Κύπρος - Διακοπές

Η Κύπρος κατά την γνώμη είναι ένας εξαιρετικά ξερός τόπος στα πεδινά και κάποιο πράσινο στα ορεινά όπου έχει πευκοδάσος.

Η Λεμεσός, έχει ένα παραλιακό μέτωπο σούπερ. Μοναδική παραφωνία τα εμπορικά πλοία που φαίνονται που σχετίζονται με το λιμάνι. Αν εξαιρέσεις τα κτίρια, παλιά και νέα, ο δρόμος είναι μια χαρά και έχει ποδηλατόδρομο αλλά και χώρο για περπάτημα από την πλευρά της παραλίας ή οποία όπως φαίνεται είναι άμμος. Δεν ξέρω αν είναι πραγματικά καθαρά, αλλά σίγουρα δεν είναι Καλαμάκι ή Φάληρο σε σχέση με τον Πειραιά. Οι παραλίες είναι ατελείωτες και φαντάζομαι το Καλοκαίρι πρέπει να γίνεται σφαγή, αν σκεφτεί κανένας ότι από την Λεμεσό και προς Λάρνακα από τον παραλιακό δρόμο συναντάς κάτι τέρατα ξενοδοχείο σε φάση Λας Βέγκας. Όμως, για την ίδια την Λεμεσό, και αυτά να τα βλέπουμε και να μαθαίνουμε οι Έλληνες, έχει γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να υπάρχει ένας ποληλατόδρομος ενώ όπου μπορούσε το μονοπάτι για πεζούς μπαίνει μέσα σε δένδρα.

Στην Λεμεσό πέφτει πολύ χρήμα, ενώ η μισή Ρωσία είναι εκεί. Χαρακτηριστικά εγώ έμεινα σε μια περιοχή που θα χαρακτήριζα σχεδόν γκέτο αλλά οκ παλευόταν και ελάχιστα ένιωσα άβολα. Για διαφόρους λόγους, είδα ειδήσεις και γενικά ενημερώθηκα όσο μπορούσα για την τοπική κοινότητα και σαν δήμος έχουν μεγάλα σχέδια, ένα εκ των οποίων να φτιάξουν μια σούπερ ντούπερ μαρίνα στο παλιό λιμάνι. Αλλά επειδή είναι μάγκες θα κάνουν και άλλα εκεί μαζί με την μρίνα και γενικά προβλέπω να γίνεται σούπερ. Αν μόνο κάναν κάτι να έφτιαχνα και κανένα όμορφο κτίριο, αν και είδα ένα τον Lophitis Bussiness Center.

Πήγα και μια βόλτα από τα περίχωρα της Λεμεσού, δηλαδή ότι υπήρχε από τον αυτοκινητόδρομο και πάνω. Και εκεί διαπίστωσω το πόσο ξερό είναι, αλλά επίσης διαπίστωσα και το πόσο γυμνά είναι να σπίτι γενικά στην Κύπρο. Εμφανισιακά, ωραία σπίτια μεσοζένετες και σύγχρονες πολυκατοικίες, αλλά καμιά μια καμία προσπάθεια να δέσουν σαν κτίρια με τον περιβάλλοντα χώρο. Προσωπικά κάτι τέτοιο το χαρακτηρίζω άσχημο, αν και μπορώ να πω ότι υπάρχει μια ομοιογένεια σχετικά με αυτό το θέμα στην Κύπρο συνολικά.

ΤΡΟΟΔΟΣ, είναι το βουνό βόρια της Λεμεσού. Εκεί μου είπαν να πάω αν θέλω να δω πράσινο. Γενικά η διαδρομή τραγωδία μέχρι το σημείο που ξαφνικά θα έλεγα ότι μπαίνει στο πευκοδάσος όπου και γίνεται πολύ όμορφη. Επίσης κρυώνει και απότομα! Δεν ξέρω μέχρι που έφτασα αλλά ήταν οκ θα έλεγα.

Επόμενη εξόρμηση προς ΠΑΦΟ. Στο δρόμο λοιπόν, που ντρέπεσαι σαν Έλληνα να οδηγείς, είδα κάτι πινακίδες για την Πέτρα του Ρωμιού και άντε είπα να πάω να δω. Συζητάμε για μια παραλία, που είναι κοντά στην Λεμεσό αλλά δεν αισθάνεσαι καθόλου τον πολιτισμό. Γενικά η Κύπρος είναι σαφώς αραιοκατοικημένη. Σαν αξιοθέατο τίποτα το ιδιαίτερο για μένα, αλλά σαν παραλία για μπάνιο σούπερ.

Συνεχισα λοιπόν για ΠΑΦΟ, όπου και αφού άφησα το μάχιμο fiesta σε μια αλλάνα και συνέχισα ποδαράτο. Στην ΠΑΦΟ για πρώτη φορά είπα να και ένα ωραίο μέρος. Γενικά η πόλη έχει έτσι μια αυξημένη δόση πρασίνου, αλλά το κυριότερο δεν ένιωσα το καρακιτσαριό που ένωσα στην Λεμεσό αλλά και στα περίχωρα της. Φτάνοντας λοιπόν στο σουπερ ντούπερ τουριστικό μέρος, χωρίς να θεωρώ ότι είχε κάτι το ιδιαίτερο, το μέρος το έχουν φροντίσει να δείχνει πολύ καλύτερο. Γενικά το τουριστικό προϊόν την Κύπρος είναι πάρα μα πάρα πολύ προσεγμένο και σε ποιότητα αλλά και σε τιμή. Η Πάφο έχει εκεί κάτω στην Μαρίνα κάτι μαγαζάκια που αν είχα παρέα θα καθόμουν ειδικά σε αυτά που ήταν στον πρώτο όροφο. Έχει και ένα Ενετικό νομίζω φρούριο που μπορείς να ανέβεις πάνω και να έχεις καλύτερη θέα, αν και πιστεύω ότι από κάτω είναι καλύτερα.

Γενικά η Πάφος μου άρεσε και πριν βραδυάσει αποφάσησα να πάω και προς μια παραλία που λεγόταν Coralia Beatch. Η παραλία είναι και αυτή μια ακόμη αμουδερή παραλία, νορμάλ για μένα σε εμφάνιση. Αυτό που εντυπωσίασε αίστευτα κατά την διαδρομή ήταν οι φάρμες από μεζονέτες, εννοείται γυμνές, που από ότι μου είπαν το καλοκαίρι δεν βρίσκεις ελεύθερη. Δεν συνέχισα προς μια άλλη παραθαλάσσια πολή στον βόριο τμήμα και ξεκίνησα την επιστροφή.

Επόμενη εξόρμηση προς Λευκωσία να βρω και ένα φίλο blogger που πολύ χάρηκα που γνώρισα από κοντά. Άσχετο αλλά και στην Λεμεσό ξανα είδα ένα φίλο από την Πάτρα. Γενικά και τα δύο παιδιά, μπορώ να πω ότι είναι από τα παιδιά που μου λείπουν σαν τρόπος σκέψης και χαβαλέ από την Αθήνα. Και οι δύο μπορούσα να μιλήσουν σοβαρά αλλά και με χαβαλέ να ξεκατινιαστούμε, ενώ είχαν άποψη πραγματικά για τον τόπο τους αλλά και την ζωή τους, όχι σαν το αναμάσημα της Ελλάδας.

Στην Λευκωσία πάρκαρα κάπου προς τα έξω και μετά με κυκλοφόρησε ο φίλος blogger. Φάγαμε και περπατήσαμε στο τμήμα της Λευκωσίας που είναι κοντά στο τοίχος. Γενικά το μέρος μου φάνηκε κακό ή άσχημο δεν ξέρω πως να το πω. Και το παιδί μου έλεγε ότι κυρίως Τούρκους θα δεις, και όντως εκτός από τουρίστες κάπως έτσι ήταν. Φυσικά δεν περάσαμε προς την Τουρική πλευρά γιατί πολύ σωστά οι Κύπριοι θεωρούν την περιοχή σαν κατεχόμενη. Δυστυχώς όμως για τους Κυπρίους και ντρέπομαι και για τον ρόλο της Ελλάδας ή μάλλον την ανυπαρξία του, δεν πρόκεται να αλλάξει κάτι και θα πρέπει να είναι ιδιαίτερη προσεκτική γιατί εγώ προβλέπω να χάνουν και άλλα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Γενικά η Λευκωσία ήταν το πρώτο σοβαρό αστικό κέντρο που είδα στην Κύπρο. Καλό ή κακό δεν ξέρω, αλλά σίγουρα δεν μου έβγαζε το κιτσ που είδα σε άλλα μέρη της Κύπρου. Τελικά ίσως το τσιμέντο ισοπεδώνει τα πάντα.

Σαν διασκέδαση τώρα, από Λευκωσία και Λεμεσό που με κυκλοφόρησαν λίγο τα παιδιά θα έλεγα ότι πάσχουν από σοβαρό κιτσαρισμό και από ότι καταλαβαίνω δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά να πας που να μην ανήκει σε μια ξένη πολυ εθνική αλυσίδα. Στην Ελλάδα πχ πολύ λίγα starbucks γεμίζουν κόσμο, για διαφόρους λόγους σωστούς και λάθος. Στην Κύπρο αλυσίδες σαν και αυτή είναι must ενώ και ουσιαστικά τα φαγάδικά τους πρέπει να είναι κάτι σε κυριλέ αλλά πάντα λίγο κιτς για μένα.

Όλα τα παραπάνω γίνονται με την παραδοχή ότι το ξερό δεν με συγκινεί καθόλου και γιαυτό μετά από ένα δύο κυκλαδιτικά νησιά δεν ξαναπατάω το πόδι μου, ενώ η υπερβολή στο πως θα φανείς ούτε αυτή μαρέσει. Και γιαυτό θα έλεγα ότι αν οι κυκλάδες αρέσουν κάποιον σαν τοπίο τότε και η Κύπρος θα είναι μια χαρά τουλάχιστον από όσο είδα γιατί είχαμε και δουλειές. Η διασκέδαση είναι κάτι που έτσι και αλλιώς αποφεύγω, αλλά πως να το κάνουμε στην Ελλάδα όσο κλέφτες και να είναι γρήγορα θα δεις τα παραδοσιακά μαγαζάκια καφέ και ταβέρνες στο χωριό ή στα κεντρικά της πόλης. Όμως οι Κύπριοι φροντίζουν απίστευτα το τουριστικό τους προϊόν. Κάθε “εξαπάτηση” έχει επαγγελματικό χαρακτήρα και έχει φτιαχτεί ώστε να κάνει τα χαζά τουριστάκια να κάνουν χαρούλες όταν βλέπουν ταμπελίτσες του τύπου ο δρόμος του κρασιού και ένα νομίζω μονοπάτι της Αφροδίτης.

Τέλος, η Κυπριακή διάλεκτος εμένα μαρέσει αν δεν το ξεχέζουν τελειώς οι παπούδες του νησιού. Αυτό που είναι εξοργιστικό όμως είναι η τάση τους να μην σέβονται καθόλου κάποιον που “φιλοξενούν” και δεν καταλαβαίνει την διάλεκτο αλλά και πολλές λέξεις. Αυτό είναι κάτι που το είχα ζήσει και στην Πάτρα και μου έκανε εντύπωση καθώς είναι κάτι που έκαναν σε κάποιο αντίστοιχο ηλιθιώδες τρόπο οι Αρμένιοι στην Αθήνα.

Σε κάθε περίπτωση ο Οκτώμβριος μήνας είναι για μένα σουπερ για διακοπές στην Κύπρο. Προσωπικά παρόλο τα παραπάνω θα ξαναπήγαινα γιατί είναι φθηνά είναι “ελληνικά” έχει μπάνιο και το κυριότερο δεν νιώθεις μαλάκας εξαπατημένος γιατί οι άνθρωποι αγαπάνε τον τόπο τους, τον φροντίζουν ενώ θέλουν να ξαναπας.