Δεν είναι λαϊκισμός, είναι κυνισμός

Άλλο ένα εξαιρετικό κείμενο από τον δημοσιογράφο κ. Καρζή. Μπράβο

Συνήθως αποκαλείται “λαϊκισμός”. Να λες στον άλλο αυτό που θέλει να ακούσει. Να χαϊδεύεις αυτιά. Να θωπεύεις συμπεριφορές που θυσιάζουν την προοπτική για χάρη της άνεσης και της ανεμελιάς.

Να μη δίνεις δυάρα για την κατακρήμνιση της χώρας στη διεθνή αναξιοπιστία και απαξίωση και όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι να κάνεις εκλογές για να μην το φορτωθείς εσύ και να το παίζεις Κιγκινάτος του Μπαϊρακτάρη.

Να λες πως όταν ο Αλμούνια μας λέει πως δεν είναι δυνατόν να έχουμε αιωνίως έλλειμμα 12% και να αδιαφορούμε, φταίει που ο Αλμούνια είναι μίζερος, ξινός, ένας σοσιαλιστής ξεπουλημένος στο κεφάλαιο και τη δεξιά, οπότε δεν χρειάζεται να τον παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά.

Να λες πως όταν ο Προβόπουλος δείχνει το γκρεμό, το θέμα είναι τι ώρα ακριβώς το είχε πει στον Καραμανλή και στον Παπανδρέου και όχι τι θα κάνουμε για να μην πέσουμε. Να λες στο φαλιριμένο “μη σε νοιάζει, θα κάνει το θαύμα της η Αγία Αικατερίνη, μεγάλη η χάρη της, μέρα που'ναι”...

Αυτό συνήθως λέγεται λαϊκισμός. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Εκείνοι που αυτά λένε, έτσι συμπεριφέρονται κι έχουν τέτοια πολιτική γραμμή -και είναι πολλοί, και κόμματα, και πρόσωπα, και ομάδες, και φορείς- δεν είναι “λαϊκιστές” εκ πεποιθήσεως. Δεν είναι λαϊκισμός. Είναι κυνισμός. Βαθύς, αδίστακτος και αποκρουστικός κυνισμός. Δεν απορρέει από πεποιθήσεις – προέρχεται από καθαρή πολιτική ανάλυση.

Η ανάλυση είναι σχετικά απλή: είμαστε στο όριο. Κάποιος θα την πληρώσει. Η χώρα θέλει μεγάλες και οδυνηρές αλλαγές. Αλλαγές χωρίς πολιτικό κόστος δεν υπάρχουν. Στην πολιτική το άθροισμα είναι πάντοτε μηδέν. Ό,τι χάνει ο ένας, το κερδίζει κάποιος άλλος. Οπότε, ας κερδίσουμε εμείς, κι ας γίνει στάχτη και μπούρμπερη. Το θέμα είναι η αποκόμιση κερδών. Με αυτή τη λογική σπρώχνουν τη χώρα στην οδό της απωλείας. Κι όταν έρθει η καταστροφή θα έχουν πάλι το απύθμενο θράσος να πουν πως “τα 'λεγαν” κι εκείνοι είχαν πάρει το μέρος του λαού.

Γιατί οι εκπρόσωποι, οι πολυάριθμοι και πασίγνωστοι εκπρόσωποι αυτής της σχολής, δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο. Δεν βρίσκονται στην πολιτική για να κάνουν κάτι για τη χώρα, ούτε έχουν μια αντίληψη για το πώς πρέπει να είναι τα πράγματα στον κόσμο. Δεν έχουν δεοντική σκέψη. Είναι ωφελιμιστές, στην πιο χυδαία εκδοχή.

Ξέρουν ότι κοροϊδεύουν. Ξέρουν ότι το ακροατήριό τους δεν μπορεί να καταλάβει ότι το κοροϊδεύουν.
Και κυρίως, ξέρουν, ότι τις μεγάλες κρίσεις, μια χρεωκοπία, την πληρώνουν παντού και πάντοτε οι φτωχοί και όχι οι πλούσιοι. Οι καταφρονεμένοι κι όχι το κατεστημένο. Και τους εκμεταλλεύονται αδίστακτα και δεν έχουν ίχνος συμπόνοιας για αυτό που περιμένει όσους πιστέψουν τους κομπογιαννίτες της πολιτικής και τους αλμπάνηδες της οικονομίας.

Πηγή