Θα

Σε συνέχεια του προηγούμενου σκεπτικού, άλλο τραγικό χαρακτηριστικό αυτής της χώρας ειναι το τάζειν χωρίς αντίκρισμα.

Είναι τραγικό να λες θα, και τελικά να μην κάνεις. Γεμίζεις τον άλλο προσδοκίες που οδηγούν σε απογοητεύσεις. Η μόνη δικαιολογία του να μην πραγματαποιηθεί το ΘΑ ειναι το προσπάθησα αλλά δεν μπόρεσα. Πραγματικά προσπάθησα όμως.

Από πολιτκούς μέχρι τους απλούς ανθρώπους, το ΘΑ στην Ελλάδα ειναι μια μόνιμη πιπίλα. Είναι τόσο δύσκολο να πεις την αλήθεια και να πεις, όχι αδερφέ δεν το κάνω, άμα σαρέσει και αν δεν γουστάρεις τα μπογαλάκια μου ή σου και δρόμο? ΤΟυλάχιστον να έχεις τα αρχίδια, να υπερσπίζεσαι την επιλογή των πράξεων σου ή έστω την μη ύπαρξη αυτών.

Όταν ξέρεις ότι δεν θα κάνεις, ή δεν θα κάνεις ή ασυναίσθητα θα αμελήσεις σε βαθμό που θα πρέπει να ξαναζητηθεί κάτι τότε καλύτερα να μην πεις ΘΑ, γιατί αν το πεις είναι σαν να λες ψέματα καθώς εκ των προτέρων συνηδητά ή ασυνηδητα ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πράξεις αυτά που γεμίζουν προσδοκίες στους άλλους.

Ειδικά για το ασυνηδητο "λάθος", έχω να πω ότι την πρώτη φορά έστω δεν καταλαβαίνεις το λάθος και αφού στο εξηγήσουν ισχυρίζεσαι ότι το αντιλαμβάνεσαι και φυσικά θα διορθωθείς. Αντε την δεύτερη φορά ήταν αδυναμία. Συχνά ασυνείδητα λάθη όμως, παύουν να μετριούνται ως ασυνήδητα καθώς αν στρώσεις τον κώλο και κάνεις δυο - τρεις λογικές σκέψεις θα καταλάβεις ότι ισχύει ένα από τα ακόλουθα.

1) Υπόσχεσαι ότι ΘΑ ενώ ξέρεις ότι δεν, άρα απλά λες ψέματα

2)Δεν συμφωνείς με τη συζήτηση όταν σου εξήγησαν ότι κάτι που κάνεις είναι λάθος, και είπες ΘΑ το αλλάξω. Φυσικά μιας και δεν συμφωνείς, συνεπώς δεν έχεις σκοπό να κάνεις κάτι σχετικό άρα εντελώς συνειδητά λες ψέματα.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν λες ψέματα όταν τάσεις ΘΑ αριστερά και δεξία, είτε είναι πολιτκά τα θα είτε μεταξύ απλών συζητήσεων. Δεν έχει σημασία πόσο σημαντικό είναι το αντικείμενο για το οποίο τάζεις ΘΑ όσο ότι τελικά αν δεν έχεις σκοπό να το υλοποιήσεις σε εκθέτει τελικώς ως ψεύτη, και αυτό ειναι που μετράει.

Οι περισσότεροι έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε, ότι ήπαμε ένα μικρό ψεματάκι, τάξαμε λαγούς για ασήμαντα πράγματα και δεν σκεφτόμαστε ότι ουσιαστικά υπομονεύουμε την αξία των λεγόμενων μας, κυρίως γιατί το τι ειναι ασήμαντο ειναι υποκειμενικό, και δεύτερο γιατί υπάρχει και το παραμύθι του Αισώπου με το βοσκό, τα πρόβατα και το λύκο.