Οι ακοινωνητοι Αθηναίοι

Και μιας και έγω πάρει φόρα και γράφω ας γράψω και για το πιο σημαντικο που βλέπω στην σημερινή κοινωνία της Αθήνας.

Σπούδασα Πάτρα, σε φοιτητούπολη όπου ο ένας γνώριζε τον άλλο χυμα χωρίς πολλά πολλά. Ευτυχώς πρόλαβα και την χρυσή εποχή χωρίς κινητά, που συναντούσες όποιον να ειναι, και στο σπίτι σου ερχόντουσαν και κόσμος που δεν ηξερες. Μια διαρκής δηλαδή δυναμική στον κοινωνικο κύκλο των ανθρώπων.

Αυτο δεν έκαναν μονο οι φοιτητές αλλά και οι ίδιοι οι γονείς.Καταρχήν δεν είχα πρόβλημα με τα παιδιά τους να φέρνουν κόσμο στο σπίτι. Δεν πανικοβάλουντασαν να κάνουν το σπίτι κουκλα και τζι τσι λες και εγώ αυτό θα κοιταζα. Σε καλουσαν για φαγητό και γενικά υπήρχε μια αισθηση χαλαρότητας όσον αφορά την κοινωνικοποιήση.

Ερχομενος στην Αθήνα, η τότε βασική μου παρέα χάλασε και ο νέος κοινωνικός μου κύκλος προήλθε από παιδιά στην θητεία. Μετά το τέλος της θητείας ξεκίνησα και δουλειά, ίσως στο πιο ακοινωνητο επάγγελμα όλων των εποχών αυτό του προγραμματιστή. Περνωντας από τρεις εταιρίες μέχρι να καταλήξω στην αντικοινωνική θέση, λόγω μεγέθους, και φυσικά ζώντας τις καινούργιες παρέες έχω να πω ότι στην Αθήνα με πολλους και διαφόρους τρόπους ο κόσμος ειναι απλά ακοινωνητός.

Πρωτο και βασικότερο, παρακμάζουν όλοι σπίτια τους και άντε να βγουν κανά σκ. Στον κοινωνικό μου κύκλο όλοι δουλεύουν ή έστω ξεκίνησαν να δουλεύουν κανά χρόνο τώρα. Κάθε μέρα όλοι είναι πωπω ειμαι χώμα και κομμάτια και μιλάμε έπηξα σήμερα κτλ κτλ. Στο μεταξύ όλοι κάνουν απλά μια δουλειά καρέκλας όπως και εγώ φυσικά. Στο μεταξυ αυτο το έπηξα ειναι το μεγαλύτερο φουσκωμα όλων των εποχών. Στην θητεία, και στην τράπεζα που τα έξυνα κυριολεκτικά ακουγα διαρκώς από άτομα που έκανα και λιγότερα ότι έπηξαν και δεν μπορουν και ειναι χώμα. Την ίδια εποχή εγώ στηνθητεία γήπεδο μπάσκετ και καφέ (ναι ήμουν βύσμα).

Πέρασα και εγώ την παρακμιακη εποχή του να μιζεριάζω αλλά οκ ξεκόλησα. Αποφάσισα και κατάλαβα ότι ειναι παρακμη να μιζεριάζεις μονος στο σπίτι και εντελώς αντικοινωνικο. Όμως και ας μην το καταλάβεις μονος, αν στο εξηγήσει κάποιος τι κάνεις? Ε συνεχίζουμε και παρακμάζουμε, και μάλιστα το πιο γελοιο ειναι να ακους ανθρώπους που κάνουν της πλάκας επαγγέλματα να ειναι και οι πιο χωμένοι και ήρθε το τέλος του κόσμου.

ΠΑΙΔΕΣ θα δουλεύεται για τα επόμενα 35 χρόνια. Αποδεχτείτε την δουλειά σαν τμήμα της ζωής σας και έλεος με την γκρινια και ναι reality check η ζωή δεν ειναι το καλομάθημα που έχετε μάθει όλοι κάτω από την βράκα της μάνας σας.

Αυτο ειναι η μια πτυχή της παρακμής, της μιζέριας και της αντικοινωνικότητας. Θα μου πεις τι σχέση έχει με την δουλεια μπλα μπλα. Απλά είναι το βολικο επιχήρημα που απλά όπως φαινεται δεν υπάρχει. Εξαιρούνται οι άνθρωποι που καταπονούνται σωματικά (πχ πωλητές) για πραγματικά ευνόητους λόγους.

Η σαπίλα του εγκέφαλου δεν αποκλείει την σωματική δραστηριότητα με ελάχιστη εγκαφαλική συμμετοχή. Δεν είπαμε να βγεις και να παίξεις σκάκι που και αυτό κάναμε μετά από εξετάσεις σε καφριλα θεωρία μαθηματικών που δεν έμενε εγκεφαλικο κυταρο ζωντανο.

Άλλες κλασσικες δικαιολογίες η απόσταση. Ναι τι και αν μετακομισεις πιο κοντά πάλι τα ίδια θα ακους. Πραγματικά πιστεύω ότι αν μετακομίσεις στην ίδια πολυκατοικία, θα ακούσεις κάτι σε φάση βαριέμαι να βάλω τις παντόφλες. Στο μεταξύ γειτονόπουλα και δεν βρίσκονται. Δεν είπαμε να πας έξω για καφέ, ουτε εγώ γουστάρω να πετάω 5ευρά. Επίσκεψησ το σπίτι κοινωνικοποιήση γινεται και για κανά μισάωρο μια ώρα αν δεν έχει ταλαιπωρία στην μέση. Αλλά όχι και θέλουμε το έξω μονο, γιατι στο σπίτι ειναι φλωριά και δεν έχει καφέ και γκόμενες και δεν προλαβαίνουμε. Κάτσε μαλάκα να μιζεριάσεις στο σπίτι.

Το πιο σημαντικο πάντως που έχω να πω όμως ειναι, η τάση που υπάρχει να κρατάνε χώρια της παρέες. Λες και κρύβουν φίλους και φίλες. Γνωρίζω άτομα από την θητεία εδώ και κάποια χρόνια που πραγματικά να έχω γνωρίσει 1-2 φίλους τους. Όχι κυριοι το πάρτυ στα γενέθλια σε ταραταζουμ μαγαζί δεν πιάνει, ούτε μεγάλες συγκεντρώσεις με παρέες που γινονται κλίκες μετράνε. Να γνωρίσεις πραγματικά τον άλλο. Στο τέλος από το πολύ κρύψιμο θα μας φάνε οι αράχνες. Στα φοιτητικά μου χρόνια ο καθένας έφερνε όποιον ήθελε, χωρίς πολλά πολλά. Εδώ μιλάμε πας για καφέ κάτω από το σπίτι του άλλου τι πιο λογικό να τους πεις θες να έρθεις και να μηνξέρεις κανένα. Οχι όμως θα μου τον δαγκώσουν.

Τα παραπάνω τα έχω συζητήσει με παιδιά που έχουν ζησει εκτός αθηνών και συμφωνουν 100%. Παράδειγμα ενός παιδιου που σπουδαζε και αυτός Πάτρα και ήταν από μια επαρχιακή μικρή πολή. Κατέβαιναν λέει οι φιλοι του που σπουδάζαν αθήνα και τρελαινόντουσαν με το σκηνικο, και τώρα που είναι όλοι Αθήνα, αν τυχει και φέρει και κανένα άσχετο σπάζονται και τους φαίνεται και περιέργο. Αλλο άτομο που λέει ότι όλοι ειναι πάντα κουρασμένοι, δεν μπορουν και τι κάνουν? ουτε τα μισά από την ίδια.

Πάς γυμναστηριο, μπαίνεις αποδυτήρια λες ένα γεια και τους φαινεται και περιέργο. 6 ατομα σε ένα χώρο και δεν ανταλλάζουν κουβέντα. Στην πάτρα που πήγαινα μιλάμε γνώριζες κόσμο από τα οργανα μέχρι τα αποδυτηρια. Εδώ φοβάσαι να μιλήσεις κάποιον. Τους λες καλό βράδυ και αν απαντήσουν ορισμένη, αν δεν έχουν πέσει κάτω από την συγκηνιση και την έκλπηξη.

Το χειρότερο της υπόθεσης ειναι ότι αυτή η γαμημένη πόλη χαλάει και αυτούς που έρχονται εδώ. Αν το επάγγελμα σου δεν σε τοποθετεί σε διαρκώς νέες γνωριμίες, τότε η απομόνωση και η αποξένωση δύσκολα αποφεύγεται στην ΑΘΗΝΑ. Δεν ξέρω αν το πράγμα έχει αλλάξει και στην επαρχία, αν δηλαδη είναι χαρακτηριστικο της Αθήνας ή σημείο των καιρών μας και εγώ το βλέπω στην Αθήνα μόνο, αλλά και όταν σπουδαζα το θυμάμαι ότι όταν έλεγα στην τότε παρέα μου τα σκηνικά στην Πάτρα τους φαινόντουσαν τραγικά. Αρα σίγουρα αν ειναι σημείο των καιρών μας, για μένα η Αθήνα κάνει πρωταθλητισμό.

Και το πιο χαρακηριστικο όλων που πιστεύω είναι γνώρισμα της Ελλάδας. Πες ότι πάω σε ένα μπαρ, μόνος. Αν μιλήσω στο διπλα και ειναι άνδρας ειμαι γκαίη. Αν ειναι γυναίκα της την πέφτω. Η παράμετρος απλά να θέλω να κοινωνικοποιηθώ, να μιλήσω σε κάποιον άνθρωπο για χαβαλέ εστω και για δυο ώρες δεν υπάρχει. Ειναι πιστευω χαρακτηριστικη η αντίληψη σε αυτή τη χώρα ότι μονος δεν βγαίνει να διασκεδάσει κανείς σε αντίθεση με χώρες στο εξωτερικο που πας και ευκολα πιάνεις μια κουβέντα και μετά ότι θέλει ας γινει. Τρομερή αποξένωση. Ο καθένας την δουλειά του και αυτά.

15 σχόλια:

  1. καλησπερα!!!ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ... ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕ ΠΗΓΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΡΑ Η ΖΩΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΘΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΒΑΣΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΑΙΖΕΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ,
    ΑΝ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΣ ΜΥΖΕΡΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΛΙΓΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΝΕΙΣ ΣΥΧΝΑ ΤΟΤΕ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΥΖΕΡΗ, ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!
    ΜΕ ΚΟΥΡΑΣΑΝ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΟΛΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΠΟ, Ο ΧΑΒΑΛΕΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΗΞΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ..
    ΘΕΛΩ ΛΙΓΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΟΥΣΙΑ!!
    ΔΙΑΛΕΓΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ 5 ΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ 2 ΑΓΝΩΣΤΩΝ ( ΣΥΝΟΛΟ 5 ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΝ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙΣ)

    ΚΑΙ ΝΑΙ ΘΑ ΣΤΡΑΒΩΣΩ ΑΣΧΗΜΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΥ ΧΩΡΟ ΑΚΑΛΕΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ,ΔΕ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΟΙΝΟΒΙΟ
    ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΖΕΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ, ΔΕ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΕΣΥ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΓΩ ΑΝΕΤΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟ ΧΩΡΟ!!!

    ΕΙΜΑΙ ΜΥΖΕΡΗ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ...

    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ..ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΟΠΟΤΕ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙΣ ΚΑΤΙ Ή ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1)Δεν μίλησα για ξενύχτια που ουτε γενικά εγώ γουστάρω

    2)οκ ναι μπορεί να μην θες ακάλεστους σεβαστο και κατανοητο. Αυτά τα κάναμε σε μια κάπως χαλαρή κατάσταση.

    Ο φίλοι ειναι φιλοι. Ειναι οι πιο σταθερή. Όμως φιλους κάνεις πρώτα από παρέες. Αν λοιπον δεν κάνεις και παρέες εκτός των φίλων, δεν θα κάνεις και φίλους.... μπλα μπλα....

    Εμένα η διαφωνια μου ειναι ότι οκ δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος τα πάντα. Ομως το ενα το αλλο και το παραάλλο, τελικά καταλήγει σε μια κατάσταση που ειναι λίγο ακοινωνητή, μιλώντας γενικά πάντα για τον μέσο όρο.

    Προσωπικά δεν μπορώ να μιλήσω δεν ξέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καταρχην στην ηλικια μου πιστευω οτι φιλους πραγματικους τους εχεις κανει και δε χρειαζετε να ψαχνεις αλλο, ολοι οι αλλοι ειναι γνωστοι... εχεις αξιολογησει τα ατομα και εχεις σταθεροποιησει τις σχεσεις σου!

    αν καποιο ατομο πρεπει να το γνωρισεις γιατι θα σου προσφερει μια νεα φιλια, τοτε θα το γνωρισεις οταν θα πρεπει...

    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ετσι έλεγα και εγώ, ώσπου είδα πόσο εύκολα για διαφόρους λόγους τινάχτηκάν όλα στον αέρα. Και ειναι και το μοναδικο πράγμα που τελικά βγήκε να έχει δικιο ένα παλικάρι.

    Και ειναι και λογικό γιατι τιποτα δεν ειναι σταθερό. Αυτή ειναι η γνώμη μου.

    Γνώμη μου επίσης ειναι και δεν αναφέρομαι σε σένα, ότι μιας και όλοι σε κάποια φάση στην ζωή μας έχουμε 1-2-10 φιλους, η πρόσκόληση αυστηρά και μονο σε αυτον τον κοινωνικό κυκλο, δείχνει ακοινωνικότητα. Και αντε να τους βλέπεις κιολας οκ μια χαρά.

    Εδώ έχει καταλήξει για τους πολλούς ανθρώπους οι φιλοι να ειναι μια εγγραφή στο κινητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν είναι οι ακοινώνητοι Αθηναίοι.Είμαι εγώ εσύ και όλοι αυτοί που άφησαν την επαρχία και ήρθαν εδώ να δουλέψουν.Οι λόγοι της αποξένωσης είναι πολλοί.Τουλάχιστον στα πρώτα ποστ μου του 2007 που είμαι φρεσκαδούρα στην Αθήνα θα δεις για πιο λόγο σήμερα προτιμώ να κλείνομαι στην προσωπική μου φυλακή και να φωνάζω τους φίλους σπίτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σε πιο από όλα m_stelios? χαχαχαχ

    Αν θες στειλε κανά λινκ με τα ποστ.
    Ευχαριστώ
    Μου κινησες την περιέργεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://einaizwa.blogspot.com/search?updated-min=2007-01-01T00%3A00%3A00%2B02%3A00&updated-max=2008-01-01T00%3A00%3A00%2B02%3A00&max-results=8

    Αρχίζεις από το Αναδρομή: Η γιαγιά , και must το parking και το ΜΜΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χμμ.. Μεγάλο θέμα άνοιξες. Αυτό που πιστεύω εγώ, είναι ότι δεν είναι μόνο θέμα ποσότητας, αλλά και ποιότητας. Δηλαδή, δεν έχει σημασία μόνο το πόσες παρέες κάνεις, αλλά και το πόσο ανοιχτός-θετικός είσαι όταν κάνεις. Η σύγχυση ακοινώνητου και μοναχικού είναι πολύ μεγάλη εδώ στην Ελλάδα. Μπορεί να επικαλύπτονται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά γενικά κάθε άλλο παρά ταυτίζονται. Οπότε, συμφωνώ με το ακοινώνητοι, υπό την έννοια της έλλειψης σωστής κοινωνικοποίησης, που οδηγεί σε όλα αυτά που έγραψες στις τρεις τελευταίες αναρτήσεις. Για αυτή την κατάσταση όμως, δεν θα πρέπει να κατηγορούμε όσους είναι μοναχικοί-κλειστοί ως χαρακτήρες, αλλά την έλλειψη παιδείας και συνείδησης. Να δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα.

    Εγώ είμαι γενικά αρκετά μοναχικός και κλειστός από τον χαρακτήρα μου. Μια μέρα, μία παρέα που μιλάμε μέσω irc, είπαμε να συναντηθούμε, μετά από αρκετούς μήνες. Στην παρέα αυτή οι δύο είναι απλώς γνωστοί, ο ένας (πρώην πλεόν) φίλος. Και ενώ όλοι είπαμε οκ, ο πρώην φίλος, τι γυρίζει και λέει; Α, μόλις μπήκα σπίτι και δεν ξαναβγαίνω, βαριέμαι! Ούτε πολύ αργά ήταν (9 το βράδυ), ούτε κάποια άλλη δουλειά είχε, και όπως είπα είχαμε κάτι μήνες να συναντηθούμε! Και το έκανε και δεύτερη φορά αυτό, με παραπλήσια δικαιολογία, α είναι στο συνεργείο το αυτοκίνητό μου, και βαριέμαι να πέρνω ΜΜΜ τώρα! Εγώ, ούτε τα ΜΜΜ βαριέμαι να πάρω, και θα ντρεπόμουν να χρησιμοποιήσω τέτοιες δικαιολογίες, ειδικά όταν μιλάμε για τόσο καιρό χωρίς να έχουμε βρεθεί, και ας έχω κατά αριθμό λιγότερους γνωστούς/παρέες από αυτόν. Ποιός είναι πιο αντικοινωνικός-μίζερος εδώ; Για την ιστορία, ο συγκεκριμένος έκανε και χειρότερα στη συνέχεια, και κρατάω αποστάσεις πλέον..

    Για τα υπόλοιπα που συζητήθηκαν. Άλλο το να θέλεις να έχει τακτοποιημένο και περιποιημένο σπίτι, και να το χρησιμοποιείς εσύ όπως θέλεις, και άλλο να είσαι καταναγκαστικός μήπως κουνηθεί λίγο ένα πραγματάκι ή κάτσει κάπου ένας κόκκος σκόνης. Άλλο το να υπάρχει αλληλοσεβασμός στην προσωπική ζωή του καθενός, και άλλο το να δείχνει ο άλλος ότι δεν σε λογαριάζει καθόλου, και σε θυμάται όποτε τον βολεύει. Για να γυρίσω στο προηγούμενο παράδειγμα, ο συγκεκριμένος, όσο δεν είχε κοπέλα, το έλεγε συνέχεια και γκρίνιαζε. Μόλις έκανε σχέση, χάθηκε, στην αρχή μου είπε μέχρι και ψέμματα, μετά με το ζόρι μου είπε ότι απλά έχει σχέση χωρίς λεπτομέρειες. Το αποκορύφωμα; Μετά από μερικούς μήνες έμαθα τυχαία μέσω άλλου ότι παντρεύτηκε!!! Ε, συγγνώμη, αλλά εδώ μιλάμε για πλήρες γράψιμο χωρίς καμιά εξήγηση, δεν υπάρχει φιλία έτσι. Τέλος, αν και συμφωνώ ότι πραγματικούς φίλους κάνεις πολύ λίγους, δε νομίζω ότι είναι θέμα ηλικίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Hengeo συμφωνω μαζι σου.
    Ναι πράγματι ο ακοινώνητος δεν ειναι ο μοναχικός και για να προσθέσω στην επεξήγηση σου, οι μοναχικοι ειναι 10, οι απιστευτα ακοινωνικοί το άλλο άκρο δηλαδή άλλοι 10. ΟΙ υπόλοιποι 80 που ειναι? Δεν γινεται να ειναι όλοι μοναχικοι? Μάλλον ακοινωνητοι ειναι μεταξύ άλλων και λόγω παιδίας.

    Επίσης έθιξες τεράστιο θέμα αιτίας απώλεια φίλου. Γυναικα. Μπρρρρρρ δεν θέλω να θυμάμαι μαλάκες που έχουν κάνει κηρυγματα με θεωρίες και ιστορίες και αγρίους και μετά μόλις έκατσε το θυληκο ποιος τον είδε ποιος τον άκουσε.

    Έχω ακουσει ότι γελοιο υπάρχει επί του θέματος. Γιαυτο είπα και στην Μαρλου ότι οι τώρα φιλοι δεν ειναι απαραίτητοι και παντοτινοι. Αιτίες γελοιες και πανευκολες.

    Αυτο εγώ το έμαθα με το δυσκολο τρόπο. Δεν πίστευα στο για πάντα, αλλα πόσοι αλλάξαν με το που βρηκαν γυναίκα ή ξεκίνησαν δουλεια (ναι ειναι και αυτο) δεν λέγεται.

    Και να σου προσθέσω ατάκα, του τυπου κατεβαίνω πάτρα και έχω να πάω κανα 6μηνο. Τσάκ κινητο τηλέφωνο, ελα ρε παπάρα ειμαι πάτρα για 3 ώρες έλα να τα πουμε. Δεν μπορώ τώρα θα φάω. Μα τι? έχεις κόσμο? όχι απλά τώρα μου έβαλε η μαμα να φάω.

    Φάε ένα σάντουιτζ ρε μαλακα. Φάε το φαγητο μετά. Εγώ θα ξανακατέβω μετά από 6 μηνες πχ.

    Προσωικά το θέμα το αντιμετωπίζω ως εξής. Μια δυο τρις ίσως και τέταρτη δικαιολογία κλασσική κοινή και χιλιοακουσμένη. Μετά φιλε αν θες δείξε το. Σιγά μην σε παρακαλάμε κιολας, είτε ειναι φίλος ή παρέα to be. Όποιος θέλει την κοινωνική συνεύρεση το δείχνει και πρέπει να ειναι πάντα αμοιβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εγω θα πω οτι οι φιλιες σας που τυναχτηκαν στον αερα ή δεν ειχαν σωστη βαση ή δε ηταν αμοιβαια ή καπου κανατε καποιο λαθος...
    μπερδευετε ( νομιζω) την παρεα με τη φιλια!!!
    αν ψαχμετε ανθρωπους για παρεα που να κανετε κατι διαφορετικο γιατι δε θελετε τη ρουτινα τοτε γραφτειτε σε οργανισμους, εθελοντισμους, εξορμησεις και θα βρειτε αυτο που ζητατε... γιατι δεν ειναι ολοι οι ιδιοι, δεν εχουν ολοι τα ιδια γουστα και το ιδιο κουραγιο-ορεξη... ψαξε εκει που θα τους βρεις!!!
    η φιλια ειναι αλλο πραγμα!!! πιο βαθυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. και λιγο σκληρο αυτο που θα πω.. αλλα μεσα σ αυτους τους ακοινωνητους που ονομαζετε το 30% απλα δε θελει να κανει παρεα μαζι σου και το αλλο 30% δε θες εσυ ... το 20% δε το εχεις ψαξει εκει που πρεπει
    ( οχι μονο για εσας αλλα και για εμενα και για ολους τους ανθρωπους )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 10 χρονια πχ δεν ειναι λίγα αν και δεν ειναι αυτο το κριτήριο.

    Εγώ θα το αντιπαραθέσω και θα πω ότι αν τώρα κάποιον που θεωρείς φίλο, τον χάσεις πχ μετά από 5,10 , 20 χρόνια τι θα πείς τότε? Ότι τελικά δεν ήταν φίλος στο παρόν αλλα παρέα?

    Το τι ειναι κάτι, μετριέται μονο στο παρόν και όχι στο αγνωστο μέλλον. Εκ του αποτελέσματος όλα ειναι ξεκάθαρα.

    Συνεπώς ναι ΗΤΑΝ φιλοι, άλλοι θα γινουν αλλα θα σταματήσουν να ειναι πιθανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και όλα ωραία με τους ακοινωνητούς, αλλα ξεχνάς απλά το αποτέλεσμα.

    Εχουν θαφτεί όλοι στην μοναχικότητα τους, και γενικά έχουν αραιώσει ο ένας προς τον άλλον. Απλά εγώ είμαι ένας από αύτούς που το λέει. Κοινωνικότητα δια του κινητου και του τηλεφώνου δεν γινεται ακριβώς.
    Και δεν ειναι όλοι μοναχικοί. Ο Hengeo τόνισε πολύ σωστά την διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έχω την εντύπωση ότι συμφωνούμε διαφωνώντας λολ. Συμφωνούμε στην ουσία, αλλά διαφωνούμε μάλλον στον ορισμό της φιλίας. Αυτό που ήθελα να καταδείξω με τα παραπάνω που έγραψα, εκτός της διαφοράς μοναχικού-ακοινώνητου, είναι ακριβώς ότι η φιλία δεν είναι κάτι επιφανειακό και επιπόλαιο, όπως πολλοί πιστεύουν. Για να πεις ότι κάποιος είναι φίλος σου, θα πρέπει να έχετε μία σχέση αλληλοσεβασμού, αλληλοειλικρίνιας, και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Μία τέτοια σχέση όμως, δεν γίνεται από την μία στιγμή στην άλλη, πρέπει να περάσει αρκετός καιρός, και αρκετές αλλαγές-διαφορετικές καταστάσεις, για να αναπτυχθεί και να ισχυροποιηθεί. Όλοι αυτοί που χάνονται με την πρώτη αλλαγή-δυσκολία, απλώς δεν έγιναν φίλοι ποτέ, είτε ο ένας είτε και οι δύο δεν φέρθηκαν όπως έπρεπε για να γίνουν, ήταν μόνο γνωστοί που έκαναν περισσότερο παρέα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ναι ετσι ειναι και συμφωνουμε. Αν και θεωρείται αυτονόητο για να υπάρξουν το παραπάνω εγώ πια το διευκρυνίζω και λέω ότι εκτός των αλλων απαιτείται και αμοιβαιο ενδιαφέρον για την ζωή του αλλου.

    Δεν υπάρχει για μένα εκτίμηση, όταν απλά δεν ξέρεις τι κάνει ο άλλος. Να εκτιμήσεις τι? Κάτι που θυμόσουν? Βεβαια όταν οι σχέσεις ειναι εξαποστάσεως τότε υπάρχουν και εμπόδια για την συνευρεση αλλα χάρις στην σύγχρονη τεχνολογία το παρών και το ενδιαφέρον μπορείς πια να το δειχνεις. Πόσο μάλλον όταν εισαι και στην ιδια πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή