Δεν αρκεί να συγχωρήσεις κάποιον. Δεν είναι απλά στο χέρι αυτού που συγχωρεί.
Πρώτα από όλα πρέπει να ζητήσει κάποιος/α συγχώρεση. Αυτό σημαίνει ότι θεωρητικά καταλαβαίνει το λάθος του και ζητάει κατανόηση και συγχώρεση. Αυτό επίσης σημαίνει μεταμέλεια και ανάλληψη ευθυνών.
Λογικό επακόλουθο είναι ότι το άτομο αυτό δεν θα επαναλλάβει τα ίδια, γιατί υποτίθεται ότι έχει καταλάβει το λάθος και μιας και ο ίδιος ζήτησε την συγνώμη προφανώς δεν θέλει να ξανά κάνει το λάθος ή να πληγώσει!
Όταν όμως απλά ζητάει μόνο συγνώμη και κάνει τα ίδια και ίδια ξανά, γιατί δηλαδή πρέπει να τον συγχωρούν πάλι? Γιατί δηλαδή είναι κακός αυτός που χάνει την εμπιστοσύνη του στο άτομο του και όχι αυτός που αρχικά είπε ψέματα ζητώντας συγνώμη και κατά δεύτερον θεωρεί τον εαυτό μάλλον υπέράνω και με κάποιο ειδικό δικαιώμα στο να πικραίνει τους συναθρώπους του?
Έχει σημασία αν η σχέση που συνδέει τα άτομα είναι δεσμός αίματος, ερωτικός ή φιλικός? Είναι δυνατόν να υπάρχει μια υγειής σχέση με εκτίμηση όταν το ένα από τα δύο μέλη διαρκώς τσαλαπατάει την ψυχική υγεία του άλλου? Πως μπορεί να υπάρξει εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμός – απαραίτητα στοιχεία για μια ποιοτητική και όχι τυπική σχέση – όταν ένας από τους δύο απλά δεν δείχνει καμιά διάθεση σεβασμού του ατόμου από το οποίο διαρκώς ζήτάει συγχώρεση με ψεύτικα δάκρυα?
Και να το πάω και ένα βήμα πιο πέρα. Γιατί να συγχωρέσεις κάποιον, που προειδοποιήθηκε για το λάθος του και με χαρακτηριστική ευκολία σε απαξίωσε? Τι πρέπει να κάνεις όταν συστηματικά κάποιος κάνει βλακείες και όταν τα πράγμα στραβώσει τρέχει να κλαφτεί στο ίδιο το άτομο που απαξίωνε?
Εϋκολα κατηγορούμε κάποιον ότι δεν συγχωρεί! Καμιά προσπάθεια όμως να μάθουμε τι σημαίνει συγχώρεση και τι περιλαμβάνει? Μήπως να καταλάβουμε πριν την πιπίλα του συγχώρεσε με ότι η μετάνια και η επανάλληψη είναι ασύμβιβαστες έννοιες στο θέμα μας.
Η ουσιαστική συγχώρεση δεν έχει καμιά σχέση με τις μετάνιες και συγχωρέσεις τις θρησκείας. Κανείς δεν στην χρωστάει πόσο μάλλον όταν αυτή επαναλαμβάνεται!
Όποιος θέλει να εμπαίζει τον κόσμο, ας πάει σε ένα παπά για εξομολόγηση γιατί στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν και άνθρωποι που πληγώνονται με μια αξιοπρέπεια!
Εγώ το έχω πει!! Δεν συγχωρώ!! Και ο λόγος πολύ απλός!! Όποτε συγχώρεσα ή έδωσα τόπο στην οργή, κατα ενα περίεργο τρόπο ερμηνευτηκε σαν αδυναμία, με αποτέλεσμα την επανάληψη και σε μεγαλύτερο ίσως βαθμό της αρχικής συμπεριφοράς. Και απο το να νιώθω και βλακας που συγχωρεσα, προτιμώ να είμαι "σκύλα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ή κακώς, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Και αν αλλάξουν είναι προς το χειροτερο συνήθως.
Εγώ από την άλλη δεν έχω πρόβλημα να με περάσουν για αδύναμο και δεν συμφωνώ με την στάση κρατάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά συγχωρώ κόσμο, αρκεί να μου έχουν δείξει ότι κατάλαβαν τι λάθος έκαναν και να μην μου ζητάνε και τα ρέστα.
Από εκεί και μετά στο χέρι τους είναι να μου δείξουν ότι πραγματικά κατάλαβαν το λάθος και ότι ειλικρινά μου ζητούσαν συγνώμη.
Εφόσον αυτό δεν γίνει τότε μιλάμε εκτός των άλλων και για σοβαρό ψέμα, που στο δικό μου σύστημα κανόνων είναι μεγάλο fail λάθος!
Και οκ δεν πειράζει η πρώτη συγχώρεση, δεν μου κόστισε και κάτι άσε που γενικώς πιστεύω στο καλή πτυχή ενός όταν τον γνωρίζω.
Μετά όμως την 2η επανάληψη...... (δεν υπάρχει τυχαία το FAIL)
Κοιτα οταν λέμε να συγχωρεσεις κατι, δεν εννοουμε υποθέτω τη καθυστέρηση ας πούμε σε ενα ραντεβου. Μιλάμε για κάτι σημαντικό!! Οποτε, εγώ δε συγχωρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίνω κατι σα κίτρινη κάρτα, προειδοποιω, και στη δευτερη κιτρινη κάρτα...ΚΟΚΚΙΝΗ και εφυγες.
Και σε πολυ σοβαρα θέματα...κατευθείαν κοκκινη. Τελικά το ποδοσφαιρο ...βολευει παντου! :-)