Προσδιορισμός ατόμου στην κοινωνία

Με αφορμή πάντα κάποια γεγονότα ή νέα που έχουν περάσει από το κοινωνικό μου κύκλο άμεσο ή έμεσο, λέω να γράψω για κάτι που έχω παρατηρήσει από το 95 περίπου να γινεται σου ανθρώπους.

Το μεγάλο ερώτημα ειναι το πως ορίζει κανείς την ύπαρξή του. Την υπόσταση του. Δεν αναφέρομαι σε ψυχο-,θρησκευτικό και άλλα καλούδια.

Αναφέρομαι τι ειναι αυτό που σου δίνει υπόσταση, βάρος αλλά και αναφορά την ζωή.

Παρατηρώ λοιπόν ένα διακαή πόθο να ειμαι οριζόμαστε από τρίτους. Κλασσικό παράδειγμα το γυναικείο φύλλο που δίνει μεγάλη αξία στην δική του υπόσταση δια τους εκάστοτε άνδρα που την συνοδεύει. Αποδειξη για αυτό είναι κλασσικές ατάκες του τύπου η γκόμενα του, αυτή που ειχε πάει με εκείνο και άλλα καλούδια.

Από την άλλη υπάρχουν άνδρες που ορίζουν την δυναμική τους από φίλους ή πολλές φορές (γιατι οι άνδρες ειναι εξίσου ζώα και σίγουρα μεγαλύτερα θύματα) από την γυναίκα. Πόσο γνωστό φαινόμενο αυτό του σώγαμπρου και να το παίζει μούρη?

Και αντε οκ να τρως τα φράγκα του άλλου, ή να πουλάς μούρη μέσα από την μούρη του άλλου. Το κακό, ή μάλλον η απόλυτη κατάντια ξεκινάει όταν αυτή η υπόσταση ορίζεται και στο προσωπικό αυστηρά κόσμο.

Δεν ειναι δυνατόν να είσαι οκ ή όχι με βάση και μονο αν έχεις σχέση. Δεν ειναι δυνατόν σε κάθε συζήτηση να αναφέρεται το πρόσωπο της σχέσης παρελθοντικά αν αυτό ειναι γεγονός τους παρελθόντος ή σαν κριτήριο επιλογής με την λογική του τι θα πει η άλλη ή ο άλλος. Φυσικά και μπορείς να αναφέρεσαι σε μέρη που ειχες πάει με αυτόν/ή αλλά το μεγάλο ερώτημα ειναι το

ΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΣΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

1. Από τις επιλογές σου, τις αποφάσεις σου, τα λάθη σου και κυρίως τις απόψεις (αν αυτές ειναι και δικές σου)?
2. Από άλλα μέλη της κοινωνιάς, που η ζωή σου κρέμεται από αυτούς?

Το χειρότερο είναι για μένα και η απόλυτη κατάντια όταν έχεις ζήσει στο 1, μεταβαίνεις στο 2. Το να έχεις ζήσει μια ζωή στο 2, οκ δεν έχεις δει και το σωστό, μια ζωή θυμα μια ζωή του κλώτσου και μπάτσου. Αλλά να έχεις υπάρξει άτομο ανεξάρτητα προσδιοριζόμενο και να βρεθείς, με αυτομετατραπείς σε θύμα? Μα πόσο απελπισμένος, πόσο θυμα, πόσα άλλα επίθετα που χαρακτηρίζουν την κατάντια της αποφασής σου πρέπει να εισαι?