Η μάνα μου αυτές τις μέρες έχει κάνει μια ορθοπεδική εγχείριση και από χθες ειναι σε ανάρωση.
Πήγα λοιπόν χθες στο Αττικό νοσοκομείο, το οποίο και οι γονείς μου έχου ερωτευτεί και έχουν κάνει παρέλαση ο καθένας με την σειρά του. Το νοσοκομείο για Ελληνικά δεδομένα, είναι εξαιρετικό και καθαρό. Αν το συγκρίνω δηλαδή με κάτι Ευαγγελισμούς και Ερυθρό Σταυρό. Με αφορμή λοιπόν χθες μια εντελώς ταρανταζούμ διπλανή, συνειδητοποίησα τα παρακάτω.
Το νοσηλευτικό προσωπικό για μένα ειναι και αυτό σχετικά καλό. Αν εξαιρέσεις κάποιες σχετικές αγένειες και μια έτσι απαξίωση των ασθενων. Όμως, πρέπει να ξέρουμε, ότι και αυτοί τραβάνε μεγάλο ζόρι πέρα από τα οικονομικά αλλά και από φόρτο εργασίας. Δύο φίλοι γιατροί, μου έχουν πει απίστευτα πράγματα, και δεν ειναι στην κατηγορία των λαμογίων. Πάνω στην τρέλα αυτή λοιπόν έρχεται και ένας ακόμη παράγοντας να υποβαθμίση την παροχή υπηρεσιών τους.
Οι ίδιοι οι ασθενείς δηλαδή οι εμείς οι Έλληνες. Είμαστε απλά απαράδεκτοι. Το βλέπω στο ΙΚΑ, το είδα στην διπλή νοσηλεία μου για διάφραγμα και το βλέπω στο επισκεπτήριο των γονιών μου. Ο μέσος ασθενής, θεωρεί σκλάβο του τον νοσοκόμο, που πρέπει να τρέξει για την πάρτυ του για κάθε μαλακία στο μυαλό του. Η νοσηλεία ειναι δύσκολη και πονάει. Και μένα δεν μάρεσε το διάφραγμα, αλλά δεν τους έβγαλα την πίστη πρίζοντας τους. Όταν είχα πρόβλημα το έλεγα και εκτός από ένα θέμα για το οποίο φταίει το δημόσιο, εν γένη δεν είχα παράπωνα.
Αλλά ΟΧΙ γενικώς πρέπει:
- Να τα πρίζουμε στους νοσοκόμους
- Να τους απειλούμε με τηλέφωνα
- Να νομίζουμε ότι είμαστε μόνοι μας στο θάλαμο
- Να μην έχουμε καταλάβει ότι ειναι νοσοκομείο και όχι ξενοδοχείο
- Πρέπει να έχουμε ένα στρατό από επισκέπτες, ενώ στα αρχικά στάδια της νοσηλείας το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να κοιμηθείς
- Εννοείται ότι επισκέπτες και ασθενείς πρέπει να καπνίσουμε. Δεν έχει σημασία ότι πχ ειναι κουτσός, πρέπει να βγούμε να καπνίσουμε
- Είμαστε επισκέπτες και ασθενείς όλοι ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ. Γιατί έχουμε τα πανεπιστήμια είναι απορείας άξιο.
- Άρρωστος είναι ο νοσηλευόμενος. Δεν είναι ούτε ανάπηρός ούτε ανίκανος. Άστον να κοιμηθεί και σταμάτα να τον ξυπνάς για κάθε μαλακία και να τον βασανίζεις με τον πόνο που νιώθει αλλά δεν αισθάνεται όταν κοιμάται.
- Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι μάλλον κουβεντούλα κάνουν όταν δίνουν οδηγίες. Έτσι να περάσει η ώρα, γιατί φυσικά εμείς σαν ασθενείς θα κάνουμε τα δικά μας.
- Γκρίνια κάθε φορά για το φαγητό. Ρε έλεος, θα σκεφτεί κανείς ότι το πρόγραμμα του φαγητού προβλέπει τις αναγκαίες ποσότητες θρεπτικών συστατικών για ένα ένα γενικό πληθυσμό με προβλήματα?
Για μένα είναι λογικό λοιπόν ένα νοσηλευτής που τρώει όλα αυτά κάθε μέρα, κακοπληρώνεται, κάνει πολλές βάρδιες λόγω έλλειψης προσωπικού και γενικώς ο ίδιος ο χώρος ειναι του προκαλεί αηδία να έχει φορτώσει με τέτοιους ασθενείς. Το χειρότερο είναι ότι απαξιώνει τον ασθενή, ακόμα και αυτόν που είναι σωστός ή εκείνη την στιγμή χρειάζεται πραγματικά φροντίδα.Βέβαια δεν ξεχνάμε ότι αν νοσηλευτεί ο ίδιος ή κάποιος συγγενείς ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ.
Δεν λέω ότι το ΕΣΥ δουλεύει καλά, δεν λέω ότι έχουμε νοσοκομεία η περίλαθψη. Αλλά όταν νοσηλεύεσαι και αναρώνεις, δεν έχεις πάει ούτε παραλία, ούτε για καφέ ούτε για μπάσκετ. Είσαι στο νοσοκομείο. Δεν χρειάζεται με τις ιδιαιτερότητες της μοναδικότητας σου, να επιβαρύνεις και άλλο ένα σύστημα. Χρειάζεται απλά να εισαι ένας συνεργάσιμος ασθενείς. Δεν θα μείνεις μια ζωή στο νοσοκομείο.
Βλέπεις στην Ελλάδα υπάρχει ότι ή σε γαμάμε ή μας γαμάνε. Όποιος σκέφτηκε μέση λύση θα απελαθεί, θα του αφαιρεθεί η υπηκότητα και γενικώς θα ξεπέσει στο κατώτατο επίπεδο της ανθρωπότητας.
αν το δούμε λίγο πιο αφαιρετικά το όλο θέμα, γιατί το ίδιο εφαρμόζετε σε πολλές καταστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις μια ομάδα από Χ άτομα. κατά καιρούς κάποια μέλη της ομάδας πιάνονται να κάνουν κάτι απαράδεκτο ή να παρανομούν. καταδικάζονται στην συνείδηση του κόσμου αλλά οι συντεχνίες πάντα τους καλύπτουν τελικά και αντί να τους αποβάλουν επιδεικτικά από την ομάδα, τους αφήνουν στην ίδια θέση. όποτε η κοινωνία μέμφεται το σύνολο της ομάδας γενικεύοντας.
Δηλαδή, πόσες φόρες έχουμε ακούσει για τραγικά πράγματα όπως να έχουν αφήσει πράγματα μέσα σε εγχειρισμένο ασθενή; αρκετές. πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι μετά ΟΛΗ η ομάδα που έκανε την εγχείρηση μαζί με τον διευθυντή της κλινικής πήγε σπίτι της με ανάκληση δια παντός του διπλώματος ιατρικής; ΚΑΜΙΑ. Ή πόσες φορές έχουμε ακούσει για εφοριακό να τα παίρνει; πόσους έχουμε δει να τους δημεύεται η περιουσία;
Για εμένα είναι οι παρενέργειες του συνδικαλισμού και των συντεχνιών όπως εφαρμόζονται εδώ. Καλύπτουν μαλακίες με αποτέλεσμα ο μέσος κακομοίρης που δεν έχει κανένα να τον συγκαλύπτει να τους βλέπει σαν άτομα άλλης κάστας που τον δυναστεύει.
έχω μάθει εδώ από γονιό φίλου που είναι εφοριακός ότι έπιασαν ένα να τα παίρνει για να σβήσει χρέη, δικαστικέ από επιτροπή τριών άλλων εφοριακών και η ποινή του ήταν η δυσμενής μετάθεση στην Αθήνα στην υπηρεσία ειδικών ελέγχων και πληροφοριακών συστημάτων στα κεντρικά του υπουργιου οικονομικών. Δηλαδή, έπιασαν κάποιον να πίνει κρασί και τον έβαλαν να φυλά τα βαρέλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ναι, αφού δεν ξεσηκώθηκαν ΟΛΟΙ οι εφοριακοί να το κάνουν πρώτο θέμα, οι ευθύνες αυτής της δυσμενούς μετάθεσης τους βαραίνουν ΟΛΟΥΣ.
Υ.Γ. ο ένοχος ήταν συνδικαλιστής σε μια από τις δυο μεγάλες παρατάξεις. Τυχαίο; Δε νομίζω.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε, ότι τα σκατά δεν τα βάζουμε κάτω από το χάλι γιατί θα βρομάει το σπίτι. τα σκατά τα πετάμε στην τουαλέτα.
Αν απαριθμήσουμε το τί έχουμε περάσει σαν ασθενείς, θα μας πάρει πολύ χρόνο και δεν έχει και νόημα γιατί ποιός θα μας ακούσει
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τον κακώς εννοούμενο συνδικαλισμό έχει εφαρμόσει όπως κάθε εξουσία αλλωστε το γνωστό κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει..
Και η ζωή συνεχίζεται...................
Σε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι είναι όλοι ίδιοι (εκτός των πολιτικών)
Ανώνυμοι δεν κατάλαβα πως ακριβώς σχετίζεται με το θέμα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλίτσα και εγώ από το ΙΚΑ έχω περάσει τα χίλια μύρια. Αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω, ότι μια ζωή θυμάμαι την καθολική συμπεριφορά των ασθενών σαν ζώα. Πριν τα ραντεβού του ΙΚΑ γινόταν χαμός.
Και στο νοσοκομείο ταλαιπωρήθηκα, αλλά Έλληνες είμαστε σε Ελληνικό σύστημα υγείας! Είναι σαν να παίρνω εγώ και να βρίζω και να φωνάζω σε μια τηλεφωνήτρια για τις μαλακίες της διοίκησης της εταιρίας που δουλεύει για ψίχουλα. Όσα προβλήματα και να είχα με το adsl ποτέ δεν τα έβαλα με τον υπάλληλο, εφόσον αυτός δεν υπήρξε αγενείς. Υπάλληλος είμαι και εγώ, και για το κράτος όλοι υπάλληλοι και πελάτες είμαστε.
Παιδεία ειναι να συμπεριφέρεσαι όπως θα ήθελες να σου συμπεριφερθούν. Αλλά ....
Σορρυ αλλά ο συνδικαλισμός μου φαινεται εκτός θέματος όσον αφορά την συμπεριφορά των ασθενών σε ανάρωση.
δεν με κατάλαβες, ο συνδικαλισμός έχει να κάνει με την ατιμωρησία που βλέπεις από την τηλεόραση διαρκώς. οπότε εσύ πας σαν ασθενής με τη νοοτροπία ότι τώρα έχω έρθει στο σφαγείο ή στον χασάπη και θα πρέπει να δώσω ή έχω ήδη δώσει φακελάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο βρε άνθρωπε! Έχω δύο πολύ καλές φίλες νοσηλεύτριες και ξέρω πολύ καλά το ζόρι που τραβάει ο κλάδος των εργαζομένων στα νοσκομεία, τα προβλήματά τους(σκέφτεται κανείς πώς είναι να δουλεύεις τρείς εβδομάδες κυλιόμενο πρωί-νύχτα και απόγευμα χωρίς ρεπό και με λιγότερους από όσο πρέπει σε βαρδια;Και μάλιστα σε μονάδες που η ζωή του ασθενή είναι ένα κλικ μακριά από ζωή και θάνατο;). Βέβαια, οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί κάθε άλλο παρά γαιδούρια είναι, και γι' αυτό κατανοούν τον πόνο των άλλων και κάνουν περισσεια υπομονή στις απαιτήσεις ενός ασθενή/συνοδών που έχουν τον πόνο τους, την αγωνία τους, το φόβο τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί βέβαια να μην γίνεται αυτό που αναφέρεις, το να προσπαθούν όλοι να γίνουν γιατροί και να παίζουν ουσιαστικά με την υγεία του ασθενή, των άλλων ασθενών, κτλ. ΕΚΕΙ εναι που δικαίως δεν κάνουν υπομονή, προς όφελος όλων.
Αλλά όχι. Σε μερικά θα διαφωνήσω. Δεν πιστεύω ότι απαξιώνονται όλοι οι ασθενείς από τους νοσηλευτές. Απλά κάποια στιγμή και οι νοσηλευτές σαν άνθρωποι έχουν αντοχές και είναι φυσικό να σπάνε και να εξωτερικευουν το προσωπικό άγχος τους κάπου. Το ίδιο κάνω και εγώ ως εκαιδευτικός, το ίδιο κάνει και ο εφοριακός, το ίδιο κάνει και ο υπάλληλος του σούπερμάρκετ, το ίδιο κάνει και ο οδοκαθαριστής, το ίδιο κάνει και ο ηλεκτρολόγος αν είναι υπο πίεση.
Όπως επίσης δεν πιστεύω ότι οι νοσηλευτές κάνουν τα ίδια με τους ασθενείς τους ώς νοσηλευόμενοι. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.:) Το λέω γελώντας, γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ όοολους αυτούς τους νοσηλευτές που ξέρω, που γνωρίζουν τν παλιοκατάσταση στο κλάδο τους, να στρέφονται εναντίων των συναδέλων τους αν αρρωστήσουν. Εναντίον του αδικου συστήματος ίσως να στρέφονται (δικαίως), προσπαθώντας να παρακάμψουν τον παραλογισμό που αντιμετωπίζουν κάθε μέρα. Όχι κάτι άλλο.
Να είσαι καλά. Και μακάρι κάποια στιγμή όλοι να αρχίσουν να σκέφτονται έτσι, σε οποιοδήποτε επαγγελματικό χώρο μπαίνουν. Με τη λογική του "ΔΕΝ-το-κατέχω-το-σπορ-ας-κανουν-οι-επαγγελματίες-τη-δουλεια-τους-χωρις-να-χωνω-τη-μυτη-μου". Τότε τα πράγματα θα είναι πολύυυυυυυυ καλύτερα. Στην Υγεια, την Παιδεία, την Οικονομία, τη Δικαιοσύνη, ΠΑΝΤΟΥ.
Α.Και περαστικά σας για την εγχείριση..Το έχουμε περάει δίς εμείς με την μανούλα και άπαξ με τον πατερούλη παλιότερα. Οι ορθοπεδικοί είναι οι καλύτεροι φίλοι μας.:)
(Μια θερμή παράκληση μόνο,αν θέλεις να διορθώσεις το ορθογραφικό του "ορθοπεδικος" το οποίο γράφεται με ε και όχι αι. Το κάνουν μέχρι και οι τυπογράφοι λάθος, αλλά ας το γράφουμε εμείς σωστά..)
Silveriana σε ευχαριστώ και δεκτές όλες οι επισημάνεις γιατί είμαι ανορθόγραφος και αυτό το live writer δεν έχει ορθογράφο για την Ελληνική γλώσσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά την απαξίωση από προσωπική εμπειρία θα σου πω ότι μου έγινε! Και το είδα και χθες λίγο σε κάποιο βαθμό. Δεν έχω και τόση εμπειρία από το θέμα ΕΥΤΥΧΩΣ άρα δέχομαι αυτό που λες.
Όπως επίσης το δέχομαι στο τα ίδια θα κάνουν, αν και από μια περίπτωση πάλι είχα ψιλό-διαπιστώσει το ίδιο.
Ανώνυμε καταλαβαίνω την αναγωγή, αλλά εδώ μιλάμε ότι η συμπεριφορά υπάρχει με και χωρίς φακελάκι, όπως επίσης και προς τις αποκλειστικές! Για μένα είναι καθαρά θέμα ανθρώπου, δηλαδή παιδείας της χώρας.