Γερμανία: φέρνουν αρχιτεκτονική επανάσταση με «παθητικά σπίτια.
Απ΄ έξω, τίποτε το ασυνήθιστο δεν υπάρχει στα μοντέρνα, γκριζο-πορτοκαλί σπίτια που κατασκευάστηκαν πρόσφατα στην περιφέρεια Κράνιχσταϊν του Ντάρμστατ, στη Γερμανία. Όμως τα σπίτια αυτά είναι μέρος μιας επανάστασης:
μολονότι το έδαφος γύρω τους είναι παγωμένο, μέσα επικρατεί θαλπωρή, παρ΄ όλο που δεν χρησιμοποιούν θέρμανση.
Για να είμαστε δίκαιοι, στο σπίτι του... Μπέρτολντ Κάουφμαν υπάρχει ένα καλοριφέρ για ώρα ανάγκης στο λίβινγκ-ρουμ, όμως δεν χρησιμοποιείται. Ακόμη και τις πιο κρύες νύχτες, το νέο «παθητικό σπίτι» των Κάουφμαν παίρνει όλη τη θερμότητα και το ζεστό νερό που χρειάζονται οι ένοικοί του από μια ποσότητα ενέργειας που μόλις θα αρκούσε για να λειτουργήσει ένας στεγνωτήρας μαλλιών. «Δεν έχεις να σκεφτείς τη θερμοκρασίατο σπίτι προσαρμόζεται», λέει ο Κάουφμαν, παρακολουθώντας την δύο ετών κόρη του, ντυμένη με ένα φανελάκι, να παίζει στο ευρύχωρο λίβινγκ-ρουμ. Το νέο σπίτι του, λέει, χρησιμοποιεί περίπου το ένα εικοστό της θερμικής ενέργειας που απαιτεί το σπίτι των γονιών του, το οποίο έχει το ίδιο μέγεθος.
Αεροστεγείς
Η ιδέα του παθητικού σπιτιού, η οποία ξεκίνησε από τη μικρή πόλη του Ντάρμστατ, έξω από τη Φρανκφούρτη, αντιμετωπίζει το ζήτημα της βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης των σπιτιών από μια νέα πλευρά: Χρησιμοποιώντας εξαιρετικής ποιότητας μόνωση και περίπλοκες πόρτες και παράθυρα, οι αρχιτέκτονες των παθητικών σπιτιών κατασκευάζουν αεροστεγείς κατοικίες ώστε η ζέστη να μη διαρρέει και το κρύο απ΄ έξω να μην περνάει ποτέ μέσα. Έτσι τα παθητικά σπίτια μπορεί να ζεσταίνονται από τα σώματα των ενοίκων τους, τη θερμότητα που εκπέμπουν οι ηλεκτρικές οικιακές συσκευές και τον ήλιο.
Πριν από δεκαετίες, οι απόπειρες να δημιουργηθούν αεροστεγή σπίτια θερμαινόμενα από τον ήλιο απέτυχαν, μεταξύ άλλων λόγω του στάσιμου αέρα και της μούχλας. Όμως στην καρδιά κάθε νέου παθητικού σπιτιού βρίσκεται ένα κεντρικό σύστημα κυκλοφορίας του αέρα. Ο ζεστός αέρας που βγαίνει περνάει δίπλα από τον καθαρό κρύο αέρα που μπαίνει ανταλλάσσοντας θερμότητα με απόδοση 90%. Ο μύθος μέχρι τώρα ήταν ότι, για να είσαι ζεστός, πρέπει να έχεις θέρμανση.
«Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα ζεστό σπίτι χωρίς ενεργειακές απαιτήσεις», λέει ο Βόλφγκανγκ Χάσπερ, μηχανικός στο Ρassivhaus Ιnstitut (Ινστιτούτο του Παθητικού Σπιτιού) στο Ντάρμστατ. «Το θέμα δεν είναι να φορέσεις χοντρά πουλόβερ, να κατεβάσεις τον θερμοστάτη και να υποφέρεις από τα ρεύματα. Είναι να αισθάνεσαι άνετα με λιγότερη δαπάνη ενέργειας και εμείς το πετυχαίνουμε ανακυκλώνοντας τη θερμότητα».
Στο παθητικό σπίτι υπάρχουν πολλά παράθυρα (τα περισσότερα προς Νότο) και όλα μπορούν να ανοίξουν. Ο αέρας που έρχεται απ΄ έξω περνάει από φίλτρα υψηλής απόδοσης πριν μπει στα δωμάτια. Το τσιμεντένιο πάτωμα στο υπόγειο δεν είναι κρύο. Οι τοίχοι και ο αέρας έχουν βασικά την ίδια θερμοκρασία.
Με μια ματιά
● 5.000
παθητικά σπίτια υπάρχουν σήμερα σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα βρίσκονται σε γερμανόφωνες χώρες ή στη Σκανδιναβία.
● ΤΟ ΠΡΩΤΟ παθητικό σπίτι κατασκευάστηκε στο Ντάρμστατ το 1991 από τον ντόπιο αρχιτέκτονα Βόλφγκανγκ Φάιστ, ιδρυτή του Ρassivhaus Ιnstitut.
● ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ σχολεία κατασκευάζονται στη Φρανκφούρτη με την τεχνική αυτή, η οποία διαδίδεται συνεχώς.
● ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ πρότεινε όλα τα καινούργια κτίρια να ανταποκρίνονται, από το 2011, στις προδιαγραφές του παθητικού σπιτιού.
● Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ των παθητικών σπιτιών στοιχίζει περίπου 5-7% περισσότερο απ΄ ό,τι των συμβατικών, όμως το κόστος μειώνεται όσο περισσότερο διαδίδονται.
● ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ εξετάζουν αν η ιδέα του παθητικού σπιτιού μπορεί να εφαρμοστεί και σε θερμότερα κλίματα, όπου το σύστημα ανταλλαγής θερμότητας θα χρησιμοποιείται και για να κρατήσει τον δροσερό αέρα μέσα και τον ζεστό έξω.
● ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ μέγεθος, τα περισσότερα παθητικά σπίτια μπορούν να διαθέσουν 50 τετρ. μέτρα για κάθε άνθρωπο που ζει σε αυτά.
ΤΑ ΝΕΑ
Παθητικό σπίτι
2008
Αντε γειααααααααααααααααααα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.... μας έκανες και 30 χρονών.
Αν και το 2007 ήταν και γαμώ της χρονιές κάπου στο τέλος φάνηκε η στραβομάρα του 2008. Μεταξύ διαφορών μαλακία που δεν έπαιζα μπάσκετ, δεν έβρισκα σπίτι και φυσικά η καλύτερη και πιο δυνατή σχέση που είχα ποτέ, μου έδειξε διαφορα που δεν θέλω άλλο να ασχοληθώ.
Τελειώνοντας το 2008, μετακόμισα κοντά στην δουλειά. Τέλεια με μοναδικά αρνητικά μπρρρρ έχει κρύο, φτου το σπίτι δεν εχει καλο καλοριφέρ και φτου ειμαι μακρυά από το μοναστηράκι. Ειμαι όμως 5 στενά από την δουλειά που το καλό που της θέλω να παραμείνει εκει.
Εχω ηρεμήσει από την κίνηση αλλά και από τον διαρκή εκνευρισμο που προέρχεται από τις μαλακίες ενός ατόμου που αγαπάς. Επίσης μετά από μια συγκέντρωση συμμαθητών λυκείου, κάθε παρασκευή ξεκίνησα μπάσκετ και παίζουν καλά τα παιδιά. Δυστυχώς όμάδα δεν έκατσε καθώς 5:15 προπόνηση μαλάκες ο κόσμος δουλεύει αν δεν ειναι δημόσιος υπάλληλος.
Εχω γνωρίσει και ένα παλικάρι που έχει την διάθεση να κάνουν κάτι διαφορετικό εκτός από καφέ και πάλι καφέ. Αντε μπάς και ξεκολήσουμε από την σαπίλα.
Τώρα ξεκίνησα και γυμναστήριο που αν και το βαριέμαι ασυστόλως μου προσφέρει δύο πράγματα. Μια ευαξία λόγω άθλησης και ένα καλύτεορ και πιο γαμάτω ύπνο λόγω αυξημένης κούρασης. ΕΠίσης αυτή η φάση μετά του να εισαι κουρασμένος δεν αφήνει περιθώρια να σκέφτεσαι μαλακίες για το παρελθόν. Συνεπώς αν και δεν ειναι προπόνηση σε ομάδα, προς το παρόν it will have to do που το λεέι και το English, άσε που πάμε για 6μηνο μιας και το πλήρωσα. Προηγούμενο δεμελενιακό ρεκόρ κάτι λιγότερο από 2 μήνες.
Ανακεφαλαιώνοντας αν και είχε κάτι πραγματικά καλά το 2008 κυρίως οι καλές στιγμές με την κοπελιά και μια πόρωση στην δουλειά, υπήρξε κυρίως στραβωμένο και μεταξύ εντονών καλών και κακών συναισθημάτων.
Αν το 2008 πήγε όπως τελειώσε το 2007, ελπίζω το 2009 να πάει όπως τελείωσε το 2008.
Σπαζοκεφαλια
Για να δούμε λοιπόν.
Την παραπάνω φωτογραφία την έχω χρόνια και μόνος ένα αρχιτέκτονας την είχε βρει ικανοποιητικά γρήγορα. Σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου πάντως στην αρχή.
Στα σχόλια έχει την λύση από σήμερα το πρωί.
Συνέντευξη με ειδικό φρουρό
Με αφορμή τον ειδικό φρουρό που αφαίρεσε τη ζωή του 15χρονου Αλέξη και τα όσα επακολούθησαν στους δρόμους της Αθήνας και άλλων ελληνικών πόλεων, συναντήσαμε έναν ειδικό φρουρό και του ζητήσαμε να μας σχολιάσει τα της επικαιρότητας και της Αστυνομίας.
Η συνάντηση έγινε σε κεντρικό καφέ και η συμφωνία μας ήταν απλή: "Ό,τι και να πω, δε θέλω να φανείποιος είμαι». Να σημειώσουμε μόνο ότι ο συγκεκριμένος υπηρετείσε κεντρικό αστυνομικό τμήμα της πρωτεύουσας.
Οι πολίτες κατηγορούν την Αστυνομία ότι δεν έκανε τίποτα για τις φθορές που σημειώθηκαν. Τι έχεις να πεις επ' αυτού;
Ο κόσμος δε γνωρίζει τι εντολές έχουμε. Όταν, για παράδειγμα, άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου καταστρέφουν και ο αστυνομικός το αναφέρει στο κέντρο επιχειρήσεων, το κέντρο μάς δίνει εντολή να απομακρυνθούμε από το σημείο. Ποτέ δε μας έχουν δώσει εντολή για συλλήψεις. Είναι θέμα καθαρά πολιτικό. Καθημερινά καίνε κλούβες των ματ και οι ΜΑΤατζήδες απλά κοιτούν. Αν μας άφηναν, θα μπορούσαμε να τους συλλάβουμε. Εμείς είμαστε απλά πιόνια. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι είναι, αλλά το σύστημα δε θέλει να τους πιάσουμε.Άλλο αστυνομικός, άλλο μπάτσος. Υπάρχουν μπάτσοι;
Σίγουρα υπάρχουν, αλλά πλέον τα νέα παιδιά είναι πιο μορφωμένα. Η Αστυνομία εξελίσσεται, αλλά δεν την αφήνουν να δουλέψει.Πώς αισθάνθηκες όταν άκουσες ότι συνάδελφός σου σκότωσε ένα μικρό παιδί;
Απαίσια.Πότε ένας αστυνομικός μπορεί να τραβήξει όπλο;
Αυτό που ρωτάς είναι μια πονεμένη ιστορία. Ούτε ο καλύτερος δικηγόρος δεν το ξέρει. Εμείς ξέρουμε ότι θα τραβήξουμε όπλο όταν απειλείται η ζωή μας ή η ζωή τρίτου και, φυσικά, ποτέ δεν μπορούμε να ρίξουμε σε κάποιον που έχει γυρισμένη την πλάτη.Εσύ έχεις τραβήξει μέχρι στιγμής όπλο;
Όχι και ελπίζω να μη χρειαστεί.Αν πραγματικά ήθελε η Αστυνομία, θα μπορούσε να διαλύσει το περιβόητο γκέτο των Εξαρχείων;
Φυσικά, εδώ και πολλά χρόνια, απλά δεν το θέλει το κράτος. Η Αστυνομία είναι το μέσο. Είμαστε οι πεινασμένοι που κρατάμε τους άλλους πεινασμένους, γι' αυτό, άλλωστε, βλέπουμε αστυνομικούς να κάνουν δεύτερες και τρίτες δουλειές.Κάθε πρωί που πας για δουλειά πώς είσαι;
Κατ' αρχάς, πάω με πολιτικά ρούχα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να φοβόμαστε που είμαστε αστυνομικοί, ενώ έχουμε σκισμένα αλεξίσφαιρα και αυτοκίνητα νεκροφόρες. Γενικά, πάμε και δεν ξέρουμε αν θα γυρίσουμε στο σπίτι μας.Ο απλός κόσμος πώς σας αντιμετωπίζει;
Ο κόσμος δεν ξέρει τι θέλει. Από τη μια, π.χ. μας λένε αφήστε τους έγχρωμους να βγάλουν το ψωμίτους και, από την άλλη, μιλούν για παράνομο εμπόριο και αναρωτιούνται γιατί δεν τους συλλαμβάνουμε.Την «έχετε δει» εξουσία;
Καθόλου. Στην Αθήνα δε, ο κόσμος δεν είναι όπως στην Καλαμάτα. Δε μας σέβονται. Καθημερινά ρίχνουν ΖΗΤΑδες κάτω ή μας βρίζουν. Όμως, στα δύσκολα ο κόσμος δύο λέξεις ξέρει να λέει: Αστυνομία και Θεέ μου!Πριν λίγο πέρασε από μπροστά μας μια πορεία με μαθητές και φώνα- ζαν «στον Αλέξη». Πώς ένιωσες;
Αισθάνθηκα άσχημα. Αυτό που πρέ- πει να καταλάβει, όμως, ο κόσμος είναι ότι παντού υπάρχουν οι μη ικανοί, ακόμα και στην Εκκλησία, στο Δημόσιο, παντού. Η Αστυνομία έχει 50.000 άτομα, αυτοίαποτελούν τις εξαιρέσεις. Ας μην καίμε μαζί με τα ξερά και τα χλωρά. Απλά, σου ξαναλέω: δε μας αφήνουν να κάνουμε τη δουλειά μας. Θέληση υπάρχει! Δεν μπορούμε να ρισκάρουμε τη ζωή μας και μετά να εισπράττουμε φάσκελα. Δε σου κρύβω, ας πούμε, ότι έχω κάνει συλλήψεις και όταν οδήγησα τους συλληφθέντες στο τμήμα, με ρώτησαν γιατίτους πήγα και να τους αφήσω. Ήταν άτομα παραβατικά, αλλά αφέ- θηκαν ελεύθερα. Η Αστυνομία είναι μόνο για το φαίνεσθαι. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί: «τι κάνω εδώ, ρε γαμώτο».Από τη στιγμή που μπήκες στο Σώμα τι έχει αλλάξει; Πώς τα φανταζό- σουν και πώς πραγματικά είναι;
Μπήκα με πολλή όρεξη, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοί μου. Δεν το είδαμε ως καβάτζα ή ως ένα μισθό. Όμως, μόλις είδα τι επικρατεί, απογοητεύτηκα και έγινα κι εγώ ένας δημόσιος υπάλληλος. Είσαι περήφανος που είσαι αστυνομικός; Είμαι, αλλά, δυστυχώς, δε μας αφήνουν να δουλέψουμε. Έχουμε φτάσει στα άκρα πια. Καίνε τα τμήματα μέσα στα μούτρα μας. Αντί να φυλάμε τον απλό πολίτη, φυλάμε τα τμήματα και λέμε και ευχαριστώ που δε μας σκοτώνουν.
Εγώ πάντως τον πιστεύω, και το ένιωθα έτσι καιρό τώρα πριν γίνει κάτι. Αυτή ειναι και η αιτία διαφωνίας μου με πολλούς από αυτούς που αντιμετωπίζουν την αστυνομία στο σύνολο ως μπάτσους. Απλά συνεχίζω να πιστεύω ότι η αστυνομία και τα σώματα ασφαλείας ειναι το πιο ηλίθια εργατικά συνδικάτα αυτής την στιγμή στην χώρα για τους λόγους που έχω αναφέρει και παλαιότερα.
Η Πάρνηθα ανήκει στο καζίνο...
Κόσμος με τα παιδιά του που επισκέφτηκε σήμερα την Πάρνηθα βρήκε την ιδιωτική ασφάλεια (με τη βοήθεια της κρατικής αστυνομίας βέβαια!) να επιτρέπει την είσοδο και τη μεταφορά μέσω του τελεφερίκ μόνο των πελατών του καζίνο. Μας ανακοίνωσαν ότι δεν θα επιτρέπεται η πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο του καζίνο, στο χιονισμένο βουνό δηλαδή , και ότι οι όλες εγκαταστάσεις είναι ιδιωτικές . Το τελεφερίκ , ως γνωστόν , οδηγεί ΜΕΣΑ στο καζίνο . Έτσι, το Μον-Παρνέ προστατεύει την καλοσιδερωμένη μπουρζουαζία από τις λασπωμένες μπότες και τα χαχανητά αυτών των ανεκδιήγητων ακοστουμάριστων μισθοσυντήρητων συμπολιτών μας που έχουν τη μικροαστική συνήθεια , αντί να τζογάρουν , να αναθρέφουν παιδιά που να τους αρέσει - άκουσον άκουσον! - το χιόνι !
Όλοι στις τηλεοράσεις μας και στους καναπέδες μας λοιπόν!!
Η Πάρνηθα είναι ιδιωτική περιουσία - προαύλιο του καζίνο!!
Τι τίτλο να βάλεις τώρα?
"Η Μυρτώ είναι μία φίλη 26 χρονών που εργάζεται και κάνει το μεταπτυχιακό της στο Brighton της Αγγλίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει έρθει στην Αθήνα για τις γιορτές. Είναι ζωντανός άνθρωπος, καλλιτέχνης, ιδεολόγος, χορτοφάγος, φιλική, γεμάτη ιδέες και όνειρα...
Είναι καλή ερασιτέχνης φωτογράφος και συνήθως κυκλοφορεί με τη φωτογραφική της μηχανή. Το Φεβρουάριο σκοπευει (ή σκόπευε...) να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα.
Στο δρόμο:
Δευτέρα 15/12 λίγο πριν τις 2:00 το μεσημέρι, περπατούσε βιαστικά μαζί με τη μητέρα της για να προλάβουν ανοικτή την τράπεζα. Το...
σπίτι τους είναι στου Γκύζη, κάποιους δρόμους πίσω από την Ασφάλεια. Ήθελαν να πάνε στη στάση μετρό των Αμπελοκήπων. Δύο δρόμους πάνω από την Γ.Α.Δ.Α, τους σταμάτησαν τα Μ.Α.Τ, λέγοντάς τους να μην προχωρήσουν άλλο, αλλά να πάνε από άλλο δρόμο. Η μητέρα της κοντοστάθηκε και έπιασε την κουβέντα με έναν αστυνομικό, ρωτώντας τον ποιά στάση μετρό είναι ανοικτή, από ποιό δρόμο να πάνε κλπ.
Η Μυρτώ στάθηκε κι εκείνη, περιμένοντάς την στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Τότε ένας «άνδρας» των ΜΑΤ την πλησίασε λέγοντάς της «τι κάνεις εδώ ρε κωλόπαιδο?! Δεν σου είπαμε να φύγεις από δω?!». Η Μυρτώ εκνευρίστηκε με τον τρόπο του και έκατσε εκεί φωνάζοντας «περιμένω τη μητέρα μου (δείχνοντάς την), είτε το πιστεύεις είτε όχι!».
Μετά από μισό λεπτό, μπροστά στα μάτια της μητέρας της, τέσσερεις άνδρες των ΜΑΤ ήρθαν κατά πάνω της. Της έριξαν κλωτσιά στην πλάτη κι εκείνη έπεσε στο δρόμο. Η Μυρτώ είναι λίγο πάνω από 50 κιλά. Όπως είναι φυσικό, άρχισε να φωνάζει και να τους βρίζει. Η μητέρα της άρχισε να φωνάζει πανικόβλητη και να τους παρακαλάει να αφήσουν ήσυχη τη Μυρτώ.
Κάποιοι άνδρες των Μ.Α.Τ τη σταματούσαν από το να πάει κοντά στην κόρη της, όσο οι άλλοι τέσσερις είχαν γυρίσει το χέρι της Μυρτούς πίσω από την πλάτη κρατώντας την κάτω στο δρόμο. Την κλωτσούσαν στην κοιλιά, στα πόδια, στα πλευρά, βρίζοντάς την χυδαία και σεξιστικά!
Εκείνη αντέδρασε και προσπάθησε να τους ξεφύγει. Τέτοια ήταν η οργή της που τα κατάφερε για λίγο, παρόλο που στην προσπάθεια της παραλίγο να χάσει το χέρι της. Οι αστυνομικοί όμως ήταν πολλοί. Εκείνη την ώρα ήρθαν στο μέρος της «οι άνδρες με τα μπλε» (με κράνη κλπ) και της είπαν «προσαγωγή!». Η Μυρτώ τους είπε –εξουθενωμένη από το ξύλο αλλά και οργισμένη-, «εντάξει, μόνο μην με αγγίζετε! Θα περπατήσω μόνη μου».
Τότε ένας απ’ αυτούς πήγε από πίσω της και έκανε πάνω της την κλασική χυδαία κινήση προσποίησης σεξ.
Στο δρόμο για την Γ.Α.Δ.Α την έβριζαν (λέγοντάς της το πώς θα την γ...) κι έφαγε κι άλλη κλωτσιά στην πλάτη. Η μητέρα της ακολουθούσε.
Κάθε τόσο η Μυρτώ τους ρωτούσε γιατί κατηγορείται, αλλά κανείς βέβαια δεν της έλεγε.
Όταν έφτασαν, δεν άφηναν τη μαμά της να ανέβει μαζί με τη Μυρτώ (και τη συνοδεία της), αλλά ένας (πιο «καλός») τελικά την άφησε.
Στη Γ.Α.Δ.Α:
Στον 11ο όροφο της Ασφάλειας γινόταν χαμός. Πολλά παιδιά, που τα τραβούσαν από δω κι από κει.
Τη Μυρτώ την έβαλαν σε ένα δωμάτιο (φυσικά αφήνοντας απ’ έξω τη μαμά), που είχε 2 καναπέδες. Στον ένα καθόταν ένας έφηβος 17 χρονών –όπως έμαθε αργότερα η Μυρτώ- που έκλαιγε ασταμάτητα (όσο ήταν εκεί η Μυρτώ, αυτό το παιδί -με σπασμένα τα νεύρα- δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει). Στο δωμάτιο ήταν 2 άνδρες γύρω στα 30, καλοβαλμένοι και μοντέρνα ντυμένοι. Είπαν στη Μυρτώ να κάτσει στον ένα καναπέ. Αμέσως της είπαν (βρίζοντάς την) να σηκωθεί και να πάει να κάτσει στον άλλο καναπέ. Η Μυρτώ δεν μιλούσε. Με το που σηκώθηκε για να πάει στον άλλο καναπέ (δίπλα στο παιδί που έκλαιγε) την κλώτσησαν στην πλάτη.
Η Μυρτώ έμεινε στην Ασφάλεια γύρω στις 3,5 ώρες. Όσο ήταν σ’ αυτό το δωμάτιο, οι μπάτσοι δεν την κτύπησαν ξανά, με κλωτσιές. Της έκαναν ψυχολογικό πόλεμο, εξευτελίζοντας την προσωπικότητά της. Πλησίαζαν το πρόσωπό τους γύρω στα 10 εκατοστά από το δικό της και αποκαλώντας την ...διάφορα, της περιέγραφαν το πως θα «ασελγήσουν» επάνω της. Κάθε τόσο της τραβούσαν τα μαλλιά.
Όταν ρώτησε πόσο θα κρατήσει αυτό κι αν αργούν πολύ ακόμα, ο ένας της είπε να τον ξαναρωτήσει το ίδιο πράγμα όταν θα την π... όλοι μαζί.
Επειδή βρήκαν στην τσάντα της τη φωτογραφική μηχανή, τη ρωτούσαν επίμονα κάθε λίγο αν είναι δημοσιογράφος. Όταν η Μυρτώ έλεγε ότι δεν είναι, την έβριζαν.
Δεν είχε μαζί της ελληνική ταυτότητα, αλλά είχε χαρτιά (ταυτότητα από τη σχολή της, πάσο κλπ) από την Αγγλία. Η μητέρα της είχε ταυτότητα μαζί της.
Όταν είδαν αυτά τα χαρτιά, έδειξαν πιο εξοργισμένοι και τη ρωτούσαν τι γυρεύει στην Ελλάδα!
Η Μυρτώ τους είπε ότι ήρθε στην πόλη της, για να κάνει Χριστούγεννα με τη μητέρα της, αλλά εκείνοι της έλεγαν ότι δεν την πιστεύουν και ότι είναι ξένος δημοσιογράφος, σκουλήκι κλπ...
Είδαν τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει αυτές τις μέρες και ήθελαν να κατασχέσουν την κάρτα μνήμης της μηχανής, αλλά η Μυρτώ δεν την έδινε. Επειδή έχει σχετικά καλή Digital SLR μηχανή, την ειρωνευόντουσαν για το πώς είχε τέτοια μηχανή, ενώ δεν είναι δημοσιογράφος και πώς την αγόρασε, πόσο κοστίζει και τέτοια...
Αργότερα, μπήκε στο δωμάτιο η δικηγόρος του 17χρονου. Αμέσως μαζεύτηκαν λίγο οι μπάτσοι και έγιναν πιο «ευγενικοί». Έκανε κάποιες συνεννοήσεις για το παιδί. Όπως άκουσε η Μυρτώ, το παιδί είπε ότι αστυνομικοί έβαλαν πέτρες στις τσέπες του, καθώς τον ανέβαζαν στον 11ο όροφο... (αυτός όπως είπαμε, δεν σταμάτησε καθόλου να κλαίει).
Μετά η δικηγόρος πλησίασε τη Μυρτώ. Τότε τη σταμάτησαν οι μπάτσοι, λέγοντάς της ότι η κοπέλα εκπροσωπείται ήδη και ότι ο εκπρόσωπος της είναι απ’ έξω.
Η δικηγόρος απάντησε ότι απ’ έξω είναι η μητέρα της κοπέλας κι ότι μόλις τη διόρισε δικηγόρο και της Μυρτούς, όταν είδε ότι έμπαινε στο δωμάτιο ως δικηγόρος του άλλου παιδιού.
Είπε στη Μυρτώ να μη φοβάται.
Έκανε κάποιες συνεννοήσεις, χαρτούρα κλπ. Η κατηγορία της τελικά ήταν «αντίσταση κατά της αρχής».
Την άφησαν να φύγει. Ο 17χρονος έμεινε εκεί.
Μετά πήγε στο νοσοκομείο. Στον Ερυθρό Σταυρό που εφημέρευε. Ήταν γεμάτο έφηβους.
Η Μυρτώ, που δεν μπορεί και τα νοσοκομεία, έφυγε μετά από λίγο χωρίς να βγάλει ακτινογραφία. Ήθελε μόνο να πάει σπίτι της και να βγάλει τη βρωμιά από πάνω της. Το μόνο που ήθελε απεγνωσμένα, ήταν να πλυθεί. Κι ας πόναγε παντού.
Έξω από το δωμάτιο στον 11ο όροφο, μπροστά στη δικηγόρο, ένας αστυνομικός της έκανε το εξής χιούμορ:
«σκέψου και την καλή πλευρά. Σε φέραμε εδώ γιατί σε περάσαμε για 10 χρόνια νεώτερη!»
Επίλογος:
Πώς αισθάνεται η Μυρτώ; Μόνο όποιος έχει ζήσει κάτι τέτοιο μπορεί να την καταλάβει.
Μου είπε ότι αισθάνεται άδεια. Σαν μετά από βιασμό. Πιο πολύ απ’ όλα την τρόμαξε ο εαυτός της. Αυτό μου είπε. Από άνθρωπος δυναμικός, αλλά ειρηνιστής, είδε τον εαυτό της να θέλει να σκοτώσει. Δεν ήθελε να πετάξει πέτρα ή να διαμαρτυρηθεί. Μετά από λίγο δεν τους μιλούσε καθόλου. Δεν τους απαντούσε. Ήθελε μόνο να τους σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Τίποτ’ άλλο. Αυτό την τρόμαξε πιο πολύ απ΄ όλα.
Μετά αμφισβήτησε το νόημα των ονείρων της.
Η Μυρτώ, εκεί που περπατούσε με τη μητέρα της, σωφρονίστηκε από την κρατική μηχανή".
Το καθήκον κάθε δημοσιογράφου
Διαβάστε τι είπε ο Τζόν Σουϊντον, πρώην αρχισυντάκτης των New York Times, στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του πριν βγει στη σύνταξη. Κάποιος από τους παρευρισκόμενους έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο, ο Σουϊντον είπε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.
Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο….Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ.
Πηγή « Η ανείπωτη ιστορία της εργασίας», του Richard O. Bayer, εκδόσεις United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY 1979.
Ξεφτίλα
Πρέπει να ειμαστε η πρώτη δημοκρατική χώρα που στέλνει ματ να φυλάξουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλης. Και δεν έγινε εν ώρα επεισοδίων. Ο κόσμος που διώχνουν είναι πολίτες που γιορτάζουν και φυσικά έχουν και τα παιδιά τους μαζί.
Ε ρε πάρτυ που έχει να γίνει στους δήμους και τα μαγαζιά έξω από την Αθήνα. Πραγματικά θα υποστούν μεγάλο πλήγμα τα καταστήματα της Αθήνας και οι εμποροι των δημων εκτός Αθηνών θα τρίβουν τα χέρια τους.
Πάντως έχω αρχίσει να ανησχυώ πραγματικά με την κατάσταση. Δεν βλέπω καλά ξεμπερδέματα σε επίπεδο πολιτεύματος. Πολύ αναταραχή, συστηματικά μάλιστα προερχόμενη από την αστυνομία ή τους κουκουλοφόρους της. Δεν γινεται 3 εβδομάδες τώρα να γίνονται τόσα συνεχόμενα λάθη και πατάτες.
Προβοκάτσια
Άλλο ένα στοιχείο που επιβεβαίωνει την άποψη μου και πολλών άλλων ότι αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι ειναι εντολοδόχοι του κράτους. Δηλαδή μιλάμε για απροκάλυπτα προβοκάτσια.
Κρατώ βέβαια μια επιφύλαξη, γιατι δεν ειμαι ακριβώς σίγουρος τι κρατάνε αν και μου μοιάζουν για πέτρες. Βέβαια και σε ένα άλλο βιντεο παρα φαίνεται ένας αστυνομικός να ειναι σε φάση δεν τρέχει μία με κουκουλοφόρους. Επίσης υπήρξε μια μαρτυρία ενός πολίτη να ακούει ένα ματατζή να μιλά σε ένα κουκουλοφόρο, Δεμελένε πάρτους από εδώ γιατι θα ........ Αντι για δεμελένε έλεγε βέβαια ένα μικρό όνομα που έδειγνε στενή σχέση και γνωριμία σε καλό βαθμό.
Αν τώρα αυτοί είναι Undercover μπάτσοι, σίγουρα δεν ξέρουν να προφυλάσουν την ταυτότητα τους καλά και αν είναι πως διάολο ακόμα δεν έχουν γίνει αυτοί οι αγνωστοί επιτέλους ΓΝΩΣΤΟΙ?
Εγώ πραγματικά το πιστεύω ότι εδώ και πολλά χρόνια όποτε υπάρχει σημαντικό πολιτικό θέμα, γίνονται ή επεισόδια στα γήπεδα και τα σπάνε τριγύρω, ή έκανε μια επιθεσούλα η 17 Νοέμβρη ή καμιά πιο νεοσύστατη "τρομοκρατική" οργάνωση ή γινόντουσαν επεισόδια στο κέντρο με αφορμή κάποια επέτειο ή κάποια πορεία όλως τυχαίως με κάποιους από τους γνωστούς αγνώστους ή τους μπάτσους να έχουν προκαλέσει.
Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και εχώ και λόγω πρόσφατων προσωπικών ερεθισμάτων έχω πάψει να πιστεύω στις συστηματικές συμπτώσεις και βλέπω την πραγματική αιτία.