσει τα χρέη του, σε υπάλληλο της πολεοδομίας για να αποκτήσει οικοδομική άδεια, σε αστυνομικό για να μη δώσει κλήση και σε ΚΤΕΟ για να «περάσει» το αυτοκίνητό του. Επίσης, το 88% θεωρεί θεμιτό να βάλει «μέσο» για να προσληφθεί ένας συγγενής, να δώσει χρήματα σε γιατρό για να τον προσέξει καλύτερα κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, πάντως, το 98,7% ζητά να εφαρμόζονται οι νόμοι, το 96% να τιμωρούνται αυστηρά όσοι πιάνονται να παίρνουν «μίζες» ή «φακελάκια», το 88% να εφαρμόζεται πραγματικά το «πόθεν έσχες» για τους δημοσίους υπαλλήλους, το 84% να καθιερωθεί κώδικας επαφής και συμπεριφοράς για τους δημοσίους υπαλλήλους και το 73% να γίνουν ενημερωτικές εκστρατείες κατά της διαφθοράς.
Πάντα αναφέρομαι στους Έλληνες, που κατοικούν στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την λέξη ΕΓΩ. Το έχω εξηγήσει το έχω πει πολλές φορές, και συνήθως θεωρούμε και γραφικώς.
Στο συγκεκριμένο άθρο απλά φαίνεται ακριβώς αυτό. Και θέλουμε και την απονομή δικαίου και ειμαστε οι πρώτοι ομως που θα τροφοδοτήσουμε την παρανομία επειδή απλά μας βολεύει.
Για μένα όσοι πιστεύουν οτι σαν έθνος δεν είμαστε απλά παρτάκιδες και έχουμε την δυναμική να κινηθούμε συλογικά ή ειναι απλά “ρομαντικοί” και εκτός πραγματικότητας ή ακόμα χειρότερα από τους μεγαλύτερους παρτάκιδες που απλά υποτίθεται στηρίζουν την συλογικότητα και κοινωνική ευθύνη για να καλύψουν το ασύστολο ΕΓΩ τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)