Το φαινόμενο Ανδρέας Παπανδρέου και η καταστροφική του επίδραση

Έχω αναφερθεί πάρα μα πάρα πολλές φορές στην άποψη μου περί προδότη της χώρας Ανδρέα Παπανδρέου! Ξέρω ότι όλος ο λαός τον έχει θεό και ήρωα γιατί δημιούργησε τις προϋποθέσεις για το “Τσοβόλα δώστα όλα”.

Ο κ Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός, ιδρυτικό, ηγετικό στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ δημοσίευσε ένα κείμενο το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Δυστυχώς κάθε κριτική στην διακυβέρνηση του, ακόμα και όταν ήταν ετοιμοθάνατος, βρίσκει όπως λέει και ο συγγραφές “ένα απροσπέλαστο τείχος”. Είναι το ίδιο τοίχος που σήμερα, το οποίο βρίσκεις όταν προσπαθείς να εξηγήσεις ότι όλοι έφαγαν σε κάποιο βαθμό, και το ίδιο εσωτερικό τοίχος που εμποδίζει κάθε Έλληνα να αφυπνιστεί εθνικά. Γιατί όπως σχολίασε και ο pantelis στο συγκεκριμένο post, υπάρχει κόσμος που θέλει να μείνει μέσα στο matrix που είναι ο ίδιος ακριβώς τοίχος της αόρατης φυλακής που μας περικλύει!

Οι μόνοι άνθρωποι που γνωρίζω που άμεσα και ξεκάθαρα είχαν καταλάβει την προδοσία του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν οι γονείς μου, και αυτοί όχι γιατί ήταν διορατικοί όσο γιατί είναι ΝΔ μέχρι το κόκκαλο. Ακόμα και σήμερα, η βάση της επιχειρηματολογίας τους είναι το ΝΔ και το μπλέ και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι δεν μπορούν να δουν πως η λογική του Παπανδρέου, μεταφέρθηκε και στην Νέα Δημοκρατία. Δηλαδή, ακόμα και οι άνθρωποι που εναντιώθηκαν στο σύστημα, βρίσκονταν πίσω από την φυλακή και το χειρότερο όλων, δεν το ήξεραν καν!!

Δεν με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο σε όλα όσα λέει, κυρίως γιατί θεωρώ ότι τα κόμματα και ιδεολογίες στις σύγχρονες δημοκρατίες έχουν εκφυλιστεί σε απλά μηχανισμούς καραμέλες και αποπροσανατολισμού.

Παραθέτω το κείμενο του κ. Βασιλειάδη από εδώ.

Η σημερινή δραματική κατάσταση της πατρίδας μας είναι άμεσα συνυφασμένη με την πολιτική που εφάρμοσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο απίστευτο και φανταστικό και αν φαίνεται αυτό. Έχω γράψει πολλά βιβλία και πολλές αναλύσεις για να εξηγήσω το φαινόμενο αυτό, αλλά συνήθως βρίσκομαι μπροστά σε ένα απροσπέλαστο τείχος, που έχτισαν οι διαπλεκόμενοι εξωθεσμικοί παράγοντες (οι λεγόμενοι κατά το λαϊκόν «νταβατζήδες», εντός και εκτός Ελλάδας).

Όμως χωρίς την αποκαθήλωση από το βάθρο του, δεν...
πρόκειται η Ελλάδα να βγει από την βαθιά και πολυποίκιλη κρίση που την διαπερνά σ’ όλους τους τομείς και σ’ όλα τα επίπεδα. Γιατί σε τελευταία ανάλυση η κρίση δεν είναι πρωταρχικά οικονομική και πολιτική, ή μάλλον δεν είναι καν οικονομική ή πολιτική, αλλά καθαρά πολιτισμική και ακούει στο όνομα «δ ι α φ θ ο ρ ά», δηλαδή κατάπτωση των ηθικών αξιών μιας κοινωνίας.
Αυτήν την διαφθορά καλλιέργησε συνειδητά και επέβαλε πανούργα ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να πετύχει την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας, ως αυτοσκοπού.

Το ερώτημα είναι: Είναι δυνατό μια πολιτική προσωπικότητα να μπορεί να προξενήσει γενικά μια τόσο μεγάλη καταστροφή; Η απάντηση: Μόνη της ασφαλώς όχι. Αλλά μόνη της μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και τους συσχετισμούς εκείνους, που θα την οδηγήσουν στην επιτυχία του σκοπού της.
Οι μεγάλες προσωπικότητες στην ιστορία είχαν αυτή τη δύναμη και τη δυναμική. Σε ένα βαθμό και στο μέγεθος της Ελλάδας ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια τέτοια προσωπικότητα. Κατάφερε να σαγηνέψει από τη μια και να ελέγξει από την άλλη έναν ολόκληρο λαό και να θεμελιώσει τις μετέπειτα αρνητικές εξελίξεις. Ακόμη και τα θετικά μέτρα (π.χ. η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης κ.λπ) χρησιμοποιήθηκαν σκόπιμα για την εξυπηρέτηση της μοναδικής του επιδίωξης, δηλαδή της εξουσίας ως αυτοσκοπού. Γι’ αυτό και κάποιος ισχυρίστηκε ότι ή Ελλάδα θα ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα, χωρίς την παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η κύρια αιτία για την υπερχρέωση της χώρας και την παρακμιακή της πορεία, που καταγράφεται από τη μεταπολίτευση, αλλά κυρίως – για να ακριβολογούμε από το 1981 κι’ εντεύθεν - συνίσταται στο καταναλωτικό μοντέλο που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και εφάρμοσαν οι επόμενες κυβερνήσεις ανεξαιρέτως. Σ’ αυτήν την πορεία συνέπραξαν και τα εκάστοτε κόμματα της αντιπολίτευσης, αποδεχόμενα στην πράξη την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση στην χείριστή της μορφή. Δηλαδή ουσιαστικά, η πλειοψηφία των πολιτικών, οικονομικών, συνδικαλιστικών και πνευματικών δυνάμεων της Ελλάδας.

Το καταναλωτικό όμως αυτό μοντέλο προϋπέθετε για να εφαρμοστεί τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, δηλαδή την πλήρη διαφθορά και την καταρράκωση και οποιουδήποτε συστήματος κοινωνικών, πολιτικών και ηθικών αξιών της κοινωνίας, με τελικό στόχο την καταναλωτική αποκτήνωση της. Από αυτήν την παρακμιακή πορεία δεν εξαιρείται φυσικά διόλου και η Αριστερά. Εξαιρέσεις υπάρχουν παντού και πάντοτε.

Η Ελλάδα είναι σύμφωνα με πιστοποιημένα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης και φυσικά πολύ πέραν αυτής.

Η κατάρρευσή της ταυτίζεται με την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μάλιστα πολλοί περιπαικτικά θεωρούν την Ελλάδα της μεταπολίτευσης ως το τελευταίο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού, λόγω των ίδιων ή παρεμφερών φαινομένων εκείνου του συστήματος και αυτού που εφάρμοσε κυρίως το ΠΑΣΟΚ, με τον άκρατο κρατισμό και παρακρατισμό:(μια κρατικοδίαιτη γραφειοκρατική κάστα με τις παραφυάδες της. Ένα κράτος, αν μπορούμε να μιλάμε για κράτος και όχι για φέουδο, που έγινε παρακράτος της δυναστείας και της ρεμούλας των κομματικών γραφειοκρατικών ηγεσιών και της κάστας των κρατικοδίαιτων φιλελεύθερων, σοσιαλφιλελεύθερων και αριστεροφιλελεύθερων πολιτών, με μόνη ιδεολογία τον αδίστακτο ατομικό πλουτισμό σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Το αποδεικνύουν οι πολυποίκιλες των ευνοουμένων από το ΠΑΣΟΚ κυρίως και δευτερευόντως από τη Νέα Δημοκρατία συντεχνίες, που καταλήστεψαν τον τόπο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει την προϊούσα διάλυση της κοινωνικής συνοχής και της μετατροπής των Ελλήνων πολιτών σε εξατομικευμένα, εγωιστικά καταναλωτικά προϊόντα της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.

Το ερώτημα που ανακύπτει πάλι είναι: Τις πταίει. Το ερώτημα αυτό επιμερίζεται σε μερικά άλλα ερωτήματα, όπως: Υπάρχει συλλογική ευθύνη της κοινωνίας και αν ναι, πως ιεραρχείται αυτή; Δηλαδή, για να το κάνουμε πιο λιανά: Φταίμε όλοι, φταίνε μερικοί, φταίνε τα κόμματα, φταίνε τα συνδικάτα, φταίνε τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, φταίει η πνευματική μας ηγεσία, φταίνε τα ΜΜΕ; Τα «φάγαμε όλοι μαζί», όπως λέει με την συνηθισμένη του αλαζονεία και αμετροέπεια ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου Θεόδωρος Πάγκαλος;

Η απάντηση δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε απλή, γιατί, αν φταίμε όλοι, τότε όλοι πρέπει να πληρώσουμε και όλοι να «βάλουμε πλάτη», όπως λέγεται από επίσημα κυβερνητικά χείλη και τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, που ζητά τώρα και κοινωνική συναίνεση, για να βγούμε, υποτίθεται, από την κρίση.

Η άποψή μου είναι ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη, με την έννοια ότι άλλοι εφάρμοσαν τη συγκεκριμένη πολιτική και εισέπραξαν απ’ αυτή την πολιτική, άλλοι συνέπραξαν και συμμετείχαν αναλογικά στο φαγοπότι, ενώ άλλοι δεν συνέπραξαν και δεν επωφελήθηκαν από την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου, του ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη, αλλά δεν έπραξαν τα δέοντα για να αποτρέψουν αυτήν την εξέλιξη, είτε από ανικανότητα είτε από αφέλεια, είτε από κακώς εννοούμενο συμφέρον, είτε γιατί πίστεψαν στις υποτιθέμενες καλές προθέσεις τους, λόγω πλύσης εγκεφάλου από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, που υπηρετούν το παρασιτικό ντόπιο και ξένο κεφάλαιο σε βάρος του ελληνικού λαού και των εθνικών συμφερόντων.

Από ακριτομυθίες μαθαίνουμε ότι οι ελεγκτές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ έμειναν κατάπληκτοι και δεν μπορούσαν να πιστέψουν τα μάτια τους για το μέγεθος της διαφθοράς και της ρεμούλας του κρατικού μηχανισμού, που αποτελεί θαύμα, πώς δεν είχε καταρρεύσει νωρίτερα. Φαίνεται πως η παραοικονομία, που το διατηρούσε να επιπλέει, αρχίζει κι’ αυτή να εξαντλείται.

Όμως για να ερμηνεύσουμε τα αίτια της κρίσης δεν επαρκεί να αναφερθούμε στα φαινόμενα, αλλά να εισχωρήσουμε στις βαθύτερες αιτίες και να προσωποποιήσουμε τις ευθύνες στους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους: Ποιοι είναι αυτοί άραγε;

Η απάντηση η δική μου: Ο πρώτος διδάξας είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να ακολουθήσει μετά ο Μητσοτάκης, ο Σημίτης, ο Κ. Καραμανλής και τέλος ο Γιώργος Παπανδρέου, που θα βάλει την ταφόπλακα.

Γιατί όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου; Απλούστατα, γιατί από αυτόν και εξαιτίας της πολιτικής του μπήκαν τα θεμέλια για την όλη αρνητική εξέλιξη σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής του τόπου.
Αυτός δρομολόγησε την παρακμιακή πορεία της Ελλάδας, την οποία υφιστάμεθα σήμερα.

Αυτός είναι που θεμελίωσε το καταναλωτικό μοντέλο, που αποτέλεσε την απαρχή της μετέπειτα κακοδαιμονίας. Ένα καταναλωτικό μοντέλο, που θεοποίησε το χρήμα και που βασίστηκε στη σπατάλη του δημόσιου χρήματος, στον παρασιτισμό και τον δανεισμό και όχι στην παραγωγή και την ανάπτυξη. Ένα μοντέλο που από τα πριν ήταν καταδικασμένο, να αποτύχει, (όπως τα μοντέλα του υπαρκτού σοσιαλισμού), όταν θα είχαν εξαντληθεί πια τα περιθώρια της φορολόγησης και του υπερδανεισμού, για να καλύψει τις παροχές στους ημετέρους, τους διαπλεκόμενους, τους έχοντες και κατέχοντες, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν οι επόμενες γενιές, αν ποτέ στο μέλλον μπορούν να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο.
Οι άλλοι απλώς ακολούθησαν το παράδειγμά του και έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως.

Αυτός είναι που εφάρμοσε πρώτος την αναξιοκρατία, απομακρύνοντας όλα τα αξιόλογα και έντιμα στελέχη και δημιουργώντας την αυλή των καιροσκόπων, απατεώνων και λωποδυτών. Αυτούς ήθελε δίπλα του και αυτούς επέλεξε. Υπάρχουν βέβαια πάντοτε και οι εξαιρέσεις, που βέβαια πάντα επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Εμείς που από τις γραμμές του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ αγωνιστήκαμε, είχαμε άλλες προτεραιότητες: Να δημιουργήσουμε μια άλλη ηθική και πνευματική ποιότητα και ένα άλλο ήθος, που θα βασιζόταν στην αξιοκρατία.

Το Κίνημα που ονειρευόμασταν και το αποτυπώσαμε στη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, θέλαμε να δράσει παιδευτικά με οράματα, ιδανικά και αξίες. Αντ’ αυτού επέλεξε ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλη πορεία που βόλευε την εξουσιομανία του.

Πρόδωσε τις αρχές μας.
Είναι αυτός που από τη μια διέλυσε την παιδεία, τον φοιτητικό και εργατικό συνδικαλισμό και αντ’ αυτού δημιούργησε τις αντικοινωνικές συντεχνίες και από την άλλη ενσωμάτωσε και αφομοίωσε την Αριστερά στο σύστημα, στο στρεβλό αυτό καπιταλιστικό σύστημα, βάζοντας στο περιθώριο όσους αντιστέκονταν. Συντελέστηκε μια, όπως την αποκαλώ, φαουστική συναλλαγή με τις λεγόμενες προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις.

Το τίμημα για την Αριστερά, για τις προοδευτικές δυνάμεις και για την Ελλάδα γενικά ήταν καταστροφικό, γιατί η δική του πολιτική μας οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στο ΔΝΤ.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου όχι μόνο εξαπάτησε την Αριστερά, εκμεταλλευόμενος την εαμική παράδοση και τη δράση της ΕΔΑ, με το αζημίωτο. Την ενσωμάτωσε και την διέφθειρε μέσα από το καταναλωτικό πρότυπο που εφάρμοσε. Οι εαμικές και εδαϊτικες αξίες, ιδανικά και οράματα ενταφιάστηκαν μέσα στην καταναλωτική αποκτήνωση. Όσοι ευνοήθηκαν είναι δύσκολο να το παραδεχτούν και να ασκήσουν κριτική στον ίδιο. Θέλησε να κάνει συμμέτοχους στο έγκλημα με το αζημίωτο (τα λεφτά δεν ήταν δικά του), όλα τα κόμματα και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού (τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού, που εκλέγουν και τα δύο κόμματα εξουσίας).
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος, γιατί η κριτική στο σύστημα ξεκινάει το πολύ από την εποχή Σημίτη, ενώ ο κύριος υπεύθυνος που ανέδειξε και τον Σημίτη και τους υπολοίπους, είναι ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια, που την απωθούν στο ασυνείδητο όσοι ευνοήθηκαν. Αν υπάρχουν εξαιρέσεις, αυτές επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Αυτός είναι που εκμαύλισε όλο τον λεγόμενο προοδευτικό και αριστερό χώρο, διορίζοντας τον σε θέσεις και αξιώματα, για να τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν.
Αυτός είναι που πανέξυπνα χρησιμοποίησε την αριστερή διανόηση για να σώσει το αστικό σύστημα, γιατί η δεξιά διανόηση είχε χρεοκοπήσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που ελάχιστοι τολμούν να του ασκήσουν κριτική, γιατί σχεδόν όλοι έχουν συμπράξει μαζί του και έχουν και την σχετική ευθύνη. Θέλουν να τον χρησιμοποιούν μάλιστα ως άλλοθι, με την έννοια ότι όλοι οι άλλοι φταίνε εκτός από τον ίδιο, ενώ αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος, για όλες τις μετέπειτα αρνητικές εξελίξεις έως σήμερα.

Όσο το είδωλο του Ανδρέα Παπανδρέου και της δυναστείας Παπανδρέου δεν ξηλώνεται από το βάθρο του, όπως αναλογικά έγινε με τα αγάλματα των καθεστωτικών ηγετών στα καταρρεύσαντα κομμουνιστικά καθεστώτα, όσο δεν αποκαθηλώνεται το είδωλό του, δεν πρόκειται αυτός ο τόπος να δει θεού πρόσωπο, όπως λέει και ο λαός. Και όταν μιλάμε για είδωλα εννοούμε ότι πρέπει να ξηλωθεί όλο το σύστημα του εκμαυλισμού της ελληνικής κοινωνίας, με την οποία την διαμόρφωσε.

Η δημιουργία της νοοτροπίας της καταναλωτικής αποκτήνωσης που δημιούργησε (βλ. σκυλάδικα κ.λπ, η Αλεξανδράτου αναδεικνύεται σε «ηθικό» πρότυπο της ελληνικής κοινωνίας), εξαχρείωσαν τα ήθη, απάλειψαν από τον τόπο κάθε δημιουργική προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον. Η νοοτροπία της ελάσσονος προσπάθειας και της ισοπέδωσης των πάντων προς τα κάτω, αφαίρεσε κάθε δημιουργική προσπάθεια. Δεν υπήρξε τομέας της δημόσιας ζωής που να μην εκφυλίστηκε. Η συντεχνιακή νοοτροπία που δημιούργησε κατέστρεψε τον κοινωνικό ιστό. Ο αθέμιτος πλουτισμός σε βάρος του κοινωνικού συνόλου αναδείχτηκε μαζί με το χρήμα ως η μεγαλύτερη «σοσιαλιστική» κοινωνική αξία.

Η παρακμή ήταν προδιαγεγραμμένη και ο κατήφορος ασταμάτητος. Δεν είναι μόνο τα οικονομικά στοιχεία του χρέους που μας προσφέρουν ένα δείγμα της επερχόμενης καταστροφής. Ήταν η απαξίωση και ο εκφυλισμός όλων των αξιών, πάνω στις οποίες εδράζεται οποιαδήποτε υγιής κοινωνία.

Στην Ελλάδα, για να το πούμε υπερβολικά και ας φαίνεται αντιφατικό, δεν φταίει το καπιταλιστικό σύστημα, για να μη μιλούμε για σοσιαλισμούς και πράσινα άλογα, φταίει το γεγονός ότι δε λειτούργησε αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα, για να μιλάμε και για κάτι πάρα πέρα.

Άν δούλευε ο καπιταλισμός, έστω και κατά προσέγγιση προς τις σκανδιναβικές χώρες, τότε ασφαλώς και δεν θα είχαμε όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα.

Δεν θα είχαμε σαφώς σοσιαλισμό. Όμως δεν θα καταλήγαμε στη χειρότερη μορφή του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή στο ΔΝΤ και στα δεινά που μας επιφυλάσσει. Αντιθέτως θα είχαμε δημιουργήσει έναν παράδεισο, που θα τον ζήλευαν οι πιο προηγμένες καπιταλιστικές χώρες. Αυτός ο ευλογημένος από τη φύση τόπος που λέγεται Ελλάδα, θα αποτελούσε υπόδειγμα, αν δεν είχε όλους αυτούς που την οδήγησαν στον γκρεμό.

Η κύρια αιτία λοιπόν εν κατακλείδι οφείλεται στους ανάξιούς της ηγέτες, κατά κύριο λόγο. Από κει και πέρα ο καθένας έχει τις ευθύνες του, είτε γιατί συνέβαλε μαζί τους στην παρακμιακή πορεία από ιδιοτέλεια, είτε γιατί προσδοκούσε κάποια μελλοντική εύνοια, είτε γιατί δεν τους εμπόδισε, γιατί σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, όπως και να είναι αυτό, υπάρχει πάντοτε εναλλακτική λύση. Δεν υπάρχουν ποτέ μονόδρομοι, όπως θέλει να μας προπαγανδίσει ο Γιώργος Παπανδρέου και τα διάφορα παπαγαλάκια, κάνοντας μας πλύση εγκεφάλου.
Η δημοκρατία, και αυτό είναι αλήθεια δεν έχει αδιέξοδα. Από τα πράγματα είναι πια φανερό ότι κανένας δεν ήταν άξιος να διαμορφώσει και εφαρμόσει αυτήν την εναλλακτική λύση.

Μια πολιτική και οικονομική ολιγαρχία οδήγησε την Ελλάδα κυρίως μέσω της διαφθοράς, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, στην καταστροφή, ώστε τώρα να αποζητούμε τους «βαρβάρους» για να μας βάλουν σε τάξη.

Τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού που εντάχτηκαν και πήραν μέρος στη λεηλασία του κράτους από το παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ζουν και βασιλεύουν ακόμη. Τώρα μόλις αρχίζει σταδιακά να δημιουργείται η κοινωνία τους ενός τρίτου, γιατί με την οικονομική κρίση και την παράδοσή μας στο ΔΝΤ αρχίζει να σπάει η ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης και να τρίζουν τα θεμέλια και άλλων κοινωνικών ομάδων. Ούτως ή άλλως ήταν στο σχέδιο. Βέβαια εκείνοι που πλήρωναν πάντοτε και τώρα θα πληρώσουν πάλι τα σπασμένα, είναι εκείνοι που δεν πήραν μέρος στο πλιάτσικο και το μεγάλο φαγοπότι. Απλώς θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο η κατάστασή τους. Ενώ πρώτα ζούσαν στην φτώχεια, τώρα θα περιπέσουν στην εξαθλίωση.

Εν κατακλείδι το δικομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή η παρασιτική άρχουσα αστική τάξη της Ελλάδας, απομύζησε εναλλάξ τον ελληνικό λαό, και αφού τον καταλήστεψε τον παρέδωσε στο ΔΝΤ για τα περαιτέρω.
Μόνο που τώρα υπάρχει και ο κίνδυνος εθνικών καταστροφών.

Αναστροφή αυτής της πορείας μπορεί να αρχίσει και έχει ελπίδες μόνο με την κατάργηση της δυναστείας Παπανδρέου και των συνοδοιπόρων.

6 σχόλια:

  1. Τόσα χρόνια μία δικαιολογία κάποιων, και εσένα από οτι θυμάμαι, για να μην στηρίξουν την Ν.Δ. ενώ δεν ήθελαν ΠΑΣΟΚ με τίποτα ήταν ότι η Ν.Δ. ακολουθεί το σύστημα οικογενειοκρατίας (Καραμανλή-Μητσοτάκη). Τώρα που δεν ισχύει αυτό... υπάρχει καμιά σοβαρή δικαιολογία πέραν από το... όνομα που να μην πέφτει στο τοίχος της ισοπέδωσης που έχουν σηκώσει τα φερέφωνα του ΠΑΣΟΚ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βασίλη εγώ ουδέποτε αναφέρθηκα στην οικογενειοκρατία.
    Πάντα αναφερόμουν ότι είναι μια από τα ίδια - το σημείο που διαφωνούμε - , με βάση την πραγματικότητα που εκλαμβάνω από την ζωή.

    Για μένα είναι εκτός θέματος το να διαφωνήσουμε περί ΝΔ. Εδώ μιλάμε για 2 γενιές και ακόμα κοιμόμαστε, καθολικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάποιοι κοιμήθηκαν και άφησαν τον Γιωργάκη και τα τσουτσέκια του να κάνουν ότι θέλουν και επί Ν.Δ... Οι ευθύνες demelene είναι σε αυτούς που ΔΕΝ πράττουν ή προτιμούν να μην διαλέξουν για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους.

    Δεν διαφωνούμε για την Ν.Δ. Διαφωνούμε για το ότι το καλύτερο πολιτικό σύστημα είναι πάντα η επιλογή του λιγότερα... χειρότερου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βασίλη δεν βγάζω τον εαυτό μου στην απέξω, όμως ο ΓΑΠ δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος, γιατί απλά δεν θα μπορούσε να τα κάνει αυτά χωρίς την συναίνεση χρόνων.

    Όσο πιο σύντομα καταλάβουμε ότι συνολικά είμαστε χωρίς εθνικό φρόνημα τόσο πιο σύντομα θα καταφέρουμε να έχουμε καλύτερους πολιτικούς από όλα τα κόμματα για να μην εμπλακώ σε ονοματοποιήσεις.

    Η προδοσία είναι καθολική από το πολιτικό σύστημα και δεν είναι του 2010 ούτε το 2009. Όταν ανοίξουμε τα μάτια μας, ίσως το καταλάβουμε και ίσως αναλάβουμε και ευθύνες μας!

    Μέχρι τότε ακόμα θα σφαζόμαστε για τα κόμματα, τους ίδιους δηλαδή προδότες που θέλουμε να μας ηγηθούν στην μάχη εναντίον της προδοσίας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. φίλε/φίλοι, όπως απάντησα και στην άλλη δημοσίευση ξεχνάτε το ότι οι μεγάλοεργολάβοι είναι αυτοί που ελέγχουν και την κοινωνία αλλά και την πολιτική.
    Την κοινωνία την ελέγχουν μέσω της πλύσης εγκεφάλου και της αναισθησίας που επιβάλλουν, βλέπε τις κλώσες που έχουν εκπομπές 24/7 και τους πολίτικους τους ελέγχουν μέσα από τα δελτία ειδήσεων (σκέψου τι θα είχε γίνει αν αντί για ΓΑΠ πρωθυπουργό να μας πηγαίνει στο ΔΝΤ είχαμε τον Καραμανλή).


    και για να μιλήσω έξω από τα δόντια, όσο οι πορείες πάνε προς τη Βουλή ή την Αμερικάνικη πρεσβεία, αντί να πάνε προς το Mega/Αντ1/Αλτερ/Αλφα και τον ΑΚΤΩΡ...... δεν θα γίνει κάτι. Ακόμα και τα σπασίματα στη Βουλή, εμείς τα πληρώνουμε, στα κεντρικά του κάθε άκτωρα;

    Πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι μας φταίει. μετά να καταλάβουμε ποιοι το έστησαν - οργάνωσαν, και μετά να τους ανασκολοπίσουμε δημόσια.
    Δεν μπορεί η εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ κα Μακρή να έχει θέση δημοσιογράφου σε βραδινό δελτίο ειδήσεων και ο Κώνστας εκπρόσωπος τραπεζών το ίδιο. Δεν μπορεί το Μέγα να μην έχει αναφέρει ούτε μια φορά το κίνημα δεν πληρώνω.

    Δεν μπορεί το ΛΑΟΣ να έχει περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο και παρουσία από τη ΝΔ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΑ.

    Αν ο κόσμος δεν καταλάβει ποιος του φταίει και να προστατευθεί από αυτούς, δεν θα δούμε άσπρη μέρα. και για να το πω απλά, εννοώ πρωτοκλασάτα κομματικά στελέχη, συνδυκαλιστοσκύλα, μεγαλοεργολάβους δημοσίων έργων και τράπεζες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η κατάσταση είναι σαν ένα μεγάλο καζίνο, μπορεί ο καθένας μας να ποντάρει σε όποια ρουλέτα θέλει ελεύθερα. Άλλοι βγάζουν κάτι άλλοι μπαίνουν μέσα. Το καζίνο όμως συνολικά βγάζει τρελά κέρδη. και τα κέρδη αυτά τα βγάζουν από εμάς, δηλαδή εμείς χάνουμε. Η λύση για εμένα όπως το σκέφτομαι είναι να στηθεί το μαγαζί από την αρχή, δηλαδή νέο σύνταγμα. Όπου θα υπαρχή προσημείωση των περιούσιων των πολίτικων και των δημοσίων υπαλλήλων με θέση ευθύνης και σε περίπτωση χασούρας της χώρας θα δημεύονται οι περιούσιες τους μέχρι της ζημιάς και αν δεν φτάνει τότε φυλάκιση ενώ ταυτόχρονα να υπαρχή δυνατότητα εξοστρακισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή