Γάμος? Το μεγάλο ακανθώδες ζητημα των δυο φύλλων

Καταρχήν ειμαι φανατικά του γάμου. Ειμαι φανατικά κατά του συμβολαίου σχέσης που ουσιαστικά περιλαμβάνει και χίλια μύρια κακά σε βάθος χρόνου. Δεν θα πω θρησκευτική μαλακία, καθώς από την αρχαιότητα υπήρχε βουρ στο πατσά ο θεσμός του πολιτικού γάμου, κατι το οποίο παραδόξως έμαθα από την κολημένη θρησκευτικά μάνα μου.

Ειναι εναντιον γιατι θεωρώ ότι οδηγεί σιγά σιγά σε μια ασυναίσθητη συμπεριφορά του θεωρώ τον άλλο δεδομένο. Αυτό σημαίνει αμέλεια προσωπική και στον άλλο, και γενικά συμπεριφορές εντελώς διαφορετικές πριν και μετά. Δεν ειμαι ομως κατά τις οικογένειας. Του να εισαι με μια κοπέλα, που κάθε μέρα πρέπει να την κερδίζεις και να σε κερδίζει και πιθανά καρπός των “συναισθημάτων” να ειναι και κάποια παιδιά.

Οι άνδρες παραπονιουνται οτι οι γυναίκες αλλάζουν, αλλα και οι άνδρες αλλάζουν. Γινονται κοιλαράδες, αμελουν τις γυναίκες τους. Και οι γυναίκες αλλάζουν, ξαφνικά ξεχνάνε ενα από τα βασικά πραγματα που ενώνει ένα ζευγάρι που ειναι το σεξ. Αρκεί που έχουν ένα παιδί, και αρκεί που υπάρχει η wikipedia παλιά η μαμά για τις δικαιολογίες του τώρα δεν θέλω γιατι το χρησιμοποιώ σαν εκβιαστικο όπλο. Δεν ειναι μονα αυτά, ειναι πολλά που έρχονται με την αίσθηση του δεδομένου που σου προσφέρει ο γάμος.

Αντι ο κόσμος δηλαδή να δει την πηγή όλης της ιστορίας, και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στην αιτία του, αναλώνεται σε δεν ειναι η κατάλληλη/ος, δεν ειμαι έτοιμος δικαιολογίες συνηθως από το ανδρικό φύλλο. Από την άλλη η γυναικα έχει μια πόρωση με το θέμα καθώς η κοινωνία ειδικά στην Ελλάδα προστάζει γάμο πριν το παιδί που τόσο θέλουν.

Οσον αφορά τις δικαιολογίες με την κατάλληλη και την ετοιμότητα, πρέπει να αντιληφθούμε ότι η τέλεια και οι τέραστιοι έρωτες ειναι κριτήρια ταινιών. Ο κόσμος παντρεύεται όχι την καλύτερη, αλλα αυτήν που ετυχε να έχει σχέση μαζί της πάνω από ένα σχετικο διάστημα, αντιστρόφως ανάλλογο της ηλικίας του την εποχή που αποφάσισε να παντρευτεί ή εξανάγκάστηκε από τις απαιτήσεις της σχέσης. Από την άλλη οι γυναίκες παντρευονται αντιστοιχως το παλικάρι που τα έχουν την εποχή που αρχίζουν και βαράνε τα ορμονικά καμπανάκια για εγκυμοσύνη και τα θέλω παιδάκι, έκανα και η φιλη μου και ούτε καθε εξής.

Πιο ειναι λοιπόν το τεράστιο πρόβλημα? Το πρόβλημα ειναι το πως προσεγγιζεται η όλη ιστορία από το κάθε φύλλο, ωστε να στοιχειθετηθεί ένα πρόβλημα του επιπέδου πνιγομαι σε μια κουταλιά νερό, γιατι απλά δεν θέλω να αντιμετωπίσω το πρόβλημα στην ρίζα του.

Οι γυναίκα ειναι λογικο να θέλει να παντρευτεί. Δεν συμφωνώ αλλα ειναι λογικη απαιτηση, εξαιτίας της κοινωνίας ωστε να αποκτήσει παιδιά. Σιγά την αμαρτία. Θέλει να κάνει το αυτονοητό, να διαινίσει το είδος της, και μάλιστα την προστάζει και η φυση ορμονικά. Και άνδρας γιαυτο ενστικτωδώς κάνει σεξ. Ολοι δεν ειναι σε πολεμο με την κοινωνική μαλακια όπως εγώ, συνεπώς καλώς η κακώς για τη μέση γυναίκα στην Ελλάδα, ο γάμος ειναι μονόδρομος για την απόκτηση μητρότητας και αν θελετε την εκπλήρωση ενστικτων που έχει ως γυναίκα στο dna της. Το πρόβλημα δεν ειναι οτι θέλει κάτι. Στην τελική καθενας ελευθερος να επιθυμεί ότι θέλει για την ζωή του, και να προσπαθεί να το αποκτήσει. Το πρόβλημα ειναι ο τρόπος όμως που μεθοδευεται το οποίο και τσαντίζει το ανδρικο φυλλο, και πατάει σαν δικαιολογία για να μην προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Εισαι ελευθερος να θες οτι γουστάρεις αρκεί να το επιτυγχάνεις χωρίς να γαμάς άλλους ανθρώπους. Οι μεθοδολογίες των γυναικών όμως δεν ειναι και οι καλύτερες στο θέμα, κάτι που φαινεται και από τις λέξεις που επιλέγουν και οι ίδιες για να εκφράσουν το πως βρήκαν το “καλο” άνδρα να παντρευτούν και το πως το επιτύχαν αυτο. Η σωστή μεθολογία? Απλά το ξεκαθαρίζεις από την αρχή. Ειμαι 28 πχ θα ηθελα η επόμενη μου σχέση αν τσουλίσει συντόμως να πάει σε γάμο. Συνεπώς εσυ αγαπητέ γκομενε ξέρεις που μπλέκεις. Δεν υπάρχουν διακιολογίες λοιπον για μου τα πρήζει με πιέζει….

Από την άλλη οι άνδρες κάνουν λες και δεν ξέρουν. Δεν ξέρουν οτι μια γυναίκα μετά από μια ηλικία το έχει μονιμα στο μυαλό της. Παραπονιούνται οτι τους πρήζει τον έρωτα. Ναι πράγματι καθώς όπως είπα η μεθοδολογία δεν ειναι και η καλύτερη, αλλα στην τελική αφου ξέρεις οτι έτσι ειναι οι κανονες του παιχνιδιου. Αν θες να είσαι μαζί της, το ξέρεις. Αν δεν θες και το τραβάς το σχοινί τότε επι της ουσίας γαμάς εσύ την άλλη γιατι δεν την αφήνεις να προχωρήσει, ή εσένα που με κάποιο πιθανο “ατύχημα” καταλήξεις τελικά στον “χειρότερο” σου φόβο. Συννεπως ρε φιλε, καλώς η κακώς έτσι έχει το πράγμα. Θες ή δεν θες να εισαι με ένα άνθρωπο? Δεν υπάρχει η τέλεια, ουτε ο αιώνιος έρωτας. Οκ υπάρχει αλλα στατιστικά ειναι απίθανος, άσε που ποτέ δεν μπορείς να προδικάσεις το μέλλον. Πάντα κρινεις εκ τους αποτελέσματος. Συνεπώς το έχει αυτή η γυναίκα να σε ικανοποιεί σε όποια κριτήρια? θες? Ασε λοιπον τα περι δεν ειμαι έτοιμος, δεν μπορώ, με πιέζει.Οκ μπορώ να καταλάβω οτι εισαι κυνηγός μη χέσω, είσαι μεγάλος μπίχτης και θες κάθε μήνα άλλο φαγητο, αλλα τμήμα της ωριμότητας ειναι και η αντίληψη κάποιων προσωπικών θυσειών για κάτι που πιθανά (δεν μπορείς να το προδιαγράψεις) να αξίζει. Ειναι ωριμότητα να παλεύεις για κάτι καλο.

Και οκ ακους και τις άλλες δικαιολογίες. Δεν την ξέρω ακομα, δεν τον ξέρω ακομα. ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Οι ανθρωποι δεν φαινονται από τα μεγάλα λόγια. Δεν φαινονται από τις μεγάλες πράξεις. Αυτές ειναι τόσο σπάνιες που ειναι και ελέγξιμες για να παράγουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, πόσο μάλλον οταν γνωρίζεις οτι άλλος/αλλη κρινει με βάση ετσι επεισοδιακες κινήσεις. Οι ανθρωποι φαινονται στα μικρά πράγματα. Αυτά που αν τα κοιτάζεις, δείχνουν αντιθεση μεταξύ δηλώσεων αλλα και πράξεων. Αυτά που δειχνουν την δυναμική που έχεις να κάνεις  κάτι, επειδή ακριβώς πιστεύεις οτι εκείνη την στιγμή η βαρύτητα και οι περιστάσεις το δικαιολογούν. Συνεπώς στο μέλλον, υπό άλλες περιστάσεις, μπορείς πχ να γαμάς όποιον βρεις μπροστά σου. Αυτά τα πράγματα φαινονται μπαμ μπαμ. Αν κάτι δεν πάει καλά, πάλι φαινεται γιατι δεν γινεται να υπάρχει η αστάθια με το έτσι και το γιουβέτσι. Αν υπάρχει τότε ψάχνεις να δεις τι ειναι και να βοηθήσεις να σταθεροποιηθεί. Αν δεν γινεται οκ fuck και shit happens αλλα πάμε παρακάτω. Συνεπώς ανοιγεις τα ματια, κρίνεις του ανθρώπους εκεί που μετρά, και δεν εντυπωσιάζεσαι η βολευεσαι με τις μεγαλο ασήμαντες επι της ουσίας φιγουρατζιδικές δηλώσεις και άλλες μαλακιες που τόσο δυστυχώς μετράνε. Δεν μας οριζει την ζωή η πράξη του 5λεπτου αλλα, το καθημερινό υπόλοιπο 24ωρο. Κοιτα καλά και άσε τις δικαιολογίες δεν τον ξέρω. Προφανώς δεν θες να κοιτάξεις, γιατι για να κοιτάξεις πρώτα πρέπει να κοιτάξεις και προσωπικά ή γιατι ήδη αυτό που βλέπεις δεν σαρέσει και κλείνεις τα ματια τραβόντας την ιστορία από τα μαλλια, κάτω πάντα από μια ομπρέλα επαναλαμβανόμενων δικαιολογιων που απλά ειναι δικαιολογίες. Αντιστοιχα και για τις γυναίκες.

Πόσο δυσκολα παρουσιάζονται τα πράγματα, οταν ουσιαστικά κρύβεσαι από τις πραγματικές αιτίες και λύσεις. Όποιος λέει οτι οι σχέσεις ειναι δύσκολες λέει μαλακιες. Πρώτα από όλα έχει λερωμένη την φωλιά του.