Μαρμελάδα από Μόσφιλο
Στην Κύπρο που είχα πάει εκεί προς την διαδρομή προς τον Τρόοδο, πήρα κάτι μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού για δώρα. Μια από τις μαρμελάδες, ήταν μια που έλεγε 
Μόσφιλο και παρόλο που δεν ήξερα τι είναι το μόσφιλο την πήρα γιατί αν είναι να δοκιμάσεις κάτι τουλάχιστον δοκίμασε κάτι άγνωστο για σένα.
Η μαρμελάδα με το Μόσφιλο έσπασε στην επιστροφή, και όταν ξεπακέταρα πήγε στα χέρια μου και λίγο που την γεύτηκα έπαθα πλάκα. Μιλάμε σίγουρα για την καλύτερη μαρμελάδα που έχω φάει ποτέ, και δυστυχώς δεν ήξερα καλύτερα πήρα μόνο μια που την έχουν οι γονείς μου.
Η μαρμελάδα που πήρα 99% είναι αυτή και φαίνεται στην εικόνα. Μιλάμε είναι κάτι μεταξύ μαρμελάδας και μελιού. Στην Ελλάδα ποτέ δεν έχω ψωνίσει κάποιο τοπικό προιόν που να είναι τόσο τοπικά γαμάτο.
Η μαγική ερώτηση που παραμένει όμως είναι τι είναι αυτό το Μόσφιλο γιατί στο internet δεν βγαίνει τίποτα ούτε στην wikipedia. Πρώτη φορά εγώ το άκουσα σαν λέξη στην Κύπρο όταν διάλεγα Μαρμελάδες.
΄’Εστειλα και ένα e-mail στην εταιρία να μάθω αν έχουν κάποια συνεργασία με Ελλάδα. Πάντως όλα τα προιόντα που αγόρασα είναι πολύ τέλεια. Απλά η μαρμελάδα με την γεύση μήλο, είναι κάπως στερεή για τα γούστα μου αλλά από γεύση σκίζει. Το γλυκό του κουταλιού όμως με αγριοκέρασο που δοκίμασα είναι απίστευτο και να φανταστείς ότι γενικά δεν μαρέσουν τα γλυκά του κουταλιού.
Αν πάτε ποτέ Κύπρο, αν δεν πάρετε την Μαρμελάδα με γεύση Μόσφιλο πάρτε σίγουρα κάτι από τα υπόλοιπα προϊόντα της εταιρίας και ελπίζω και κάποιος Κύπριος να φιλοτιμηθεί να σχολιάσει για το τι ακριβώς είναι το μόσφιλο, γιατί ούτε με τα λατινικά γράμματα όπως φαίνεται στην φωτογραφία φαίνεται κάτι.
Πάω να σχεδιάσω την συνομοσία αρπαγής της μαρμελάδας!
Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα
Ένα από τα δύο τελευταία βιβλία που διάβασα είναι αυτό της εικόνας του Βασίλειου Μαρκεζίνη.
Τα τελευταία χρόνια διαβάζω διάφορα βιβλία και μιας και γενικά η μυθιστηρηματική λογοτεχνία δεν μου πολύ αρέσει διαβάζω βιβλία που έχουν κάτι να μου αφήσουν κάτι να μου μάθουν.
Θεωρώ τους Έλληνες ανιστόρητους και εντελώς κακομαθημένους για να ασχοληθούν με την βιόσημότητα του τόπου τους. Ανιστόρητο θεωρώ και τον εαυτό μου σίγουρα δεν έχω την εμβέλεια για να μπορώ να καταλάβω σημαντικές πτυχές της παγκόσμιας πολιτικής.
Επειδή ομως η βιοσημότητα της χώρας με ενδιαφέρει προσπαθώ να διαβάσω βιβλία που θα μπορέσουν να αναλύσουν πτυχές που σχετίζονται με την παγκόσμια πολιτική σκακιέρα ειδικά για την περιοχή της Μέσης Ανατολής που αφορά και την Ελλάδα.
Μετά το Σταυροφόροι Χωρίς Σταυρό λοιπόν διάβασα το βιβλίου του κ. Μαρκεζίνη και ομολογουμένως έχω συγκλονιστεί, γιατί βλέπω και με ένα άλλο μάτι αυτά που δυστυχώς δεν κολάνε στην Ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Στο βιβλίο αναλύονται σαφώς οι έννοιες της γεωπολιτικής, του ανύπαρκτου βασικά διεθνούς δικαίου και πως αυτή η ανυπαρξία σχετίζεται με την εξωτερική πολιτική και τα συμφέροντα του κάθε κράτους. Ο συγγραφέας κάνει έτσι μια μίνι ανασκόποηση ιστορικών γεγονότων για να αναδείξει το επιχείρημα του όσον αφορά αυτά που αναλύει ενώ στην συνέχεια παρουσιάζει την ομολογουμένος πραγματικά απίστευτη εξωτερική πολιτική που έχει ακολουθήσει το Τουρκικό κράτος. Ο άνθρωπος έχει άποψη και ανάλυση και εμείς σαν λαός τώρα αντιλαμβανόμαστε σαν απλοί πολίτες το βάθος της Τουρκικής εξωτερική πολιτικής. Στην συνέχεια αναλύεται η πεποίθηση ότι η Ελλάδα έχει φτάσει σε κομβικό σημείο ίσως και χωρίς επιστροφή από την καταστροφή αλλά και το πως οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες επέτρεψαν να φτάσουμε εδώ. Τέλος ο κ.Μαρκεζίνης κάνει προτάσεις για το πως θα πρέπει να βελτιωθούμε σαν πολίτες, πολιτικοί και κράτος ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε τα απαραίτητα μπας και σώσουμε την χώρα.
Φυσικά και αυτές οι τρομερές επιλογές μας σαν Ελληνικό έθνος έχουν δώσει απίστευτο χώρο σε μια Τουρκία που διδάσκει με τους πολιτικούς της τι σημαίνει να έχεις πολιτική ηγεσία που θέλει το καλό του τόπου και δεν διστάζει να χαράξει πορεία με βάθος χρόνων και φυσικά να προσαρμόζεται στις διαρκώς μεταβαλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες. Ντρέπομαι που το λέω αλλά οι Έλληνες έχουμε πολλά να μάθουμε από τους Τούρκους και τους Κύπριους που για διαφόρους λόγους είναι σαφώς πιο πολιτικά συνειδητοποιήμενη. Δυστυχώς με τις βλακείες μας έχουμε παραδώσει στην Τουρκία λουκούμι την Θράκη και την Κύπρο ενώ της επιτρέψαμε να έχει φτάσει πολύ κοντά στο ηγεμονικό ρόλο της περιοχής.
Ορισμένα βιβλία πρέπει να γίνουν υποχρεωτικά για τους Έλληνες, μήπως και σαν λαός καταλάβουμε πόσο κακό στον τόπο έχουμε κάνει τόσα χρόνια με τις μικροπολιτικές μας επιλογές. Καιρός είναι αν όχι να ξανα αποκτήσουμε ιστορική μνήμη, τουλάχιστον να αποκτήσουμε εθνική βούληση και ταυτότητα αντί να συνεχίζουμε τις γελοίες κομματικές μας προσκολήσεις στους προδότες του έθνους μας.
Αυτός είναι και ο λόγος που γραφτηκε και το συγκεκριμένο βιβλίο. Μπας και ξυπνήσει τίποτα στους Έλληνες μέσα.
Βασίλειος Μαρκεζίνης: «Μία Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα». from Αντίφωνο on Vimeo.
Οδηγώντας Αριστερά – Δεξιό τιμόνι
Πριν πάω Κύπρο είχα τρομερό άγχος για την οδήγηση. Ήθελα να νοικιάσω γιατί όπως μου είπαν χωρίς αυτοκίνητο δεν θα μπορούσα να κάνω και πολλά, αλλά από την άλλη φοβόμουν το αντίθετο της οδήγησης.
Ευτυχώς ο φίλος Κύπριος που είχε οδηγήσει και τα δύο μου είπε ότι είναι πολύ απλό και τελικά το ρίσκαρα και το έκλεισα το αυτοκίνητο.
Γενικά δεν βρήκα και πολλά για το θέμα συνεπώς θα μεταφέρω την δική μου εμπειρία για κάθε που έχει αγχωθεί εξίσου.
Θα επαναλάβω αυτό που μου είπε το παιδί ότι να θυμάσαι ότι η μέση του δρόμου πρέπει να είναι πάντα δίπλα σου και δεξιά σου. Και όντως αν το σκέφτεσαι αυτό είναι πολύ απλό. Το ίδιο κάνουμε και στην Ελλάδα, απλά δεν το σκεφτόμαστε. Σε κάθε περίπτωση εγώ είχα αποφασήσει να κάνω ασκήσεις με το μυαλό στο αεροπλάνο, ενώ τις πρώτες δύο μέρες έκανα επαναλήψεις πιθανών σεναρίων στο μυαλό μου.
Συγκεκριμένα:
- Σε διασταύρωση το πρώτο ρεύμα που συναντάς πάει πάντα αριστερά.
- Αν θα στρίψεις αριστερά πάντα θες την μικρότερη στροφή και άρα είναι το πιο εύκολο.
- Αν θα στρίψεις δεξιά θα περάσεις και απέναντι και καλό θα είναι να βγει στην πιο μακρυνή λωρίδα
- Σε κυκλικό κόμβο οι άλλοι έρχονται από δεξία σου και κινούνται προς τα αριστερά.
- Ισχύει η πρωτεραιότητα από δεξιά. Συνεπώς στην είσοδο σε κυκλικό κόμβο περιμένεις και παραχωρείς πρωτερεότητα.
- Τα πετάλια είναι ίδια. Προσοχή με αυτόματο μην από αντανακλαστικά με το αριστερό κοκαλώσεις το φρένο αντί για τον συμπλέκτη που δεν υπάρχει.
- Προσωπικά ο μεσαίος καθρέπτης δεν με βόλεψε. Αλλά ο δεξής καθρέπτης έδειχνε τα πάντα και μιας και δεν έχουν μηχανάκια γενικά είσαι καλυμένος με τους καθρέπτες.
Εμένα μου πήρε μόλις μια μέρα να το συνηθίσω. Είναι πραγματικά πανεύκολο ακόμα και να παρκάρεις. Τουλάχιστον για μένα που παρκάρω πάντα με καθρέπτες.
Ειδικά για την Κύπρο να ξεκαθαρήσω κάτι που το είχα απορία. Αν είσαι σε φανάρι και θες να πας δεξιά τότε μπροστά σου υπάρχει φανάρι που δείχνει τα εξής πιθανά. Στρογγυλό πράσινο ή κόκκινο και πράσινο βέλος δεξιά. Όταν το βέλος είναι αναμένο τότε οι απέναντι έχουν σταματήσει και είναι κυριολεκτικά πράσινο φανάρι. Όταν όμως δεν ανάβει και το στρογγυλό είναι πράσινο τότε θεωρητικά μπορείς να περάσεις εφόσον από απέναντι δεν έρχεται κανείς. Περιμένεις μπροστά και αν τύχει και το φανάρι κλείσει, μόλις οι απέναντι σταματήσουν αδειάζεις τον δρόμο.
Το κάνουν όλοι και στην αρχή απορούσα αλλά τελικά χωρίς να έχω μάθει αν είναι νόμιμο ή όχι αν δεν το κάνεις θα φας την κόρνα της αρκούδας. Υπόψιν στην Κύπρο οδηγούν σαν μαλάκες όπως και στην Ελλάδα, αλλά η αστυνομία παραμονεύει και θα την φας αν σε πιάσουν και το κωλαράκι θα τσούξει.
Συμπερασματικά η οδήγηση αριστερά ή με δεξιό τιμόνι είναι για πλάκα. Αν πιστεύεις στις οδηγικές σου ικανότητες τότε μην μασάς. Στην αρχή προσοχή και όλα έρχονται. Χαρακτηριστικά θα πω ότι σαν πεζός δεν το συνήθισα να περπατάω από την σωστή πλευρά ενώ μετά από πέντε μέρες είχα φοβηθεί για την οδηγήση από δεξιά, γιατί μου φαινόταν εντελώς φυσιολογικό ποια να οδηγάω ανάποδα.
Κύπρος – Κοινωνία και Κράτος
Στην Κύπρο κάθησα και μελέτησα την ζωή γιατί μιας και μιλάμε Ελληνικά και είναι και κοντά ίσως να αποτελέσει ένα πιθανό τόπο οικονομικής μετανάστευσης, αν κρίνω από τις Ελληνικές εξελίξεις.
Καταρχήν η Κύπρος είναι κράτος όσο και να γκρινιάζουν οι Κύπριοι. Χαρακτηριστικά θα σας πω ότι όταν ρώτησα αν έχουν διόδια για τους απίστευτα καλο διατηρμένουν δρόμους τους, η απάντηση ήταν απλά γιατί να πληρώνουν αφού πληρώνουν φόρους. Και πληρώνουν λιγότερους φόρους από την Ελλάδα, ενώ σαν κοινωνικές κρατήσεις έχουν μόλίς 6,8% των μικτών τους το οποίο τους παρέχει ότι και σε μας συν δωρεάν νοσοκομεία.
Εν ολίγοις, οι Κύπριοι παρόλο που έχουν την ίδια νεοτροπία με μας τους Έλλαδίτες όπως μας λένε στην καλή περίπτωση, έχουν ένα κρατικό μηχανισμό που στο ελάχιστο παρέχει τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας ώστε η δουλειά να γίνεται, να γίνεται σωστά και φυσικά ο παραβάτης να τιμωρείται. Φυσικά, και το όλο σύστημα βασίζεται στους λεγόμενους καλοθελητές, δηλαδή αυτούς που καταγγέλουν αλλά εγώ πιστεύω ότι η αγάπη τους για τον τόπο τους αλλά και την τσέπη τους σε συνδυασμό με τις αγγλικές βάσεις που τους ξεμείναν από την αγγλική κατοχή έχει σαν αποτέλεσμα ένα κράτος που εκεί που χρειάζεται δουλεύει. Δεν είναι τέλειο, σίγουρα έχει κομματικά ελατώματα ενώ και το δημόσιο από ότι κατάλαβα είναι ζηλευτό σαν της Ελλάδας αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο η χώρα τους δουλεύει και δουλεύει αρκετά καλά.
Όμως, κάνουν όλα τα λάθη που κάναμε και εμείς στην Ελλάδα την εποχή που το χρήμα έρεε. Έχουν φέρει μετανάστες για να κάνουν όλες τις δουλειές που οι πολύ υπεράνω Κύπριοι δεν θέλουν να κάνουν. 850.000 Κύπριοι και 100.000 μετανάστες στην Ελληνική πλευρά να κρατούν τα μωρά τους και να δουλεύουν σε όλες τις δουλειές που δεν αρμόζουν σε ένα μελλοντικό καρεκλάτο διευθυντή. Βέβαια μόνο οι 30000 από αυτούς είναι παράνομοι γιατί όπως είπα το κράτος τους δουλεύει και δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε. Ανεξαρτήτως όμως, οι μετανάστες αυτοί θα κάνουν παιδιά και θα μαζέψουν τα λεφτά αντί να τα ξοδεύουν σε πανάκριβους καφέδες, ψώνια στο Λονδίνο για ένα χειμώνα που δεν έχουν μάλλον και σε καγκουρο αυτοκινητά. Δυσοίωνα τα πράγματα για μένα σε αυτο το μέτωπο γιατί δυστυχώς αντιγράφουν το Ελληνικό μοντέλο.
Από θέμα δημοσιογραφίας και ενημέρωσης θα έλεγα ότι μπορεί να μην βλέπεται η τηλεόραση τους, αλλά οι ειδήσεις τους και οι ενημερωτικές εκπομπές τους είναι έτη φωτός ανώτερες σε ποιότητα. Δεν έχουν γίνει σόου ακόμα, παρόλο που οι Κύπριοι φαίνεται να θαυμάζουν κάθε Ελληνικό σοου και ξεκατίνιασμα από τα σκουπίδια που παράγουμε. Χαρακτηριστικά να αναφέρω ότι σε κανένα σημείο δεν είναι περισσότερους από δύο καλεσμένους, οι οποίοι πάντα μίλαγαν σε σειρά ενώ και οι ερωτήσεις του κοινού ήταν άμεσες και οι καλεσμένοι απαντούσαν σε αυτές.
Το Κυπριακό τώρα είναι πονεμένη ιστορία στην οποία σαν Έλληνας ντρέπομαι για την ανυπαρξία υποστήριξης από το Ελληνικό κράτος. Παρόλο που πιστεύω οτι οι Κύπριοι έχουν πιο ισχυρή ιστορική μνήμη, από τους Έλληνες, δυστυχώς η καλοπέραση μάλλον αποδεικνύεται όπως και για την Ελλάδα κακώς σύμβουλος των νέων γενεών. Σε κάθε περίπτωση για μένα το πρόβλημα δυστυχώς δεν λύνεται παρά μόνο με διχοτόμηση, γιατί με 1,2 εκ Τούρκους κάθε πιθανή ένωση θα κάνεις τους Κύπριους μειονότητα στο νησί τους.
Σαν οικονομία είναι σε ύφεση και διαρκώς μιλάνε για μέτρα μείωσης του κόστους του δημοσίου. Γενικά το δημόσιο τους πληρώνει απίστευτα καλά, ειδικά με δέκα χρονάκια προϋπηρεσία. Εξωφρενικά καλά θα έλεγα για τους ρυθμούς εργασίας αλλά και το παραγώμενο έργο. Όμως, από ότι καταλαβαίνω και στον ιδιωτικό τομέα σχετικά χαλαρά δουλεύουν και επειδή ακριβώς είναι κράτος τα ωράρια φαίνεται να τηρούνται. Γενικώς φαίνεται ότι το κράτος υπάρχει proactivly σε αντίθεση με την Ελλάδα που πρέπει να νιώσεις τσάτσος για το αυτονόητο δικαιώμα σου. Σε κάθε περίπτωση τα νούμερα της οικονομίας τους δεν έχουν καμιά σχέση με τα δικά μας, ενώ το Ρώσικο χρήμα ρέει άφθονο. Αυτό που με προβλημάτισε είναι ότι το χρήμα αυτό αφορά οικονομία του αέρα και όχι υποδομές και πολύ εύκολα συνεπώς μπορεί να μετακομίσει.
Τέλος από ζωή, σε πρώτη φάση φαίνεται ένα σαφώς καλύτερο μέρος να μεγαλώσεις οικογένεια. Ελπίζω μόνο να προλάβουν να καλύψουν τα κενά στην μετακίνηση χωρίς αυτοκίνητο πριν πήξουν τελείως στην κίνηση που ήδη σε ορισμένα σημεία γίνεται. Άλλο ένα θεματάκι που μας αντιγράφουν σαν τον διάολο. Γενικά υπάρχει μια αίσθηση φθόνου αλλά και ταυτόχρονου “μίσους” προς τους Έλληνες. Το φθόνο δεν τον καταλαβαίνω το μίσος όμως είναι απόλυτα κατανοητό. Βέβαια ένας λαός που στέλνει συστηματικά τα παιδιά για σπουδές σε έθνη που “μισεί”, όπως τους Άγγλους και τους Έλληνες , ε χμμμμμμμμμμμμμμ έχω να πω εγώ.
Και για να έχουμε μια αίσθηση για το πόσο γελοίες δικαιολογίες προβάλουμε διαρκώς για πράγματα εντελώς απλά, θα αναφέρω ότι οι Κύπριοι καπνίζουν το ίδιο ή και περισσότερο από ότι οι Έλληνες, ειδικά οι κοπέλες. Στην Κύπρο όμως δεν καπνίζει κανείς μέσα ή όπου δεν είναι κοντά στο παράθυρο και αν τύχει να καπνίσεις αμέσως στο μαγαζί θα σου πει και θα το κόψεις. Το είδα δηλαδή μπροστά μου για άτομα που ήταν στο παράθυρο δίπλα. Το λέω αυτό για να δούμε για μια ακόμη φορά πόσο γελοίες είναι οι δικαιολογίες που βρήκαμε για να ξαναεπιτρέψουμε το κάπνισμα στις καφετέριες και εστιατόρια. Δικαιολογίες δικαιολογίες δικαιολογίες για κάθε μαλακία στην χώρα. Από σπατάληση μέχρι συμπεριφορά. Μήπως έφτασε ο καιρός εμείς να αντιγράψουμε σε τίποτα τους Κυπρίους?
Κύπρος - Διακοπές
Η Κύπρος κατά την γνώμη είναι ένας εξαιρετικά ξερός τόπος στα πεδινά και κάποιο πράσινο στα ορεινά όπου έχει πευκοδάσος.
Πήγα και μια βόλτα από τα περίχωρα της Λεμεσού, δηλαδή ότι υπήρχε από τον αυτοκινητόδρομο και πάνω. Και εκεί διαπίστωσω το πόσο ξερό είναι, αλλά επίσης διαπίστωσα και το πόσο γυμνά είναι να σπίτι γενικά στην Κύπρο. Εμφανισιακά, ωραία σπίτια μεσοζένετες και σύγχρονες πολυκατοικίες, αλλά καμιά μια καμία προσπάθεια να δέσουν σαν κτίρια με τον περιβάλλοντα χώρο. 
ΤΡΟΟΔΟΣ, είναι το βουνό βόρια της Λεμεσού. Εκεί μου είπαν να πάω αν θέλω να δω πράσινο. Γενικά η διαδρομή τραγωδία μέχρι το σημείο που ξαφνικά θα έλεγα ότι μπαίνει στο πευκοδάσος όπου και γίνεται πολύ όμορφη. Επίσης κρυώνει και απότομα! Δεν ξέρω μέχρι που έφτασα αλλά ήταν οκ θα έλεγα.
Επόμενη εξόρμηση προς ΠΑΦΟ. Στο δρόμο λοιπόν, που ντρέπεσαι σαν Έλληνα να οδηγείς, είδα κάτι πινακίδες για την Πέτρα του Ρωμιού και άντε είπα να πάω να δω. Συζητάμε για μια παραλία, που είναι κοντά στην Λεμεσό αλλά δεν αισθάνεσαι καθόλου τον πολιτισμό. Γενικά η Κύπρος είναι σαφώς αραιοκατοικημένη. Σαν αξιοθέατο τίποτα το ιδιαίτερο για μένα, αλλά σαν παραλία για μπάνιο σούπερ.
Γενικά η Πάφος μου άρεσε και πριν βραδυάσει αποφάσησα να πάω και προς μια παραλία που λεγόταν Coralia Beatch. Η παραλία είναι και αυτή μια ακόμη αμουδερή παραλία, νορμάλ για μένα σε εμφάνιση. Αυτό που εντυπωσίασε αίστευτα κατά την διαδρομή ήταν οι φάρμες από μεζονέτες, εννοείται γυμνές, που από ότι μου είπαν το καλοκαίρι δεν βρίσκεις ελεύθερη. 
Επόμενη εξόρμηση προς Λευκωσία να βρω και ένα φίλο blogger που πολύ χάρηκα που γνώρισα από κοντά. Άσχετο αλλά και στην Λεμεσό ξανα είδα ένα φίλο από την Πάτρα. Γενικά και τα δύο παιδιά, μπορώ να πω ότι είναι από τα παιδιά που μου λείπουν σαν τρόπος σκέψης και χαβαλέ από την Αθήνα. Και οι δύο μπορούσα να μιλήσουν σοβαρά αλλά και με χαβαλέ να ξεκατινιαστούμε, ενώ είχαν άποψη πραγματικά για τον τόπο τους αλλά και την ζωή τους, όχι σαν το αναμάσημα της Ελλάδας.
Σαν διασκέδαση τώρα, από Λευκωσία και Λεμεσό που με κυκλοφόρησαν λίγο τα παιδιά θα έλεγα ότι πάσχουν από σοβαρό κιτσαρισμό και από ότι καταλαβαίνω δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά να πας που να μην ανήκει σε μια ξένη πολυ εθνική αλυσίδα. Στην Ελλάδα πχ πολύ λίγα starbucks γεμίζουν κόσμο, για διαφόρους λόγους σωστούς και λάθος. Στην Κύπρο αλυσίδες σαν και αυτή είναι must ενώ και ουσιαστικά τα φαγάδικά τους πρέπει να είναι κάτι σε κυριλέ αλλά πάντα λίγο κιτς για μένα.
Όλα τα παραπάνω γίνονται με την παραδοχή ότι το ξερό δεν με συγκινεί καθόλου και γιαυτό μετά από ένα δύο κυκλαδιτικά νησιά δεν ξαναπατάω το πόδι μου, ενώ η υπερβολή στο πως θα φανείς ούτε αυτή μαρέσει. Και γιαυτό θα έλεγα ότι αν οι κυκλάδες αρέσουν κάποιον σαν τοπίο τότε και η Κύπρος θα είναι μια χαρά τουλάχιστον από όσο είδα γιατί είχαμε και δουλειές. Η διασκέδαση είναι κάτι που έτσι και αλλιώς αποφεύγω, αλλά πως να το κάνουμε στην Ελλάδα όσο κλέφτες και να είναι γρήγορα θα δεις τα παραδοσιακά μαγαζάκια καφέ και ταβέρνες στο χωριό ή στα κεντρικά της πόλης. Όμως οι Κύπριοι φροντίζουν απίστευτα το τουριστικό τους προϊόν. Κάθε “εξαπάτηση” έχει επαγγελματικό χαρακτήρα και έχει φτιαχτεί ώστε να κάνει τα χαζά τουριστάκια να κάνουν χαρούλες όταν βλέπουν ταμπελίτσες του τύπου ο δρόμος του κρασιού και ένα νομίζω μονοπάτι της Αφροδίτης.
Τέλος, η Κυπριακή διάλεκτος εμένα μαρέσει αν δεν το ξεχέζουν τελειώς οι παπούδες του νησιού. Αυτό που είναι εξοργιστικό όμως είναι η τάση τους να μην σέβονται καθόλου κάποιον που “φιλοξενούν” και δεν καταλαβαίνει την διάλεκτο αλλά και πολλές λέξεις. Αυτό είναι κάτι που το είχα ζήσει και στην Πάτρα και μου έκανε εντύπωση καθώς είναι κάτι που έκαναν σε κάποιο αντίστοιχο ηλιθιώδες τρόπο οι Αρμένιοι στην Αθήνα.
Σε κάθε περίπτωση ο Οκτώμβριος μήνας είναι για μένα σουπερ για διακοπές στην Κύπρο. Προσωπικά παρόλο τα παραπάνω θα ξαναπήγαινα γιατί είναι φθηνά είναι “ελληνικά” έχει μπάνιο και το κυριότερο δεν νιώθεις μαλάκας εξαπατημένος γιατί οι άνθρωποι αγαπάνε τον τόπο τους, τον φροντίζουν ενώ θέλουν να ξαναπας.
Κύπρος - Ταξιδιωτικά
15 με 20 Νοεμβρίου πήγα ταξίδι στην Κύπρο μόνος. Αεροπορικά και αυτοκίνητο κανόνησα μέσω του www.airtickets.gr ενώ ξενοδοχείο μέσω του www.booking.com. Γενικά, σαν τρόπο να συνιστώ ανεπιφύλακτα ειδικά για το airtickets, αν και στο θέμα αυτοκίνητο υπήρχαν κάποιες παρασπονδίες.
Πήγα με Cyprus και γύρισα με Cyprus. Ειλικρινά χώραγα μια χαρά στο αεροπλάνο και το τονίζω μιας και είμαι 1.92 και έχω σοβαρό πρόβλημα στα γόνατα με τους στενούς χώρους.
Γενικά στο αεροδρόμιο της Αθήνας νομίζεις ότι κοιμούνται γιατί στην Κύπρο και στις δύο διαδικασίες ξεμπέρδεψα απίστευτα γρήγορα. Μιλάμε τα παλικάρια έκαναν σε 20 λεπτά για άνοιγμα gate, επιβίβαση και κλείσιμο αεροπλάνου. Το ταξίδι είχε και ένα τοστάκι μια χαρά θα έλεγα, αλλά αυτό το νερό στην Κύπρο το τσιγουνεύονται άγρια όπως το τσιγκουνεύτηκαν και στο αεροπλάνο.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, καταρχήν να πω για μια ακόμη φορά ότι το Ελευθέριος Βενιζέλος πρέπει να είναι το πιο άσχημο σύγχρονο και μη αεροδρόμιο του κόσμου, μέσα και έξω. Του λείπει εξολοκλήρου η αισθητική. Στην Λάρνακα λοιπόν, στο ολοκαίνουργιο αεροδρόμιο, βαλίτσες τσάκα τσάκα και πήγα να βρω τον τυπο της budget ο οποίος δεν μίλαγε γρι Ελληνικά. Εκεί ήταν και ένας άλλος Έλληνας, παντρεμένος με Κύπρια με τον οποίο ξεκατινιάστηκαμε για τα της Ελλάδος στην διαδρομή προς τα γραφεία της Budget. Υπόψιν την budget δεν την είχα διαλέξει εγώ, αλλά η airtickets μόνη της.
Εκεί με εξυπηρέτησε πάλι κάποιος που δεν ήξερε Ελληνικά, ενώ για κάποιο λόγο τα χαζομηχανήματα της JCC ή κάπως έτσι δεν δεχόντουσαν την πιστωτική μου κάρτα. Τελικά, με κάτι πατέντες, και αφού ήμουν ένα 10 λεπτο με την τράπεζα μου στο τηλέφωνο μέσω roaming, έκανα offline την συναλλαγή καθώς αυτό το jcc δεν δούλεψε ποτέ.
Ο αυτοκινητόδρομος να ντέπεσαι και χωρίς διόδια. 70 χλμ με απίστευτη άνεση. 100 χλμ/ω το όριο, οι κύπριοι μου ειπαν ότι η αστυνομία επιτρέπει τα 120. Η σηματοδότηση στην Κύπρο είναι εξαιρετική. Είναι πολύ δύσκολο να χαθείς στους αυτοκινητοδρόμους τους. Γενικώς αν κατάλαβα καλά με Α ξεκινάνε οι αυτοκινητόδρομοι ενώ με Β οι αντίστοιχες με μας παλιές Εθνικές οδοί. Τα άλλα γράμματα δεν ξέρω. Πάντως οι δρόμοι τους είναι να ντρέπεσαι σαν Έλληνας.
Στην Λεμεσό τώρα συνηδητοποιησα ότι δεν πρόκεται να δω ονόματα δρόμων. Τραγικοί εντελώς! Ευτυχώς έχω σουπερ προσανατολισμό και ειχα τυπώσει και χάρτες. Μετά δυο μέρες ανακάλυψα ότι υπήρχαν όλοι στο αυτοκίνητο.
…..Τα της Κύπρου σε άλλο ποστ…….
Στην επιστροφή, πήγα το αυτοκινητο πίσω καμιά ώρα μετά το προβλεπόμενο γιατί η πτήση ήταν αργά. Στο αεροδρόμιο με πήγε ένας οδηγός της budget ο οποίος μίλαγε μόνο αγγλικά, αλλά τελικά με το τσιγκέλι του έβγαλα ότι ήξερε Ελληνικά μιας και ήταν Κύπριος.
Έλιωσα στο αεροδρόμιο διαβάζοντας δύο βιβλία. Γενικά το αεροδρόμιο της Λάρνακας είναι λίγο τραγωδία πριν τα διαβατήρια μιας και πραγματικά δεν έχει τίποτα να κάνεις. Μετά τα διαβατήρια όμως έχει πολύ περισσότερα, ειδικά αν θες να ψωνίσεις. Σίγουρα έχει να χαζέψεις.
Windows God Mode
Είναι πολύ απλό και πολύ εύκολο και κατά την γνώμη μου εξαιρετικά χρήσιμο.
Δημιουργήστε όπου θέλετε ένα φάκελο στα Windows με όνομα
GodMode.{ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C}
Αν τον ανοίξετε θα δείτε μαζεμένες με κατηγοριοποιήση σχεδόν όλες τις λειτουργίες παραμετροποιήσης των Windows, μερικές εκ των οποίων και δύσκολα προσβάσιμες νομίζω
Δοκιμασμένο σε Windows 7 x32 και το απόγευμα και σε Windows 7 x64
Τα συμπεράσματα
Ναι λοιπόν οι κύροι κομματάρχες που καμιά σχέση δεν θα έπρεπε να είχαν με τις εκλογές αυτές έβγαλαν ο καθένας τα δικά τους συμπεράσματα.
- Ο κ. Παπανδρέου εκτίμησε ότι η κοινωνία τον στηρίζει στις προσπάθειες του να χρεωκοπήσει την χώρα.
- Ο κ. Σαμαράς αυθαίρετα οτι όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν αν πήγαιναν θα ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία. Κάτι σε βάση dibs on σε αυτούς που δεν ψήφησαν
- Ο κ. Κατατζαφέρης καλύτερα να ασχοληθεί με την μηχανική, γιατί όλο με την πολυκατοικία της δεξιάς ασχολείται
- Ο κ. Τσίπρας θεώρεισαι ότι 70% ποσοστό από δύο κομματα θεωρείται ήττα του δικοματισμού
- Η κα Παπαρήγα θεώρεισαι για μια ακόμη φορά ότι το δώσαμε το μήνυμα στις εκλογές
Ευτυχώς πάντως που ανακατεύθηκαν οι κομματάρχες στις περιφερειακές εκλογές. Γιατί αλλιώς δεν είχε κάθε κόμμα να αναγνωρίσει κατανόηση, ορόφους, νίκη διαμέσω ήττας άλλων και γροθιές στο στομάχι.
Κρίμα να μην έχει φτιάξει και κόμμα η μπακογιάννη γιατί μόνο πέντε συμπεράσματα δεν φτάνουν!
Πολιτικούς τέτοια διορατικότητα έτσι τόσους πολούς μαζεμένους δεν έχει ξαναδει πιστεύω ο τόπος.
Μαζί τα φάγαμε
Αν και πολύ αντιπαθής ο Πάγκαλος πολλές φορές έχει την τάση να λέει ωμές αλήθειες που φυσικά ποτέ δεν αρέσουν.
Μέρες τώρα θέλω να σχολιάσω το πόσο συμφωνώ με τον κ. Πάγκαλο και πόσο διαφωνώ με τον κάθε θιγμένο Έλληνα. Μεσολάβησαν και κάποιες συζητήσεις που προσωπικά μου επιβεβαιώνουν πολλά κείμενα μου σχετικά με την αδυναμία μας σαν λαός να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, πόσο μάλλον να μάθουμε από αυτά.
Πριν λοιπόν θιχτείτε και μαζί μου, πρέπει να πρώτα να καταλάβετε ότι η έκφραση φάγαμε περιλαμβάνει την έννοια του κλέφτη του λαμόγιου. Πρώτα λοιπόν ξεκινάμε από την αποδοχή ή όχι του αν σαν λαός υπήρξαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια στο σύνολο μας κλέφτες και λαμόγια? Θέλετε και ανάλυση? Δημόσιο γενικά, αναποτελεσμάτικότητα, 1 εκακτομύριο και δημόσιοι υπάλληλοι, απίστευτα πράγματα σε ΔΕΚΟ τύπου ΟΣΕ και Ολυμπιακή, συνδικαλισμός, κλέφτες, θαυμασμός και στήριξη προδοτών πολιτικών!
Είμαι 32 και οι γενιά των γονιών των συνομιλήκων μου έχουν παραδόσει καμένη γή, καθώς στο απώγειο των ενήλικων χρόνων τους το μόνο που θαύμασαν ήταν το απίστευτο οικονομικό ξεπούλημα των πολιτικών τεχνικών που εισήγαγε ο κ. Παπανδρέου χωρίς κανένα όριο ενώ στον αντίποδα οι υπόλοιποι απλά φθόνησαν.
Επίσης σπανιώς ένας κλέφτης λειτουργεί μόνος. Υπάρχει κύκλωμα επίσημο ή ανεπίσημα ή πολλές φορές συνδυασμός κυκλωμάτων διαφορετικής δυναμικότητας. Κλασσικός κανόνας της ζωής είναι ότι όλοι δεν απολαμβάνουν τα ίδια, αλλά ανάλογα με την θέση ισχύος τους πέρνουν και τα περισσότερα. Λογικό δεν είναι λοιπόν σε κάθε συμμορία ο αρχηγός αυτής να παίρνει και τα περισσότερα από τον μπράβο και απλό εκτελεστεί? Μπορεί ο ο αρχηγός να κάνει 10 εγκλήματα, αλλά και ο τελευταίος της συμμορίας και αυτός εγκληματίας είναι.
Αντίστοιχα λοιπόν και εμείς σαν λαός που κλέψαμε και φάγαμε. Φυσικά και τα φάγαμε με την επίγνωση των ξένων αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, καθώς αυτοί σαν πιο αργηγοί της παγκόσμιας συμμορίας όχι μόνο θα βγούν κερδισμένοι αλλά θα φανούν ότι είχαν και δίκιο. Αυτή είναι η μαγεία με την συγχρονη πολιτική. Μπορείς να είσαι απίστευτα ηθικά κλέφτης αλλά να κρύβεσαι πίσω από ατάκες του τύπου Βουλγαράκη.
Στην Ελλάδα λοιπόν όποιος πιστεύει ότι ο μέσος αγρότης, δημόσιος υπάλληλος, υπάλληλος ΔΕΚΟ, καθηγητής, εφοριακός, συνδικαλιστής, δικηγόρος, δικαστικός, αστυνομικός, στρατιωτικός ….. και είναι όλες οι κατηγορίες μέσα δεν έφαγε είναι βαθιά νυχτωμένος. Συγκεκριμένα η αντίδραση στην θέση Πάγκαλου είναι πανομοιότυπη με αντιδράσεις του τύπου όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται. Και πριν ο καθένας ακόμα επιμένει στην θέση του ας σκεφτεί και λίγο τα νούμερα και ας δει και λίγο την ιστορία της οικογενείας του από οικονομικής σκοπιάς.
Φυσικά και ο πλουτισμός τελείωσε κάπου στο ευρώ όπου οποιαδήποτε ψευδαίσθηση διατηρήκε λόγο δανείων από κεκτημένη ταχύτητα σε ένα τρόπο ζωής που απλά ήταν παράλογος για τα οικονομικά δεδομένα του κράτους.
Και λίγα νούμερα και αλήθειες για να καταλάβεται πόσο πλούτησε ο μέσος Έλληνας ενώ το κράτος ξεπουλιόταν. Δεν θα γίνω τεχνοκράτης αλλά θα αναφέρω στοιχεία που αντικατοπρίζουν την πραγματική κατάσταση του κόσμου.
Ο πατέρας μου ήταν Ιδιωτικός Υπάλληλος σε εταιρία ξένων συμφερόντων. Η δουλειά του πατέρου μου θεωρούταν αξιοζήλευτη ενώ ο μισθός του σε σχέση με την υπόλοιπη κοινωνία αλλά και το δημόσιο ήταν ίσως αξιοζήλευτη. Σϊγουρα λοιπόν ο μισθός αυτός εξασφάλιζε μια αξιοπρεπή ζωή για την οικογένεια μου, πάντα με μέτρο. Την ίδια περίοδο η ελληνική κοινωνία ήταν σε ένα σημείο που ο γιος θα έμενε στο σπίτι και θα δούλευε νωρίς ώστε να συντηρήσει την οικογένεια του. Κοιτάξτε αντίστοιχα σκηνικά με τις πρώιμες ταινίες του Μουστάκα. Μιλάμε για δύσκολες καταστάσεις και σίγουρα σπίτια στα οποία δεν υπήρχαν από μια τηλεόραση και ένα βίντεο σε κάθε δωμάτιο. Δεν υπήρχε καμία πιο συγκεκριμένα. Για αυτοκίνητο ούτε κουβέντα, που ούτε και εμείς οικογενειακός είχαμε.
Η έλευση στην εξουσία του κ. Παπανδρέου σήμανε τον απίστευτο απότομο πλουτισμό του κάθε ευκολόπιστου. Κάθε έλληνας που δεν ήταν υπάλληλος ξένων συμφερόντων που δεν είχε και λόγο να ξεσαλώσει στις παροχές της, από μια κατάσταση σαν την παραπάνω βρέθηκε να έχει χτίσει/αγοράσει 3-4 σπίτια να αφήσει στα παιδιά του, να έχει μια τηλεόραση και βίντεο σε κάθε δωμάτιο, καταναλωτικά αγαθά σε επίπεδο οργιών, 2 αυτοκίνητα για να ξεπεράσουμε το θέμα δακτύλιο και πολλά άλλα όπως κέντρα κομμωτηρίων ομορφιάς και γενικά μια κατάσταση σαν την σειρά των Απαράδεκτων. Και όλα αυτά δεν έγιναν με ιδρώτα και μόχθο αλλά με ξεκούραστους δημοσίους υπαλλήλους, μια απίστευτη υπονόμευση της ποιότητας της κοινωνίας, ένα τσούρμο αρπαχτών, κλειστά επαγγέλματα με απαιτήσεις στην κλεφτιά, αέρα πατέρα μούφα στην επαρχία για κοινοτικά κονδύλια, παραοικονομία σε επίπεδο μαγκιάς με καθηγητές και φροντιστήρια που προτιμόντουσα από ένα σχολείο που οι γονείς χειρόκτησαν την εξαθλίωση του.
Νομικοί και λογιστές και δικαστές δεν επωφελήθηκαν με την απίστευτη αναποτελεσματικότητα ενός συστήματος που ίδιοι φρόντησαν να σαπίσει μέσα από συνδικαλιστικούς αγώνες? Αγώνες για τι άραγε? Για δύο φραπέδες την ημέρα και μια εφημερίδα αντί για εργασία? Δημοτικοί υπάλληλοι και κυβερνόντες που έπαιρναν τρελές μίζες για εργολαβίες έργων που χάλαγαν κάθε 15 μέρες ή στην πρώτη βροχή. Οι μηχανικοί δεν επωφελήθηκαν δηλαδή?
Μέσα σε 30 χρόνια, 1981-2001 σαν κράτος καταφέραμε να χτίσουμε ατελείωτα κύριες κατοικίες αλλά και εξοχικά αποκτόντας και καλά την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Καταφέραμε να άποκτήσουμε τα περισσότερα αυτοκίνητα ανά κάτοικο ενώ καλοπληρωμένα λαμόγια στις δημόσιες συγκοινωνές να προσφέρουν εως ανύπαρκτες υπηρεσίες με μηχανικούς να κλέβουν τα ανταλλακτικά και να βάζουν σωλήνες αντί για εξατμίσεις σπάζοντας κάθε ρεκόρ σε παλαίωση ολοκαίνουργιου στόλου λεωφορείων. Είμασταν από τις πρώτες χώρες σε δυείσδιση καταναλωτικών αγαθών, ενώ εντελώς ανούσια μαγαζιά όπως καφετέριες, ταβέρνες, κομμώτήρια να έχουν ξεφιστρώσει σαν τα μανιτάρια και μάλιστα να βγάζουν τα λεφτά της αρκούδας. Βενζινάδικα και βυτιοφορείς που απαιτούσαν να μπορούν να κλέβουν στους μετρητές ενώ οι πραγματικές αξίες διαφόρων πραγμάτων όπως άδειες επαγγέλματος και κατοικιών να απέχουν κατά πολλά μηδενικά από την πραγματικότητα. Για την υγεία και τα φαρμακεία να σχολιάσω ότι είμαστε από τις πρώτες χώρες σε κατανάλωση άχρηστων φαρμάκων, φακελάκι αέρα πατέρα και φαρμακοποιούς απόλυτους μεταπωλητες. Συμβολαιογράφοι και άλλα κλειστά επαγγέλματα κατέντησαν να είναι κληροδότημα όχι σημαντικού επαγγέλματος αλλά εξασφαλισμένης άνετης διαβίωσης.
Και όλα αυτά για όποιον δεν θυμάται με πληθωρισμό της τάξης του 18% και αυξήσεις διαρκώς αυξανόμενων αχρήστων και πρώιμων συνταξιοδοτήσεων με ταυτόχρονη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών σε μια εποχή που η τεχνολογία έδεινε παντού λύσεις για την βελτίωση αυτών. Ο πατέρας λοιπόν που δούλευε για ξένα συμφέροντα έγινε από περιζήτητος ένας μαλάκας και μισός.
Στο εξοχικό των Αγ. Θεοδώρων, μέσα λίγα χρόνια έφτασα να νιώθω φτωχαδάκι όταν εμείς είχαμε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση ενώ οι περισσότεροι απέκτησαν έγχρωμες στο δωμάτιο κάθε παιδιού, ενώ βιντεοκλάμπ φτιάχτηκε κάθε δυο τετράγωνα.
Αν μια οικογένεια 4 ατόμων την εποχή εκείνη χρειαζόταν μόλις ένα άτομο να βρίσκεται μέσα στο κύκλωμα εσείς ακόμα πιστεύετε ότι το επάγγελμα του πατέρα σας, αν υπήρξε κιόλας, δεν επωφελήθηκε από το απίστευτο φαγοπότι? Τυχαία φτάνει μια κοινωνία να φωνάζει Τσοβόλα δώστα όλα? Μπορεί κανείς να φανταστεί τι πραγματικά έγινε από μια γενιά που μας παρέδωσε καμένη γη? Δεν νομίζω ότι όλοι εσείς να είχατε παράπονα από τα παραμυθένια παιδικά χρόνια που περάσετε με ανέσεις που πριν 10 χρόνια δεν υπήρχαν. Και πριν πείτε ανάπτυξη, σκεφτείτε λίγο ότι σαν χώρα καταφέραμε να κλείσουμε ή να κάνουμε δημόσιο κάθε υγειή βιομηχανία είχαμε και τελικά να την κλείσουμε. Καταφέραμε να χρεωκοπήσουμε κάθε υγείη εταιρία ενώ η βιομηχανία του γρήγορου πανάκριβου και γενικώς έξω φαγητού άνθησε. Και για όσους ακόμα δεν καταλάβατε, η αναποτελεσματικότητα στην μισθωμένη εργασία αλλά και η σκοπίμη υποβάθμιση αυτής είναι μια μορφής “φάγαμε”, γιατί όταν δεν παράγεις για αυτό που πληρώνεσαι τότε και ας μην έκλεψες, στην λούφα σίγουρα έφαγες σαν λαμόγιο και σίγουρα βοήθησες κάποιο κοντινό σου πρόσωπο να φάει μαύρα εξαιτίας της δικής σου αναποτελεσματικότητας.
Δέχομαι ότι κάποιοι στην κοινωνία αδικηθήκαμε. Οι γονείς μας, εμείς, ο θείος και η θεία μας. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όμως μέσω του άμεσου, έμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος μας αλλά και του φιλικού μας κύκλου με βύσμα, παρακάλια, φακελάκια, δολοπλοκίες και πουλημένες ψήφους έμεσα ή άμεσα φάγαμε όλοι, γονείς, παπούδες και παιδιά για τρείς δεκαετίας. Η καλή ζωή στο ευρώ συνεχίστηκε λόγω του τελευταιου μεγάλου κοινωνικού πάρτυ, των ολυμπιακών αγώνων αλλά και λόγω κεκτημένης ταχύτητας με φάσεις διακοποδάνεια. Εμείς που αδικηθήκαμε όμως δεν νομίζω ότι αποτελούμε ούτε το 1% του πληθυσμού. Φυσικά βέβαια κάθε Έλληνας θεωρεί ότι είναι μια ιδιότυπη εξαίρεση και ανήκει σε αυτό το 1% ενώ όλοι οι υπόλοιποι έφαγαν μόνο, ενώ λογαριάζει τις πράξεις τους μόνο όταν τα πράγματα στραβώσουν γιατί φυσικά πιστεύει ότι το σύστημα μπορεί να σου επιτρέπει να το αρμέγει ασύστολα μια ζωή χωρίς κάποια στιγμή να σε εκδικηθεί. Κάθε σοβαρός άνθρωπος μιας παλαιότερης εποχής γνώριζε ότι φροντίζεις την ροή κατανάλωσης για να έχεις να φας και στις δύσκολες στιγμές. Είτε λέγονται λεφτά είτε λέγεται φαγητό μεταξύ εποχών.
Όλοι επωφελήθηκαν! Πώς? Ένα απλό παράδειγμα …Ένας εμπορος που ανεξαρτήτως ποιότητα παροχής υπηρεσιών και προιόντων βρέθηκε να πουλάει με τα τσουβάλια σε λεφτάδες που απομιζούσαν το σύστημα ενώ ταυτόχρονα έβριζε την υποβάθμιση του δημοσίου.
Ναι κάποιοι λίγοι φάγαν απίστευτα, κάποιοι δεύτεροι σε ιεραρχία έφαγαν λίγοτερο και πολλοί, σχεδόν όλοι οι Έλληνες, έφαγαν τόσο που σε σύνολο έχουν ξεπεράσει κάθε μορφή και αριθμό σκανδάλου. Και κάποιοι ανάμεσα στην κλιμάκωση έφαγαν με βάση την θέση της κλίμακα τους. Έτσι δεν γίνεται σε κάθε συμμορία? Και αν δεν είσασταν ακριβώς στην οικογένεια που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο επωφεληθήκατε από τον παραπάνω παραλογισμό, σίγουρα θα είσασταν σε αυτούς που επωφελήθηκαν από την κατανάλωση αυτών των κλεμμένων από τους άλλους. Κλεπταποδόχοι δηλαδή. Σίγουρα όμως δεν ήσασταν στο 1% που ακόμα και αυτοί σε κάποιο βαθμό επωφελήθηκαν.
Πραγματικά? Θιχτήκατε? Σιγά μην κλάψετε κιόλας γιατί τέτοια ευθυξία είναι εφάμιλη με το μέλος της συμμορίας που πιάστηκε να διαμαρτύρεται που βρέθηκε στην φυλακή ενώ ο αρχήγός της συμμορίας την έκανε στην Βραζιλία και πέρναει ζωή και κότα με δύο μοντελάκια στην αγκαλία του. Απλά βγήκε το τυπάκι με τις γκόμενες και την είπε στον φυλακισμένο. Τραγωδία και αυτός, αλλά δεν αλλάζει ότι εγκληματήσαμε όλοι σαν προδότες αυτής της χώρας, μόνο και μόνο στηρίζοντας τους πρώην αρχηγούς μας.
Ένας άνθρωπος στην ζωή του κάνει το δυνατότερο δυνατόν λιγότερα λάθη. Προσπαθεί δηλαδή. Τα λάθη ομως ειναι αναπόφευκτα, όχι ότι αυτό τα δικαιολογεί, αλλά μέσα στην αρνητικότητα των συνεπειών τους, φέρνουν την βελτίωση μέσα από την διδαχή αρκεί να τα αναγνωρίσεις και να δεχτείς την προσωπική ευθύνη. Ένας λαός που δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι σε κανένα σημείο δεν έφταιξε για την σημερινή κατάσταση και μια γενιά που δεν μπορεί να αναγνωρίσει ότι πιθανά ο πατέρας και η μάνα του που τόσο θαυμάζει του παρέδωσε καμένη γή πρώτα από όλα δεν έχει αναγνωρίσει τα λάθη του και συνεπώς είναι ανάξιος να σωθεί.
Συγνώμη αλλά δεν φτάνει να κατηγορούμε άλλους. Για ρίξτε μια καλή ματιά στον καθρέπτη και ας είστε από αυτούς που η αρπαχτή έχει εκδικηθεί με τον πιο άδικο τρόπο.
Ακόμα πιστεύεται λοιπόν ότι μαζί δεν τα φάγαμε λοιπόν? Ακόμα εμένετε στο ότι οι αρχηγόι είναι στην Βραζιλία?
Ανέκδοτα
Τελικές προαγωγικές εξετάσεις, πρωταγωνιστές ο Τοτός και ο εξεταστής.
-Τοτό, πηδάει ο ψύλλος?
-ΕΕΕΕΕΕ, χμ, χμ, όχι κύριε. Δεν πηδάει.
-Λυπάμαι Τοτό, λάθος απάντηση. Κόβεσαι.
-Μα καλά δάσκαλε, για ψύλλου πήδημα με κόβεις????
Είναι δύο γυναίκες που κάνουν γυμνές μπάνιο στην λίμνη.
Έρχεται ένας άνδρας και τις κοιτάει που κολυμπάνε...
- Τι θα γίνει; Θα κάτσεις πολύ; Αν δεν φύγεις, εμείς δεν βγαίνουμε, λένε οι γυναίκες.
Και λέει ο άνδρας:
- Εγώ να ταΐσω τους κροκόδειλους ήρθα!!!
Shank
Τι να πω για το υπερ-παίχνιδο.
Απίστευτο artwork, τρομερή μουσική με κάτι τρελές κιθαριές, ατελείωτη σπλατεριά, διδυάστατο, καλό σενάριο, πανέμορφα video με τρομερό στίλ, ατμόσφαιρα εκδικητή με αύρα Rodriguez και πάνω από όλα κάτι που παίζεις όσο λίγο θες ή όσο πολύ θες.
Κλασσικό platform beat em up, αλλά με σύγχρονη υλοποιήση.
Ζήτω τα Indy Games
Όσοι πιστοί των παλιών καλών παιχνιδιών μην το αμελήσετε εσείς θα χάσετε
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)