Διακοπές στην Σαμοθράκη

Την Κυριακή που μας πέρασε δηλαδή στις 5/8/07 επέστρεψα από διακοπές στην Σαμοθράκη ύστερα από αρκετή ταλαιπωρία στην επιστροφή. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι η Σαμοθράκη η μισή τουλάχιστον ήταν υπέροχη τουλάχιστον για τις επιλογές μου.

Πώς ξεκίνησαν όμως όλα?

Για μένα διακοπές δεν είναι μπαράκια και κλαμπάκια και καφέδες. Είναι λιώσιμο ή κάτι διαφορετικό από την καθημερινότητα μου και αυτή που με περιτριγυρίζει. Ανέκαθεν έυρισκα τον ευατό μου να με τραβάει η φύση αλλά για διαφόρους λόγους ποτέ δεν μπόρεσα να είμαι τόσο κοντά όσο ήθελα.

Φέτος δεύτερη χρονιά με την οικονομική άνεση για διακοπές, αλλά και η πρώτη με μια παρέα ευχάριστη και σχεδόν σύμφωνη με τις επιθυμίες μου για διακοπές, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Σαμοθράκη όπου μας είπαν κάποιοι με κακία άλλοι με ευχαρίστηση ότι νυχτερινή ζωή δεν υπάρχει αλλά υπάρχει άφθονο περπάτημα και φύση.

Έτσι λοιπόν και έγινε.

Πώς πήγαμε?

Υπάρχουν τρείς τρόποι να πας.

1. Αεροπορικώς στην Αλεξανδραδούπολη και μετά με πλοίο στην Σαμοθράκη
2. Με πλοίο από Λαύριο στην Σαμοθράκη
3. Οδικώς μέχρι την Αλεξαδρούπολη και πλοίο στην Σαμοθράκη

Εμείς επιλέξαμε τον πρώτο γιατί εγώ σε ρόδες μέσα δεν έκανα και 900Χλμ και η παρέα δεν ρίσκαρε το σαπιοκάραβο από Λαύριο (την περίμενε όμως μια εκπληξη). Συνεπώς είπαμε να πάμε αεροπορικώς και αν χρειαστεί τελικά να νοικιάσουμε αμάξι εκεί.

Προετοιμασία

Υπάρχουν δύο ιστοσελίδες για την Σαμοθράκη

• http://www.samothraki.com/

Η ιστοσελίδα αυτή πολύ χρήσιμη και αρκετά καλή αν κρίνει κανείς για τα μεγέθη της Σαμοθράκης. Προσωπικά την χρησιμοποιήσα για να δω φωτογραφίες δωματίων και να βρώ τηλέφωνα. Όσοι δεν είχαν φωτογραφίες αυτοί χάσαν

• http://www.samotrhaki.gr/

Αυτή η ιστοσελίδα είναι του δήμου, ο οποίος από ότι κατάλαβα είναι για πολλές μούτζες. Για τον επισκέπτη δεν προσφέρει τίποτα απολύτως.

Εισητήρια κλείσαμε με Ολυμπίακη μαύρη ή ώρα που μας έφαγε καθώς όταν τους χρειαστήκαμε αν είναι δυνατόν Αυγουστο μήνα ήταν κλειστά δεν απάνταγε κανείς και το τηλέφωνο στα κεντρικά αιώνες.

Εισητήρια για πλοίο το κανονίσαμε με ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο που από όσο ξέρω ποια έχει διακόψει την συνεργασία του με την Saos Ferries (http://www.saos.gr/) με βάση ένα χαρτάκι που είχαν βάλει στο γραφείο τους αλλά και από την παραπάνω ιστοσελίδα.

Το ταξίδι του πηγαιμού

Φτάνει η μεγάλη μέρα. 5:30 χαράματα η πτήση της ολυμπιάκής. Στις 2 φτάνω στο αεροδρόμιο νέκρα στο τμήμα της Ολυμπιακής. Εχω καιρό να ταξιδέψω με αεροπλάνο και αρχίζω να θυμάμαι ότι δεν αξίζει χρονικά αν είναι να πας κάπου στον ελλαδικό χώρο μέσα.

Κλασσικά η πτήση άργησε και ένα μισάωρο έτσι να γουστάρουμε. Τσάκ μπάμ φτάνουμε Αλεξανδρούπολη με τους ντόπιους να είναι για την δική μου γνώμη απίστευτα αν όχι αγενείς αλλά σίγουρα απότομοι και αδαείς για την πόλη τους. Εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν ξέραν που ήταν η ερημη στάση για το αστικό κτελ για το λιμάνι απλά δεν θέλαν να πούνε.

Βρίσκουμε λοιπόν την στάση, αλλά πουθενά λεωφορείο. Τελικά επιστροφή στο αεροδρόμιο και ο ταξιτζής μας είπε ότι το ααστικό λεωφορείο για την πόλη είναι ανέκδοτο. Φτάνουμε στο λιμάνι, περιμένουμε να ανοίξει το πρακτορείο μόλις 1:30 ώρα πριν την αναχώρηση του πλοίου και βολτάρουμε με τις βαλίτσες. Φυσικά πουθενά να τις αφήσουμε όπως σε άλλες πόλεις. Έστω στην φορτωτική του ΟΣΕ, φυσικά με πληρωμή.

Καθόμαστε κάπου με μπουγάτσες όπου από ότι καταλάβαμε ήταν κλασσικό μέρος και περνάγαν όλοι να φάνε πριν κοιμηθούνε ή μόλις ξυπνήσαν.

Με τα πολλά βούρ πάνω στο πλοίο. Εξαρχής φάνηκε παλιατζούρα το πλοίο και έκανε 3 ώρες αλλά οκ στον πηγαιμό είναι αλλιώς. Σίγουρα όμως φάνηκε ότι πήγαινε εξωφρενικά αργά.

Σαμοθράκη

Άφιξη στην καμαριώτισα όπου είναι και το λιμάνι ενώ η χώρα λέγεται Σαμοθράκη. Ρωτάμε για αμάξι και όλοι νομίζουν ότι θα πάρουμε ότι βρούμε συνεπώς μπαίνουμε στο κτελ για θέρμα όπου και μέναμε και ξεκινάμε. Όσο προχωράμε στα θέρμα όλο και πιο πράσινο. Με τα πολλά φτάνουμε στα δωμάτια τα οποία και θεωρήσαμε και πολύ καλά αν εξαιρέσεις λίγο το θέμα με την μίξη ζεστού και κρύου νερού.

Ο κύριος Ακαμάτης, ο ιδιοκτήρης πολύ καλός άνθρωπος και με δωμάτια που σέβονται τον πελάτη ήταν πάρα πολύ καλός και τον ευχαριστούμε πολύ.

Μέρα άφιξης

Ξεπακετάρισμα. Και τρέχουμε για φαγητό αφού ρωτήσουμε τον κ.Ακαμάτη. Προχωράμε προς τα λουτρά στις θέρμες και έχει κάποια μαγαζιά για φαγητό. Δοκιμάζω ένα κατσικάκι γεμιστό με ρύζι και κλασσικά αγγουροντοματα,τζατζίκι και πατάτες. Τα αγγούρια και οι ντομάτες όπου και να φάγαμε ήταν απίστευτα. Μπράβο τους. Και για το νερό το πόσιμο που έχουν από την πρώτη στιγμή σε τραβάει να το πίνεις.

Στην συνέχεια βόλτα προς θα θερμά όπου ανεβαίνουμε ένα μονομάτι δίπλα από αυλακωμένο τρεχούμενο νερό. Φυσικά μέσα σε βλάστηση τύπου δάσος και εγώ έχω πορωθεί. Φτάνουμε στις βάθρες όπου είναι γενικά μικρές λίμνες που μαζευέται το νερό και μπορείς να κάνεις μπάνιο. Από την μια μπαίνει νερό συνήθως με κάποιο καταράκτη και βγαίνει από ένα μικρό μέρος δημιουργοντας έτσι το χώρο για την λίμνη. Μετρώντας από χαμηλά προς το βουνό έχουμε την πρώτη,δεύτερη ... βάθρα.

Την μέρα αυτή πήγαμε μέχρι την δεύτερη γιατί δεν είμασταν σωματικά έτοιμη για κάτι παραπάνω (δεν λέμε ότι δεν φοράγαμε και μαγιό). Επιστροφή ξεκούραση και ύπνο.Στην διαδρομή είναι κάτι ράστα-μαν τύποι που κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ και μεταξύ άλλων πουλάνε και κομπόστα ροδάκινο ψυγμένοι στο νερό του ρυακιού. Καταπληκτική αν και τσουχτερή

Δεύτερη μέρα

Πάμε πάλι στις βάθρες στα θέρμα, αλλά κάποιοι μένουν πίσω. Εγώ ανεβαίνω ποιο πάνω αλλά κανείς δεν μου είπε τι να φοράω συνεπώς δεν κάνω μπάνιο στις πάνω βάθρες. Άφηστε που δεν ήθελα και μόνος μέσα σε άλλους. Επιστροφή στην παρέα και μπανάκι εκεί, καθώς έχουμε έρθει πιο οργανωμένοι με πετσέτες και μαγιό. Μπούζι τον νερό αλλά όταν βγείς δεν κρυώνεις και φυσικά ότι ώρα και να είναι δεν αυτοκτονείς από τον ήλιο και την ζέστη καθώς είναι δάσος.

Φαγητό σε άλλο μαγαζί (γρία Βάθρα) όπου τα ζώα μου τα αργά και όπως και την πρώτη μέρα πολύ μέλισσα. Βέβαια κανείς ενώ το ξέραν δεν φιλοτιμήθηκε να μας πει να φας φέρει ελληνικό καφέ να καίει που τις διώχνει! Έλεος λες και πρέπει να το ξέρω εγώ. Γενικά η εξυπηρέτηση μέτρια αλλά οι πατάτες τέλειες. Συνεπώς μπαίνουν ιδέες για επιστροφή για πατάτες και αγγουροντομάτα μόνο για να σπάσουμε και την κρεατίλα.

Κάπου εδώ να πω ότι η σαμοθράκη θυμίζεται για τα κρεατικά της και ειδικά το κατσίκι το οποίο σουβλιστό υπάρχει μόνο στον Προφήτη Ηλία αλλιώς μαγειρευτό. Μαγειρευτά όμως εγώ δεν έχω όρεξη να τρώω έξω καθώς αυτό που δεν έχω σπίτι είναι το στα κάρβουνα.

Τέλος της μέρας συζήτηση για το μεταφορικό θέμα και απόφαση να δοκιμάσουμε με ΚΤΕΛ. Αναζήτηση δρομολογίων αλλά πουθενά πινακίδες. Στο καφενείο στο πλάτανο είχε τυπωμένη την σελίδα από την πρώτη ιστοσελίδα συνεπώς φωτογραφία και μελέτη κάθε φορά από την φωτογραφική μηχανή.

Τρίτη Μέρα

Έφτασε η στιγμή να πάρουμε το ΚΤΕΛ. Το μόνο που ξέρουμε είναι η ώρα αναχώρησης από την Καμαριώτισα για το κυκλικό δρομολόγιο. Γενικά υπάρχει από τους ντόπιους μια άγνοια για το θέμα του ΚΤΕΛ συνεπώς βαδίζαμε στα τυφλά.

Το ΚΤΕΛ δεν έρχεται ποτέ, και τελικά ρωτάμε κάτι καραβάκια που κάνουν το κύκλο του νησιού. Το ένα λεγόταν Σαμοθράκη και μας έλεγε φαγητό μέσα ψήνει κτλ και εμένα μου φάνηκε πολύ για ξένους που κάνουν χαρούλες με τέτοια. Το δεύτερο λεγόταν Θεοδώρα και η τύπισα μας είπε ότι θα πάει όποιους θέλουν να ακολουθήσουν στο φαράγγι του βάθρου.

Σύμφωνοι λοιπόν ξεκινάμε την ίδια μέρα αλλά μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη παραλία πρέπει να κάναμε μιαμιση ώρα. Πολύ αργό το καραβάκι και δεν ήταν το μόνο. Περνάμε πρώτα από την μοναδική παραλία με άμμο και σχετικά αξιοπρεπείς να κάνεις μπάνιο την Παχιά Άμμο αλλά ευτυχώς δεν σταματάμε καθώς πας και οδικώς εκεί.

Επόμενη παραλια μια παραπλήσια αλλά ερημική και πας μόνο από θάλασσα. Πολύ ωραία. Φεύγουμε για Βάτο που εγώ ανυπομονώ γιατί θα έχει περπάτημα. Φτάνουμε ξεκινάμε. Όχι πολύ δύσκολη διαδρομή αλλά μεγάλες πέτρες και δυστυχώς κάτι παιδιά να συζητάνε για μπάλα λες και άλλη όρεξη δεν είχαμε. Συνεπώς μένω πίσω για να τραβάω και φωτογραφίες.

Σε κάποιο σημείο πρέπει να αφήσεις και τα παπούτσια αν φοράς κλειστά και να προχωρήσεις ξυπόλυτος. Εμένα μάρεσε παρόλο που η πατούσα έχει ξεσυνηθίσει την γύμνια να είναι καλά η αερόσολες και η πόλη.

Τώρα το νερό έχε αυξηθεί πολύ και σε πολλά σημεία είσαι μέσα του. Φτάνουμε στην βάθρα με ένα καταράκτη. Βούρ μέσα. Μιλάμε τέλεια και πάω και κάτω από τον καταράκτη να πέφτει στο κεφάλι. Πόρωση σας λέω. Οι απαραίτητες φωτογραφίες και ξεκινάμε για την επιστροφή. Σε κάποιο σημείο ένα άλμα σε ανοιχτό σημείο με χώμα ήταν κακό συναπάτημα. Υπάρχει πετρούλα ακριβώς έτσι ώστε να βαρέσει ο σύνδεσμός με τις δύο ρίξεις στον δεξί αστράγαλο. Πακέτο ξενέρα και πόνος μέχρι να γυρίσω από τις πέτρες πίσω στο καραβάκι. Ευτυχώς δεν γύρισε απλά πιέστηκε πολύ.

Στην επιστροφή ενώ όλοι απολαμβάναν την βόλτα εγώ με τον πάγο ξενέρα και άγχος για το τι θα κάνω τις επόμενες μέρες που είναι και αρκετές.

Περνάμε από ένα πολύ ωραίο μέρος το κρεμαστό με τον ψηλότερο καταράκτη απευθείας στην θάλασσα αλλά η φωτογραφικά αποφασίζει να μείνει από μπαταρία. Στην συνέχεια περνάμε και από μια παραλία τους Κήπους που φαινόταν χάλια και τελικά από κοντά ήταν χάλια. Στην συνέχεια περνάμε και από τα κάμπινγκ ενω η κυρία ξεναγός και κομμάντο του Βάτο σχετικά ξεκατινιαζόταν με τον καλό τρόπο και μάθαμε διάφορα ενδιαφέροντα ειδικά σχετικά με τον θέμα των Rave Party και γιατί τα σταματήσαν.

Επιστροφή για φαγητό που δεν θυμάμαι τι και ύπνος. Απόφαση ότι πρέπει να νοικιάσουμε αμάξι

Τέταρτη Μέρα

Βρίσκουμε αμάξι με 40 ευρώ (καθώς καθημερινή ποιά και όχι ώρα άφιξης πλοίου σε ψάχνουν αυτοί) από ένα τύπου που ήταν συμπαθής πολύ. Ξεκινάμε με όλα τα αναγκαία να πάμε στην ξερή πλευρά του νησιού. Αυτό σημαίνει χώρα,Λάκωμα,Προφήτη Ηλία και παχιά άμμος. Έτσι και αλλιώς εγώ προσπαθώ να ξεκουράσω πόδι με επίδεσμους και αφού έχω προιστορία στο θέμα χαπάκια mesoulid να αντιμετωπίσει την φλεγμονή αλλά και τον πόνο.

Χώρα. Ωραίο μέρος που τελικά κατέληξε να είμαστε κάθε μέρα εκεί για καφέ αν και εγώ καφέ δεν πίνω. Το πρόβλημα είναι ότι δεν θέλω να πιω κάτι άλλο έξω από σοκολατούχο γάλα που το μαγαζί δεν σερβίρει. Βρίσκουμε και τον παραδοσιακό φούρνο που τον τιμήσαμε δεόντος τις επόμενες μέρες και αφού είμαστε κομπλε ξεκινάμε.

Περνάμε από κάτι ερημικά μέρη, με μια Σαμοθράκη κλασσικό νησί κυκλάδων, δηλαδή απίστευτη ξεραΐλα. Μπάνιο στην παχιά άμμο που οκ είναι μια τυπική παραλία με άμμο με τις ξαπλώστρες και την νεολαία εκεί. Αλλά πονάει το πόδι συνεπώς αυτά μπορούμε μόνο.

Επιστροφή από το ψήσιμο στην παραλία και φαγητό στον προφήτη Ηλία που μας είπαν ότι έχει ρομαντικό ηλιοβασίλεμα και σουβλιστο κατσίκι. Σιγά το ηλιοβασίλεμα και κατέληξα ότι αν και σουβλιστό είναι η πιο ωραία εκδοχή του κατσικιού, μοιάζει πολύ με αρνί που δεν με συγκινεί. Εδώ πρώτη φορά μας φέρνουν το κόλπο με το ελληνικό και δεν είχαμε μέλισσες νομίζω.

Στην επιστροφή γλυκό στην χώρα όπου φάγαμε ένα αέρα. Μιλάμε χαμός και οι ντόποιο να μην τρέχει μία.

Πέμπτη Μέρα

Πάμε στους κήπους για μπάνιο και για να δούμε την άλλη πλευρά του νησιού. Πράσινο τέλεια πόρωση και η οδήγηση απολαυστική μέσα στα δέντρα. Η παραλία όμως αίσχος. Τεράστια γκρι βότσαλα σε μια ατελείωτη παραλία με αυτά σε φάρδος.

Φαγητό δεν θυμάμαι.

Έκτη μέρα

Δεν γίνεται πρέπει να πάμε φονιά και δεν πάει να δει αν έρχομαι το πόδι που έχει βελτιωθεί σημαντικά. Μαγιό και σαγιονάρες. Μισή ώρα περπάτημα σε μια εύκολή διαδρομή αλλά απολαυστική μέσα σε πυκνό δάσος και αρκετό νερό.Η καλύτερη από Βάτο και θέρμες.

Φτάνουμε στην πρώτη βάθρα όπου πίσω από τον βράχο κρύβεται ο καταράκτης. Σίγουρα πάω εκεί πέρα και μιλάμε για απίστευτη πόρωση το μπάνιο εκεί μέσα. Οι σαγιονάρες όμως δεν βοηθάνε να συνεχίσουμε στην δεύτερη καθώς η διαδρομή φαίνεται σαφέστατα πιο δύσκολη και η παρέα φοβάται.

Αράζουμε μεσημέρι και ο ήλιος ούτε που μας αποσχολεί.Στον γυρισμό σκέφτομαι ότι δεν θέλω να ξανακάνω μπάνιο σε παραλία. Ζήτω το δάσος το πράσινο και το μπάνιο σε φρέσκο νερό τρεχούμενο.

Τελευταία μέρα

Ξεκινάμε οργανωμένη και με λίγα πράγματα για κουβάλημα για Φονιά ξανά με σκοπό να πάμε σίγουρα στην δεύτερη. Αρχικά μάσα σε μια καντίνα στην είσοδο του μονοπατιού με ένα ακόμα συμπαθητικό τύπο και μια ομελέτα με από όλα μέσα. Η διαδρομή στην πρώτη βάθρα κυριλέ πάλι παρόλο το 12 της ώρας.

Πάμε για την δεύτερη στο καπάκι. Δυσκολεύει η διαδρομή αλλά οκ δεν είναι και τόσο δύσκολη. Το πόδι παραδόξως ανταποκρίνεται καλύτερα σε αυτό το τμήμα στο ανέβασμα και στο κατέβασμα. Κάνω και το δέντρο όπου δεν υπάρχει άλλο για να βοηθεί η παρέα και φτάνουμε στην δεύτερη υπό την κάλυψη ανησυχιών τύπου "πως θα γυρίσω πίσω?". Υπέροχα και εδώ αλλά σε αντίθεση με την πρώτη ο καταράκτης δεν έχει πιασίματα να κάτσεις από κάτω του και η η παρέα αρνείται να πάει στην επόμενη,συνεπώς δεν πάω ούτε εγώ.

Επιστροφή και το κατέβασμα πιο δύσκολο αλλα οκ δεν μασάμε. Που να μην πόναγα κιόλας. Μπάνιο στην κάτω βάθρα και μασάζ από τον καταράκτη. Επιστροφή και κλάψ που θα ξαναβρώ τέτοιο πράγμα αύριο φεύγω.

Το βράδυ φαγητό στις Καρυδιές σε ένα χωριό στην μέση του πουθενά μέσα στο δάσος νομίζω λεγόταν Ανω μεριά. Σχεδόν όλα τα καλλιεργούσαν και έτρεφαν αυτοί. Κάτι σαν όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω με παραδοσιακές συνταγές. Εγώ δεν συγκινήθηκα και φυσικά όταν ξεχάσαν την παραγγελία δεν παραδεχτήκαν και το λάθος τους. Αντε δεν πειράζει όμως.

Πριν την αναχώρηση μια επισκόπηση και συμπεράσματα

• Αν σου αρέσει το κατσίκι και το κρέας, το φαγητό θα σε καλύψει πλήρως.
• Το μέρος θέλει ένα τύπο παπουτσιού αυστηρά. Κάτι παπούτσια θαλάσσης νομίζω λέγονται με λαστιχένια σόλα και πανι από πάνω που δεν πειράζει και να βραχεί. Αστο το βάλουν στην ιστοσελίδα τους.
• Αν έχεις πρόβλημα στο πόδι πάρε μαζί την επιστραγαλίδα που φοράς στο μπάσκετ.
• Οι σαμοθρακιώτες είναι οι μισή πολύ καλοί και οι άλλοι για μένα περίπου αγενείς. Ίσως αυτοί να είναι οι Αλεξανδρουπολίτες που πάνε για δουλιές εκεί.
• Το τούρ με την βάρκα λέει αλλά θέλει κάθε μέρα κυνήγι γιατί τις μισές φορές δεν βγαίνει λόγω καιρού, κάτι εντυπωσιακό καθώς δεν είχε κάθε μέρα τόσο κακό καιρό.
• Μην πάρεις καλά ρούχα. Δεν χρειάζονται. Η ξεναγός στο πλοίο είπε την ατάκα ότι για να είσαι μέσα στο κλίμα της Σαμοθράκης πρέπει να είσαι και λίγο βρομύλως και είχε δίκιο. Εγώ μαρέσει περισσότερο το χύμα από το καλό.
• Φαρμακείο έχει μόνο στο λιμάνι αλλά κέντρο υγείας στην χώρα. Ελληνική μεγαλοφυία
• Κάποια μέρα πήγαμε και σε ένα αρχαιολογικό χώρο αλλά επειδή ο τρόπος παρουσίας του Ελληνικού πολιτισμού από το ηλίθιο κράτος μας με αφήνει παγερό αδιάφορο το μόνο που θα σχολιάσω είναι ότι 3 ευρώ όχι πεταμένα λεφτά καθώς ευτυχώς είχε μπόλικο πράσινο το μέρος και σαν βόλτα έλεγε.

Τελευταία μέρα της επιστροφής και το μαρτύριο

Όλα έτοιμα όλα κυριλέ τρώμε στην χώρα και παραδίδουμε το κάρο που για 1000άρι έφαγε 20 ευρώ για 350Χλμ περίπου. Περιμένουμε το πλοίο και λέμε θα το δούμε απο μακρυά έτσι όπως τα ζώα μου τα αργά πάει. Το πλοίο όμως περνά επιθεώτηση και καθυστερεί τόσο που χάνουμε την πτήση για Αθήνα με την επόμενη να είναι την έπομένη στις 7 το πρωί. Άντε πάρε τηλέφωνα την Ολυμπιακή και έλπιζε σε θαύμα να κάνεις κράτηση.

Η υπερταχία Νόνα Μαίρη αυτό είναι το σάπιο κάραβο του ΣΑΟΣ για την γραμμή έφτασε βράδυ στην Αλεξανδρούπολη όπου γινόταν χαμός. Ο δήμος αποκλείει τον παραλιακό δρόμο και όλοι έξω για περπάτημα και τα παιδιά παιχνίδι. Το μόνο που εκτίμησα από την πόλη. Το αεροδρόμιο κλειστό και θα την βγάλουμε έξω καθώς παρόλο τις βεβαιώσεις από λιμεναρχείο ότι δικαιούμαστε αποζημιώσεις από την εταιρία λόγω βλάβης εγώ δεν πιστεύω ότι στην "ευνομούμενη" θα πάρω ποτέ πίσω την διανυκτέρευση.

Παγκάκι και θέαμα στον ΟΣΕ με πολύ κρύο και κάτω από πετσέτε με το ηλίθιο αεροδρόμιο να ανοίγει στις 5. Οι αλεξανδρουπολίτες απαράδεκτοι όσες φορές ρωτήσαμε πως θα πάμε κάπου και οι μόνοι συμπαθείς κάποιος φύλακας μάλλον του ΟΣΕ που μας ρώτησε τι κάνουμε και μάλλον κάποιος άλλος (αστυνομικός υποψιάζομαι) που και αυτός μας ρώτησε. Αλλά αυτά και να πεις ότι συμβαίνει πρώτη φορά αυτό με το πλοίο.

Στο αεροδρόμιο ήρθαν όλοι πρώτα μαζί με τους επιβάτες και μετά οι υπάλληλοι της Ολυμπιακής. Μην χρονοτριβώ εγώ έφτασα σπίτι μετά από 12 ώρες πολύ ταλαιπωρημένος χάνοντας την τελευταία μέρα της άδειας μου και όπως ήταν αναμενόμενο η ναυτιλιακή εταιρία δεν πληρώνει την διαφορά των εισητηρίων αλλά λέει θα μας δόσει δωρεών πέρασμα με κάποιο από τα ΥΠΕΡΟΧΑ πλοία που φαίνονται και στην ιστοσελίδα της. Έτσι ίσως ξαναχάσουμε καμιά μέρα άδεια ακόμα.

Με βάση αυτό προσωπικά θεωρώ την καλύτερη επιλογή μετακίνηνησης το πλοίο από Λαύριο. Τουλάχιστον αν χαλάσει θα κοιμηθείς μέσα σε αυτό και όχι σε κάποιο παγκάκι.