Η όλη κατάσταση μου θυμίζει την ιστορία με τους ελέφαντες στο τσίρκο. Όταν είναι μικροί τους δένουν σε ένα πασαλάκι, το οποίο είναι αρκετά ισχυρό ώστε να αντέχει τη δύναμη των μικρών. Συνηθίζοντας τα ελεφαντάκα στην ιδέα ότι δεν μπορούν να λυθούν από το πασαλάκι, εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Έτσι βλέπουμε το "αστείο" φαινόμενο, όταν αργότερα ενηλικιωθούν, τεράστια ζώα να παραμένουν δεμμένα στα μικρά πασαλάκια. Ούτε καν σκέφτονται πως δεν είναι στην ουσία δεμένα.
Κάποιος το έγραψε σε ένα forum, μια εξαιρετική κατά την γνώμη μου παρομοιώση για τι συμβαίνει, ειδικά για τα άτομα τα οποία δεν μπορούν να ξεκολήσουν από την έννοια του κάθε αρχή και δύσκολη.
Βλέπεις άτομα, που σε άλλες πτυχές της ζωής τους, με δύσκολα αλλά σταδιακά βήματα έχουν πετύχει πολλά και σε άλλες πτυχές της ζωής τους αντιμετωπίζουν και το μικρότερο βήμα αρνητικά, υπό την λόγική ότι δεν θα αλλάξει και κάτι. Νομίζω ότι τέτοια άτομα, όπως σε κάποια σημεία υπήρξα και εγώ, ταιριάζουμε εξαιρετικά με την παραπάνω αναλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου