Από το ποστ του g700, παραθέτω δύο παραγράφους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δεν αφήνουν περιθώρια δικαιολογίας για τα μαύρα χάλια αυτής της κοινωνίας. Υπογραμίζω και τα σημαντικότερα.
Έτσι λοιπόν, δημιουργείται το παράδοξο της “rigidanomy”. Ενός κυκεώνα ανεφάρμοστων εργασιακών αρτηριοσκληρωτικών ρυθμίσεων, εντός μιας καθημερινής εργασιακής ζούγκλας. Βιώνουμε συνεχώς την άρνηση εφαρμογής των ρυθμίσεων, ενώ το κράτος συναινεί, με την απουσία του, αναγνωρίζοντας κάτω από το τραπέζι ότι αυτές οι ρυθμίσεις είναι απλά παράλογες και ανεφάρμοστες, δημιουργώντας έτσι εκατοντάδες παραθυράκια για την παράκαμψη των ρυθμίσεων που το ίδιο έχει θεσπίσει.
Ακριβώς απέναντι από την ελληνική “rigidanomy” βρίσκεται η ευρωπαϊκή flexicurity. Ένα εργασιακό μοντέλο που συνδυάζει το ελαφρύ θεσμικό πλαίσιο στην εργατική νομοθεσία με την ασφάλεια στην απασχόληση πετυχαίνοντας σπουδαίες επιδόσεις για τον ευρωπαίο εργαζόμενο, χωρίς αυτός να χρειαστεί να περιμένει την κομμουνιστική επανάσταση για να δει άσπρη μέρα.
Προσοχή όμως! Το μοντέλο αυτό, που συνδυάζει την ευελιξία με την ασφάλεια, εφαρμόζεται επιτυχώς στις Σκανδιναβικές χώρες, με πρωτοπόρα τη Δανία. Δηλαδή σε χώρες οι οποίες διαθέτουν ένα διαφανή, λειτουργικό, ισχυρό και αποδοτικό κράτος, με προοδευτική και στοχευμένη φορολογική πολιτική και το πλέον αναβαθμισμένο ασφαλιστικό σύστημα, προσαρμοσμένο στους κινδύνους που εγκυμονούν από τη δημογραφική γήρανση του πληθυσμού τους. Πάνω απ’ όλα όμως, οι σκανδιναβικές κοινωνίες συνιστούν οικονομίες έντασης γνώσης με εργάτες γνώσης και επιχειρηματικότητα υψηλών δυνατοτήτων, καθώς και κοινωνίες καλής πίστης μεταξύ των πολιτών, εμπιστοσύνης και σεβασμού των νόμων. Διαθέτουν δηλαδή υψηλής ποιότητας ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο.
Για να λέμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομα τους. Στην Ελλάδα έχουμε ένα κικαιώνα γραφειοκρατίας με αποκλειστικό στόχο, την ύπαρξη παραθύρων. Όποιος ξέρει απο μαθηματικά, ξέρει ότι η ελαχιστοποιήσει παρερμήνευσης πετυχαίνεται μόνο με την αυστηρή και λακωνική έκφραση, και όχι με τις πεντακόσιες χιλιάδες ανούσιες επεξηγήσεις. Βέβαια στην τρομερή μας κοινωνία, στο μάθημα της έκθεσης μαθαίνουμε την νεολαία να γράφει παπαριές, γαρνιρισμένες με 10 τόνους σάλτσα για να γεμίζει σελίδες και όλα αυτά για να εκφράσει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.
Διαφανή, Λειτουργικό και αποδοτικό κράτος? χαχαχαχαχαχαχα θα σας έβαζα το smiley από το msn αλλά....
Τέλος και σημαντικότερο. καλή πίστη και εμπιστοσύνη? Καλά είναι σοβαρή οι ξένοι? Και το εγώ? Πως θα χωρέσει το εγώ στην εμπιστοσύνη και καλή πίστη? Εδώ στην Ελλάδα που γεννήσαμε τον πολιτισμό, θέλουμε και το ΕΓΩ, γιατί αν ο καθέ Δεμελενε θέλει να ξεγελάσει τον συνάνρθωπο του, δεν είναι απόλυτα λογικό και ο συνάνθρωπος να θέλει να ξεγελάσει τον Δεμελένε? Μα απόλυτα. Συνεπώς ΕΓΩ δεν ξεγελιέμαι, ΕΓΩ είμαι έξυπνος, ΕΓΩ θα το κάνω καλύτερα και όπως είχε πει ένας τύπος για το κάπνισμα και ότι ποτέ δεν πρόκειται να απογορευτεί,
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Eat crap με γαρνίρισμα την απίστευτη παπαρολογία που μας διδάσκουν στο μάθημα της έκθεσης. Είναι όπως και στο φαγητό. Ποσότητα αντί για ποιότητα. Τουλάχιστον στο φαγητό παίζει να φάς πολύ και φθηνά. Στην Ελλάδα μόνο πολύ ΘΑ θα ακούσεις, αλλά δεν θα φας καθόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου