Αγάπα την πατρίδα σου

Με αφορμή μια συζήτηση σε ένα φόρουμ για την μεταφορά καταθέσεων προς το εξωτερικό, ένα μέλος έγραψε

Καταρχήν , όποιος αγαπά την πατρίδα του δεν πρέπει να σκέπτεται μόνο τον εαυτούλη του

Δεν γνωρίζω το μέλος ούτε η αγανάκτηση μου ειναι στοχευμένη προς αυτό. Αλλά δεν μπορώ όταν διαβάζω τέτοιες παπαριές. Συνεπώς το παρακάτω, λίγο αλλειωμένο ήταν και η απάντηση μου

Εμένα πότε με αγάπησε η πατρίδα μου? Και αν θες το χειρότερο, εμένα πότε με αγάπησαν οι υπόλοιποι Έλληνες που τόσα χρόνια εχουν ουσιαστικά συνεισφέρει σε αυτό το σκηνικό? Εγώ λοιπον που κράτησα μέτρο και έχω καταθέσεις γιατι πρέπει να ξαναπληρώσω τον άνθρωπο που ουσιαστικά με κορόιδευε στην μάπα μου?

Δεν αναφέρομαι σε πολιτικούς, αλλά σε όλους όσους Ελληνάρες βοήθησαν σε αυτή την κατάσταση και μάλιστα κορόιδεψαν τους γονείς μου και μένα!

Ειλικρινά μπορεί να μου πει κάποιος γιατί πάλι εγώ πρέπει να ξελασπώσω την αυτο-εκπληρούμενη χαζομάρά? Ειναι δυνατόν ένας άνθρωπος, που του λες ότι αυτό που κάνεις ειναι λάθος και θα το πληρώσεις σε βάθος χρόνου, να σε γράφει, με το ωχ αδερφέ και μόνο να κάνει συνειδητά το λάθος που το παραδέχετε και μετά να έρχετε να σου ζητάει μετά κλαμένος και βοήθεια και το καλύτερο όλων να σε κατηγορεί σαν άκαρδο και μόνο επειδή σκέφτεσαι με αυτό τον τρόπο!

Ειλικρινά πότε ο καθένας εδώ στην Ελλάδα που αγαπούσε την πατρίδα του, δεν σκέφτηκε ΜΟΝΟ τον εαυτούλη του? Πως τολμάει κάθε τέτοιος φιλέλληνας, να απευθύνεται στο εθνικό φρόνημα αυτού που με μόχθο και μέτρο αλλά και κατακραυγή μπόρεσε να μαζέψει για να έχει?

Μιλάμε για την απόλυτη συνέχεια της ύβρις προς αυτούς που δεν ασελγήσαν προς την χώρα αυτή, ενώ παράλληλα δεν αγαπούσαν και την χώρα. Δηλαδή και μ@λ@κας τότε και μ@λ@κας ξανά τώρα? Δεν περιμένω βέβαια και τίποτα διαφορετικό, από τους έτσι φαν της χώρας και της μακροζωίας της.

Ίσως το μέλος να το είπε σαν μια ακόμη σε μόδα πιπίλα σαν αυτές που μόνο τους πολιτικούς μας κατηγορούμε. Είχα στο στενό μου οικογενειακό κύκλο έτσι πολύ έξυπνο παλικάρι. Ελληνάρα που αγαπούσε και την χώρα του ένα πράγμα.Είμαι τρομερά ευαίσθητός όταν το ελληνικό δεμόνιο πάει να πετάξει μια ακόμη φορά το μπαλάκι από τους φταίχτες σε αυτούς που είχαν όχι την λύση, αλλά την αίσθηση του μη παραλογισμού.