Ταξί

Γενικά έχω μια αποστροφή προς τα ταξί. Πέρα από το γεγονός ότι με ενοχλούν στον δρόμο λόγω οδηγικής συμπεριφοράς, για κάποιο λόγο δεν γουστάρω να τα χρησιμοποιήσω συνεπώς σπανίως έχω μπει σε ταξί, κυρίως σε περιπτώσεις που δεν μπορούσα να το περπατήσω και φυσικά δεν είχε συγκοινωνία. Ειδικά στην Πάτρα που όλα ήταν περπατήσημα, μιλάμε ταξί έπαιρνα μόνο για να πάω και να φέρω πράγματα στο ΚΤΕΛ. Μιλάμε τώρα για καταστάσεις που το ταξί είχε λίγο περισσότερο από το λεωφορείο και εγώ με πράγματα ή έπαιρνα το λεωφορείο ή απλά περπάταγα.

Σήμερα όμως αναγκαστικα να μπω σε ένα και μπορώ να πω ότι ο ταξιτζής με εξέπληξε δύο φορές θετικά.

1. Μόλις ξεκίνησε ζήτησε από τον συνεπιβάτη να βάλει ζώνη και φόραγε και ο ίδιος. Πραγματικά συγκλονιστικό.
2. Όταν το παλικάρι ρώτησε αν μπορεί να καπνίσει, του είπε όχι. Μπράβο στο παλικάρι που ρώτησε καταρχήν, μπράβο και στον ταρίφα που του είπε όχι, παρόλο που από ότι κατάλαβα ήταν καπνιστής και ο ίδιος.

Να ειναι καλά οι συντεχνίτες στην Ελλάδα που δεν μας αφήνουν να πάμε στην δουλειά μας και μπήκα μετά από χρόνια σε ταξί. Ελπίζω να περάσουν πάλι χρόνια.