Ασφαλιστικό και απεργίες

Ήμασταν λοιπόν χθες με ένα φίλο και μια φίλη του, και κάπως ήρθε η κουβέντα στις απεργίες και θέλω να πω 2-3 πράγματα να κράξω

Αρχικά να πω ότι δεν συμφωνώ με την εννοποίηση των ταμείων πριν την ξεχρέωση τους, αλλά προτιμώ την λύση αυτή από την μη εννοποιήση και στα αρχίδια μου κυριολεκτικά και θα σας πω γιατί.

Το ΙΚΑ και το ΝΑΤ υπήρξαν κάποτε τα δύο πιο εύρωστα ταμεία της Ελλάδας ώσπου μια μέρα μια μεγάλη φυσιογνωμία που όλη στην Ελλάδα λατρεύουμε εκτός από τους λίγους που ξέρουν που πάνε τα 4, τα δήμευσε στο όνομα της κοινωνικής πολιτικής. Ναι αυτός ο τρισμέγιστος λοποδύτης ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Στην 8ετία Παπανδρέου λοιπόν ενώ το μέσο Ελληνικό νοικοκυριο ήταν φτώχο στην αρχή και το δημόσιο δούλευε τουλάχιστον της προκοπής, στο τέλος ο κόσμος είχε λεφτά και το κράτος καταχρεωμένο και φυσικά ούτε λόγος για επιχειρησιακή ικανότητα του κράτους το οποίο είχε γίνει και 10 φορές μεγαλύτερο παρόλη την όποια μηχανοργάνωση.

Που φυσικά βρεθήκαν τα λεφτά? Μα φυσικά από τα ταμεία του ΙΚΑ και ΝΑΤ από των οποίων τα αποθεματικά δανείστικε στο όνομα της κοινωνικής πολιτικής. Ο δανεισμός έγινε μόνιμος και μάλιστα όποτε είχε ανάγκη έβαζε και λίγο χέρι το κράτος.

Ποιοι επωφεληθήκαν? Μα φυσικά τα λαμόγια και οι άχρηστοι που φυσικά αντεπέδωσαν στο χούφταλο ακόμα μια 4 ετία ενώ ήταν ολοφάνερο ακατάλληλως. Ποιοι την πλήρωσαν? Μα οι ιδιωτικοί υπάλληλοι οι οποίοι πάντα αυτοί την πληρώνουν.

Όλα τα χρόνια που ζω και βλέπω τον πατέρα μου αλλά και εργάζομαι αισθάνομαι ο μαλάκας της Ελλάδας. Εμείς δουλεύουμε, τα λαμόγια κάθονται, στην θητεία κάναμε και την δουλειά τους και όποτε γουστάρουν κάνουν και μια απεργία να μην χάσουν τα κεκτημένα τους, και φυσικά δεν πειράζει που πάλι εγώ και κάθε Δεμελένε την πληρώνει.

Τότε όμως που καλοπερνάγαν δεν είπε κανένας τους καημέρνους του Ικατσίζες ούτε φυσικά το λέει κανείς τώρα. Τότε ήταν όλα ωραία και γαμάτα και φυσικά βγάζαν και 10 μέτρα γλώσσα. Ε λοιπόν στα @@ μου τώρα. Να πάνε να γαμηθούν όλοι αυτοί και δεν με ενδοιαφέρει και αν η σημερινή γενιά δεν συμμετείχε στην κλεψιά του 80. Καιρός λοιπόν να δούν τι πάει να πει βεντούζα.

Άντε πας και έτσι καταλάβουμε στην Ελλάδα τι πάει να πει κοινωνική αλληλεγγύη.

Να μην αναφέρω τι έχει κοστίσει στην εταιρεία μου αλλά και σε μένα οι απεργίες των μαλακισμένων στην ΔΕΗ. Φυσικά δεν λέει κανένας στην εταιρεία δεν θα έχεις έξοδα εκείνη την ώρα ούτε τα deadline παίρνουν παράταση. Και όλα αυτά γιατί τα μαλακισμένα εκεί πέρα εδώ και μήνες δεν μπορούν να κάνουν ένα Χαλάνδρι να μην έχει διακοπές ρεύματος. Έχει ικανότατα παιδιά στην ΔΕΗ.

Ένας για μια ακόμη φορά ταλαιπωρημένος μαλάκας από την ασυδοσία και το τεράστιο εγώ του Έλληνα πολίτη, και ειδικότερα θύμα κάποιων συντεχνιακών ομάδων που τα περιμένουν όλα έτοιμα.