Ειναι ο τίτλος του βιβλίου που μόλις ολοκληρωσα. Συγγραφέας ο Σαφίκ Κεσαβζί.
Παραθέτω την περίληψη του βιβλίου
Μετά από κάποια περίεργα όνειρα, ο Βασιλιάς μιας μακρινής χώρας, ακολουθώντας τις συμβουλές του Σοφού του και του Γελωτοποιού του, αποφασίζει να συγκαλέσει τον πρώτο Μεγάλο Αγώνα των Θρησκειών. Οι διαγωνιζόμενοι είναι αθλητές υψηλών επιδόσεων· τομέας τους ο αθεϊσμός και όλες οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου. Αναζητώντας την αιώνια Ομορφιά και την απόλυτη Σοφία, θα κάνουν τα πάντα ώστε να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να επικοινωνήσουν με τους άλλους κινητοποιώντας όλο τους το είναι.
Τι γίνεται, όμως, όταν συναντιούνται ένας εβραίος, ένας μουσουλμάνος, ένας ινδουϊστής, ένας βουδιστής, ένας χριστιανός και ένας άθεος;
Ποιος θα βγει νικητής από αυτή την αναμέτρηση;
Ένας υπέροχος μύθος, όπου οι θρησκείες βρίσκονται στην καρδιά μιας συναρπαστικής αφήγησης
και του συγγραφέα.
O Σαφίκ Kεσαβζί γεννήθηκε στην Kένια το 1955 και ζει στην Ελβετία. Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, θεολογία και ιστορία των θρησκειών. Σήμερα είναι πάστορας της Eκκλησίας της Mεταρρύθμισης.
Συνέγραψε το διδακτορικό του με θέμα το έργο του Mίρσεα Eλιάντε και είναι ένας από τους εμψυχωτές του Λ’ Aρζιλιέρ, το οποίο είναι το σπίτι του διαλόγου μεταξύ των θρησκειών με έδρα τη Λοζάνη.
Το βιβλίο έχει εξαιρετική ιδέα, αν και ο τίτλος ειναι εντελώς παραπλανητικός. Ο χαρακτήρας του γελωτοποιού γιά μένα ειναι ο πραγματιστής με τεράστιες δόσης κυνισμού. Το βασιλειο που αναφέρεται ειναι ουσιαστικά μια ουτοπική φανταστική κοινωνία που δυστυχώς δεν μπορεί να ξεφύγει από το θρησκευτικό παρελθόν και παρών του συγγραφέα και ειναι τουλάχιστον μια εξελιγμένη, απελευθερωμένη αλλά κυρίως πρώην χριστιανική χώρα.
Δυστυχώς υπάρχουν και άλλα λάθη του συγγραφέα οσον αφορά το θρησκευτικό του παρών. Τελευταιος και πιο σωστός μίλησε ο εκπρόσωπος του Χριστιανισμού κάτι σαν να είχε τον τελευταιο λόγο και επίσης εγώ αισθάνθηκα σε αυτον μια ανωτερώτητα την οποία και δικαιώς κατηγορεί ο αθεος στον Χριστιανισμό. Τελευταιο σφάλμα του συγγραφέα ειναι η αναφορά στον Χριστιανισμό ως η πιο τέλεια θρησκεία έστω και αν δεν ειναι η πιο αποτελεσματική.
Εγώ από το βιβλίο ομως έμαθα πολλά και διαφορά για τις διάφορες θρησκείες του κόσμου. Το θέμα ειναι οτι χωρίς καν να τις έχεις μελετήσει ξέρεις εκ των προτέρων το μεγάλυτερο τους μειονέκτημα, κάτι που επιβεβαιώνεται όταν ακούσεις καθέναν από αυτούς να μιλάει για την θρησκεία του όπως κάνουν οι εκπρόσωποι στο βιβλίο.
Πρώττο και βασικότερο δεν θεωρώ τον Ινδουισμό και Βουδισμό θρησκείες. Σε τίποτα από όσα αναφέρεται μέσα στο βιβλίο δεν θα διαφαίνεται η θεία υπόσταση, και γιαυτο όπως και πριν πιστεύω οτι ειναι απλά Ιδεολογίες. Και γιαυτο τις θεωρώ σαφώς ανώτερες από τις τρεις μονοθειστικές θρησκείες τον οποίο το εγγενές ελάττωμα τους ειναι η στηριξη του θείου στοιχείου τους με ιστορικά στοιχεία και άλλα καλά.
Για μένα το θείο, είναι απλά μια υποκειμενική έννοια. Ειναι ελεύθερη επιλογή να αισθάνεσαι το θείο όπως ακριβώς γουστάρεις όσο γελοιο κουφό και ανυπόστατο να φαινεται στον άλλον. Η μαζοποιήση προς κάτι εννιαίο και συγκεκριμένο ειναι η πηγή του ελατώματος αλλά και δυναμης κάθε θρησκείας. Κάθε πραγματικά θρησκευόμενος θα έπρεπε αξιωματικά να παραδεχτεί ότι εφόσον αυτο το κορυφαίο δόγμα του μιλάει για αγάπη και ελευθερίες και άλλα, τότε το θειο που δεν στοιχειωθετείτε δεν μπορεί να κανονικοποιηθεί και να μαζοποιηθεί στα πλαίσια μιας θρησκείας, αναιρώντας έτσι πλήρως την και καλά αγνότητα μιας θρησκείας. Δηλαδή η ίδια η υπόσταση της και ο τρόπος λειτουργίας της ειναι και τα χάρτινα της θεμέλεια που στηρίζεται στον φόβο του κάθε ανθρώπου όσο και αν οι εκπρόσωποι της δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Πέρα από το θειο, κάθε μια από αυτές τις θρησκείες ειναι μια ιδεολογία, γενικώς κοινή και με πρακτικές που έχουν γεννηθεί με βάση τις ανάγκες επιβιώσης της κοινωνίας τους. Μέχρι εδώ θα ήταν όλα καλα, αλλα με το που βάζουν το δική τους εννιαία αλάνθαστη ερμηνεία του θείου για να δώσουν βάση στην ιδεολογία τους, έχουν απλά χάσει το παιχνίδι και φυσικά έχουν γινει κατώτερες μιας σκέτης ιδεολογίας.
Προσωπικά δέχομαι την ερμηνεία και αποδοχή του θειου σε προσωπικό επίπεδο σαν κάτι αγνό. Η εκμετάλευση ομως αυτής της ερμηνείας, μαζοποιήση της ξεφτυλίζει την έννοια του αγνου και υποβιβάζει αυτή την ελεύθερη επιλογή να μην πω σε τι. Και φυσικά αυτο ειναι το μεγαλύτερο πάτημα κάθε άθρησκου. Και μετά βέβαια υπάρχουν και όλα τα άλλα που βασιζονται στο “κοιτα λίγο τριγυρω σου και την ιστορία” και άσε τα παραμύθια.
Μια θρησκεία ειναι παρακλάδι της ιδεολογίας, που για να αποκτήση ισχυ και κύρος δίνει θεία υπόσταση στίς θέσεις της. Το κύρος και η αποδοχή χρειάζονται για ένα και μονο λόγω, αυτόν της εξουσίας και δυναμης.Ίσως παλιά και για την αποδοχή από τον δυστυχως αγράμματο λαό για πιο αποτελεσματική διαβίωση. Γιαυτο και οι θρησκείες για μένα ειναι η χειρότερη εφεύρεση του ανθρώπου και έχει καταδυναστεύσει τα ελεύθερα πνεύματα αιώνες τώρα. Ίσως ξεκινησε με όλη την καλή διαθεση αλλά γνωρισμά του ανθρώπου ειναι να εκμεταλεύεται κάθε τι προς ώφελός του. Αντι να μορφώσουν τον λαό και να τον πείσουν απλά εκμεταλευτήκαν την αδυναμία του να κατανοησει το οικείο του χώρο και τον θάνατο. Δεν ειναι οτι δεν τους βόλεψε κιολας όλους αυτούς τους ιερείς που τόσο σφαζόντουσαν για τον ποιμνιο τους ή όπως αλλιώς λέγεται σε κάθε θρησκεία.
Στο βιβλιο μέσα έχει μια εξαιρετική έκφραση που αφορά όλους μας ανεξαρτήτως θεματολογίας θρησκειών.
Υπάρχουν τριών ειδών ψέματα. Τα μεγάλα, τα μικρά και και οι στατιστικές.
Ψηνομαι χοντρά πάντως να στέιλω επιστολή στον συγγραφέα καθώς μέσα από το βιβλιο του ζητάει τα σχόλια των αναγνωστών του. Στην επιστολή θα αναφέρω τα λάθη του, που δυστυχως αποκαλύπτουν εμπάθεια που 100% έχει κάθε θρηκευόμενος όσο και αν προσπαθεί να ξεφύγει από αυτήν. Άλλωστε πως να στηρίξεις κάτι που στο πρώτο σωστό τοποθετημένο ορθολογικό επιχείρημα πέφτει σαν χάρτινος πύργος χωρίς να βάλεις εμπάθεια. Επίσης μιας και φαινεται ανοιχτός, αν το κάνω θα του στείλω και την αποψη μου για την θρησκεία.
Ένας 100% άθρησκος. Όχι άθεος αλλά σιγουρα άθρησκος.
