Διαβάζω σχεδόν καθημερινά την CityPress ειδικά για τα άρθρα του κυρίου Κύρτσου. Θεωρώ ότι τα χώνει πραγματικά όπου χρειάζεται χωρίς να υποκείπτει σε λαικοσμούς.
Στο σημερινό φίλο λοιπόν είχε ένα κείμενο που τα λέει όλα
Η Ελλάδα έχει πέσει σε μια ασφαλιστική «μαύρη τρύπα». Τα οικονομικά της κοινωνικής ασφάλισης είναι προβληματικά και τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση είναι στη σωστή κατεύθυνση αλλά δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις «βομβαρδίζουν» την κοινή γνώμη με προτάσεις που ενδεχόμενη υιοθέτησή τους θα οδηγούσε σε μεγάλη αύξηση του κόστους διαχείρισης του συστήματος.
Στο οικονομικό αδιέξοδο πρέπει να προστεθούν η πολιτική ασυνεννοησία και η κοινωνική ανευθυνότητα.
Οι διαμαρτυρίες είναι αρκετά προβληματικές από οικονομική και κοινωνική άποψη. Διαμαρτύρονται κατά κύριο λόγο οι «προνομιούχοι» του συστήματος, οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας.
Η Ελλάδα σε παρακμή
Μέσα από την αδυναμία κοινής αντιμετώπισης του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού αναδεικνύεται η παρακμή της Ελλάδας. Έχουμε το μεγαλύτερο δημογραφικό πρόβλημα μεταξύ των χωρών-μελών της Ε.Ε. και εθνικό μας όραμα παραμένει η πολυτελής πρόωρη συνταξιοδότηση ή έστω μια σύνταξη που θα ξεπερνάει τον τελευταίο μισθό. Έχουμε αναλογικά το μεγαλύτερο και πιο σπάταλο κράτος και ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από αιτήματα για προσλήψεις, μονιμοποιήσεις, αναγνώριση πλασματικών χρόνων προϋπηρεσίας, χορήγηση συντάξεων χωρίς ασφαλιστικές προϋποθέσεις. Έχουμε μία οικονομία που δεν αντέχει πλέον στο διεθνή ανταγωνισμό και τις εξελίξεις προσδιορίζουν αυτοί που κατεβάζουν τους διακόπτες στη ΔΕΗ για να διατηρήσουν τα «κεκτημένα» και αυτοί που μετατρέπουν την ούτως ή άλλως πιο βρόμικη πρωτεύουσα της Ε.Ε. σε απέραντη χωματερή.
Από τις μεγάλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας λείπουν αυτοί που έχουν τις μεγαλύτερες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες: οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι μετανάστες που στηρίζουν την ελληνική οικονομία και οι νέοι που έχουν ενταχθεί στην αγορά εργασίας. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δέχονται μεγάλη επαγγελματική πίεση και έχουν λιγότερα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα από τους εργαζομένους στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Στους περισσότερους μετανάστες δεν αναγνωρίζονται πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Όσο για τα μέλη της λεγόμενης γενιάς των 700 ευρώ, καλούνται να πληρώσουν τον τεράστιο ασφαλιστικό λογαριασμό των βολεμένων της λεγόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου